Ziekmelden
Ik ben vorige week ziek thuis geweest en heb mij gister weer beter gemeld. Het werken viel tegen, maar goed ik heb me vanmorgen aangekleed met de bedoeling weer aan het werk te gaan. Maar al gauw werd duidelijk dat ik nu met een blaasontsteking te kampen had. Als ik blaasontsteking heb, voel ik mij daar echt zo vervelend van, dat werken er niet in zit. Dus weer het werk gebeld: ik ben te belabberd om te werken.
Nu is de regel op ons werk dat je je alléén voor 9 uur mag ziekmelden. Ook al begint je werkdag 11 uur of half 1. Ik meldde mij om kwart over 10 ziek, Ik moest 11 uur beginnen. Reactie: je bent te laat, ik kan je niet ziekmelden.
Nu moet ik morgenochtend, officieel mijn vrije dag, voor 9 uur bellen als ik verwacht dat ik vrijdag nog steeds niet in staat ben om te werken. Over vandaag moeten we overleggen hoe we dat op gaan lossen.
Maar ik liep daar net over na te denken en ik vind het echt te zot voor woorden dat een ziekmelding op een ander tijdstip dan voor 9 uur niet geaccepteerd wordt. Wie is hier in thuis?
Nog een vraag: ik heb tussen beide ziekmeldingen dus 1 dag gewerkt. Kost mij dit opnieuw een wachtdag?
Ik kan de antwoorden niet zo 1-2-3 op de website van de vakbond vinden.
Ik hoop dat je je al weer beter voelt?
Maar zo zie je dat je soms eerst de praktijk moet ervaren om het te snappen. Ik heb mijn 'geval' bij de OR gelegd. Ik ben benieuwd of ik er snel iets over hoor.
Kaaskopje
Moet nog even flink herstellen, ben in 20 jaar alleen maar zo ziek geweest van 2x een virusinfectie op het maag/darmkanaal terwijl ik nu niet eens heb hoeven overgeven LOL
Het maffe is dus wel dat de intercedent van het andere kantoor er zelf niets van begrijpt dus het duidt er wel op dat de materie niet makkelijk te begrijpen is en overal is het gewoon anders. Bij de post is het anders en bij mijn vorige werk ook weer. Ik zou in jouw geval eens proberen rond te vragen hoe het gaat bij werk in andere ploegendienst situaties of ochtend en avondwerk.
Wat ik van anderen heb gehoord
is dat het moment van ziekmelden af mag hangen van de aanvangstijd van de dienst.
Ik snap best dat wergevers werknemers aanmoedigen om zich zo snel mogelijk ziek te melden en eenmaal ziekgemeld zich weer zo snel mogelijk beter te melden, maar als ze niet verder meeleven en meedenken dan dat, mankeert er wat aan vind ik.
Klopt
Je kunt niet van mensen verwachten die pas na 23 uur ofzo thuis zijn en pas de volgende dag om 12 uur van huis moeten dat die bij thuiskomst meteen in bed stappen en de wekker keurig om 8 uur zetten 
Stel dat jij wel 's ochtends begint en na een uur ziek naar huis gaat: wat dan? Is het dan ook een wachtdag?
volgens mij wel. Na ziekmelding standaard een dag voor eigen rekening.
Dus
Als je de dag al 3/4 hebt gewerkt krijg je daar dan 3/4 geld voor EN het is een wachtdag? Je antwoord is niet helemaal duidelijk voor mij.
Sorry, ik heb je vraag gemist.
Ik ben er inmiddels achter dat de dag dat ik mij ziek wilde melden onbetaald verlof is geworden. Ik kreeg de kans om er betaald verlof voor op te nemen, maar dat heb ik niet gedaan. Door allerlei nieuwe ontwikkelingen heb ik dit eigenlijk totaal vergeten. Ik moet hier echt nog werk van maken.
Inmiddels is de bom op het werk gebarsten. Een groep mensen heeft te horen gekregen dat ze te duur zijn geworden door een te hoog ziekteverzuim en te lage resultaten. Daar hoor ik ook bij. Ik hoef me daar op zich niet voor te schamen geloof ik, want het lijkt erop dat ze een excuus zoeken om van deze groep af te komen, zonder een oprotbijdrage te hoeven leveren bij ontslag. Toevallig zijn het namelijk de mensen die al jaren in dienst zijn en niet teruggezet kunnen worden naar een minimum aantal uren per maand.
Als ik even meer tijd heb komend weekend, ga ik een mapje aanleggen, met een verslag over wat er nu gebeurt op het werk. Ik ga het aan de vakbond rapporteren, ik ga bezwaar maken waar het maar kan, zodat bij een ontslagaanvraag duidelijk is dat het bedrijf niet de juiste weg bewandeld heeft om een ontslag op basis van slechte resultaten e.d. te kunnen waarmaken.
Ondertussen zit ik dus wel stevig in de stress. Ze zitten ons de komende maanden volledig op de huid en zie daar dan maar eens opgewekt goede resultaten bij neer te zetten.
Kaaskopje
He wat naar, sterkte!
Serkte!
Wat een gedonder nou weer!
Sterkte!
Zet 'm op. Vind het een gemene rotstreek.
Pak ze
Heel veel sterkte, Kaaskopje. Succes met je bespreking met de bond. En als je vragen hebt of wilt spuien weet je ons te vinden.
Groeten,
Temet
Ook sterkte!
Wat een rotstreek toch, van die werkgever. Goed dat je een dossier aanlegt. Hou vol!
n@nny
Dank jullie wel
Het voelt heel onrechtvaardig. We begrijpen bepaalde keuzes werkelijk niet.
Een collega, relatief kort in dienst, staat er heel anders in. Ze vindt het geweldig dat de werkgever zoveel energie in ons steekt en is blij met de kans die ze krijgt. Ze vindt de hele gang van zaken heel begrijpelijk. Tja, zo kun je het ook bekijken. Ik had om eerlijk te zijn zin om die collega een mep te verkopen
)
De OR vergadert zich momenteel suf. Ik ben benieuwd wat eruit komt. Duidelijk is wel dat het de werkgever nog heel wat moeite zal kosten om de ingeslagen weg ook werkelijk vol te houden.
He bah
wat naar nu weer... Hoop dat het links- of rechtsom ergens goed komt.
Ik ook
Vandaag, zaterdag, las ik dat bij Douwe Egberts een gelijksoortige situatie speelt. Een angstcultuur.
He bah 
Ik wil zo positief mogelijk naar de wereld blijven kijken, ik wil het niet groter maken dan het is, maar ik hoor in toenemende mate van dit soort praktijken. Bah, als ik dit lees, samen met andere recente gevallen, niet alleen op dit forum, kost het me even moeite positief te blijven en niet meteen in termen als "altijd" en "iedereen" te gaan denken.
Want het lijkt wel alsof je het steeds meer hoort, dat mensen, zelfs na jarenlange trouwe dienst, zo afgeserveerd worden als het even wat minder met ze gaat door ziekte of problemen in de familie (bijvoorbeeld zieke ouders, kinderen of partner). Met als triest dieptepunt een kennis van me, een vrouw die vorig jaar werd "weggewerkt" nadat haar man was overleden, want ze had nu minder inzet voor het bedrijf als weduwe met kinderen. Zoiets zetten ze natuurlijk niet in de ontslagbrief, maar het werd wel tegen haar gezegd (en hoe bewijs je dat als je wil protesteren?).
Zakelijk gezien begrijp ik het echt wel dat een bedrijf niet zoveel meer heeft aan een medewerker die meer kost dan dat hij oplevert, maar waar is de menselijkheid gebleven? Neem nou jij, Kaaskopje, ik begrijp uit oude berichten dat je niet ziek was om een scheet die dwars zat en dat je afgelopen jaar ook heel wat hebt meegemaakt, ik begrijp ook dat je al jaren voor dit bedrijf werkt (klopt dat?). En omdat je een rotjaar achter de rug hebt vindt het bedrijf dat je nu niet goed genoeg meer voor ze bent? Ik word hier echt somber van, vooral omdat dat alwéér een bericht is in een lange rij berichten over personeel, gewone mensen die er niet de kantjes aflopen, dat wordt "afgeserveerd" omdat het privé even niet mee heeft gezeten.
Ben ik in een pessimistische bui, overdrijf ik, of komt het steeds vaker bij steeds meer mensen voor?
Aam mijn gesomber en gemopper heb je niks, dus ik wens je gauw een veel betere baan toe! En wat de baas betreft geloof ik in de heksenwet van drie: alles wat je doet zal drie keer naar je terugkomen 
Gebeurd bij een groot bedrijf in nl
Bij een divisie van dat bedrijf moesten er tientallen mensen uit (gingen ze oplossen met flexwerkers....pff). Wie er uit moest wist nog niemand, maar van jong tot oud en ook medewerkers die er al tientallen jaren werkten. Ze kregen wel een oprotpremie. Van alle medewerkers die er uiteindelijk uit moesten, is niemand persoonlijk of per brief benaderd. Op een goede dag werden de betreffende medewerkers (die toen nog niet wisten dat zij degenen waren die eruit moesten) gesommeerd om om 9 uur bij kantoor aanwezig te zijn. Het terrein was, behoudens een 'ingang' afgesloten met dranghekken en er waren beveiligings mensen aanwezig. De medewerkers werd daar, buiten!, en masse meegedeeld, dat zij degenen waren die eruit moesten. Ze kregen allemaal een grote lege doos en mochten 1 voor 1 naar binnen (onder begeleiding van een (externe) beveiligingsmedewerker) om naar hun bureau te gaan en persoonlijke spullen in de doos te doen, dan weer vertrekken en dag met het handje. Dit was echt bizar!
Bibi
Ach kaaskopje
Dat kan er ook nog wel even bij he en je voelt je zo machteloos.
Ik had min of meer dezelfde ervaring vorig jaar. Met tientallen collega's, met samen veeele jaren ervaring, ingeruild worden tegen mensen in Oost Europa.
En dat allemaal om de aandeelhouders tevreden te houden......
Ik zag mijn toekomst ook somber in, maar ben geen dag thuis geweest :o)
Geen dag thuis
Stel (stel...) dat dit tot ontslag leidt, dan ga ik meteen bij de opdrachtgever solliciteren waar we lange tijd voor gewerkt hebben. Dan moet ik het hebben van de ervaring die ik met het werk heb. De narigheid is dat een nieuwe werkgever mogelijk weer heel erg gaat kijken naar mijn 'minpuntjes'. Ik ben nu eenmaal niet de snelste bij het uitvoeren van mijn werk, ik heb een probleem met mijn ogen en ben 52... Toen ik mijn vaste contract (derde contract, dus eerder dan gebruikelijk) kreeg was dat allemaal geen probleem. Ik heb het daar uitgebreid over gehad tijdens dat moment. "Oh ja, dat weten we, maar we hebben liever kwaliteit dan kwantiteit.", was toen het oordeel. Die houding is nu ver te zoeken.
Kaaskopje
Wat vervelend dat het allemaal zo gaat. Waar je eerst nog zo vasthield aan je vaste contract blijkt nu dat je werkgever helemaal niet zo loyaal is. Als ik jou was zou ik toch echt wel om me heen gaan kijken, misschien zelfs al zelf contact opnemen met die inhuurder. Die 'minpuntjes' van jou zijn voor een goede werkgever helemaal geen probleem. Wat is nou 52? Leeftijd is misschien zelfs wel een pré in jouw werk, omdat de meeste mensen een 'oudere dame' niet snel zullen afschepen aan de telefoon. En ook van die ogen moet je niet steeds een onoverbrugbaar iets maken. Ik heb een collega die slechter ziet dan jij en gewoon een enorm beeldscherm heeft met grote letters. Ik heb ook collega's die niet de vlotste zijn, net zoals collega's die enorm slordig zijn of een slechte concentratie hebben, niet zo snugger zijn of heel erg zeuren. Oftewel, iedereen heeft wel zijn minpuntjes en bij een sollicitatie moet je juist je positieve kanten naar voren laten komen.
Als ik zo om me heen hoor komen de mensen die flexibel inzetbaar zijn véél sneller aan een baan dan mensen die per se bepaalde dagen of uren willen. Dat is jouw pré. En zo heb je er vast wel meer, ook inhoudelijk.
Wat waardeloos zeg!
Laat je niet gek maken!
Goed dat je een dossier opzet en contact opneemt met de vakbond, het zal inderdaad erg lastig zijn ondertussen opgewekt je werk te doen. Veel sterkte en houd moed!
Ben het helemaal met vic eens
Mijn ex-HR dame die alle "oprotgesprekken" met me moest voeren, vertelde me dat zij mij, met 10 jaar ervaring en leeftijd ( toen 55), heel hoog op haar kandidatenlijstje zou zetten wanneer ze mensen zou zoeken. Het feit dat jij met je "minpuntjes" zo lang bij 1 bedrijf hebt gewerkt werkt toch geweldig in je voordeel. Het is een heel andere situatie dan toen je begon te werken.
Ik heb nu een baan met ( helaas ) minder uren, slechtere werktijden en lager uurloon, maar ik ben weer binnen en hoop dat dit door verloop in het team in de toekomst beter gaat worden. Sterkte en succes !
Nu solliciteren bij opdrachtgever
Als je daar tenminste wil werken. Je hebt kans dat straks een stel van je collega's ook daar gaat solliciteren. Bovendien kennen ze je al en zit je nog steeds op die opdracht.
En toch ook verder gaan kijken. Je hoeft niet meteen je huidige baan op te zeggen als je ergens anders solliciteert, maar wie weet wat voor mooie kans je opeens tegen komt.
Vic en anderen
Je hebt gelijk hoor dat ik mezelf al bij voorbaat negatief neerzet op de arbeidsmarkt. Dat heeft ook te maken met mijn zoektocht naar werk toen ik nog maar 20 jaar was. Er werd toen stelselmatig negatief geoordeeld over mijn ogen/gezichtsvermogen. Ook heb ik later, 13/14 jaar geleden, via een uitzendbureau, na een opleiding tot secretarieel medewerker/receptioniste, twee banen gehad, waar men niet met mij verder wilde vanwege mijn tempo. Ik ben bij aanvang van een nieuwe baan, zeker met instroom via een uitzendbureau, niet de snelste leerling en bij het uitvoeren van werk behoor ik ook niet tot de vlotsten. Zo ben ik nu eenmaal en dat zal tot mijn 67ste niet meer opvallend veranderen. Daarom ook was ik zo blij met mijn vaste contract, die ondanks mijn eigenschappen is gegeven.
Ik ga nu nog niet solliciteren bij de opdrachtgever. Ik wil mijn schepen nog niet achter mij verbranden, zolang niet zeker is dat ik inderdaad op straat sta in de zomer. Als mijn 'baas' daar lucht van krijgt is dat ook een extra reden om mij weg te werken. Mijn werkgever moet sowieso een opzegtermijn van een maand in acht nemen en als daar ook maar enigszins mogelijkheden voor zijn zal ik dat ontslag ook aanvechten. Vanuit de OR krijg ik te horen dat ik me nog lang geen zorgen hoef te maken, maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan.
Jeetje tijgeroog
Het aantal collega's die logischerwijs bij de opdrachtgever zouden willen solliciteren, is niet zo groot. Onze werkgever heeft al steeds meer werk overgeheveld naar een ander filiaal in een andere provincie. Het laatste restje lijkt daar deze week ook heen te gaan, waardoor mijn werk alleen nog uit outbound zal bestaan. Een aantal collega's die nu ook op de wip lijken te staan, hebben nooit anders dan outbound gedaan en hebben geen ervaring met het systeem van de bewuste opdrachtgever. Een klein groepje van ons werk heeft dat voordeel dus wel.
Tijgeroog
Ik kijk even of er al weer een reactie is en zie dat ik bij jou 'jeetje' getypt heb. Geen idee waarom)
Kaaskopje
Dat vroeg ik me ook al af.
Kaaskopje
Ik geef je een advies:
Ja maar, ja maar, ja maar... Hou daar aub mee op. Het brengt je nergens. Helemaal nergens.
Je werkgever is een hork, dat dit zou gaan (gaat?) gebeuren zag je van verre aankomen. Mensen hebben je daar meermaals op gewezen. Probeer nu eens naar die boodschappen te luisteren zonder 'ja maar'. Echt, je doet je zelf ontzettend tekort met je 'ja maar'. Het brengt je geen stap vooruit.
Kaaskopje
Ik snap ook niet dat je niet gewoon gaat solliciteren, je gaat nu echt te ver in het vasthouden. Er zijn mensen die je dat hier al vaker hebben gezegd maar nu sluit ik mij er bij aan. Je kunt best in je sollicitatiebrief zetten dat je vertrouwt op hun discretie en dat ze je al kennen en dat je dus wil dat ze nog even geen contact opnemen met je oude werkgever of wat dan ook.
Welke werkgever kan het iemand kwalijk nemen om in zo'n situatie te solliciteren? Je bent gek als je het niet doet.
Blijkbaar komt niet over
dat ik niet zelf onslag zal nemen. Als het dan moet gebeuren moet het bedrijf mij ontslag geven, waardoor ik recht heb op ww. Niet dat ik daar persé lang gebruik van wil maken, maar het geeft wel lucht voor als werk zoeken en vinden tijd gaat kosten. Dat heeft niets met 'ja maar' te maken. "Ja maar" gaat wel over hoe ik mijn eigen kansen inschat. Mogelijk zie ik dat te somber in.
Ik durf momenteel geen zekere uitspraken te doen over de toekomst. Onze werkgever lijkt redelijk wanhopig te worden en dat uit zich in dat ze korten in uren en ontslaan daar waar ze maar kunnen. En wij moeten temidden van die zooi goede resultaten weten neer te zetten. Lukt dat niet, dan is de kans groot dat ik een hele lange zomervakantie tegemoet ga.