Concentratie maar weer eens
Wat doen jullie om je kind te helpen zich beter te concentreren op één ding en dat ook af te ronden? Dit lijkt toch wel een van de grootste problemen van onze zoon (7, ADHD) te zijn, alles denkt hij wel in 1 tel gezien te hebben (dus niet). Als ie iets over onderwerp X moet vertellen, weet hij binnen 3 tellen via Y op onderwerp Z terecht te komen. Bij het maken van een sommetje uit zijn boek kan hij bij wijze van spreken een uitgebreid onderzoek beginnen van het plaatje dat erbij staat, en de sommen vergeet hij dan. Als we samen lezen zit hij te stuiteren en met zijn voeten in de lucht te zwaaien. Nou ja, enz. enz. he...
Hoe pakken jullie dit aan met jullie ongeconcentreerden? Zijn er trucs/methoden om dit te verbeteren? Een rustige omgeving met niet teveel afleiding helpt, alleen zou het leuk zijn als zoon het ook in een andere omgeving kan. Medicatie krijgt onze zoon al, dat helpt niet veel voor de concentratie, behalve dat ie dan wat minder stuitert.
Coachen noem ik het maar
Vooral het voorbeeld van het plaatje bij het sommetje is heel herkenbaar! Onze oudste Specht is zo'n beelddenker en kent zichzelf inmiddels goed genoeg, ze bedekt de plaatjes met een wit vel papier.
Wij proberen ons kind te coachen, eigenlijk zit je er dan toch de hele tijd bovenop en herhaal je wat ze doen moet. Dooreten en aankleden zijn ook fijne voorbeelden. Elke minuut soms, en tot vervelens toe - we moeten ook uitkijken dat de stemming niet vervelend wordt. Want eigenlijk is de boodschap niet echt positief, als je steeds zegt wat het kind niet goed doet (die van ons is er tenminste heel gevoelig voor en laat zich daar dan ook weer door afleiden). De regel bij ons thuis is: je mag maar 1 ding tegelijk doen. Alleen eten (en niet het eten uitpluizen alsof je van de Keuringsdienst van Waren bent). Bij ons moet het dan ook stil zijn tijdens het eten (dat klinkt saai, maar als we die regel niet aanhouden gaat het eten anderhalf uur duren). Vader Specht (ADHD èn natuurlijk een Man) kan ook maar 1 ding tegelijk en rent ook nog wel eens van tafel omdat hij in zijn impulsiviteit plotseling even de email wil checken, of in een boek iets wil opzoeken. De Spechtjes vinden het erg leuk om hem dan te kunnen corrigeren. Moeder grijnst.
We hopen dat de kinderen onze aanwijzingen als een innerlijke stem overnemen, zoals je dat eigenlijk ook met peuters doet. Bij het ene kind slaat die methode wat sneller aan dan bij de ander (zie meneer Specht).
Toon
Wij hebben door schade en schande geleerd dat de toon zo belangrijk is. Ook bij ons werd het zo snel kritiek in plaats van aanwijzing. Met allerlei conflicten als gevolg.
We hebben daar afspraken met de kinderen over gemaakt. Eerst dus besproken wat de valkuil is. Bij dochter gaat het bijvoorbeeld om huiswerk. Die kan echt een uur boven een boek zitten, zonder iets te leren. Bij zoon is het een ding tegelijk doen en afmaken wat je doet. En het eten is een algemeen probleem...
Maar dan zeggen we dus op hele prettige toon (omgeven door madeliefjes, als we in een stripverhaal zouden leven)dingen als: 'Vergeet je niet door te werken?' 'Je huiswerk' 'Er gebeurt niets''Je kijkt niet in je boek''Als je nu doorwerkt, kun je zo nog even tv kijken'
Het gaat er niet eens om wat je zegt, ze hebben een reminder nodig, ze weten het zelf ook wel. Het gaat erom dat we het vaak zeggen, op een prettige manier.
Zoals Specht schrijft, we nemen de innelijke stem over, maar ik wil wel dat dit een áárdige stem is.
Het denk ik iets wat we nog heel wat jaren zullen moeten doen, ik verwacht dat ze het pas echt zelf kunnen als ze de puberteit uit zijn. ('k wil je niet ontmoedigen Guinevere, maar helaas...)
1 ding tegelijk
Ja, één ding tegelijk doen, daar zijn we nu ook op aan het oefenen. Helaas is dat zooooo ontzettend moeilijk voor zoon. Aan tafel praten mag hij hier wel hoor, meestal gaat het bord wel vrij vlot leeg. Eten is iets dat ie niet snel vergeet om te doen. 
Kennelijk gaat het lang (hééél lang) duren voordat een ADHD-er heeft geleerd om zich maar op één ding tegelijk te richten. Als we 'm fijntjes/verfijnd blijven attenderen op waar hij mee bezig was, zou er dan ooit een innerlijk stemmetje ontstaan dat hem daarbij helpt als wij er niet bij zijn?
Meneer Specht is inderdaad zoals ik mijn zoon voor me zie over een jaartje of 30. De stuiterende huisvader. Ik hoop wel dat zijn gezin er dan ook om kan lachen.
En nu moet ik er stiekum wel eens om lachen, om hoe hij kan afdwalen en dan de meest fantastische dingen bedenkt. Helaas is het niet zo praktisch voor zijn leerproces, en later ook niet als hij wordt geacht de kost te verdienen voor zijn gezinnetje. Of hij wordt huisman, met een fulltime werkende vrouw.
Huisvader?
Hoe raad je het! LOL
Nouja, hij heeft een creatief bedrijfje waarbij hij thuis op de PC werkt. Stel je het voor: eindeloos associatief surfen naar dingen die er volgens mij helemaal niet toe doen en als de deadline nadert wordt alles er in 1 nacht uitgestampt. Zo gaat dat hier.
Haha
Dat is inderdaad iets wat goed zou werken bij mijn zoon. Precies jouw man dus, haha. Ach, huisvader en er het een en ander bij werken klinkt erg respectabel. Ik hoop dat zijn aanstaande er ook zo over denkt.
Muziek?
Wij hebben net deze week bedacht dat we op school wel eens willen experimenteren met een koptelefoon, al dan niet met muziek. Zou dat ook iets voor jouw zoon kunnen zijn? Iemand anders die hier wellicht ervaring mee heeft?
Een koptelefoon zou sowieso al wat kunnen zijn om minder andere geluiden te horen. Daarnaast denk ik dat muziek wellicht net die extra prikkel kan geven die sommige kinderen nodig hebben. Met een koptelefoontje muziek luisteren helpt ons stuiterballetje in ieder geval wel om weer wat rustig te worden (of uit een boze bui te komen). Hij kan zich dan wat op de muziek focussen en heeft minder oog voor de andere dingen die om hem heen gebeuren. Maar misschien werkt het op school ook wel helemaal niet, en zit hij alleen nog maar naar de muziek te luisteren en komt er verder niets uit zijn handen.
O ja, en ik heb het hier wel vaker geschreven: hij zit op een zitbal. Dat heeft ook een positief effect (en doet net iets meer dan een gewoon wiebelkussen). Maar dat heeft jouw zoon wellicht ook al?
Ja andere prikkels
Dat werkt hier ook wel aardig. Andere prikkels, op de achtergrond, die niet te interessant zijn. Mijn man en ik leerden ook altijd met de radio aan.
Het kan het proberen waard zijn.
En als hij iets moet aanhoren, tekenen? Dat werkt bij mij altijd prima. Als ik later de tekening zie, weet ik weer wat ik toen hoorde.
Koptelefoon werkte hier goed
Hier geen concentratieproblemen in het algemeen, maar zoon heeft 2 maanden ander werk gedaan dan de rest van de klas i.v.m. de komende overgang naar een hogere groep.
Hij had duidelijk moeite om zijn aandacht bij zijn werk te houden, zeker als de klas klassikaal dingen ging doen die veel leuker waren. Ik heb juf toen gevraagd of hij een koptelefoon op mocht. Dat vond ze een heel goed idee (had ze zelf nog niet aan gedacht). Ze hebben zo'n hele dikke liggen. Zoon vond het heel prettig om dat ding op te hebben.
Voor kinderen met concentratieproblemen lijkt het me dus zeker geen overbodige luxe.
Zeker proberen
TNX allemaal, ik ga die suggesties zeker proberen. Vooral dat tekenen terwijl je luistert spreekt me wel aan, omdat juist dat de moeilijkste momenten in de klas zijn voor zoon.
Ik dacht eigenlijk dat zitballen en wiebelkussens vooral tegen bewegingsonrust helpen? In de klas zit zoon perfect stil weg te dromen, heeft zoiets dan wel nut?
