Brusjes...
Hoi allemaal,
Gisteren heb ik een gesprek gehad met de juf van mijn oudste (8,5, groep 5). Het gaat niet goed met haar, ze is druk en kletst veel te veel, kan zich slecht concentreren en de juf werd er een beetje wanhopig van dat ze niet kon achterhalen wat er in het koppie van mijn dochter speelt. Haar "bijzondere" broertje van 6 (PDD-NOS, vermoeden van ADHD, verhoogd risico op ODD en hoogbegaafd) en zijn moeilijke gedrag op school en in iets mindere mate thuis zullen daar wel in meespelen, als ook mijn scheiding van ruim een jaar geleden (mijn ex en ik kunnen wel nog goed door 1 deur). Haar cito's heeft ze héél slecht gemaakt, terwijl ze bovengemiddeld slim is (niet hoogbegaafd denk ik, maar dat wordt na de zomervakantie onderzocht).
Ik vind dit zooooo moeilijk, heb het zo met haar te doen, vind het ook zo erg dat ze naar haar broertje en ook naar mij toe zo "beschermend" is, dat ze er niets over wil zeggen... Ik herken mezelf van vroeger ook, zo gesloten als iets, en heel erg trekken helpt niet. Ik wil hulp voor haar gaan zoeken, dat ze met iemand kan praten, ik weet alleen niet precies waar te beginnen. Maatschappelijk werk? Een eerstelijns (kinder)psycholoog of de GGZ maakt het ineens te zwaar voor mijn gevoel. Ze gaat in elk geval op school met de IB-er "theedrinken", heb ik net te horen gekregen. Dat eerst maar eens afwachten dan... Maar ik zou toch wel willen weten wat ik zelf kan doen...
groet van een verdrietige hasse
Rustig aan
Natuurlijk weet ik niet wat je zelf thuis al doet, maar vaak kun je daar nog wat winnen. Exclusieve aandacht voor haar, als broertje er niet is of al in bed ligt. Valt dat te realiseren? Gewoon meer gezellige aandacht (al denk je dat je dat al volop geeft, ze heeft blijkbaar meer nodig). Samen een spelletje, shoppen, filmpje kijken, echte moeder-dochterdingen doen.
Wie weet kom je daarmee al een heel eind. Verder zou ik voor haar eerder bij speltherapie of creatieve therapie (drama, muziek of beeldend) kijken dan 'praattherapie'. Zoek eens een rondje op internet, en probeer goed te 'voelen' wat bij haar past.
Sterkte!
Met kaatje eens
Bij ons hielp het ontzettend om exclusieve aandacht te geven. Kun je daar tijd voor vrij maken? Dat is natuurlijk best wel moeilijk.
En misschien is yoga iets? Onze oudste zit bij een yogagroep waarin een hele open gezellige accepterende sfeer hangt. Ze knapt daar echt van op, voelt zich weer super gewaardeerd als ze daar vandaan komt.
Of / en
exclusieve aandacht van papa.
Ik merk dat het mijn dochter goed doet, als haar zusje naar oma gaat en mijn ex speciaal met haar iets doet.
Hier geen 'zorgen'kind, maar slechts gescheiden ouders.
Oeps sorry amk
Confronterende misser van mij, ik liet de vader buiten beschouwing...
Nee hoor kaatje
gebeurt mij ook. Maar dan moet vader wel willen / kunnen natuurlijk.
Mee eens
ik heb denk ik weinig toe te voegen -
hier werkt 1)een op een aandacht voor de jongste prima ; 2) af en toe bevestigen dat het best niet gemakkelijk is zo'n 'rare' broer - vooral nu op de middelbare school, ze schelen maar 1 jaar, wordt hij er best wel eens op aan gekeken... (aan de andere kant verdedigt hij zijn broer ook weer, wat wel wee reen heel warm gevoel geeft) en 3) groot succes was het A kids kamp van de australische autisme vereniging, een paar dagen met brusjes van autisme/verwante stoornissen. hij heeft het daar super gevonden, met veel uitleg over wat het nou eigenlijk is en ook lekker kunnen kletsen met 'lotgenoten' en vooral ook oplosingen vinden voor probleempjes waar je als brus tegenaanloopt... er moet toch ook zoiets in nederland zijn? anders- Organiseren dames?
sterkte!
