Asymmetrische ontwikkeling en werkjes op niveau.

Fijne motoriek

Ik ken jou zoontje natuurlijk niet en moet het doen met de posting die jij hier schrijft. Als ik die lees zie ik eigenlijk geen grote problemen. Je zoontje is slim genoeg, cognitief is er geen probleem. Hij is slecht in kleur/knip en plakwerk. Er zijn genoeg kinderen om mij heen die dat nooit goed kunnen, ook niet als ze in groep 8 zitten.
Vaak is er ook geen interesse voor knutselwerk. Soms maakt de juf voor je zoon een werkje. Ik zie daar ook geen probleem in. Waarom zou je een kind van 5 gefrustreerd laten raken omdat hij de perfect geknipte bloem moet maken terwijl hij het niet kan of wil.
Ik zou ook qua oefenen op school met de fijne motoriek het wat meer los laten. Thuis kan je ongemerkt zijn motoriek prikkelen. Met puzzels maken, lego bouwen, strijkkralen, gewoon spelenderwijs.
Als blijkt op wat latere leeftijd dat met schrijven zijn motoriek nog steeds een probleem is zou je kinderfysiotherapie kunnen overwegen. Maar motoriek zegt ook niet alles op 5 jarige leeftijd. Die is nog volop in ontwikkeling. Mijn zoon heeft een prima fijne motoriek maar een afgrijselijk handschrift.
Ik weet niet goed wat jij bedoeld met uitdagen op cognitief niveau. Je zoon is goed in taal, ga daar rustig thuis mee aan de gang. Kan hij al lezen, vindt hij dat leuk? Laat hem thuis dan lekker lezen als de juf het niet stimuleert. Wat zijn zijn interesses? Het sterrenstelsel? Haal een knutselpakket waarmee hij dit kan maken. Houdt hij van planten? Koop een mini plantenkastje en kweek samen een mini tuintje.
Cognitief uitdagen vind ik voor een 5 jarige een groot woord. Een asymetrische ontwikkeling is op deze leeftijd heel normaal. De ontwikkeling gaat in sprongen, staat soms even stil, gaat dan weer ver vooruit. Gaat ook niet gelijk op.
Nog een voorbeeld; Mijn zoon kon op zijn 7e goed lezen en rekenen, maar niet fietsen zonder zijwielen. Het is allemaal goed gekomen. Alles op zijn tijd en wanneer hij eraan toe was.
Wat zegt je huisarts of de kinderarts ervan? Zijn er idd ernstige problemen in zijn ontwikkeling? Is er meer aan de hand wat ik niet uit je verhaal haal? Zijn de concentratieproblemen echt extreem voor een 5 jarige? Een kleuter kan zich vaak maar een minuut of 10 concentreren, ook dat is normaal.

Ergo

Ik zou zeggen; deel je zorgen eens met een ergotherapeute, verwijzen via de huisarts. Mijn kind van vijf net zes kan ook niet knutselen. Hij bleek sensorische integratiestoornis te hebben, waardoor alles onprettig aanvoelt. Maar ook is hij gediagnosticeerd met DCD, Development Coördination Disorder. Dit is te testen met de ABC movement, die kan de fysiotherapie afnemen. Een revalidatiearts moet de diagnose dan stellen. Je moet dan natuurlijk wel echt zichtbaar uitval zien. Niet mee kunnen komen in de klas, heel weinig zelfvertrouwen daardoor, niet kunnen komen tot werkjes, niet kunnen plannen, niet kunnen knippen, naam niet kunenn schrijven, maar de lijst is nog veel langer en niet elk DCD- kind is gelijk. Mijn zoontje wordt nu geobserveerd door iemand die een rugzakje kan aanvragen.

Suc6

Lilajolie

Onze zoon heeft een neurologische afwijking (bekend op school) en hij krijgt ook therapie van een Sensorisch integratie fysio. Hij heeft een fikse achterstand waardoor sommige werkjes die hij krijgt te saai zijn en andere werkjes te moeilijk. Ik zie alleen aan zijn tekeningen dat hij ze alleen heeft gemaakt. De rest van de werkjes zijn allemaal en geheel door de juf gemaakt, om ons tevreden te houden. De Mabc is inderdaad afgenomen. Goed wat je zegt over de revalidatiearts. Ik zal eens navraag doen. Hij kan niet knippen, plakken. Zijn naam schrijven ook niet. Hij is moeilijk te motiveren. School heeft uitgebreide DCD info gekregen.

Wat vindt hij wél leuk?

Ik zou thuis geen werkjes met hem gaan zitten doen. Alleen dingen die hij graag doet en toevallig ook goed zijn voor de motoriek.
Dus plaatjes scheuren en opplakken, mozaiek-achtige bezigheden, computerspelletjes, kralenkettingen maken, vliegtuigjes vouwen, noem maar op. Wij hebben zelfs voor onze zoon met SI-problematiek hebben we zelfs een WII met balanceboard aangeschaft om bepaalde zaken te stimuleren.

Geen zin...

Hier een slim mannetje dat werkjes vreselijk vind en vond. Als hij zo'n suf werkje moest maken, dan deed hij het zo snel mogelijk. Af is af natuurlijk. Het resultaat kon hem geen bal schelen. Dat de juf toevallig heeft geleerd dat knippen, vouwen, etc goed zijn voor de motorische ontwikkeling, het zij zo. He t jammere is dat er vaak ook wordt gewerkt met papieren werkjes, want die kun je leuk mee naar huis nemen. Een fantastische Legotoren kun je zo lastig mee naar huis nemen. (Op nieuwe school wordt er een foto gemaakt van die fantastische Legotoren)

Sorry...

Ik las alleen je beginposting. Nu geef je extra info, die ik nog niet had gelezen.

Verwachtingen school

Ik lees:"De rest van de werkjes zijn allemaal en geheel door de juf gemaakt, om ons tevreden te houden."
Even later schrijf je: "Hij kan niet knippen, plakken. Zijn naam schrijven ook niet."
Wat verwacht jij van school? Zit je zoon op een reguliere school? Je zoon heeft een achterstand, kan niet knippen en plakken. De juf maakt de werkjes zeg je, om jullie tevreden te houden. Waarom moet je tevreden gehouden worden? Het lijkt of je zoon niet voldoet aan je verwachtingen, hij kàn het niet zeg je zelf. Wat verwacht je dan van juf? Moet juf zorgen dat je zoon het wel leert? Ik denk dat je dan iets verwacht van een leerkracht wat niet in hun vermogens ligt.
Daarvoor zal je zoon op aangepast onderwijs moeten zitten of hulp van buitenaf.
Ik denk serieus dat je op school meer gaat bereiken als je zelf een ander uitgangspunt aanneemt. Misschien maakt juf zijn werkjes niet om jullie "tevreden" te houden, misschien maakt ze ze wel om iedere dag het leven van je zoon minder afwijkend te laten zijn bij de andere kinderen. Zodat hij ook na schooltijd een werkje heeft om aan mama te laten zien.
Als jij thuis met hem geen vooruitgang kan bewerkstelligen waarom verwacht je het dan wel van een juf? Ik zou het liever samen doen. Samenwerken met de juf en minder veroordelen.
"School heeft uitgebreide dcd info gekregen." Jullie als ouders ook. Ik vroeg wat je zelf thuis met hem doet, meerdere vragen volgen er na mij hierover. Ik lees geen antwoorden. Alleen verwijten dat school tekort schiet en de hulp die je van buitenaf zoekt. Dus de vraag die ik hierboven lees:"Hoe gaat het thuis"?"blijft open.

Tevreden houden

Ik zou niet echt tevreden worden als de juf de werkjes van mijn kind zou maken. Hier gebeurt dat gelukkig ook niet. Kinderen helpen elkaar soms wel, vind ik prima hoor en soms maakt Tangozoon van 6, die ook geen geweldig goede fijne motoriek heeft, een knutselwerkje gewoon niet. Vind ik helemaal geen probleem, in die tijd doet hij dan weer iets anders nuttigs, denk ik tenminste.
Verder vind ik je verhaal ook niet echt duidelijk. Wat zou school wel moeten doen met een kind met dcd? Weten ze dat wel? Ik zou met school om de tafel gaan en jullie verwachtingen uitspreken. Het lijkt me verder prima als hij cognitief wat meer uitgedaagd wordt en wat minder knutselwerk e.d. doet. Motoriek oefenen kan dan bij een fysiotherapeut of ergotherapeut.
Naam schrijven hoeft volgens mij ook helemaal nog niet met 5 jaar hoor. Ik zou beginnen met losse letters, als hij daar interesse in heeft tenminste. Hier op school doen ze ook bijv. schrijfdans. Een soort voorbereiding op schrijven, maar dan hele grote bewegingen. Misschien kun je daar eens naar vragen.

Guinevere ea

Guinevere schreef:
"Dus plaatjes scheuren en opplakken, mozaiek-achtige bezigheden, computerspelletjes, kralenkettingen maken, vliegtuigjes vouwen, noem maar op. Wij hebben zelfs voor onze zoon met SI-problematiek hebben we zelfs een WII met balanceboard aangeschaft om bepaalde zaken te stimuleren."

Wat zo lastig is voor zoon is dat hij een prikkelvermijder is met SI-problematiek en daarbij alles meteen heel goed wil kunnen. Af en toe (en zeker in de vakanties als het dagelijks leven wat minder hectisch is) is hij wel iets nieuws proberen. Het is wel lastig om een kind dat soms afgedraaid is, zeker met zijn broer erbij. Wat je zegt over de WII is een goed idee. We doen ook spelletjes om hem geordender te krijgen. En onze therapeut heeft minieme dingen als advies gegeven maar het gebeurt niet in de klas. Er zijn zat dingen die hij leuk vindt die goed zijn voor de fijne motoriek maar het is erg lastig om hem na school of in het weekend na een drukke schoolweek hem in de juiste alertheid en kalmte te krijgen om dat te oefenen. In de ochtend gaat dat meestal heel goed en als dat met die minieme dingen op school opgepikt kon worden dan is onze ervaring dat zijn ontwikkeling dan een enorme spurt maakt.

Dat zijn werkjes voor hem gemaakt worden is voor ons een teken dat zij die minieme dingen niet doet waardoor hij zelfstandig kan knippen of plakken.

Tja,en is dat al teveel gevraagd voor school, vormgegoten in een handelingsplan en hij te goed voor speciaalonderwijs. Tja wat moet je dan nog.
Zo kan het toch niet zijn!?

Fruit&co

Maar wat gaat je zoon dan wél doen, als hij thuiskomt? Hij zit toch niet de hele middag bewegingloos op de bank neem ik aan? Ik zie al de dingen die hier worden genoemd niet als "oefenen", maar gewoon als "spelen". En van spelen leer je het meest!
Ik heb (helaas) al lang afgeleerd om van bepaalde zaken te verwachten dat het op school wordt bijgebracht. Voor sommige zaken zijn ze nou eenmaal minder goed uitgerust dan de ouders zelf. 10 Minuten knip-en-plakinstructie per dag kan nooit meer invloed hebben dan dagelijks een uur met kleine legoblokjes rommelen. Of Mikado spelen, of een mooie auto maken van de strijkkralen.

Dagelijks leven van je zoon

Ik lees uit je laatste posting dat het dagelijkse leven van je zoon "hectisch is en dat hij moeilijk kan ordenen". Kijk, daar ligt ook een punt voor jou. Als je kind regelmatig afgedraaid is krijg ik m`n vraagtekens. Hoe kan het leven van een 5 jarige zo hectisch zijn? Misschien ligt daar de oorzaak van zijn concentratieproblemen.
En net aLs Guinevere vraag ik me dan af wat je kind in de tijd nà school wèl doet. Oefenen met de motoriek klinkt al zo saai, dan gooit ieder kind de handdoek in de ring. Spelen is gewoon bezig zijn met de motoriek.
Al laat je hem helpen met eten koken, aardappels snijden, komkommer in plakjes. Echt, ik kan tientallen dingen bedenken die ik deed met mijn 5 jarige. Ik was niet bezig met "de motoriek". We deden vooral dingen die op school niet gebeurden.
School geeft hem niet wat hij nodig heeft, speciaal onderwijs is niet aan de orde. Je vraagt :"Wat moet je dan?" Je kan afwachten of de leerkracht van volgend jaar het beter oppakt. Je kan een andere school zoeken waar je meer vertrouwen in hebt òf je doet het zelf. De beste combinatie is samen met school, maar daar heb je geen vertrouwen in. Dan wordt het lastig, vooral voor je zoon. Uiteindelijk is hij de dupe van een slechte samenwerking.

Wil

Wil, ik snap dat je op zoek bent naar een antwoord en zoals ik eerdere mails heb gelezen lees je over veel heen. Nee, ik heb geen problemen met mijn kind THUIS maar hij leert niets op school want daar zien of begrijpen zij zijn SI probleem niet. Ik heb een vraag over werkjes op school, niet thuis want daar doen we heel veel net als bij de therapeut. En NEE, dit kind is geen speciaal onderwijs kind. Ik snap dat je wil thelpen en dat waardeer ik maar het heeft voor deze situatie geen zin om in te gaan op jouw punten aangezien die gaan over de thuissituatie niet over zijn knutselwerkjes op school. Ik dacht dat ik zo duidelijk was in de vraagstelling, maar sorry kennelijk ben ik dat niet.

Sorry maar ik merk

dat ik het moeilijk vindt te communiceren met -wat voor mij lijkt- een vooringenomen mening dat ik een moeder met een factor ben en niet mijn kind een factor heeft. En dat is een deel van de eenzaamheid als je kind wat heeft. Dit kind heeft een hectisch leven. Jullie bijdragen stemmen mij niet heel positief als ik merk dat je van school eigenlijk niets mag verwachten omdat je niets mag eisen. Of wel mag maar je niet moet verwachten dat je kind het krijgt. Oef.

Fruit&co

Nee hoor, ik lees nergens overheen.Ik zie meerdere postings met het zelfde soort vragen als de mijne waar ook geen antwoorden op komen van jou.
Je reageert op een manier van :"Je weet toch hoe het zit, lees dan." Maar in dit draadje zitten meer mensen met dezelfde vragen. Ik ben benieuwd naar je antwoorden opGuinevere en pievo, zij vragen ook wat je kind dan thuis wèl doet.
Ik lees alleen dit draadje van jou, en misschien heb je in andere draadjes al meer over je zoon verteld. Dat zou kunnen. Ik lees en reageeer alleen op dit draadje.
Dus je vraag is, hoe je zoon zich beter kan ontwikkelen met werkjes op school. Die is ook al beantwoord door o.a Guinevere en mij. Als er op school geen begrip is trek je aan een dood paard. Thuis kom je dan verder als een kwartiertje knutselen op school.
Je kan op school met een diagnose zwaaien maar als er geen medewerking is heb je een probleem.

School

Het kan even duren voor je je realiseert dat school je kind niet kan of wil helpen. Soms helpt school op eigen onnavolgbare wijze en dan laat je het maar zo. Mijn indruk is dat je er al snel teveel van verwacht.
Dan heeft het niet zo veel zin om daar maar aan te blijven dringen. Uiteindelijk werd het een balans tussen school zelf modderen en wij zelf modderen. Samenwerken is blijkbaar een brug te ver. Pffffffffffff..... wat was het speciaal onderwijs daarna een opluchting. Half woord is genoeg. Maar dan nog kan het lastig zijn om alle afspraken op school te handhaven. Mensen hebben allemaal hun eigen achtergrond, oordelen en vooroordelen, ook leerkrachten, ook ouders.

Fruit &co

Ik lees net je posting die je even later plaatste. Ik heb lang nagedacht en had deze nog niet gelezen.
Je schrijft dat de er gedacht wordt dat er een vooringenomen mening is over jou. Maar waarom denk je dat en wie denkt dat? Op het forum? School?
Je bent eenzaam omdat je kind wat heeft. Ieder kind heeft wat. Het ene probleem is natuurlijk groter dan het andere. En wat de ene ouder een enorm probleem vindt is voor de ander een kleinigheidje.
Misschien zijn de problemen van mijn kind wel 10x zo groot, ik zou het niet weten. We moeten het doen met de info die jij geeft op dit forum en ja we willen je helpen. Anders reageren we niet.
Niet alle postings zullen in je straatje passen, niet met alle tips kan je iets. Maar haal hetgene eruit waar je wel iets mee kunt. Jij zoekt antwoorden voor je kind en die zijn er niet kant en klaar toch?

Hectiek

Tot ik het commentaar van school niet langer kon negeren heb ik zoon een dag per week van school gehouden om bij te komen van de bovenmatige inspanning die het hem kostte om zich op school te handhaven.
En na school bij de oppas ging hij nog een uurtje slapen.
Later op de basisschool kreeg hij een verplicht uurtje op zijn kamer spelen na school. Geen contact, geen interactie, tot jezelf komen verplicht. Heerlijk vond hij dat. Soms, als hij te gestresst was bleef hij daar. Ik communiceerde met hem over de email en hij kreeg zijn eten op zijn kamer.
Op het voortgezet onderwijs heeft zoon een periode gehad dat hij thuis uit school om 16.00 uur in slaap viel van de inspanning, tot een uur of acht.
Nu het goed met hem gaat is de inspanning op school ook minder. En ja, school zou veel meer kunnen betekenen in het bieden van rust overdag, maar gelukkig is hij er doorheen gerold en hebben we het thuis kunnen compenseren, uiteindelijk. Want je weet gewoon niet waar je mee bezig bent en je kunt wel uit je vel springen van het onbegrip en gebrek aan medewerking voor soms toch eenvoudige zaken.
Maar school kan de impact op je kind ook niet begrijpen omdat ze niet dezelfde band hebben met je kind en de situatie thuis niet kunnen invoelen. En dat je het zegt maakt niet zoveel indruk. Ze moeten het zien.

Fijne motoriek

Even wat ideeen, misschien is e.e.a. al genoemd, ik heb niet alles gelezen, maar misschien heb je er wat aan.
In ieder geval als leestip: Boeken van W. Peerlings en J. Noordstar, de titels weet ik niet precies, maar ze gaan over de praktische uitvoering van motoriekverbetering in de basischool. Ik zou ze in ieder geval zelf lezen, maar ook aan de Ib-er geven. Het lastige van fijne motoriek is dat je het systematisch en nauwkeurig moet verbeteren, het werkt alleen als je het precies op het juiste niveau aanbied. Jij moet dus zelf kunnen bepalen wat het niveau is en welk soort vaardigheden geoefend moeten worden en dit vervolgens op school gaan vertellen. Hier zou ook een taak van je therapeut moeten liggen (waarom gebeurt dit niet?) het doel van de therapie is toch ook het beter functioneren op school. Gaat in de therapie de fijne motoriek wel vooruit?
Tenslotte: een kind kan zich motorisch het best ontwikkelen als het weinig stress ervaart, leeft hij te hectisch, dan kun je misschien kijken hoe je hem meer rust kan bieden, zoals als bovenstaande schrijfster oppert.

Helaas is er weinig mogelijk soms (werkjes op niveau)

Hier twee slimme kinderen die een hekel hadden aan knip en plakwerk in de kleuterklassen. De fijne motoriek was slecht maar niet zo problematisch als bij jouw kind.
Motoriek oefenden we thuis, cognitief deden we ook thuis op niveau. Dit alles vanwege de praktijk op school dat er geen aanbod gegeven werd dat paste.
Oudste is haar tijd doorgekomen.
Jongste is met 8 jaar naar een andere school gegaan waar ze wel meer konden bieden.

Ik kan alleen de reacties van de anderen aanvullen. OUders hebben hoge verwachtingen van school. In de praktijk worden die niet vervuld.
Blijf proberen op school iets te regelen maar richt je ondertussen op actie thuis. Houd zoon desnoods één dag in de week thuis, dat geeft ruimte voor thuis werken op niveau.
Alternatief is dan nog het zoeken van een andere school.

Meerdere draadjes

Even rondgelezen en het valt me op dat je al drie draadjes hebt lopen over hetzelfde onderwerp (2 in zorgenkinderen en 1 in ouders en school). Ik kan me best voorstellen dat je er erg mee zit, maar dit maakt het allemaal niet duidelijker.
Volgens mij is je vertrouwen in school eigenlijk verdwenen, dit begrijp ik tenminste uit je verhaal in ouders en school, waar je zegt een klacht in te willen dienen. In ieder geval is er geen vertrouwen in de leerkracht. Is er een mogelijkheid dat je kind in een parallelklas geplaatst wordt? Je schrijft ook ergens dat je kind nog tot de zomervakantie hier naar school gaat, waar gaat hij daarna dan naartoe?
Je kind is 5, gaat hij volgend jaar naar groep 3 of kleutert hij nog een jaar? In groep 3 krijgt hij zeker een andere leerkracht, dus dan is dat probleem misschien van de baan. Dan is het nog maar een half jaar aanrommelen. Ik zou dan inderdaad zeggen thuis motoriek oefenen en op school lekker op zijn niveau aan het werk met lezen en rekenen, af en toe wat tekenen, bouwen etc. Hebben ze op school geen werkjes met kralen of bijv. lego? Daar oefent hij toch ook motoriek mee? Hier hebben ze dat wel in de kleuterklas.
Wat je ook kan doen, als je toch nog meer eruit wilt halen, is de therapeut meevragen tijdens het volgende gesprek, misschien wordt het dan voor school allemaal wat duidelijker.
In een ander draadje schrijf je over beertjes methodes en pictogrammen, die alle kleuterklassen hebben. Beertjesmethode, zal wel aan mij liggen, maar die ken ik dus niet. Wordt hier niet gebruikt. Pictogrammen ook niet volgens mij. Als hij daar steun aan heeft, kun je ze misschien zelf maken en ze op zijn tafel leggen, of de juf dit laten doen.
Uit je draadje wordt niet echt duidelijk wat je zoontje nu wel leuk vindt om te doen. Is hij bijv. geinteresseerd in cijfers, misschien kunnen ze dat dan met hem gaan oefenen. Eerst met grotere ruitjes, zodat het makkelijker gaat.
Als je zoontje zo belast wordt door de hectiek in zijn leven zou ik hem ook regelmatig een dagje of dagdeel thuis houden. Dat mag ook nog als hij 5 is. Op die momenten kan hij dan thuis wat oefenen/spelen of gewoon even tot rust komen, zodat hij meer energie heeft om op school en tijdens de therapie te werken.

Fruit&co

Misschien schetsen wij inderdaad wel een wat duister beeld over het nut en de rol van school. En misschien denk ik er diep in mijn hart inderdaad zo over. Ik zie het eigenlijk zo dat school mag voortborduren op de algemene kennis die onze zoon buiten school krijgt. School mag die basiskennis wat verfijnen en vormgeven richting de eisen die per leerjaar gesteld worden. Maar de grote ontwikkeling van zijn leven, daar zijn wij zelf verantwoordelijk voor. Het lijkt me heerlijk als ik zoon elke week een dag helemaal voor mezelf kon hebben, en dan allemaal leuke leerzame dingen met hem doen waar we nu nauwelijks aan toe komen!
Maar nu ff concreet. Heb je al met school en een therapeut aan tafel gezeten? Dat kan zóó helpen, het kan dan overgaan van "die lastige zeurende ouder die alles beter weet" tot "die fijne ouder die het zo goed heeft uitgezocht met die kundige therapeut".

Loslaten

Mogelijk dat je kunt vragen of therapeut zelf met leerkracht wil spreken en het dan aan leerkracht overlaten. Leerkrachten hebben ook graag zelf de regie. Zelf gas terugnemen kan mogelijk net het zetje zijn dat school het op gaat pakken. Kan, geen garantie.
Je hebt er nu alles aan gedaan.

Waarom

kan hij zijn naam niet schrijven? Wil hij dit niet of kan hij dit motorisch niet?
En welke neurilogische afwijking heeft hij?
Misschien is dit al gevraagd, maar even om een duidelijk beeld te krijgen.
Het lijkt me als hij niet eens zijn naam kan schrijven wel zorgelijk.
Mijn zoon (Asperger) kon destijds in groep 1/2 ook niet knippen en plakken of tekenen.
Liep wat dat betrof ook erg achter qua motoriek.
Hij heeft toen ergotherapie gehad wat heel erg goed geholpen heeft.
Verder, het klinkt raar, maar speelde hij ook op de playstation, wat ook heel goed is voor de hand- oog coördinatie.
Trouwens, zoon gaf naderhand ook aan dat hij het stom vond om bijv. een bloem uit te knippen of prikken.
Da's voor meisjes zei hij. haha

Ook zat hij op een wiebelkussen op school.

Ik geef maar een aantal tips, je weet maar nooit.

Het heeft ook tijd nodig heb ik geleerd. Hij is nu 10 en is nog niet erg handig maar wat een verschil met 5 jaar geleden.

Ik zie ook nergens

waardoor hij een hectisch leven heeft.

School

Tja, altijd lastig, zorgenkindeen en school. Mijn indruk is dat er niet zo heel veel expertise is op scholen, (meestal) wel goede wil.
Mijn zoon heeft adhd. Ik ging er vanuit dat school wel het een en ander hierover wist want voor mijn zoon zijn er natuurlijk ook andere adhd'ers op school geweest. Behalve een paar algemeenheden bleek die kennis erg tegen te vallen. Ik heb toen aan de kinderpsychiater gevaagd of hij wat handvatten voor school op papier kon zetten. Dat had hij al kant en klaar liggen want dat had hij in het verleden al voor een andere scholen gemaakt. Het zijn algemeenheden. Maar, zei hij, daar komen de individuele aspecten per kind bij. En dat maakt het voor school zo lastig. De een heeft veel last van impulsiviteit, de ander van gebrek aan concentratie, de een is alleen voor zichzelf een probleem, de ander ook nog eens voor zijn omgeving, de een heeft er ook nog andere problemen bij etc etc Voor ouders is het gemakkelijker om de "handleiding" van het kind te vinden, ze kunnen dit communiceren naar school en dan doet de ene school er meer mee dan de andere. Sommige scholen zullen blijven hangen in hun algemeenheden.
Wat wij hebben gedaan is veel gesprekken met de leerkrachten van zoon. De een deed er wel wat mee, de ander minder. Bij een is het zo slecht gegaan dat zoon depressieve klachten kreeg. Dat is gelukkig uiteindelijk opgelost door medicatie en doordat hij na de zomervakantie een andere docent kreeg. De huidige docent heeft gelukkig door hoe zoon aangepakt dient te worden. Helaas heeft hij in de afgelopen jaren wel achterstand opgelopen. Ik heb hem zelf bijgewerkt op verschillende vakken maar het blijft lastig voor hem.
Ik zit nog steeds te twijfelen of ik dit ga melden bij school, vooral omdat bij oudste ook dingen zijn blijven liggen. Ik weet niet of ik het doe, misschien als zoon van school is, de directeur heeft lange tenen en zo lang hoeven we niet mee op deze school rond te lopen.
Wat jou betreft, heb je niet te hoge verwachtingen van school? Heb je de informatie over DCD toegelicht en aangegeven welke impact dit op jouw kind heeft en hoe school dit kan veranderen? Waar komt die hectiek voor je kind vandaan en wat kan je doen om die te verminderen? Wat kun je thuis doen met kind? Is er een andere school in de buurt waar je kind een betere begeleiding kan krijgen?
Overigens, dat verhaal met die pictogrammen herken ik wel. Zoon is ook een kampioen in het missen van allerlei belangrijke zaken maar hij weet het dan ook nog eens te verbergen dat hij dat gemist heeft. Tja, slim is ie wel)

Tanja

' Het lijkt me als hij niet eens zijn naam kan schrijven wel zorgelijk.'

Mijn zoon van 5 (van oktober) kan ook zijn naam niet schrijven. Geen seconde bij stilgestaan dat dat zorgelijk zou kunnen zijn. Is dat wel echt zorgelijk?

Fianna, naam schrijven

Ik weet niet of dit zorgelijk is. Het ene kind kan feilloos zonder voorbeeld zijn/haar naam schrijven, het ander alleen met voorbeeld. Sommige schrijven wat letters die op de naam lijken.
Ook lijkt me best een verschil wàt de naam van een kind is. Marie-Louise of Giovanni is toch lastiger dan Jan of Isa.
Sommige kinderen interesseert het ook helemaal niets. Mijn zoon vond het bijvoorbeeld leuk om onder de werkjes van school zijn naam te schrijven. "Kijk, dat is van mij". Hij zorgde dus dat hij zijn naam kon schrijven vòòr hij naar school ging. Hij ging op school ook de namen van andere kinderen op hùn werkjes zetten. Maar hij heeft nooit extreem voorgelopen met b.v. lezen en ander schrijfwerk.

Naam schrijven

Oei, moet je je naam kunnen schrijven als je 5 jaar bent? Dat is zorgelijk, want dat kon ik zelf echt niet op die leeftijd. Dan moet ik nu alvast aan de slag met onze peuter, straks kan hij het niet over 15 maanden.

Nou nee, natuurlijk niet

Het gaat niet zo zeer er om dat kinderen hun naam kunnen schrijven met vijf jaar. Het gaat er wel om dat er enige interesse of aanzet tot geletterdheid bestaat. Als een kind van vijf jaar kleurt zoals een peutertje dat doet, niet kan tekenen en letters laat voor wat het is, weet je eigenlijk dat het kind op dit specifieke gebied wat achterligt. Nog steeds geen reden om je vreselijk druk te maken, wel een reden om alert te zijn en eventueel ondersteuning te bieden middels therapie, met als doel het vergroten van het zelfvertrouwen. Als een kind nooit kan voldoen aan het klassikale niveau, kan dat slecht zijn voor het zelfbeeld. Dat wil je als moeder (en als leerkracht) zien te voorkomen, omdat dit een voorbode kan zijn voor behoorlijke faalangst en onderpresteren. Op die manier zijn er kinderen op het speciaal onderwijs gekomen die daar niet hadden moeten zijn. Plus het feit dat je een didactische ondergrond legt voor de hele schoolcarrière in de jonge jaren. Als het kind groter is wil je graag dat het kan kiezen en niet gedwongen is om praktijkonderwijs te volgen omdat gebleken zou zijn dat dat het meest haalbare niveau is terwijl dat in werkelijkheid niet zou is.