Concerta relatie gewicht werkzaamheid (lang)
Hallo,
ik heb een zoon van 15 die toen hij bijna 7 was als ADHD'er gediagnosticeerd is. Hij woog toen zo'n 25-30 kg en kreeg concerta 18 mg. Rond zijn 10de hebben we 1 x een experiment met Concerta 36 mg gedaan, dat beviel niet goed, en sindsdien zijn we terug bij Concerta 18 mg.
Hij is inmiddels 1.75 m en weegt zo'n 55-60 kg. Gebruikt sinds jaar en dag alleen Concerta tijdens schooldagen.
Hij is volgens mijn bescheiden mening niet een "echte" ADHD-er, dwz hij heeft duidelijke trekjes zoals bijv ongeorganiseerd zijn, vergeetachtigheid, gebrek aan concentratie of juist hyperfocus, wat voor een deel in de puberteit eerder erger dan minder wordt, maar niet dermate dat ie dagelijks Concerta nodig heeft.
Ikzelf heb twijfels of Concerta in een dermate lage dosering-gezien zijn gewicht- nog wel werkt en ik heb de indruk dat hij het als een soort houvast gebruikt. We hebben ook geprobeerd m een maand zonder te laten proberen (tijdens schooltijd), maar hij wil niet echt en grijpt dan na 2 dagen weer terug op het oude vertrouwde. Vragen over of en hoe hij verschil voelt, kan ie slecht beantwoorden.
Mijn concrete vraag is: wie heeft er ervaring met het stoppen met medicijnen in de puberteit? En bij wie zit het kind ondanks groeispurten nog steeds op lage dosering?
Ik wil m zijn zekerheid niet afnemen, maar ben toch ook niet gerust op de lange termijn effecten van het slikken van een dergelijk medicijn, dus als het niet hoeft......
Hoor graag ervaringen
PS Visolie dingen hebben we geprobeerd en dat werkt niet, ben dus niet geinteresseerd in dat soort supplementen en toevoegingen
Concerta
Ik weet van een vriendje van zoon (11, ADHD), gediagnosticeerd met ADHD op zijn zevende en toen aan de Concerta, dat het met hem zoveel beter ging toen hij 14 was dat hij stopte met medicatie. Het schijnt dat een aantal ADHD-kenmerken zoveel kunnen verbeteren tijdens of na de puberteit dat bij sommigen medicatie niet meer nodig hoeft te zijn danwel dat een lagere dosering voldoet.
Ook is het zo dat de hersenen volgroeid zijn met een jaar of 21 dus dat bepaalde hersendelen waar een aantal ADHD-problemen zitten dus zeg maar beter functioneren. Het hoeft dus niet zo te zijn dat iemand met ADHD een heel leven lang aan de medicatie moet zitten danwel op dezelfde dosis.
Mijn zus van 49 (ADD) slikt slechts 18mg Concerta per dag en daar functioneert zij prima op. Aan het begin van de diagnose slikte zij 36 mg.
Welke dosering voldoende is voor iemand, kind of volwassene, is dus sterk persoonlijk.
De aanbevolen dosering methylfenidaat ligt tussen de 1 a 2mg per kg lichaamsgewicht maar nogmaals dit is afhankelijk van de persoon en de mate van de symptomen. Er bestaat niet zoiets als een "echte ADHDer". ADHD komt in alle vormen en maten voor en uit zich bij iedereen anders.
Als jouw zoon zich lekker voelt bij 18mg Concerta dan zou ik het zo laten. Zie het dan maar als een "onderhoudsdosis". Wellicht dat hij het op een gegeven moment ook zonder kan maar ik zou me niet ongerust maken over het langdurig slikken van zo'n lage dosering. Wel vraag ik me af waarom hij toen meteen van 18mg naar 36mg ging en niet eerst bijv. 27mg kreeg.
Mijn zoon van 11 (140cm/27kg) begon op zijn achtste met 18mg en zit nu sinds anderhalf jaar op 27mg. Het gaat nu zo goed dat we overwegen om hem weer terug te zetten op 18mg. Het is een beetje spelen en experimenteren. Niet teveel maar ook niet te weinig. Dat het net de ergste kantjes van de ADHD afhaalt zonder bijwerkingen. Succes!
27 mg
is nog niet zo heel lang op de markt, misschien was het er toen nog niet?
Klopt anna
27 mg was toen nog niet beschikbaar.
@Elisa: dank voor je reaktie en inderdaad, ik weet dat er geen echte ADHDers bestaan (en ook geen onechte), maar het was een manier om in het kort aan te geven dat hij er niet vreselijk last van heeft resp dat we manieren gevonden hebben om er mee om te gaan.
Groeten
Kleine dosering kan wel degelijk werken
Mijn zoon van toen bijna 15 is een paar maanden terug (weer) met de laagste dosering Concerta begonnen, 18 mg, op school had ik niks gezegd maar de mentor had binnen een paar dagen door dat er iets veranderd was, het ging een stuk beter in de klas. Hij gebruikt nu 27 mg en is een paar kilo lichter dan jouw zoon. Ook hij kan moeilijk uitleggen wat er nu anders is met medicatie, zelf zie ik er niets van, maar op school heeft hij er baat bij.
Wat betreft langetermijneffecten: het niet behalen van een diploma middelbare school doordat je je voor geen meter concentreren kunt, dát is pas echt een effect waar je levenslang last van kunt houden.
Groet MM
Medicatie
Ah ok, ik wist niet dat 27mg nog niet zo lang bestaat. Ik vind dat als je zoon zich lekkerder voelt bij die lage dosering Concerta dat hij het dan gewoon moet blijven nemen. Het is niet vreemd dat hij niet goed kan aangeven wat nou het verschil is met of zonder. Dat zijn subjectieve begrippen en gevoelens en moeilijk uit te leggen aan mensen zonder ADHD. Soms is het lastig om de vinger op de zere plek te leggen.
"Vreselijk last van hebben" is ook een subjectief begrip. Je hoeft ook ergens niet vreselijk last van te hebben om er wel verstoord door te worden in je welzijn. Om niet jezelf te kunnen zijn. Natuurlijk is het ook een kwestie van andere manieren aanpassen, structuur, regelmaat etc. maar daarmee ben je er in de meeste gevallen niet bij dit soort stoornissen.
Methylfenidaat wordt al sinds de jaren 50 gebruikt door heel veel mensen, vaak in veel hogere doseringen (2mg per kg lichaamsgewicht) zonder negatieve gevolgen gedurende lange tijd. Ik begrijp heel goed dat je je kind liever zonder medicatie ziet; ik zou ook wel willen dat mijn zoon zonder zou kunnen maar dat kan gewoonweg niet. Die medicatie is voor hem een zegen. Daardoor kan hij zichzelf zijn, beter functioneren en goed mee komen op school. Het gaat om je kind en waar hij zich het best bij voelt.
Last hebben
Hoe langer we weten dat onze zoon adhd heeft, hoe duidelijker wordt het, dat de 'last' helemaal niet zit in wat wij bij hem zien.
Als wij zien dat het niet goed gaat, is het echt heel erg mis. Dat is de top van de ijsberg. Maar voordat wij dit zien, is er al veel ongemakkelijkheid en onprettig voelen bij hem.
Hij heeft lang gedacht dat iedereen dat had, die gevoelens. En dat hoor ik ook van volwassenen bij wie op latere leeftijd adhd wordt geconstateerd. 'Ik dacht dat het normaal was, om zo gefrustreerd te zijn, ik dacht dat iedereen dat had.' Niet dus.
Hierdoor schatten wij een situatie vaak te rooskleurig in. We zien zoon ergens functioneren en denken: 'Mooi, dat gaat best goed.' Maar het blijkt dan achteraf, dat hij al behoorlijk over zijn grenzen heen aan het gaan is. En dan pas komt het gedrag.
Wij hebben dus geleerd om heel erg goed naar hem te luisteren. Ik heb heel veel gehad aan de uitleg van de adhd-ijsberg. In deze (lange) link kun je een stuk lezen van een boek waarin dat wordt uitgelegd.
http://books.google.nl/books?id=09uQNfJkNlQC&pg=PA15&lpg=PA15&dq=adhd+ijsberg+kutscher&source=bl&ots=BMLOjOCf3M&sig=hZ8ikFpcL69Hps6_T969D8B7S7o&hl=nl&sa=X&ei=G7IST72eL8qq-AbvwcDRAg&ved=0CDIQ6AEwAg#v=onepage&q&f=false
Last hebben
lang stuk karmijn, maar ik ga het nog wel lezen!
Verder, zoon heeft zelf niet veel last van zichzelf, althans, dat vermoed ik. Als hij 's morgens zijn bed uitkomt stuitert hij echter het huis door, is totaal niet benaderbaar en heeft binnen 10 tellen zijn broer en zus ook over de zeik! Ik probeer hem dus zo snel mogelijk zijn medicatie te geven, maar concerta heeft ook een langere periode voor het ook effect heeft.
Vaak probeer ik dan wel met zoon te praten over het hoe en wat hij zelf merkt, maar hij heeft nog steeds niet echt een geweldige zelfkennis. Maar ik zag snel in de link van Karmijn dat dat dus ook wel typisch ADHD is....
