Wsnp: schone lei!

Kaaskopje (lang)

Ik kwam er pas lang nadat ik tot de WSNP was toegelaten achter dat er ook zoiets als budgetbeheer mogelijk was. Waarschijnlijk hebben ze me deze vorm niet toegewezen omdat ik mijn financiele zaakjes wel altijd keurig op orde had (hoe tegenstrijdig dat ook moge klinken). Bij aanvang van het minnelijk traject via de gemeente hadden ze nog zelden iemand meegemaakt die alles zo netjes bijhield, alles goed geordend had in mappen, een kasboek bijhield, op de hoogte was van bijna alle mogelijke regelingen en subsidies etc. etc.
Achteraf gezien had ik graag ook budgetbeheer gehad want dan had ik niet zelf duizenden keren met het UWV hoeven bellen, tientallen keren naar het regiokantoor van de Belastingdienst hoeven gaan, keer op keer bezwaarschriften hoeven schrijven en al die ellende meer. Dat had mijn bewindvoerder dan fijn allemaal mogen doen En dan had ik waarschijnlijk nu ook een leuk spaarpotje gehad.
Maar in ieder geval had het me een groot deel van de stress, de zorgen en de spanning bespaard waaraan ik echt zonder overdrijven geestelijk en lichamelijk bijna helemaal aan onderdoor ben gegaan. Dat knokken met die instanties is afschuwelijk; het is zo frustrerend om steeds van het kastje naar de muur gestuurd te worden. Of men verwees mij bij een conflict naar de bewindvoerder die dus feitelijk niet degene was die er iets aan kon doen. Ja, hij heeft zelf ook heel veel tijd erin moeten steken; dat verzuchtte hij ook na de eindzitting. Hij zei dat hij blij zou zijn dat hij van me af zou zijn als ik de schone lei zou krijgen
Ik begrijp het aan de ene kant dus wel dat mensen uit pure wanhoop rare dingen gaan doen zonder de consequenties op de langere termijn te overwegen. Aan de andere kant ook weer niet want dit is maar een kans die je krijgt en dan is drie jaar afzien op een heel mensenleven een relatief kleine opgave.
En soms gaat het om relatief kleine dingen: zoals zwart gaan werken of toch stiekem je oude spullen verkopen op Marktplaats en deze extra inkomsten niet opgeven/afdragen aan de boedel. Tja, dan komen ze erachter en houdt het op. Vind ik niet meer dan terecht.
Maar als het gaat om zaken als bijv. een alleenstaande moeder die lichamelijk niet 100% is, die drie kleine kinderen heeft (2, 7 en 9 jaar) waarvan de middelste een zorgenkind is (autistisch alsook in een rolstoel zit) verplichten tot niet passend full-time werk met avonddiensten in een plaats 20 km. verderop en dat ze geen schone lei kreeg omdat ze dit niet kon realiseren vind ik tenenkrommend en zo totaal niet eerlijk!
Ze wilden mij ook vanuit de WSNP perse aan een full-time, niet passende baan hebben terwijl ik in een speciaal reintegratietraject zit waarbij ik vanuit het UWV voorlopig niet hoef te solliciteren/aan het werk te gaan vanwege mijn gezondheid. Nou geldt een vrijstelling van het UWV of de Sociale Dienst dus niet voor de WSNP maar ik kreeg zelf pas 3 maanden voor de einddatum te horen dat dit zo was en dat men daarover moeilijk zou gaan doen. Zelfs toen ben ik door mijn bwv niet gewezen op het feit dat je dan op kosten van de boedel een onafhankelijke keuring kan ondergaan bij de GGD zodat je niet verstrikt raakt in dat touwtrek-gevecht om sollicitatie- en arbeidsplicht.
Plus dat ik wel degelijk had gesolliciteerd in een bepaalde periode dat ik niet in de Ziektewet zat maar de bwv heeft mij nooit naar die sollicitaties gevraagd. Die waren ook allemaal online naar het UWV gestuurd maar nooit opgevraagd.
Afijn, het waren drie (of vijf) tropenjaren en ik vind het niet meer dan terecht dat ik de schone lei heb gekregen want ik heb me ontzettend ingespannen om me aan de regels te houden en ik heb altijd alles gedaan wat de bwv mij vroeg. Dat die schone lei niet zo vanzelfsprekend was sloeg bij mij dan ook in als een bom. De laatste drie maanden tot de eindzitting waren ronduit verschrikkelijk; ik leefde op koffie en kalmeringstabletten en heb dagen aan de telefoon gehangen met instanties alsook met het Juridisch Loket. De rechter was zeer begripvol en het was de bewindvoerder die zich moest verantwoorden; niet ik. Het enige wat ze aan me vroeg was: "En hoe gaat het nu met u?" Nou, dat was wel de laatste vraag die ik verwachtte Toen had ik al wel hoop dat ik toch die felbegeerde schone lei zou krijgen. Maar pas tot die brief komt leef je in onzekerheid en spanning.
Het was het waard. Ik heb er heel veel van geleerd en ben er nog sterker door geworden. Ik heb geleerd wat echt belangrijk is in het leven en dat is niet geld (alhoewel geen geld hebben een mens doodongelukkig kan maken) maar peace of mind. En vooral ook gezondheid; dat is onbetaalbaar. Maar ook die kan ik weer grotendeels terugkrijgen.
Als je positief blijft denken, blijft vechten voor je recht, door blijft gaan voor een betere toekomst voor jezelf en je kind dan kan het ook echt goed komen.
Nu eerst even bijkomen, ontstressen, verder werken aan herstel en sparen. Over een tijd hopelijk weer fijn aan het werk en zo langzamerhand de stukken bij elkaar rapen en een nieuw, beter en schuldenvrij leven op de rails zetten. Ik heb er alle vertrouwen in dat dat gaat lukken!

Nou nou

als ik jouw verhaal zo lees knijp ik nog maar eens extra in mijn handen uit dankbaarheid dat het voor ons zo soepel is verlopen. Natuurlijk viel er wel eens iets voor of zaten we met schrik omdat er een rekening niet betaald kon worden en o jee... je mag geen schulden meer maken want anders... Ik biecht het eerlijk op: wij hebben er een béétje naast verdiend en wat spullen op marktplaats verkocht. We moesten toch érgens Sinterklaas van vieren, of een kerstboom kopen, want het leven gaat gewoon door. En dan maar hopen inderdaad dat er geen pestkop in je omgeving zit die dat gaat doorvertellen.
Ik vind dat je het dapper doorstaan hebt, een denkbeeldig bloemetje voor jou!

Terpi

Ik weet dat mensen in de schuldsanering ook dingen van de instanties (geen idee welke ?) krijgen. Ik weet van een gezin in dezelfde situatie dat ze dus een pc kregen. En de typecursus: die kreeg Elisa van haar moeder. Dat is dus niet een kwestie van "zomaar iets aanschaffen" maar gewoon met heel veel liefde gegeven door een ander.

Maar dan nog...

'En de typecursus: die kreeg Elisa van haar moeder. Dat is dus niet een kwestie van "zomaar iets aanschaffen" maar gewoon met heel veel liefde gegeven door een ander.'

Ja, Elisa koos voor een typecursus van 100 euro, terwijl iedereen (inclusief mijzelf) in dat draadje lovende woorden sprak over de CD rom van type expert die je voor 9.95 bij Bol haalt. Dan zou ik (als ik elke cent moest omdraaien) liever tegen mijn moeder zeggen dat ik voor die uitgepaarde 90 euro een paar goede winterschoenen voor zoon zou scoren, en een jas of zo.

Ingrid

Nog een aanvulling voor elisa

Bij nader inzien vind ik het eerlijk gezegd toch niet zo heel aardig van mezelf om in zo'n vrolijk juich-draadje me een beetje gaan zitten verbazen over je uitgavenpatroon. Negeer het maar als je wilt. Het was niet bedoeld als kritiek, Ik snap het alleen niet. Maar een mens hoeft ook niet altijd alles te snappen.

Ingrid

Reactie

Nee hoor, ik zie het niet zozeer als mijn uitgavenpatroon verdedigen maar als meer informatie geven over hoe zo'n WSNP-traject er uit kan zien. En ik begrijp heel goed dat dit voor veel mensen (gelukkig) een ver-van-mijn-bed show is. Ik zou zeggen, houden zo=P
Nogmaals, mijn moeder is zo lief om mij die broodnodige nieuwe laptop te geven; ik zit veel achter de pc dus zo'n ding moet wel goed werken We praten dan ook niet over het meest dure model maar een simpele doch goede laptop waar ik weer wat jaartjes mee vooruit kan.
De typecursus kostte geen 100 euro maar 39 euro. Zoals ik al eerder had verteld was de methode van die cursus beter geschikt voor mijn zoontje dan die van 9 euro. Liever iets wat een beetje duurder is maar wel goed wordt gebruikt dan de goedkoopste waar zoonlief niets mee doet danwel met tegenzin mee werkt. Die cursus heb ik aangeschaft (nou goed, mijn moeder dan) op advies van zowel de kinderfysiotherapeut als van school.
Mijn moeder is overigens beslist niet iemand die "zomaar" dingen geeft. Integendeel. Maar zij heeft de afgelopen vijf jaar alles van dichtbij meegemaakt, heeft er zelf heel veel zorgen door gehad en ze bood deze dingen spontaan aan voor ons te betalen. Vooral omdat ze voor ons op dit moment gewoon nodig zijn alsook als een soort "cadeautje" wegens het krijgen van de schone lei. En daarmee houdt het voorlopig ook op want zij heeft ook alleen maar een klein pensioentje sinds het overlijden van mijn vader vorig jaar. Maar ook al zou ze alle geld van de wereld hebben, dan nog zou ze beslist niet zomaar van alles voor ons kopen hoor. Zo zit ze niet in elkaar. Dus ik ben haar heel dankbaar en ik weet dat ze dit aanbiedt voor de juiste redenen en in vertrouwen. Dat vertrouwen heb ik weer terugverdiend na die vijf jaar. En dat is voor mij nog veel waardevoller...
Zo, maar nu genoeg hierover wat mij betreft. Ik wil eerst nog even genieten van mijn relatieve rust en vrijheid
@Kaaskopje: dank je voor je bloemetje! Enne, ik begrijp best dat je een keertje wat verkocht hebt hoor alhoewel ik het zelf nooit heb gedaan. Te schijterig dat men erachter zou komen zoals bij een kennis is gebeurd... Maar die had zowat een volledig inkomen ernaast van wat hij verkocht; dat is toch een heel ander verhaal...

Is het ook niet ingrid én terpi

Ik word daar om eerlijk te zijn pisnijdig van. Fijn dus dat Ingrid haar woorden ingetrokken heeft, maar de gedachte was er wel en die veroordeling over het doen en laten van mensen in zo'n situatie komt ook altijd meteen bovendrijven. Het gaat niemand iets aan, iemand als Elisa hoeft geen verantwoording af te leggen aan elke willekeurige Nederlander.
Adviezen zijn er niet om persé opgevolgd te worden. Adviezen zijn er om te helpen bij een beslissing. De moeder van Elisa had ook kunnen vragen of er geen goedkopere oplossing was of ze heeft misschien zelfs gezegd 'Meid, welnee, doe nu maar die van 100 euro.'. We waren er niet bij.
Terpi, misschien heeft iemand een typecursus voor je liggen. Wij niet zeg ik erbij, maar wie weet een ander.
Tot zover mijn boze uitbarsting Ik hoop dat het verder een gezellig draadje blijft.

Elisa had zelf ook al gereageerd. Ik zie dat ze het uitgelegd heeft, maar het feit dat ze zich genoodzaakt voelt het uit te leggen zou niet nodig hoeven zijn.
Elisa, ik kan me overigens voorstellen dat je niets extra's durfde hoor. Als je inderdaad de verkeerde treft, ben je mooi in de aap gelogeerd.

Puck

Toch werd ik er echt even erg boos over. Waar je je al niet over moet verantwoorden volgens sommigen. Ik kreeg in de loop van tijd, zelf de indruk dat de achterliggende gedachte daarvan is 'we hoesten die schuldhulp met zijn allen op dus ik mag me er ook mee bemoeien'. Terwijl het heel erg privé is, waar een zekere dapperheid voor nodig is om daar openlijk over te praten. Ik vind niet dat door het feit dat schuldhulp uit de 'nationale' pot komt het iedereen recht geeft zich met privé zaken te bemoeien.
Dit ondanks dat ik er boos over werd, toch alles heel vriendelijk gezegd hebbend, hoop ik dat het verder een juichdraadje mag blijven

Shannara

Dank je voor het aanbod, erg lief. Er zijn meer mensen die zo vriendelijk waren mee te denken en/of iets aan te bieden dus ik ben inmiddels voorzien Tof wel dat je de moeite deed om het op het forum te zetten!
Enne, Mirthe, dank je voor je steun. Je hoeft inderdaad niet in de WSNP te zitten om soms heel erg te ervaren hoe het is met een krap budget

Mirthe

Het is geenszins bedoeld als hoog van de toren blazen. Ik trek het mij aan als iemand als Elisa zo wordt toegesproken omdat het op mij erg belerend overkomt. Het is een volwassen vrouw die een cadéau van haar moeder heeft gehad. Gun het haar gewoon.
Niet alles wat je zelf zou doen is vanzelfsprekend het beste of het meest logische voor een ander. Ik neem aan dat jijzelf daar vrij in wilt zijn, maar blijkbaar is het prima als iemand die in de schuldhulp zit die vrijheid volslagen kwijt raakt, doordat iedere bestede euro onder de loep gelegd wordt door omstanders. Dat is heel onplezierig.

Vraag ik me af...

Is dat topic er nog waarin ik laatst schreef dat ik het vervelend vond dat mensen altijd menen het recht te hebben iemand met een laag inkomen op de vingers te kijken? Dan hoef ik dit topic niet meer te vervuilen

Klagen

Ik denk dat het daarbij meer om de gedachte gaat: "als jij dat- en/of dat kunt kopen/doen, moet je ook niet klagen dat je inkomen zo laag is."
Zelf begrijp ik die irritatie wel, bijvoorbeeld als je mensen op tv ziet die naar de voedselbank gaan en onderweg een sigaret opsteken denk ik ook: "kun je niet beter stoppen met roken, en van dat geld eten kopen?"
In Elisa haar geval is dat helemaal niet van toepassing. Ze heeft die typecursus en laptop cadeau gekregen. En daar hebben wij helemaal niets mee te maken.

Gr. Poezie.

Poezie

Misschien rooktie die man op weg naar de voedselbank eerst een pakje per dag en nu nog maar 3 sigaretten op een dag. Weet jij veel. Zoals je zegt dat het in Elisa's geval niet van toepassing is kun je dat ook voor die man zeggen. Misschien is hij al vreselijk geminderd of heeft hij die sigaretten cadeau gekregen voor zijn verjaardag. Je (ver)oordeelt iemand die je niet kent.

Cadeautjes

Dat kan, maar op het moment dat hij gaat klagen dat hij niet genoeg geld heeft moet hij dan ook verwachten dat een ander gaat zeggen dat hij beter kan stoppen met roken en dáár eten van kopen. Ténzij hij die sigaretten cadeau heeft gekregen.... dán gaat het ons niets aan. Maar ben jij ooit iemand tegengekomen die structureel sigaretten cadeau kreeg?
Verder schrijft je: "Je (ver)oordeelt iemand die je niet kent." Als die iemand al zijn hebben en houwen op straat gooit, wordt hij/zij daarop beoordeeld ja.

Gr. Poezie.

Poezie

"Maar ben jij ooit iemand tegengekomen die structureel sigaretten cadeau kreeg? "
Nee, maar ik vind niet dat iemand die geen geld heeft zich maar alles moet ontzeggen en dan mag zo iemand best blijven zeggen dat het moeilijk is. Als ik een pakket maak voor iemand die het goed kan gebruiken zorg ik er juist voor dat er ook dingen inzitten die als "luxe" ervaren kunnen worden: flesje wijn, lekker badschuimpje ofzo. Ga je dan ook zeggen: goh, voor die fles wijn had je ook 4 pakken macaroni kunnen kopen, daar hebben ze allemaal aan.

Puck

Je schrijft: "Als ik een pakket maak voor iemand die het goed kan gebruiken zorg ik er juist voor dat er ook dingen inzitten die als "luxe" ervaren kunnen worden: flesje wijn, lekker badschuimpje ofzo. Ga je dan ook zeggen: goh, voor die fles wijn had je ook 4 pakken macaroni kunnen kopen, daar hebben ze allemaal aan." Dat pakket koopt deze persoon niet zelf, maar krijgt het CADEAU van jou. Als deze persoon in plaats van 4 pakken macaroni een fles wijn zou hebben gekocht en zielig zou gaan zitten doen omdát hij/zij daardoor geen macaroni meer zou kunnen kopen zeg ik wederom klaag niet, dat is je eigen schuld. Wil diegene dat commentaar niet, dan moet ie z'n mond erover houden.

Gr. Poezie.

Shannara

Juist, dat is verwennerij die je de mensen zo heel hard gunt omdat het allemaal al zo moeilijk is. En misschien is die sigaret van die man ook wel een verwennerijtje, al dan niet zelf betaald. Ook mensen die het financieel heel krap hebben hebben recht op verwennerijtjes. Dat helpt ze misschien wel mee om het hoofd toch boven water te houden.

Maar desalniettemin

en dan kun je boos worden Kaaskopje, ís het ook zo dat de schuld door de rest van de NL bevolking wordt betaald. Stond van het weekend toevallig een artikel over in de krant. De gemiddelde schuld die gesaneerd wordt is 33.000 euro. Na drie jaar schuldhulpverlening en sappelen en afzien hoeven mensen daar níet meer aan af te betalen. Ze hebben in die drie jaar dan gemiddeld een procent of 20-30 afbetaald. Ploink. Dat is 6-10.000 euro. De rést van die schuld wordt dus afgewenteld op de NL belastingbetaler. Op ons allemaal dus. En ja, daar hebben wij wat over te zeggen. In het stemhokje bijvoorbeeld.

Tirza

Schuldsanering

Schuldsanering betekent niet dat de overheid (= belastingbetaler) de schulden overneemt, maar dat schulden na een bepaalde tijd niet meer opeisbaar zijn. Het komt dus voor rekening van de schuldeiser. Die ook niet het restant van de schuld zelf hoeft te dragen, zeker niet als het bijv. om een ondernemer gaat; hij kan het restant gewoon declareren bij de belastingdienst.
En trouwens, de meeste schuldeisers zijn vaak
instanties, banken en bedrijven die mensen ongeacht hun financiele draagkracht en zekerheid maar al te graag leningen verstrekken of een te dure hypotheek of een vet krediet.
Bovendien is de doelgroep voor schuldhulp aan het veranderen: 25 procent van de aanvragers om hulp in 2009 had een bovenmodaal inkomen.

Als jij rood staat bij je bank heb je ook een schuld. Als jij een hypotheek hebt, ook. Ooit wel eens iets op krediet gekocht? Dan behoor je tot de eén op de drie huishoudens die rente betaalt voor consumptieve schulden. Heb je een mobieltje met abonnement? Dan heb jij ook een BKR-notering.

Stel dat je door onvoorziene omstandigheden in de financiele problemen raakt (echtscheiding, eigen onderneming die slecht gaat, partner die fraudeert, ontslag, ziekte van je kind etc. etc.) en de schuldsanering is nog je enige uitweg en je krijgt die kans, dan ben je dolblij.

Overigens betaal je in de schuldsanering ook gewoon belasting hoor. "De" NL belastingbetaler, voor zover je daarvan kunt spreken, daar hoor ik ook bij.
Het gaat hier om een algemeen maatschappelijk probleem en ik vind het niet meer dan normaal dat iedereen de kans kan krijgen om uit de schulden te geraken en dat iedereen er een steentje aan bijdraagt om dat mogelijk te maken. Want het kan jou net zo goed overkomen.

Tirza

Niet alleen op gebied van schuldsanering komen de kosten op de schouders van de belastingbetaler. Er gáát me een geld naar zaken waar ik nooit mee te maken heb of aan deelneem. Ik zit bijvoorbeeld zelden op een autoweg en betaal er indirect wel aan mee. Wat mij betreft hoeft ook niet elke vereniging gesubsidieerd te worden, maar ik lig er niet wakker van dat ik daar aan meebetaal. Ik ben ooit geholpen en draag op mijn beurt ook loonbelasting af voor mensen die geholpen moeten worden. Ik heb het al vaker gezegd maar zodra ik mijn salaris heb gekregen beschouw ik het bruto deel niet meer als iets van mij. Dat is voor een deel voor algemeen nut en daar heb ik vrede mee. Het nettodeel, daar zou ik graag zoveel mogelijk van overhouden voor eigen gebruik.
Jij: "In het stemhokje bijvoorbeeld" Ik stem dan ook op een sociale partij Tirza. Ik ben voor gedeelde smart is halve smart.

Uitleg van elisa

Elisa zegt een waar ding: Bij schuldsanering gaat het voor een groot deel om een 'conflict' tussen een schuldeiser en degene met schulden. Wat daar omheen gebeurt kun je zien als kostenpost vanuit de belasting. Er zijn toch ambtenaren voor je bezig, een rechter, e.d.. De bewindvoerder betaal je overigens zelf en budgetbeheer ook. De schulden zijn niet meer opeisbaar door een schuldeiser. Maar als ik heel eerlijk ben moet ik toch ook opmerken dat wat aan de ene kant tekort binnenkomt door niet betaalde rekeningen, aan de andere kant via prijsberekening weer bij 'de klant' wordt gelegd. Een commercieel bedrijf is nog steeds geen filantropische instantie. Het is misschien dus niet zozeer een enorme belastingkostenpost, maar via een achterdeur heeft 'de maatschappij' er wel mee te maken. Ik dus ook. Het zij zo. Ik leef liever in een maatschappij waarin dit zo werkt dan dat mensen aan hun lot worden overgelaten.

Eigen verantwoordelijkheid

Als je in de schuldsanering belandt komt dat door de keuzes die je zelf hebt gemaakt. Iedereen kan fouten maken, dus ik veroordeel niet de mensen die in deze situatie belanden. Echter vind ik het wel heel erg als deze zelfde mensen de oorzaken buiten henzelf gaan leggen, en luidkeels gaan roepen dat ze "toch ook recht hebben op.....roken/drinken/vakantie enz." Er zijn meer dan genoeg mensen die met eenzelfde inkomen moeten rondkomen en die het wél lukt zonder dat ze het daar luidkeels over hebben. Ik gun iedereen hun pleziertjes, maar ga niet lopen klagen als je je geld aan onverstandige dingen hebt opgemaakt.
En dat de "belastingbetaler betaalt": ben ik het mee eens. Waar komt anders dat geld vandaan wat kwijtgescholden wordt? Het is niet zo dat de banken en de overheid een geldboompje hebben staan ofzo.

Gr. Poezie.

Wegenbelasting (o.t.)

Ik betaal E 90,= per kwartaal en ik rij heel weinig.....

Gr. Poezie.

P.s.

En ik klaag niet, want daar kies ik zelf voor....

Gr. Poezie.