Acceptatie ass bij puber
Wij, en dus ook onze 15 jarige puberzoon, hebben vorig jaar te horen gekregen dat hij pdd nos heeft. Hij beschikt over een hoog iq dus hij kan veel dingen compenseren en camoufleren. Zo is hij ook de hele basisschool doorgekomen, want pas in de brugklas ontstonden de problemen.
Toen wij de diagnose hoorden was het natuurlijk even slikken, maar daarnaast ook een flinke opluchting. Dus dát was er aan de hand, dát is de oorzaak van zo heel veel dingen (die achteraf gezien ook al veel langer speelden). Wij hoopten dat we nu met hulp, de goede kant weer op konden gaan.
Maar het tegendeel is echter meer waar. Hij doet niets anders dan het tegendeel bewijzen van de diagnose. Bijv.: Ben ik op mezelf? hoe komen jullie daarbij, kijk dan, ik heb nu toch vrienden? Maar t.o. die 'vrienden' doet hij alleen maar stoer en ze kijken gewoon echt tegen hem op. Grote bek tegen de leerkrachten, grote bek tegen ons. En gewoon echt dom en stoer gedrag alleen om zichzelf te bewijzen en iedereen te laten denken dat hij niet anders is dan een gemiddelde jongen van die leeftijd. Zijn hoge iq geeft hem de mogelijkheid om bepaalde dingen net zo te doen als een gemiddelde jongen van zijn leeftijd. Maar toch is het anders, want hij ziet geen grenzen of ziet ze heel vaag. Daardoor lijkt hij stoer en kijken ze allemaal tegen hem op en dat voert hem weer meer op. Hij is vorig jaar van VWO naar Havo gegaan, maar ook op dat gebied zijn de problemen nog net zo groot. hulp in de vorm van een rugzak is nu gestart, maar ook daar wil hij niet aan, want dan is hij anders dan de rest van de klas en dat wil hij absoluut niet.
Kortom, problemen problemen problemen. En ik zie er geen gat meer in. Eerst moet die acceptatie komen, pas dan kunnen we verder.
Wie herkent hier iets in en kan ons helpen aan tips die die acceptatie tot stand zouden kunnen brengen? Alle hulp van buitenaf wijst hij trouwens af (we hebben echt al heel wat pogingen gedaan). Boekjes of andere info e.d. wil hij ook niet lezen. Het moet echt op een heel subtiele manier gebracht worden, en waarschijnlijk ook nog eens door onszelf om hem niet argwanend te laten worden waardoor hij weer totaal begint te steigeren.
In eerste instantie dacht ik dat we gewoon moesten afwachten omdat hij zelf tijd nodig had om het te verwerken. En dat we daarna aan de acceptatie konden gaan werken. Maar dit duurt erg lang. En de problemen lijken alleen maar erger te worden. Zelf zit ik tegen het plafond, kan er niet veel meer bij hebben. Er móet gewoon iets gebeuren..
Tijdelijk zo
Misschien komt het doordat veel boekjes gemaakt zijn door niet-autisten óver autisten. Soms is de toon van die informatie daardoor niet echt prettig of staan er dingen in die niet herkenbaar zijn. Ook wordt soms wel erg de nadruk gelegd op tekortkomingen en onvermogen, in plaats van te kijken naar wat wél kan.
Ik kan me voorstellen dat het een bittere pil is om te slikken als je midden in je puberteit geconfronteerd wordt met het feit dat jij volgens deskundigen 'afwijkt' en een handicap hebt.
Ik zou eens voorzichtig wat informatie aanbieden die door mensen (liefst jongeren) met autisme zélf geschreven is. En laten zien dat het feit dat je anders in de wereld staat niet hoeft te betekenen dat er geen mogelijkheden zijn of dat je minder waard bent dan een ander, of dat je nu voor altijd op 'hulp' aangewezen zult zijn. Maar het kennen van jezelf is dan wel heel belangrijk.
Een voorbeeld: 'mafkezen en het aspergersyndroom', geschreven door de 13-jarige Luke Jackson.
Een site door volwassenen met autisme en een normaal tot hoog IQ is bijvoorbeeld http://www.pasnederland.nl/ Misschien dat ze daar weten of er ook zoiets is voor jongeren met autisme.
Daarnaast zou ik zoeken naar positieve rolmodellen: mensen met autisme die een goed leven hebben opgebouwd voor zichzelf. Die zijn er legio, in de de wetenschap maar ook in de muziek, en filmwereld. Niet omdat het zeker is dat hij dat ook zou moeten bereiken, dat is het voor 'normale'mensen immers ook niet. Maar het is belangrijk dat hij kansen en mogelijkheden kan blijven zien.
Rixt
Dank je voor je reactie. Ik zal vanavond even proberen de linken op te zoeken die je gaf.
Maar hij heeft tot nu toe nog geen enkel boekje willen inkijken. Hij wil er niets van weten en gaat zich er daarom ook helemaal niet in verdiepen. Nergens voor nodig, hij funtioneert toch prima. Hij is tevreden dus wij moeten niet zeuren. Dahaaagg! En klaar ben je weer. Er is echt geen land mee te bezeilen.
Maar goed, ik zal vanavond jouw linken eens gaan opzoeken. Heb daar nu helaas nog even geen tijd voor.
BEdankt voor je reactie in elk geval!
