Werk, Recht en Geld Werk, Recht en Geld

Werk, Recht en Geld

herfst

herfst

12-12-2010 om 19:23

Workaholic?

Hallo

Wanneer is iemand een workaholic? En wat kan je eraan doen?

Mijn man werkt erg veel. De grens verschuift met de jaren langzaamaan, waar ligt de grens eigenlijk? En hoe kun je samen tot goede afspraken komen?

Iemand?


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

Tja

Mijn vriend werkt ook achterlijk veel, dat is volgens mij ook gaandeweg meer geworden. Ik vind het dan wel weer mooi dat hij een paar belangrijke dingen (converentie in New York afgelopen jaar) laat schieten omdat dochter jarig is.

Dus zolang hij nog leuk en zorgzaam is ook als hij niet werkt vind ik het nog wel te doen. En op vakantie is de mijne ook echt los van zijn werk en ik vind ook wel dat ik nog normale gesprekken (over mijzelf met hem kan voeren. Alleen als hij veel stress meeneemt ben ik wel in voor een rel.

reina

reina

12-12-2010 om 20:47

Herfst

Voor mij is iemand een workaholic als werk het belangrijkste in zijn/haar leven is. Als prive moet wijken voor werk. Ik denk dat zoiets er vaak insluipt, maar dat het heel moeilijk terug te draaien is, dus maak afspraken met elkaar over hoeveel tijd er besteed mag worden aan werk, over vakanties, over weekends etc etc.

Hmmm

Bij Reina's definitie is mijn man geen workaholic, maar toch werkt hij ongezond veel. Geen idee hoeveel uur hij werkt maar hij komt meerdere keren per week pas ver na middernacht thuis. Als hij eens vroeg thuis is dan werkt hij als zoon naar bed is gerust nog uren door. In het weekend werkt hij ook meestal wat overdag en 's avonds. Soms heeft hij het een periode minder druk maar die periodes worden steeds minder en korter.

Hoe ik ermee omga? Ik trek mijn eigen plan. Ik accepteer dat ik het meest voor zoon en in het huishouden doe. Ik probeer man bij te staan, want hij vind het vele werk ook niet leuk, en als ik dan ook nog eens ga zeuren.

Leuk is het niet, maar hij doet nog wel zijn zorgtaken (3 keer per week zoon 's ochtends verzorgen en naar kdv brengen) en als er iets speciaals is dan doet hij heel veel moeite om daar bij te zijn (kersttoneelstuk / sportdag bv).

Als ik met hem zou afspreken dat hij bijvoorbeeld max 50 uur per week werkt dan kan hij zijn baan niet doen. Helaas zitten zijn collega's ongeveer in dezelfde positie. Als het de spuigaten uitloopt dan zorgt man er zelf wel voor dat hij een dag op tijd thuis is om zoon te zien, maar dan werkt hij daarna verder.

Sterkte.

Prive en werk lopen steeds meer in elkaar over

door mail door te laten sturen, door altijd telefonisch bereikbaar te zijn, door de blackberry en al dat soort spul.

Iemand kan het beste werk hebben dat je niet mee naar huis kúnt nemen. In alle andere gevallen vult het de gaatjes van je leven, ook 's avonds en ik het weekend.

vlinder72

vlinder72

12-12-2010 om 23:32

Hier ook

Manlief maakt ook hele lange dagen. En als hij thuis is dan is hij continu aan het bellen (tja, die verrekte blackberry hè). Ook zit hij veel in het buitenland. Op vakantie belt hij ook tig keer zakelijk maar hij is er ook voor ons.

Hij is trainer van het voetbalteam van onze oudste zoon. Staat op zaterdagmorgen voor dag en dauw op het voetbalveld. Hij brengt de jongste naar het kdv. En als er iets op school is dan komt hij altijd kijken. Ook als het overdag is. Wat dat is dan wel weer een voordeel. Hij is veel flexibeler met zijn uren dan ik dat ben.

En verder ga ik ook gewoon mijn gang. Weekendje weg en meneer is nog niet thuis? Ik ga gewoon. Hij komt later wel een keer. Hetzelfde met verjaardagen. Ik ga gewoon zelf. Ik regel voor jan en alleman cadeautjes. Ik zet alles op de kalender en is hij weer eens iets vergeten of zit meneer in China, Brazilië of weet ik veel waar dan heeft hij pech. Ook boek is zelf onze vakanties en mail de datum daarna door naar zijn secretaresse. Als ik op hem moet gaan wachten op een beslissing dan gaan wij nooit weg want het komt nooit uit. Maar ik wil wel op vakantie en hij uiteindelijk ook.

Het enige wat ik echt niet accepteer is gezeur over vermoeidheid. Tja, ik ben ook moe als ik week lang alleen thuis ben geweest (met werk en vier kinderen). Ik wil ook geen gezeur over jetlags. Thuis is thuis. Anders regelt hij maar eerst een nacht hotel of neemt hij maar een betere vlucht met gunstige tijden. Zodra hij thuis is moet hij er weer gewoon zijn. Onze kinderen zijn nog te jong om te snappen dat papa wel thuis is maar eigenlijk toch weer niet.

Maar waarom vraag je eigenlijk wat een workaholic is? Heb je ergens problemen mee? Werkt je man teveel in je ogen? Of werk je zelf teveel?

Nee anders

Mijn werk is heel belangrijk en soms moet privé daarvoor wijken ja. Nou heb ik ook een baan die ik weliswaar deel met 1 collega,maar verder hebben wij geen mogelijkheid om terug te vallen op anderen. Ons werk is speciaal...en niet iets wat je even zonder kennis van zaken doet.
Als ik ziek ben moet collega het overnemen...als wij beiden ziek zijn ligt het werk gewoonweg stil. En niet zomaar stil...we zouden daarvoor telefonisch nog details moeten doorgeven anders kan het niet eens stil gelegd worden (ben je ziek nog aan het werken). Er zijn meer dan 100 mensen afhankelijk van ons voor hun 'vertier',die hebben dan dus niks meer te doen,raken uit hun ritme,vervelen zich, hebben zich verheugd op iets etc.
Niet iets wat je dus 'zomaar'doet.
Mijn gezin begrijpt dat heel goed. Ik schuif dus zeker enkele keren per jaar privé aan de kant voor werk.
Soms is dat ziekte (niet vaak misschien 1 keer per jaar) en soms is dat door overmacht (collega's moeder ligt op sterven) en soms is het mijn gezin waarvoor collega iets privé aan de kant moet schuiven (kind heeft spoedafspraak bij specialist en beide ouders moeten mee).
Dat laatste voorbeeld is iets dat deze week plaats vind,wij hebben op het werk iets voorbereid dat de nodige aansturing vraagt,dat zou ik doen...we hebben 30 mensen die de nodige werkzaamheden doen en die aangestuurd moeten worden als voorbereiding op iets en nét op die dag walst daar dus een spoedafspraak voor oudste tussendoor....Ik moet dus weg. Een uurtje. En collega had eigenlijk vrij en privé een afspraak. Collega heeft dus haar prive afspraak afgezegd en neemt het een uurtje over.
Voor ons omdat wij dit werk doen als enige 2 is werk dus zeker soms wel belangrijker dan privé. Het ligt er wel aan welk privé ding dat is. Een bezoekje of visite is niet zo belangrijk...zelfs niet als het lang van tevoren is vastgelegd en het kan op het werk écht niet anders.
Maar aan de andere kant is privé wel weer zo belangrijk dat er dus geschoven moet worden met werk soms.
Afspraken thuis (huis tuin en keukenafspraken) zijn ook niet zo belangrijk als het werk ertussendoor walst. Als ik zeg dat ik probeer op tijd thuis te zijn en mijn werk is niet af kom ik toch echt later.
Ben ik nu een workaholic? Welnee....ik neem mijn werk serieus en neem mijn verwantwoordelijkheid,idem mijn collega. Wij werken beiden maar een halve baan. Ik heb dus ook nog tijd genoeg voor mijn gezin.
Mijn gezin begrijpt dit,soms roept het wel baalmomenten op (als ik opeens niet meekan b.v.) maar aan de andere kant begrijpen ze het ook wel en vinden het ook zielig voor de mensen als iets niet door zou gaan.
Dus met reina's defenitie ben ik het niet eens.
Een workaholic is voor mij iemand die qua wekelijkse uren er ook nog's het overgrote gedeelte van zijn tijd in stopt en er ook bijna niet mee op kan houden en eigenlijk alles ernaast (o.a. gezin) altijd onbelangrijker vind.
groeten albana

krin

krin

13-12-2010 om 09:22

Verslavingskenmerken

Je bent niet direct workaholic alleen omdat je veel werkt. Een workaholic is verslaafd aan werk. Algemene verslavingskenmerken zijn (voor stof lees werk):
*tolerantie, de behoefte aan steeds meer van de stof om een intoxicatie of de gewenste werking te bereiken, een duidelijke verminderd effect bij voortgezet gebruik;
*onthouding: een voor het middel karakteristiek onthoudingssyndroom, het middel wordt gebruikt om dit syndroom te verlichten of te vermijden;
*langer en groter gebruik dan het plan was;
*de aanhoudende wens en weinig succesvolle pogingen het gebruik van het middel in de hand te houden of te minderen;
*een groot deel van de tijd gaat op aan activiteiten om aan het middel te komen;
*belangrijke sociale, beroepsmatige of vrijetijdsbezigheden worden opgegeven of verminderd vanwege het gebruik;
*voortzetting van gebruik ondanks de wetenschap dat er hardnekkig of terugkerende sociale, psychische of lichamelijke problemen zijn of ontstaan door het gebruik van het middel.
Voldoet hij daaraan? Kan hij nog wel genieten van vrije tijd? Zou hij, als het rustig werd in zijn huidige baan, onrustig worden en op zoek gaan naar een nieuwe uitdaging?
De grens zit bij waar het niet meer prettig is, voor hem maar ook voor jou. Ik zou beginnen met proberen een simpele afspraak te maken: een avond in de week en een dag (of dagdeel) in het weekend doe je niets.

reina

reina

13-12-2010 om 09:34

Petal

Als ik jouw omschrijving lees valt dat voor mij zeker onder een workaholic, zoals ik dat zie! "Als ik met hem zou afspreken dat hij bijvoorbeeld max 50 uur per week werkt dan kan hij zijn baan niet doen." Ja, dat is de keuze die hij (jullie?) gemaakt heeft, je schrijft dat hij al dat werk ook niet leuk vindt, dan vraag ik me toch af wat het belangrijkste is, lol in je werk, bij je gezin zijn of een mooi salaris? Mijn man zou ook een beter inkomen kunnen hebben als hij al het werk aan zou nemen dat hij aangeboden krijgt, maar dat doet hij niet, want dat is tegen de afspraken die we gemaakt hebben, we werken om te leven en leven niet om te werken.

Maylise

Maylise

13-12-2010 om 10:49

Reina

Ik vind jouw omschrijving ook wat te ruim. Net als wat Albana al schrijft, je kan privé niet altijd en in elk geval op werk voor laten gaan. Soms heb ik 's weekends van alles gepland en komt er toch werk tussendoor wat even voorgaat. Soms moet ik dus inderdaad wel afspraken ed. afzeggen. Toch zou ik mezelf zeker niet als workaholic omschrijven. Daarvoor maak ik veel te weinig uren. Ik werk gemiddeld gewoon zo'n 40 uur. Er zit wel eens uitschieter bij naar 60/70 uur maar dat is uitzonderlijk.

Een workaholic lijkt me meer iemand die altijd heel veel uren maakt en die ook in privé situaties alleen maar aan werk en wat er nog gedaan moet worden kan denken. Hoewel als ik een belangrijke deadline heb dat voor mij deels ook wel geldt. Als ik weet dat er iets moet gebeuren dan zit ik toch minder rustig en denk er regelmatig aan. Het verschil is alleen dat het me niet opslokt. Voor een workaholic bestaat er naast werk niks anders.

Maylise

herfst

herfst

13-12-2010 om 11:07

Hier

bedankt voor jullie reacties, het geeft me steun te lezen hoe anderen hiermee omgaan en zo te lezen valt het bij ons dus ook nog eens mee (het kan altijd erger).

Mijn man werkt inderdaad erg veel, is ook veel op zakenreis. Hij vindt zijn werk erg leuk maar ondervindt er ook stress van, dit gaat met vlagen. Ik vraag me soms af waar het stopt, zit hij nu op zijn piek qua uren en inspanning of kan het nog meer? Hij is ambitieus, werkt bij een goede werkgever die hem uitdaagt en ook steunt, al met al geweldig. MAAR voor mij en de kindjes, soms niet zo leuk. Hij is veel weg of als hij thuis is, in zijn hoofd met zijn werk bezig.
De kindjes weten niet beter, maar missen hem wel als hij weg is. Ze hebben ook hun vader nodig.

Ik probeer in het weekend veel afleiding te zoeken, en leuke gezinsactiviteiten te organiseren zodat hij dus ook echt afgeleid is en aandacht voor ons heeft en we als gezin samen dingen beleven. Hij is er wel bij met belangrijke school-evenementen etc dus hij doet wel ecth zijn best een goede balans te vinden.

Maar zoals iemand anders hierboven ook al zei, heb ik weinig geduld als hij moe is in het weekend (dan moet ie maar proberen een betere vlucht te regelen of zelf ook zijn grenzen te bewaken). Ik probeer niet te zeuren maar tegelijk wil ik ook aangeven waar mijn grens ligt. Maar met de jaren, wordt die ook steeds verder opgerekt.

Al met al, in het algemeen, (zie ook mijn andere draadje hierboven over zoon/pesten) vind ik het soms maar veel energie kosten: een gezinsleven goed op de rails te houden. Voor iedereen te zorgen, een huwelijk te onderhouden, ook aan mezelf te denken. etc etc.
En dan is er verder nog niet eens iets aan de hand, dan denk ik aan mensen die echt problemen of zorgen hebben - hoe redden zij het? Respect voor hen!

Ach, het is fijn hier, dit forum, van anderen te horen - gedeelde smart is halve smart soms. En veel van jullie hebben nog goede ideeen ook die ik in mijn 'offline leven' niet altijd hoor.
Offline hoor ik vooral de boodschap: geniet ervan, er staat ook veel tegenover. Maar dat ervaar ik niet zo eigenlijk.

Groetjes
Herfst

Reina

Man werkt niet eens zo hard voor het salaris. Hij is geen bankier oid, dan heb je als vrouw de lasten maar ook de lusten (enorm salaris). Ik werk 22.5 uur per week en verdien nog steeds meer dan hem. Erg zuur eigenlijk.

Ik heb trouwens ook eens maandenlange periode gehad dat ik om half 3 's nachts thuiskwam en om 7 uur weer naar mijn werk ging. Slopend. Ik weet dus hoe het is voor mijn man. Maar goed, ik heb niet zoveel last van zijn werk omdat hij toch ook probeert te werken als ik al slaap/weg ben.

Vic

Vic

13-12-2010 om 12:09

Petal

Zou je man dan niet eens uitkijken naar een andere baan, als je zo hard moet werken voor weinig? Of verdien jij gewoon vreselijk veel?

Tihama

Tihama

13-12-2010 om 13:38

Prioriteiten

Ik vind eigenlijk maar 1 vraag de juiste: wil je op je sterfbed zeggen 'was ik maar meer op de zaak geweest' of 'was ik maar meer thuis geweest'?

Als je weet hoe dit antwoord moet luiden, dan weet je ook wat je moet doen.

Tihama

Vic

Man verdient best goed hoor, ruim modaal in ieder geval.

En tja, op zoek naar een nieuwe baan, dat moet hij zelf willen. Hij vindt het niet leuk dat hij het zo druk heeft maar meestal is het werk nog wel leuk. Hij is vrij gespecialiseerd en zijn weinig plaatsen in Engeland waar hij ongeveer hetzelfde werk kan doen. En het is nog maar de vraag of het daar minder druk is.

vlinder72

vlinder72

13-12-2010 om 16:11

Uh, tihama

""Ik vind eigenlijk maar 1 vraag de juiste: wil je op je sterfbed zeggen 'was ik maar meer op de zaak geweest' of 'was ik maar meer thuis geweest'? "

Mijn man is de ogen van veel mensen echt een workaholic. Toch is hij helemaal niet zoveel op kantoor. Hij heeft meestal ergens op de wereld afspraken, verder belt hij veel thuis.

Of hij daar later spijt van zal krijgen? Ik betwijfel het. Hij houdt van zijn werk/werken. Zolang ik hem ken is hij ambitieus geweest. En dat mag. Mijn man zal nooit een van 9 to 5 baan krijgen. En dat betekent dat er veel op mijn schouders terecht komt. Maar onze kinderen komen niets te kort. Papa hoeft zichzelf echt niet voor te stellen als hij thuis komt .

reina

reina

13-12-2010 om 17:16

Maylise

"je kan privé niet altijd en in elk geval op werk voor laten gaan" Nee, natuurlijk niet, maar wel als je het in het geheel bekijkt. Wat is het belangrijkst, waar leg je je prioriteiten? Als dat bij je werk is en dat de consequentie heeft dat je je gezin erg weinig ziet en weinig aandacht kunt geven, vraag ik me af of je, zeker als een van de ouders zich daar niet prettig bij voelt, je juiste keuzes maakt. Ook hier een zzp-er in huis, die piektijden heeft, maar daarentegen ook tijd heeft voor vakanties en leuke dingen samen doen omdat hij daar opdrachten voor laat schieten.

reina

reina

13-12-2010 om 17:18

Vlinder

"En dat betekent dat er veel op mijn schouders terecht komt" zolang jij dat geen probleem vindt is het okee, als jij meer tijd zou willen hebben voor je baan of andere dingen is het in mijn ogen wel een probleem.

vlinder72

vlinder72

13-12-2010 om 18:49

Klopt reina

Ik heb er geen problemen mee. Ik werk trouwens zelf ook. Ik heb een heel aardige baan. Maar ik hoef ook geen carrière te maken. Verder ben ik voornamelijk met de kinderen bezig maar claim ik regelmatig een avond/dagje voor mijzelf. Ik plan het gewoon in.

Maar ik kan het probleem van Herfst goed voorstellen. Ik heb er ook jaren over gedaan om het gewoon te accepteren. Ik probeerde ook steeds mijn man te veranderen maar ik dat werkte dus niet. Dus doe ik het nu gewoon anders. Ik vraag helemaal niet of hij op 31 december vrij kan krijgen omdat er anders geen opvang voor de kinderen is. Ik deel het hem mee. En dan is hij er ook. Zo mist hij ook nooit een 10 minuten gesprek, een kijkdag op school of muziekles. Eigenlijk lijkt hij best een attente vader maar dan wel een met een oplettende vrouw en een meeplannende secretaresse. Hij loopt ook altijd alle dagen mee met de avondvierdaagse. Hij is dan die man die op het allerlaatste moment het terrein op rent en vervolgens met een blackberry aan zijn oor de vierdaagse loopt. Maar goed. Hij loopt wel mee en dat is voor onze kinderen heel belangrijk.

En verder accepteer ik inderdaad geen gezeur in het weekend. Het is niet mijn probleem als hij vrijdagnacht om 03.00 thuis komt. De volgende morgen moet hij gewoon om half negen met de oudste naar het voetbalveld. En daarna moet nummer 2 nog voetballen en die vindt het ook leuk als papa komt kijken en 's middags heeft nummer drie zwemles en die vindt het ook leuk als papa af en toe met haar meegaat. En nummer vier wil ook nog aandacht. En vrouwlief ook. Als hij teveel zeurt of zich afreageert op ons dan krijgt hij dat ook zeker 's avonds van mij te horen.

Ja maar....

...zo wil je toch niet leven? Ik vraag me oprecht af wat Vlinders en Herfsts man dan voor ontspanning hebben. Óf ze werken, óf ze moeten paraat staan voor het gezin. Nu wordt ik zelf nogal ongelukkig van heel veel werken en heel weinig tijd voor mezelf. Ik begrijp goed dat een ander andere grenzen heeft, maar ik vind dit toch niet meer normaal hoor. Ik ben oprecht benieuwd hoe die mannen tegen hun leven aankijken...met een tevreden gevoel?

Tihama

Tihama

13-12-2010 om 21:25

Keuzen

Ik vind lummeltijd belangrijk. Genoeg vrije tijd zonder andere belangrijke dingen, zodat je letterlijk de deur voor je kinderen/partner hebt openstaan om te praten. 90% van die lummeltijd kun je dan de dingen doen, die je wilt, maar het gaat om de vrijheid om ergens in die tijd binnen te komen vallen. Gevoelens en gesprekken laten zich niet plannen. Het pakken van het momentum. Je kunt niet binnen komen rennen en zeggen "Ha, zoon, ik heb nu een uurtje over in de agenda, is er iets dat je met me wil bespreken?".

Ik ken nogal wat mensen die heel veel tijd besteden aan het meegaan naar alle sportclubs van de kinderen en denken dat ze op die manier het niet-aanwezig zijn compenseren. "Ik ben er toch op alle Belangrijke Momenten?" Mijn zoon maakte dat mee met de vader van een klasgenoot. Getapte pa die bij alle sportdagen op school de gevierde vent was. Zoon zei tegen hem: "Wat heb jij een leuke vader". Klasgenoot zei: "Ja hier kan ie wel leuk doen, maar thuis is ie er zelden". Dat werd trouwens ook bevestigd door zijn moeder. Het werk trekt altijd harder dan het gezin, vertelde ze me. Dus ze had zich er maar bij neergelegd.....

Tijd is niet van elastiek.

Tihama

herfst

herfst

14-12-2010 om 09:04

Silone

Hallo Silone

Mijn man ontspant zich wel hoor Hij vindt het erg leuk om in en om het huis klusjes te doen, dat is echt zijn hobby. Maakt veel dingen zelf, zoals een klimrek voor de kindjes in de tuin. We lummelen ook, maar niet erg veel moet ik toegeven. Ik bedoel, wij wel maar mijn man niet zoveel. Hij is gewoon een erg actief mens.

Verder werkt hij veel, reist veel maar 1 groot voordeel: hij is erg anti-mobiel bellen. hij haat dat apparaat en als hij thuis is, staat ie uit!

dus misschien valt het wel mee met zijn workaholic status, ik weet het niet. hij werkt wel veel ja. maar zo te lezen, is hij de grens (nog) niet over

Groeten,
Herfst

Weekenden

Wij hebben in het weekend heel weinig plannen. Dan lummelen we thuis wat, of man maakt een fietstocht en ik ga hardlopen. En ja, tussendoor (als zoon dut) of 's avonds werkt man, maar daar hebben we niet zo'n last van.

vlinder72

vlinder72

14-12-2010 om 17:28

Wat negatief zeg

en wat ontzettend kinderachtig. Een man die ervoor kiest om carrière te maken en daardoor niet een reguliere van 9 tot 5 baan heeft, laat zijn gezin in de steek. Doet alleen maar leuk voor de buitenwereld.

Echt wat een onzin. Ja, mijn man werkt zeker 60 uur in de week. En ja, hij belt ook in het weekend. Logisch want in het Midden Oosten/Azië/China/Amerika houden zij zich niet zo strikt aan onze weekenden. En ja, hij belt ook wel eens tijdens de avondvierdaagse. En nee, niet continu. Maar ja, niemand in de VS houdt er rekening mee dat hij net op dat moment aan het wandelen is. De blackberry is meestal in het weekend of op vakantie uit maar af en toe gaat ie even aan.

En de rest van het weekend is vrij. En nee, dan gaan wij niet heel geforceerd allerlei leuke dingen doen. En nee, mijn man rent ook niet als een popi jopi rond tijdens sportdagen. Daar is hij het type helemaal niet voor.

Maar inderdaad ik plan wel af en toe iets in in zijn agenda. Op die manier denkt hij er namelijk aan om om 3 uur 's middags even naar de open dag op school te komen. En wat is daar mis mee?

Dus nee, mijn man heeft geen 9 tot 5 baan. En dat maakt mij ook niets uit.

En tijd voor hobbies? Wie zegt nou dat hij daar geen tijd voor heeft? Hij traint een F elftal en dat doet hij omdat hij het leuk vindt en niet om de popi jopi uit te hangen. Verder gaat hij regelmatig met de kinderen zwemmen. En nee, dat doet hij niet omdat hij de leuke vader wil uithangen dat doet hij omdat hij het leuk vindt en de kinderen ook.

vlinder72

vlinder72

14-12-2010 om 17:50

Nog even vergeten

En ik reageer ook op de vraag van Herfst hoe zij haar grenzen kan bewaken. En ik geef daarop aan hoe ik dat doe. Dat wil niet zeggen dat ik de hele dag loop te commanderen en hij de hele week om 03.00 's nachts thuis is.

Aangeven dat je voortaan wil dat hij om 6 uur 's avonds thuis is en dan gaat zitten sippen op de bank omdat manlief er nog niet is, gaat niet werken. En geloof mij dat heb ik jaren geprobeerd. Ik heb tegen iedereen gemopperd over zijn uren maar dat veranderde niets. Pas toen ik echt mijn grenzen aangaf en ook samen naar zijn tijden heb gekeken, ging het goed. Zo vraagt hij altijd wanneer een reis naar het buitenland het beste uitkomt. En hij houdt rekening met mijn afspraken.

En wij zijn al jaren en jaren getrouwd dus blijkbaar werkt dit voor ons. Wij zijn wel degelijk gelijkwaardig in onze relatie. Onze kinderen doen het uitstekend. Dus dit is prima voor ons. En zo niet dan kijken wij dan wel weer naar een andere oplossing.

Wow

Vergeet je niet adem te halen, vlinder? Hè, heb je zo'n vrolijke fladderige nickname en doe je zo stresskipperig. Niemand zegt toch dat jouw man zo is? Je zou geen moeten invulling geven aan wat niet gezegd is over je man. Zelf vroeg ik wat je man nu voor zichzelf doet. Niets blijkbaar, dat kan, als hij er maar gelukkig mee is. Ik zou het niet kunnen.

Met excuus

voor de Fransige zinsopbouw, ik lijk Sini wel

Tihama

Tihama

14-12-2010 om 20:16

Vlinder

"Aangeven dat je voortaan wil dat hij om 6 uur 's avonds thuis is en dan gaat zitten sippen op de bank omdat manlief er nog niet is, gaat niet werken. En geloof mij dat heb ik jaren geprobeerd. "

Je hebt jaren geprobeerd om hem te veranderen en nu blijkt dat dit niet lukt, verklaar je dat het best acceptabel is. Volgens mij is dit cognitieve dissonantie.
Ik snap je wel, maar waarom zeg je niet gewoon eerlijk dat je het ook nog steeds niet wilt, maar dat je probeert te accepteren dat hij zijn werk belangrijker vindt dan zijn gezin. Het alternatief naast Accepteren of Veranderen is immers Afscheidnemen (AVA-principe) en ik begrijp heel goed dat je die keuze niet wilt maken. Zou ik ook niet willen.

Tihama

vlinder72

vlinder72

14-12-2010 om 20:23

Niet helemaal tihama

Voorheen was manlief iedere avond weg. Kwam hij meestal om een uur of negen eens een keer thuis.

Nu is het meestal rond 8 uur en een paar keer de week eerder omdat wij dat zo hebben afgesproken. Trainen van onze zoon begint op zes uur dus die dag is hij in ieder geval heel vroeg thuis.

En ik ben heel blij met de blackberry. Daardoor is het aantal kantooruren afgenomen. En het scheelt zeker op vakantie. Dat gezeul met een laptop is nog veel irritanter.

Dus het is voor allebei een stuk geven en nemen geweest.

En ik ben niet zo'n stresskip hoor. Zou ook niet kunnen. Dan red ik het nooit hier in huis met vier kinderen. Alleen waren er wel degelijk een aantal zeer negatieve, veroordelende postings.

Janna3

Janna3

14-12-2010 om 22:28

Vlinder

Ik snap je precies, jouw verhaal zou het mijne kunnen zijn. Ook bij ons gaan de blackberry's overal mee naar toe. Maar door die dingen kunnen we altijd thuis zijn als een kind ziek is, kunnen we altijd alle uitvoeringen en sportwedstrijden meemaken etc. Wij werken veel en doen ook vrijwilligerswerk. Maar door onze planning en organisatie komen onze kinderen echt niets tekort.

Tihama

Tihama

15-12-2010 om 10:16

Krins lijstje

Niemand heeft erop gereageerd, maar ik vind het een heel goeie. Ik denk namelijk dat er heel wat mensen zijn die zoveel uren werken die wel degelijk verslaafd zijn. Het wordt dan vaak mooi vertaald in 'betrokken', 'energiek', 'verantwoordelijk'. Maar het kale feit blijft dat werk meer voldoening levert dan aandacht voor je gezin. Dat klinkt rationeel gezien onzinnig. Dus er moet een andere verklaring zijn waarom dat werk zoveel meer aandacht krijgt.

Ik denk dat als veel veelwerkende mensen eens serieus zouden kijken naar die kenmerken ze zouden beseffen dat hier minimaal een kern van waarheid in zit.

Tihama

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.