Adhd en wat doet school
Onze zoon zit in groep 7, gebruikt nu bijna een jaar medikinet cr en presteert sindsdien wel wat beter. Hij blijft toch, ook volgens psychologe en psychiater, behoorlijk onderpresteren en hij blijft zeggen dat alles saai is en dat hij zich verveelt. Qua begeleiding merk ik niet zo heel veel op school, behalve plek in de klas en af en toe op de pc werken (ook vanwege zijn slechte handschrift). Ik wil daarom binnenkort met de directeur eens praten wat er nu voor add'ers en adhd'ers gedaan wordt op gebied van plannen en andere hulp.
Ik heb gemerkt dat als je redelijk goed beslagen ten ijs komt bij de directeur je wel een redelijk gehoor vindt. Ik heb jarenlang gepraat over hb'ers met de directeur en daar is op zich wel redelijk wat mee gedaan (oudste dochter is hb).
Vandaar mijn vraag: wordt er bij jullie kinderen op school iets gedaan aan begeleiding van adhd'ers, zo ja hoe en hoe merk je of je kind dat dan? Of heb je andere aanvullende info?
Zoon heeft geen rugzakje of pgb.
Afhankelijk
Bij ons op school is het heel erg slecht geregeld. Het is puur afhankelijk van de good-will van degene die voor de klas staat. Het is een team met veel jaren werkervaring. En iedereen denkt dat hij/zij het beter weet dan de collega's. Dus iedereen vergadert zich suf en trekt vervolgens de deur van de klas dicht en doet maar wat.
Vorig jaar vertelde de juf letterlijk dat zij geen aparte aanpak voor onze zoon wilde hanteren, als hij geen rugzakje had. Als je geen rugzakje hebt, wordt je geacht je precies zo te gedragen als de andere kinderen in de groep.
Inmiddels heeft hij een rugzakje, maar ook een leerkracht die wel goed meedenkt, meewerkt en bereid is om zich wat aan te passen. Het gaat uitstekend, zonder speciale begeleiding. Misschien ben ik koppig en eigenwijs, maar ik vind nog steeds dat het rugzakje niet nodig zou zijn. Als op deze school maar iets meer beleid was voor adhd-ers en men beter naar ouders zou luisteren. Ik vind/vond het heel frustrerend om te merken dat de ambulant begeleidster precies hetzelfde zegt als wij, en dat daar dan wel naar geluisterd wordt.
Ik heb trouwens een heel mooie publicatie gevonden. Die kun je gratis downloaden. Ik vind dat daar heel mooi en toegankelijk in wordt beschreven wat een adhd-er nodig heeft. http://www.kpcgroep.nl/Publicaties/Kinderen-met-speciale-rechten-ADHD.aspx
Ik heb deze publicatie ook op school gegeven, maar ja: 'Dat is allemaal wel leuk, maar dat ga ik echt niet allemaal lezen.' grrrrrrr
Precies
Dat is ook mijn gevoel, dat je afhankelijk bent van de individuele docent. Zoon heeft afgelopen 2 jaar mazzel gehad met een goede leerkracht, het jaar daarvoor heeft hij een leerkracht gehad wiens manier van aanpak , op zijn zachts gezegd, een negatieve invloed had op het gedrag van zoon.
Dit jaar weet ik (nog) niet, hij heeft een leerkracht die nieuw is op school en die nog erg jong is.
Ik heb ook het gevoel dat iedereen maar wat doet wat hij of zij denkt dat goed is voor het kind. Dat je kind afhankelijk is van de bereidheid energie er in te steken om zich in de materie te verdiepen. Verder wordt er op deze school weinig geluisterd naar psychiater/psycholoog. Maar dat komt misschien wel doordat ik steeds mondeling toelicht wat er gezegd is, omdat ik geen rapporten op school wil ivm dossiervorming. Ze kunnen de rapporten inzien maar niet op school houden maar er is nog nooit gevraagd om zo'n rapport in te zien, terwijl ik diverse keren heb aangegeven dat dat kan en ik heb ook telefoonnummer en emailadres van de psychiater doorgegeven. Die is ook niet gebeld of gemaild.
Ik zal ook jouw document doornemen.
Ik hoop dat er nog meer mensen reageren want ik ben wel benieuwd of dat op andere scholen wel geregeld is.
Bikkel
Bij ons heeft het wel iets geholpen toen de psycholoog zelf op school uitleg heeft gegeven. Opnieuw een geval van: moeder zegt iets, maar dat negeren wij, psycholoog zegt PRECIES hetzelfde en dan opeens vallen de schellen van de ogen.
Misschien is dat voor jullie nog een optie? Dus niet afwachten tot school contact opneemt met de behandelaar, maar dit forceren?
Het is triest hoe hard je moet vechten om te zorgen dat een kind 'onderwijs op maat' krijgt. En dan zijn er zoveel kinderen waar de ouders geen inzicht, tijd of energie hebben om dit gevecht te voeren. Sneu.
Bikkel
"Ik heb ook het gevoel dat iedereen maar wat doet wat hij of zij denkt dat goed is voor het kind."
Maar weten ze dan wel wat volgens jou wél moet gebeuren? Ben je duidelijk in wat je verwacht van de leerkracht, en wat hij/zij kan doen om jouw kind goed te begeleiden? Wij hebben voor zoon een 'gebruiksaanwijzing' gemaakt voor school. Wij hebben ons geprobeerd te verplaatsen in de leerkrachten en tips geformuleerd die zij kunnen toepassen. Dus inderdaad geen rapporten etc., maar wel concrete handvatten. Zo voorkom je dat iedere leerkracht zelf het wiel gaat uitvinden.
Het is hier op school erg op prijs gesteld. Logisch ook: wij delen onze ervaring met kind met de leerkracht, en deze kan er haar voordeel mee doen. En ziet ook het resultaat.
Psycholoog
Bij ons heeft de psycholoog met de leerkracht en intern begeleider gesproken. Bleek gelukkig dat ze alles al deden wat zoon nodig heeft, voor zover haalbaar in een volle klas natuurlijk.
Wel was dat gesprek met de psych broodnodig om de school er voor eens en altijd van te overtuigen dat zoon géén autistische kenmerken heeft. Daar waren de "schoolexperts" namelijk erg van overtuigd, en niet door de ouders vanaf te brengen.
Zoon heeft hier een rustiger plek in de klas, krijgt af en toe extra uitleg (als ie het weer eens niet gehoord of gesnapt heeft...) en krijgt iets meer krediet in het al dan niet af krijgen van zijn werk. Wel krijgt hij af en toe een opdracht mee voor thuis. Verder heeft hij niet zoveel aandacht nodig, want het is nogal een braaf en net mannetje.
Bij ons niet te concreet worden
Als wij bij ons op school concrete handvatten gaven, werden ze gelijk afgedaan als bemoeizucht. Vooral bij de juf die ik voor het gemak maar even de heks noem, maar ook bij andere leerkrachten. Alles wat wij zeiden was voor hen alleen maar een bewijs dat wij ons veel te veel aan zoon aanpassen, dat wij hem overal maar mee weg laten komen en dat hij ons de baas zou zijn.
Hier was dat dus geen oplossing. Hoe concreter, hoe afwijzender de school is. Het was echt een tenenkrommend proces, waarin het heel belangrijk was dat zíj zelf het wiel uitvonden en waarin wij ons best deden hen zo te manipuleren dat dit wiel pastte op de fiets van onze zoon. En eigenlijk heeft hij helemaal niet zo veel nodig. Hij heeft ruimte nodig (psychisch) om zich terug te trekken als het hem allemaal te veel is. Hij heeft uitleg nodig waaróm bepaalde opdrachten gedaan moeten worden. Hij heeft een rustig plekje in de klas nodig. Hij heeft beloning nodig, in de vorm van een snelle knipoog, een hand op zijn schouder of een duim om hoog (meer hoeft echt niet). En hij heeft vooral een niet-veroordelende, begripvolle, rustige en positieve leerkracht nodig. Het zit voornamelijk in de basishouding. Maar dat is precies het moeilijkste, want men denkt al snel dat de eigen basishouding de enige juiste is.
Bij ons werd overigens ook door de juffen, na gegoogle op het internet (!) gediagnostiseeert dat zoon autistisch zou zijn en odd zou hebben. Ja duh, ik word ook opstandig, gesloten en afwijzend van mensen die mij nooit de ruimte geven, continu de spelregels veranderen, ongevraagd op mijn tekening gaan tekenen, mij voor de hele klas af laten gaan en er niets aan doen als ik gepest word.
Geen protocol dus?
Bedankt voor jullie tips weer. Ik zal inderdaad de psychiater eens aanspreken als we weer moeten gaan (ergens dit najaar) en vragen of hij wat concrete tips heeft voor school en naar school wil komen.
En net als bij Pippin geldt dat je hier niet te concreet moet worden, docenten kunnen het gevoel krijgen dat de ouder zich te veel bemoeit met lesgeven, met wat er gebeurt in de klas. Ik heb dat in het verleden met oudste een keer meegemaakt. Ik heb wel wat algemene dingen aangegeven. Veel van de dingen op het lijstje van Pippin gelden ook voor mijn zoon, zoals positief benaderen wat voor mijn zoon eigenlijk het allerbelangrijkste is.
Maar als ik het zo hoor van jullie, is er toch niet echt een protocol oid op basisscholen. Is er toch nog veel onwetendheid. En dat is ook eigenlijk mijn vraag: is er een algemeen beleid op school voor de omgang met adhd'ers, hoewel die natuurlijk onderling ook weer erg verschillen. Zo zit mijn zoon zijn klasgenoten zelden in de weg, zichzelf daarentegen des te meer.
Wat mij dan wat dwars zit is dat er op de school van onze kinderen een protocol is voor de snelle leerlingen en dat er zelfs een begeleidingsgroepje is (heb daar zelf ook jarenlang voor gepleit). En dat er voor add'ers en adhd'ers maar weinig gedaan wordt. Daar zijn er ws. ook een heel stuk minder van. Ik ga daar maar eens achteraan. Eerst een gesprek met leerkracht, dan ib'er en directeur.
Bikkel
"En dat er voor add'ers en adhd'ers maar weinig gedaan wordt."
Maar blijft de vraag: wat zou er dan moeten gebeuren volgens jou? Voor snelle leerlingen moet de school een aangepast lesprogramma bieden, dat is vrij duidelijk. Dus logisch at een school daar beleid op maakt. Maar een protocol voor ADD'ers en ADHD'ers? Wat zou daar volgens jou dan moeten instaan? De meeste kinderen hebben geen aangepast lesprogramma nodig. Wat ze wel nodig hebben is een leerkracht met een positieve grondhouding, die het leuk vindt om zich te verdiepen in de 'grillen en nukken' van kinderen (en dan maakt het niet uit of die grillen en nukken een naam hebben). Dat is denk ik niet vast te leggen in een protocol. Pas ook op dat je het niet te groot gaat maken, meestal is het beter om je te beperken tot jouw eigen kind.
Bijzonder trouwens dat concrete tips bij jou op school (en bij Pippin) niet op prijs worden gesteld. Misschien hebben wij gewoon geluk met onze school. Ik moet zeggen dat wij het ook wel heel goed hebben voorbereid hoor, en ook van te voren besproken met een deskundige. Wij hebben erg ons best gedaan om er een verhaal van te maken dat goed zou landen, dat 'welkom' zou zijn. Het is natuurlijk ook de toon die de muziek maakt.
Oei ijsvogeltje
Uit je laatst zin zou ik af kunnen leiden dat jij denkt dat wij niet de juiste toon gebruikt hebben richting school. Dat is niet waar. Wij kunnen hele mooie liedjes zingen hoor! 
Ik denk eerder dat jij het gewoon erg getroffen hebt. Onze zoon heeft het dit jaar (voor hoe het zich nu laat aanzien) ook erg getroffen. Hij heeft nu wel een leerkracht die zich op een flexibele en positief opstelt. Dat maakt mij erg blij.
Wat mij echter verbaasd is dat mijn kind afhankelijk is van de inzet en interesse van de individuele leerkracht. Dat vind ik fout. Ik vind dat er een schoolbreed beleid zou moeten zijn van feed-back, intervisie en ondersteuning, waarin ook de koppige, eigenwijze en starre leerkrachten de kans krijgen om te werken aan hun grondhouding. Zoals dat in andere beroepsgroepen het geval is.
Dan hoef je daar als ouder niet meer verantwoordelijk voor te voelen. Dat vind ik namelijk een scheve situatie. Ik zit mij thuis zorgen te maken over de begeleiding die mijn kind op school krijgt. Ik ben thuis informatie aan het zoeken om de school te ondersteunen. Dat is toch raar! Dat zouden ze zelf toch moeten kunnen en doen?
Pippin
"Uit je laatst zin zou ik af kunnen leiden dat jij denkt dat wij niet de juiste toon gebruikt hebben richting school. Dat is niet waar. Wij kunnen hele mooie liedjes zingen hoor! "
Oeps, nee joh, dat bedoelde ik er niet mee te zeggen hoor! Sorry als ik die indruk heb gewekt. Mijn intentie was vooral om aan te geven dat we er zelf in die zin heel goed over hebben nagedacht. Hoe formuleren we het goed, hoe zorgen we dat ze hiermee blij zijn en het niet als kritiek opvatten? Hoe zorgen we voor de juiste toon, voor de juiste argumenten, voor de juiste tips?
Ja, waarschijnlijk hebben we vooral geluk. Of beter gezegd: hebben jullie pech. Wij worden ook absoluut niet als zeur-ouders gezien (sommige anderen wel), dus de relatie is ook goed. Dat scheelt natuurlijk.
Ik ben het verder helemaal met je eens wat je schrijft over feedback, intervisie en ondersteuning. Binnen een goed georganiseerde organisatie (of het nu een school of een ander bedrijf is), is dit soort dingen gewoon geregeld. Maar helaas helaas helaas....
Leesvoer voor de school
Ik kwam ook regelmatig met leesvoer voor de juffen aandragen. Totdat ik in de lerarenkamer een kast vol informatie over allerlei "ongewone" kinderen aantrof. Sindsdien beperk ik me tot het geven van informatie die van toepassing kan zijn op ons eigen kind, en het overleggen hoe wij als ouders de leerkrachten kunnen ondersteunen om alles uit zoon te halen wat erin zit.
Het (schijnbare) beleid van deze school is trouwens om alle kinderen met afwijkend gedrag langer te laten kleuteren. Ze denken dat ze daarna groep 3 beter aankunnen, betere basis etc. Dat heb ik dus niet geaccepteerd, stel je voor zeg!
Beetje ot
Pippin, dat je zelf al die informatie zoekt en aan school doorgeeft herken ik ook. Voor mijn gevoel had ik er bijna een dagtaak aan want de ib-er was net een ondoordringbare muur.
Dochter hebben we naar een andere school gedaan en tegelijk was ook de rugzak toegekend. Het eerste jaar was 'vreselijk' voor me, ik heb me toch nutteloos gevoeld. Afgelopen jaar heb ik voor het eerst een redelijk relaxt jaar gehad en ik ben benieuwd hoe het nu gaat.
Dat is het ook
Pippin: "Wat mij echter verbaasd is dat mijn kind afhankelijk is van de inzet en interesse van de individuele leerkracht"
Dat is mijn insteek. Waarom moet je zo afhankelijk zijn van de welwillendheid van docenten. Het ene jaar gaat het goed, het anderen niet (heeft zoon al een paar keer gehad en ik vrees voor dit jaar). Waarom is er geen protocol met richtlijnen, zoals wel bij hb'ers op school is (nogmaals, ben ik blij om, daar heb ik immers lang voor gepleit op school). Maar er is nog een groep die ook gebaat is bij wat extra's aan regels zoals plaats in klas, duidelijkheid, niet steeds zeggen: "Let nou eens op" wat juist averechts werkt waardoor zelfvertrouwen afneemt etc. Daar hebben trouwens ook andere kinderen baat bij. Waarom is daar geen algeneeb beleid voor? Scheelt de docenten ook nog werk.
Wat die toon betreft, ik ben altijd uiterst voorzichtig en terughoudend en zeker niet als de beruchte olifant en ik ben ook absoluut niet blind voor de mindere kanten van mijn kind(eren).
Ik denk dat je voor medewerking te afhankelijk bent van de welwillendheid van individuen en vandaar dat ik pleit voor een soort algemeen beleid. En nu heb ik het over adhd'ers en add'ers, maar dat geldt ook voor andere groepen.
Nogmaals, ik ga eens wat balletjes opwerpen.
Dat is het
"Wat mij echter verbaasd is dat mijn kind afhankelijk is van de inzet en interesse van de individuele leerkracht. Dat vind ik fout. Ik vind dat er een schoolbreed beleid zou moeten zijn van feed-back, intervisie en ondersteuning"
Dat is, denk ik, kort en bondig wat ik bedoel.
Ieder kind
Ieder kind heeft toch baat bij een leerkracht met inzet en interesse ?
Niet alleen een ADHD-kind ?
Wat mij opviel is dat als mijn kind het slechter deed in een bepaalde klas, de hele klas het slechter deed.
Waarom dan een protocol maken voor een kind met ADHD ?
Ik heb nooit leesvoer aangedragen aan de leerkrachten of IB-er, ik vond dat ze mijn kind als persoon moetsen zien met haar eigen nukken en grollen en een aangepaste houding moetsen aannemen tegenover mijn kind, zoals ze tegen ieder kind aan de hand van het karakter een benadering zoeken.
Op ouderavonden kregen we dan wel te horen wat er niet ging,of waar ze tegen aan liepen en dan kregen ze tips van mij hoe ze bij mijn dochter iets aan konden pakken. Deze tips konden ze overnemen of niet.
Ik trok slechts aan de bel als het écht slecht ging en dan bleek (zoals ik schreef) dat het met de hele klas slecht ging. Het lag dus niet aan de ADHD of een verkeerde benadering daarvan, maar het was gewoon een slechte leerkracht.
En zelfs nu, op de middelbare school, merk ik dat het met de ene leerkracht hartstikke goed gaat en met de andere leerkracht minder. Maar wederom niet alleen met mijn kind,maar met de hele klas.
Jakiro
Jakiro
Je hebt heel erg gelijk. Maar het probleem is, dat mijn kind, als het met de hele klas slecht gaat, degene is die daar zelf ook zo'n last van heeft. Zo veel last dat hij zich slecht gaat gedragen thuis of in de klas. En dan kunnen wij hem wel begrijpen, maar daar is het probleem dan nog niet mee opgelost. Want je móet nu eenmaal op school. En op elke school is er wel iets wat niet klopt.
Jammer genoeg zijn er nogal wat leerkrachten die niet goed functioneren. Omdat 'het onderwijs' over het algemeen weinig openstaat voor zelfkritiek en feed-back, kunnen deze mensen decennia lang lesgeven en daarbij kinderen geestelijk beschadigen. Daarnaast zijn er nog veel meer leerkrachten die nauwelijks inzet en interesse hebben voor alle kinderen die afwijken van het gemiddelde. Die hebben er gewoon 'geen zin in'. Ze hebben het immers zoooo druk, of ze hebben persoonlijke problemen, of ze willen eigenlijk met pensioen maar kunnen dat nog niet betalen.
Wij doen ons best om onze zoon te leren dat hij dit zal moeten accepteren, dat hij zal moeten leren leven met allemaal verschillende soorten mensen. Sommige mensen vind je gewoon niet leuk, dat mag best. Maar dat is voor hem in ieder geval erg moeilijk om te leren.
Helemaal blij
Ik heb vorige week een gesprek gehad met leerkracht en zij had zoon helemaal door, inclusief het feit dat hij best slim was. Ze kwam ook aan met wat ze momenteel doet met zoon en hoe ze hem kan helpen. Ze wist ook redelijk wat van adhd en hoe daar mee om te gaan en, wat voor mij vooral belangrijk is, zij ziet zoon vooral als een gezellig, vrolijk ventje die zichzelf af en toe in de weg zit maar waar geen kwaad in zit en als hij dwars ligt dat hij dat niet om het dwarsliggen doet. Zou dan op de pabo daar tegenwoordig wat meer aan gedaan worden?
We hebben afgesproken, als er niets verandert, na de herfstvakantie te praten. Ik heb er vertrouwen in dat het dit jaar toch wel weer goed komt. Is dit jaar voorbij, dan heeft zoon nog 1 jaar, dat moet hij ook wel doorkomen, ik laat het dus maar zo.
Bedankt voor al jullie meedenken.
Wat doet juf dan, bikkel?
Gelukkig heb je er nu een goed gevoel bij, Bikkel. Mag ik vragen wat de juf dan doet met je zoon, anders dan bij zijn klasgenoten?
Hier lijkt zoon zich te kunnen handhaven in groep 4, zonder al te speciale aanpakken. Oef! Toch denk ik dat ie onderpresteert, dat hij betere resultaten zou hebben zónder die ADHD van hem. Hopelijk komen de echt goede resultaten later alsnog.
Wat de juf doet ...
Ze beloont hem voor goed gedrag en gaat niet mee in negatief gedrag, wil hem ook niet "veranderen", zit hem niet voortdurend op zijn huid, ze ziet aan zijn ogen dat hij een vraag heeft maar dan steekt hij zijn vinger niet op, ze gaat dan naar hem toe, hij stelt vraag en haar streven is dat hij daardoor uiteindelijk zelf gaat vragen, ze zet hem bij de groepjes met korte, bondige uitleg zodat hij niet kan afdwalen, hij mag bepaalde opdrachten op copieerbladen maken, de pc of hij hoeft alleen het in te vullen woord op te schrijven, ze begeleidt hem in de weekplanning maar haar bedoeling is dat wel steeds minder te doen, hij is pas 1 keer boos geweest en dan laat ze hem even waarna hij weer teugkomt en "sorry" zegt. Kortom, ze benadert hem net even iets individueler en, maar dat deed de vorige juf ook, positiever. Ze zet het werk van vorige juf voort met een paar aanpassingen.
Hier ook hoor, hij onderpresteert (ook vlgs psychiater) en hij zou het een stuk beter doen als hij geen adhd had. Maar heel langzaam komen de resultaten er wel, nog beneden niveau maar hier en daar komt het wel in de buurt. Ik hoop dat dat ook voor jouw zoon zal gaan. Bij het volgende bezoekje aan de psychiater wil ik het wel met hem over dat onderpresteren hebben.
Over de ib'er heb ik het (nog) maar niet gehad.
