Dcd

Hier ook

Mijn dochter van 7 jaar heeft DCD. We wisten het al een tijdje, maar sinds kort de officiele diagnose.
De motoriek valt bij mijn dochter wel mee. Wat houteriger en d'r handschrift is niet zo heel goed, maar verder gaat dat wel.
Waar zij vooral last van heeft is planning, automatiseren en organiseren. Ze is ook trager. Leren lezen gaat bij haar langzamer, omdat dat ook een vorm van automatisern is. Zelfstandig werken is voor haar een probleem. Aan iets beginnen ook.
Dit is een beetje in het kort waar wij tegenaan lopen. Als je meer wilt weten dan geef ik graag antwoord.
Gr. Salie

Beetje ervaring

Ik heb een oppaskind met DCD. Zij blijft duidelijk achter in allerlei fysieke activiteiten, maar heeft wel plezier in sport. Zindelijkheidsproblemen die niet leeftijdsconform zijn. Ik moet constant op dingen blijven hameren, zoals bv de volgorde waarin die moeten worden uitgevoerd (wc-bezoek, uitkijken bij oversteken, rommel opruimen etc.). Ik zie in die zaken(hier)ook weinig vooruitgang. Heb al picto's overwogen maar ik weet niet of dat zin heeft voor die ene keer per week.
In de motoriek zie ik wel vooruitgang dankzij alle oefeningen. De spierzwakte blijft wel een beetje.

Comorbiditeit

Hoi Lilajolie,
Ik geloof dat dcd heel veel in combinatie met adhd voorkomt. Het is een van de veelvuldig veelkomende co-morbide diagnoses. http://www.kenniscentrum-kjp.nl/nl/Professionals/themas/adhd/ADHD, even doorscrollen naar het kopje comorbiditeit.
Eigenlijk is het wel logisch. Het werkgeheugen wordt zo belast door de adhd-impulsen, dat er minder ruimte over is voor bijvoorbeeld de coordinatie van spieren en het evenwicht.
Ik heb laatst nog een heel gesprek met zoonlief gehad, over dat werkgeheugen. Hij merkt dat hij het laatste jaar veel flexibeler is geworden )(Jippie, goed nieuws! Hij merkt het zelf ook!). En dat konden we mooi beredeneren met een gegroeid 'werkgeheugen' (hij wordt ouder, de emmers in zijn brein groeien nog) en een legere emmer, omdat zijn medicatie nu zoveel beter werkt. Tel daar dan bij op dat hij veel minder in de problemen komt, (dus dat kost ook veel minder werkgeheugen) en alles gaat opeens veel makkelijker dan vroeger.
Maar helaas werkt het andersom ook. Als je werkgeheugen vol is, wordt alles moeilijk.

-mijn ervaring-

Veel dingen die jij noemt, heb ik ook bij mijn zoon gezien. Maar dat is nog geen diagnose .

Het verschil tussen ADHD en DCD (ook wel dyspraxie) is hetzelfde plus iets extra's. Het 1 (duidelijk) van het ander onderscheiden is soms lastig. Daar moet je heel goed voor kunnen kijken. Daar heb je echt een gedegen opleiding voor nodig. Het is zo dat je oa veel dyspraxie ziet bij kinderen met ADHD en andersom. Maar het een gaat niet altijd hand in hand met het ander. Je kan 'prima' ADHD hebben zonder dyspraxie en andersom. Maar het zien van het een wordt wel eens verward met het ander.

Ik ben toen mijn kinderen 18 maanden waren op het spoor gekomen van een zeer bekwame kinderpsycholoog en ben daarmee in gesprek gegaan m.b.t. mijn kinderen die op die leeftijd de diagnose 'regulatiestoornis' kregen. Zij heeft daarin onderzoek gedaan. Tijdens onze sessies hebben wij het daar niet overgehad in algemene zin maar natuurlijk wel haar kennis toegespitst op mijn kinderen.

Zij vertelde mij (en onze therapeut bevestigde dat) dat er drie pijlers zijn onder regulatiestoornis: o.a. ADHD en autisme (en sensorische integratie stoornis) en dat er veel leentje buur is tussen de drie pijlers. Niet voor elk individu maar als je naar groepen kinderen kijkt met ADHD en autisme. Men spreekt nu liever van een spectrum dan van aparte pijlers. Het zal nog even duren voor dit ook doorgedrongen is bij therapeuten, huisartsen etc.

Onze therapeut verwoordt het ook zo en voegt er aan toe dat kinderen met autisme en met ADHD een laag SIS hebben die goed te behandelen is naast de behandelingen die er zijn voor ADHD en autisme. Met therapie voor SIS lukt de therapie voor ADHD en bij autisme beter en sneller en makkelijker want de prikkelsbaarheid is minder.

Lees anders ook eens iets over motorische planning bijvoorbeeld. Een handig hoofdstuk is een van de laatste hoofdstukken uit 'Met plezier uit de pas". Ik heb het erg druk maar wil wel kijken of het lukt om het scannen. Maar als je het koopt of leent van de bieb, liever. Er staan namelijk ook tal van andere beknopte en helder geschreven hoofdstukken in die van toepassing zijn ((bilaterale) coördinatie, motorische planning, automatisering van handelingen, controle van handelingen, soms ook te maken met 3-d kunnen zien (heeft te maken met de factor tijd), fijne motoriek). Laat het even weten .

Behoorlijk anders

Ik vind DCD en ADHD toch wel iets anders hoor. Dat het samen kan voorkomen wil niet zeggen dat het elkaar overlapt, het kan elkaar natuurlijk wel versterken. Kijk maar eens naar de kenmerken op de site van Balans.

Guinevere

Als je goed leest zeg ik dat ook.. eerste zin is ongelukkig gekozen, geef ik toe.

Adhd en dcd

Lilajolie, ik las op de website van het artsennetwerk adhd, dat er 21 oktober in hun bijeenkomst een presentatie wordt gegeven over adhd en dcd. Op hun website staan vaak de verslagen/powerpointpresentaties van de presentaties. Misschien vind je het interessant om dit in de gaten te houden en eind oktober eens op de website te kijken?
http://www.adhdnetwerk.nl/ADHD.aspx?idp=2&id=513
Ik vind de presentaties van het artsennetwerk meestal wel interessant, omdat er vaak verslagen zijn van de laatste medisch/wetenschappelijke onderzoeken/inzichten rond adhd.

Hier

Onze zoon heeft Dcd,kenmerken van adhd en is hb.
Soms is het moeilijk te zeggen wat waar vandaan komt.
Inmiddels is hij net 15.
Hij heeft jaren ergo en fysio gehad op een revalidatie centrum.Fietsen heeft heel lang geduurd,maar na veel therapie,inspanning van ons en hem gaat het goed. Elke dag fietst hij zo'n 8 km naar school,wel heel langzaam,maar hij komt er wel. Op school werkt hij met een laptop.
Planning geeft problemen,maar gaat inmiddels ook goed,wel altijd heel veel met lijstjes gewerkt.
Ach sommige dingen blijven,soms lijkt hij wel een verstrooide professor.Daar zal hij mee moeten leren leven
Hij gebruikt wel concerta,dat helpt hem erg,met zijn warrigheid,maar ook sociaal,hij heeft meer rust en minder bijbewegingingen.Soms lopen we nog wel tegen dingen aan bv zijn overgevoeligheid,beugel was lastig.
Toen we het net wisten heb ik veel gehad aan het forum bij balans.

Planning

Bij "mijn" DCD-leenkind kan ik wel zien dat er erg veel problemen met het plannen van handelingen zijn. De volgorde van het doen van die handelingen is er gewoon zowat niet in te krijgen. En dit kind heeft beslist geen Adhd, dus het komt echt vanuit die DCD. Kind heeft ook een rugzakje zuiver op basis van de DCD dus het kan een behoorlijk pittig probleem zijn, dat veel verder gaat dan motorische problematiek. Ik vermoed wel dat het bij de meeste kinderen minder heftig is, en dat ze met begeleiding er overheen komen, gelukkig maar.

Knikkerbaan

Mijn zoon van toen 3 heeft tijdens de therapie oa ook veel gespeeld met knikkerbanen maken (=uitstel van verwachtingen naar leren plannen).. het was onderdeel van de therapie met een spel geschikt voor een 3-jarige. Ik ben bloedje nieuwsgierig wat er verder in de therapie gedaan is om dit te bereiken. Wie weet komt het leven tzt in een rustiger vaarwater en is er ruimte en rust om daar eens in te verdiepen tijdens een gesprek met therapeut. Ik vond het resultaat verbluffend.

Achteraf besefte ik pas dat voor hem alles altijd plots moest zijn gebeurd. Onze reacties op hem (dwz corrigeren) door hem niet begrepen werden. Die kwamen uit de lucht vallen. Als een bal door de lucht vloog, recht op zijn gezicht af, reageerde hij niet.. dat dat ding recht en keihard op zijn gezicht kwam, dat zag hij niet in). Ook niet als dat 10 x achter elkaar gebeurde.. althans dan had hij geleerd, bal door de lucht, wegrennen in paniek want dat ding kwam op zijn gezicht.. dus ook de richting van dat ding werd niet meegenomen in zijn overwegingen). Hij maakte ook om de haverklap stresshormonen aan en sloeg of om de haverklap op de vlucht of had woede aanvallen van uren.

En dat is allemaal over, pffffffft, binnen een paar weken. Wat gaf dat een ontspanning bij hem, bij ons en bij zijn broer.

Lilajolie

Ja door de therapie. We waren er al een tijdje mee bezig toen op eens heel veel veranderingen opeens plaats vonden in een paar dagen. Teveel om te wijten aan een spurt. Ik liep door de kamer en sprak met hem en bedacht me toen dat dat met hem niet kon..stopte en draaide me en toen bleek dat hij (voor het eerst) zijn hoofd draaide en mij volgde en tegelijk luisterde, dat hij veel meer zittend ging spelen, stapelen ipv alle auto's achter elkaar, beter zijn evenwicht kon houden in stilstand, er (opeens) 15 seconden zat tussen iets dat plotseling gebeurde en voor uren overstuur zijn (explosief, implosief). En dat was het begin van hem iets kunnen leren (als een dicht sloeg kon ik in 15 seconden nog net zeggen, goh, schrok jij daar zeker van.. en dan was hij al voor een deel gerustgesteld). Zoals ik het verwoordde: hij zag letterlijk en figuurlijk opeens 3d (oorzaak en gevolg.. voorheen leek daar geen onderscheid in).

Welke

Wij hebben een fysio die sensorisch integratie therapeut is. Wij hebben al eerder een sit-fysio en een sit-ergo gehad maar deze therapeut slaat elke spijker op z'n kop. En heeft daarbij een goed netwerk en werkt ook samen met de deskundigen waar ze naar verwijst. Haar professionaliteit komt niet alleen naar voren in haar sit-fysio maar ook in haar instelling dat wat zij niet weet of kan, geen problemen heeft met meteen verwijzen. Daarbij is ze een enorme bron van informatie. Met deze kinderen luistert de afstemming en het moment van afstemming vaak zo nauw en daar is veel aandacht voor. Daarbij werkt ze nauw samen met de ouders want ze zegt altijd dat de meeste therapie thuis gebeurt. Ze behandelt daarom vaak een paar keer achter elkaar en in de tussenliggende periodes kijken we wat er vanzelf opgang komt en wat er daarna passend is om te doen. Ik heb door haar ook heel nauwkeurig leren monitoren.