
mar71
01-09-2010 om 13:34
Diagnosetraject
Vorig schooljaar heeft de school aangegeven dat mijn zoonproblemen heeft met zijn concentratie en werkhouding. Mijn zoon zit nu in groep 4, (heel vroege leerling) en heeft een aantal maanden fysiotherapie gehad omdat hij moeite heeft met schrijven en sowieso motorisch niet voorop loopt. Hij is wel erg goed in taal en heeft een opvallend grote woordenschat, is heel sociaal, invoelend, fantasierijk en een ontzettende dromer. Heeft wel vriendjes en wordt ook opgenomen in de groep maar hoort er ook weer niet echt bij. Overigens boeit hem dat niet; op dat punt is hij heel autonoom.
School adviseerde om hem verder te laten onderzoeken om erachter te komen waarom 'er niet uitkomt wat er in zit' (ze twijfelen niet aan zijn intelligentie). Hoewel ik dit in de thuissituatie minder merk, herken en deel ik de zorg van school wel. We laten hem nu dus verder onderzoeken. Maar ik ben een beetje huiverig voor te snel een etiketje plakken, en met name het verkeerde etiketje.
Ik heb een verwijzing gekregen van de huisarts en vorige week is er een intakegesprek geweest. Hoewel ik zowel op school als bij de intake mijn zorg voor een te kort door de bocht diagnose heb geuit, vraagt de juf steeds naar de voortgang want hoe sneller het gaat, hoe eerder zij budget kan aanvragen. Ze bedoelt het vast goed, maar dit schiet bij mij verkeerd. Ik wil het niet hebben over budget, ik wil het hebben over hoe we mijn zoon het beste kunnen helpen zodat hij zich beter kan concentreren. De dame van de intake (de psychologe zou later aanschuiven) zei al na een half uur dat ze denkt dat het ADD is. Ze heeft nog helemaal geen info van de school, alleen een ter plekke overhandigde vragenlijst die ik had ingevuld. Ik vond die uitspraak dus nogal snel komen (al herken ik wel ADD kenmerken in mijn zoon, hoor) en mijn angst voor tunnelvisie werd er niet bepaald minder op. Toen de psychologe aanschoof, gaf ik aan heel veel in mijn zoon te herkennen mbt hoog sensitiviteit. En hoewel ik weet dat het een het ander niet hoeft uit te sluiten, werd ik niet blij van de reactie dat zij niets doen met hoogsensitiviteit en als ik het in die hoek zocht, ik maar naar het alternatieve circuit moest gaan. Ik kreeg vervolgens 8 pagina's leesvoer mee over AD(H)D, waarbij 5 pagina's gingen over retalin en wat voor geweldig middel dat wel niet is. Maar ik wil het helemaal niet hebben over medicatie, ik wil een goede en gedegen diagnose. Hoewel we hebben besloten in ieder geval het traject tot de diagnose te doorlopen en dan verder te kijken hoe of wat, heb ik hier geen goed gevoel bij.
Ik vroeg me af of dit een beetje herkenbaar is of dat jullie heel andere ervaringen hebben? Ik worstel ook best met de vraag of mijn slechte gevoel slechts toch voort komt uit een onwil van acceptatie maar ik denk niet dat dat het is. Ik zie dat mijn zoon vast loopt en ik wil hem daar absoluut bij helpen, maar een juiste diagnose is daarbij zo essentieel!

Polly Shearman
01-09-2010 om 13:49
Hier
zijn beide zoons getest, door 2 verschillende buro's
Bij zoon nr1 waren er na de intake een heleboel vragen, hij heeft toen 3uren spelobservatie gehad, en 10 uur thuisobservatie icl video observatie en toen was het duidelijk wat het was: adhd
Zoon 2 is door een buro op dyslectie getest, tijdens die test bleek dat er aan zijn concentratie nogal wat schorte. Nadat wij, en school extra vragenlijsten in hadden gevult en ze een ochtendje met hem, wat testen heeft afgenomen,en is hij in de klas geobserveerd, rolde daar ook de diagnos adhd uit.
van andere mensen heb ik gehoord dat ze NA de intake al gelijk een diagnose krijgen, daarbij was het dan blijkbaar heel duidelijk!!
Het kan dus op verschillende manier, maar ik moet zeggen dat ik er vertrouwen in heb, hoe bij ons de diagnose's zijn gestelt, niet op basis van 1 gesprekje, maar meerdere observaties, testen en vragenlijsten.
Als je twijfelt, gooi dan je twijfel op tafel, en vraag of ze ook eens in de klas kunnen komen observeren, omdat daar toch de meeste problemen zijn.
Toen ik nl de observaties rapporten las, en de videoobservatie bekeek, zag ik mijn kind ineens door de ogen van een ander, en zag ik dat wat voor mij heel normaal is... idd een groot teken van gebrek aan concentratie. en bij oudste zag ik zijn impulsiteit letterlijk groot uitgemeten!
groet, polly

Fianna
01-09-2010 om 14:17
Hier
Bij intake een voorlopige diagnose (ADHD en ASS), maar wel adhv een ellenlange vragenlijst voor school (de juf heeft er 3 avonden aan gezeten) en ellenlange vragenlijst voor ons als ouders (ook heel lang mee zoet geweest) en 3 kwartier observatie met spelen. Hier kreeg zoon meteen Ritalin voorgeschreven, maar dat was vooral omdat de situatie thuis op zijn zachtst gezegd explosief was. Daarna het traject van definitieve diagnose (idd ADHD en ASS) waarbij zoon zo'n 5 keer moest komen, geobserveerd werd door 3 verschillende psychologen, ook allerlei tests kreeg enz enz.
Ik ben heel tevreden hoe het gegaan is, vooral omdat er heel goed naar zoon is gekeken. Een diagnose adhv 1 vragenlijst zou ik niet zo fijn vinden!

cqcq
01-09-2010 om 14:18
Niet genoeg
Als school extra geld wil, moeten ze zelf ook eerst laten zien dat ze in zoon geinvesteerd hebben. Gezien de strikte criteria voor een cluster 4 rugzak is alleen AD(H)D met mogelijk slimmer dan gemiddels absoluut niet genoeg om een rugzak te krijgen (en dat is maar goed ook). Dus juf moet zelf aan de slag.

Fianna
01-09-2010 om 14:22
Cqcq
ja dat dacht ik ook al: bij AD(H)D krijgt school helemaal geen extra geld want het kind komt niet in aanmerking voor een rugzakje. Vreemd dat de juf dat niet weet

mar71
01-09-2010 om 14:38
Snelle diagnose en criteria rugzakje
Dank voor de snelle reacties! Okee, ik begrijp dat het soms dus wel heel snel duidelijk is wat er aan de hand is..
Tja, de school zoekt het wellicht in een andere hoek, ik weet het niet. Misschien zoeken zij het meer in het autismespectrum, geen idee. Ik heb een paar keer explicitiet gevraagd waar ze dan aan denken maar daar willen ze geen uitspraak over doen omdat dat juist uit het onderzoek moet komen. Ze doen er ook wel iets aan hoor, zo heeft mijn zoon een apart tafeltje om aan te werken en hebben ze met een tijdklok gewerkt. Maar het werpt tot nu toe niet echt vruchten af.
Vandaag kreeg ik de ingevulde vragenlijst terug van school en het valt me wel op dat ze opvallend anders over mijn zoon oordelen dan ik (en zijn vader). Maar goed, dat kan ook prima, ik denk ook wel dat hij op school heel anders is dan thuis en daarbij stoor ik me misschien niet aan gedag wat op school ongewenst is. Ik heb 1 kind en die zin geen vergelijkingsmateriaal met (omgang met) een broertje of zusje.
Hoe eea werkt met het al dan niet kunnen verkrijgen van rugzakjes is voor mij nog redelijk onbekend terrein. Ik heb me tot nu toe ingelezen in AD(H)D, HSP en het autismespectrum. Het is lastige materie, er zit soms flink overlap in symptomen en ik ben uiteraard geen deskundige. Ik mag toch aannemen dat de school weet dat je voor AD(H)D geen rugzakje krijgt...toch nog maar een keer vragen waar ze dan aan denken...

Elisa Gemani
01-09-2010 om 16:17
Diagnosetraject (lang)
Ons traject (lang!!): vrij snel vermoeden van een ontwikkelingsvoorsprong bij zoon (nu 9,5 en groep 8) door zowel mijzelf (vader is niet in beeld) als het CB. Op vier-jarige leeftijd ook vermoeden van ernstige hechtingsstoornis waarop hij door een 1elijns-kinderpsycholoog is geobserveerd. Heleboel vragenlijsten, in te vullen door mij, school en kinderopvang. Voorlopige diagnose: hoogbegaafd en hechtingsstoornis. Doorverwezen naar een orthopedagogisch behandelcentrum voor diagnostische hb test en ambulante therapie en ouderbegeleiding. School en kinderopvang/nso altijd mee betrokken bij behandeling en adviezen. De WISC-II test is afgenomen door een orthopedagoog na het invullen van een heleboel vragenlijsten door wederom mijzelf, school en naschoolse alsook twee dagdelen observatie op school. Test is verspreid over twee dagdelen ivm slechte concentratie zoon. Uitslag zeer hoogbegaafd (140+)met disharmonisch profiel; faalangstig, perfectionistisch, onzeker, slecht concentratievermogen. School heeft gelukkig zeer veel ervaring met en kennis van hb kinderen. Zoon kreeg verrijking/verbreding/verdieping en is nu twee keer versneld. Na een jaar doorverwijzing naar kinderpsychiater op sterke aanwijzingen ADHD en gegeneraliseerde angststoornis/separatie angst. Weer heel veel vragenlijsten voor mijzelf, school en naschoolse. Drie gesprekken met zoonlief en kinderpsychiater alsook een paar uur observatie. Zelfs toen durfde zij nog niet met zekerheid te zeggen of hij nou wel ADHD zou hebben of dat eea komt door hoogbegaafdheid en hoogsensitiviteit. Ja, zij kwam met hoogsensitiviteit hoewel dit geen officiele DSM-IV diagnose is. Proeftrial gestart met Ritalin. Ritalin sloeg aan dus toch diagnose ADHD in combinatie met gegeneraliseerde angststoornis, separatie angst, hoogbegaafdheid en hoogsensitiviteit. Behandeling met medicatie (vrij snel overgestapt op Concerta), gespreks/speltherapie door kinderpsychotherapeut, ouderbegeleiding. School intensief bij betrokken. Alle neuzen staan dezelfde kant op om zoonlief zoveel mogelijk te kunnen helpen/begeleiden. Het gaat steeds ietsje beter met hem maar met vallen en opstaan; een stap terug, twee stappen vooruit. Slecht slapen blijft; is al sinds baby. Angsten worden groter/krijgen een ander karakter. Ik ben nu bezig met een aanvullende kinderpsychohypnotherapeut hiervoor. Zij is gespecialiseerd in kinderen met AD(H)D, autisme, hb en hoogsensitiviteit. Ik heb alle vertrouwen in haar en hoop dat zij hem kan helpen met het laatste puzzelstukje.
Alle diagnostische trajecten vonden vrij snel (binnen een maand) plaats; behandeling kon meteen starten. Alle behandelingen en testen zijn geheel vergoed; ik heb nooit zelf een factuur te hoeven betalen. Geen rugzakje en eerst ook geen TOG; later wel maar nu wordt dit ook weer ingetrokken omdat wij niet meer dan 10 uur AWBZ-zorg hebben;-( Geen PGB. Tja, het is nogal wat als ik het zo lees. Het is toch een kwestie van er als ouder bovenop zitten en shoppen in hulpverleningsland. Het kost tijd en veel energie. Maar alle beetjes helpen en ook al weet je dat dit een proces is van vele jaren; het gaat steeds iets beter en het is allemaal in het belang van je kind. Daar doe je het voor. Vergeet verder jezelf vooral niet; dat heb ik wel. Tien jaar lang mezelf compleet weggecijferd als persoon en nu zit ik met een burn-out/zwaar overspannen en in de WAO plus af en aan in de ZiekteWet. Maar ik krijg nu hulp van dezelfde (kinder)psychotherapeute als waar zoonlief nu mee gaat beginnen en zie het met vertrouwen tegemoet. Beetje bij beetje kan ik hem meer loslaten en meer sturend werken ipv opvangend. Wat je erin stopt, krijg je altijd weer terug. Ik hoop niet dat ik je heb afgeschrikt met dit lange verhaal maar de essentie is dat je je niet zomaar moet laten afschepen, zeker niet door school. Scholen in het algemeen hebben weinig kaas gegeten van dit soort complexe materie en gelukkig heb je ook nog eens school-adviesbureaus. Voor AD(H)D, hoogbegaafdheid en hoogsensitiviteit. En wat nou veroorzaakt wordt door welke "stoornis"; in feite moet je soortgelijke adviezen toepassen. Rust, regelmaat, extra aandacht, aangepaste stof, structuur, duidelijkheid. Thuis, op de naschoolse en op school. Daarom ben ik ook altijd heel open geweest naar iedereen toe zodat iedereen weet hoe of wat en iedereen de neuzen naar dezelfde richting heeft staan. En dat werpt uiteindelijk toch zijn vruchten af! Succes!

Pippin
01-09-2010 om 16:23
Herkenning
Onze zoon (adhd, somber, bovengemiddeld slim, erg gevoelig)vertoont op school ook heel anders (in zijn geval op ass lijkend) gedrag dan thuis (waar hij echt wel een duidelijke adhd-er is). Dat is lastig omdat school hem dan toch als hebbende ass ging benaderen (veel herhalen, veel uitleggen, overdreven streng zijn) en hij daar dan helemaal geirriteerd van werd.
Na heel wat jaren met gezeur en gezoek zijn we er nu gelukkig wel uit, hoe hij benaderd moet worden (hem serieus nemen, hem autonomie geven en hem ruimte geven om zijn eigen oplossingen te vinden). De diagnose is daarbij van ondergeschikt belang gebleken.
Succes met het zoeken naar een diagnose. Volg je eigen gevoel, als je denkt: 'dit klopt nog niet, dit is niet het hele plaatje', zou ik op dat gevoel vertrouwen en verder zoeken.
En verder, ik ken echt heel veel voorbeelden van kinderen met ad(h)d en ass, die daarnaast ook hoogsensitief zijn. In deze rubriek waren er ook heel wat rond.
Een algemene tip, die nooit genoeg gezegd kan worden: geef NOOIT onderzoeksverslagen aan scholen! Daar kun je later erg veel spijt van krijgen.

Vera*
01-09-2010 om 16:56
Elisa ot
Ik heb een vraagje over iets dat ik altijd al heb willen weten .
Je schrijft/schreef andere keren dat doordat je de ritalin aansloeg bij je zoon dat daardoor de diagnose ADHD erbij kwam. Hier heb ik een dochter waarbij de ritalin erg goed is 'aangeslagen' maar die heeft echt geen ADHD. Wat was de redenatie van de psychiater dan daarvoor (als dat kwijt wil)?

Fianna
01-09-2010 om 17:22
Pippin
"Een algemene tip, die nooit genoeg gezegd kan worden: geef NOOIT onderzoeksverslagen aan scholen! Daar kun je later erg veel spijt van krijgen."
Hmm, hier vroeg de leerkracht van mijn zoon om het onderzoeksverslag (de BSO ook, die mochten het alleen lezen, maar niet in hun dossier opnemen). Ik heb het nog niet aan school gegeven. Waarom is het niet aan te raden?

Polly Shearman
01-09-2010 om 17:27
Hmm
Ik heb de verslagen gewoon aan school laten lezen hoor, ik sta op zeer goede voet met school en wij doen er samen alles aan om het voor zoons zo aangenaam mogelijk te maken, en als daar het lezen van die verslagen bij helpt waarom niet???
Ik ben niet achterdochtig, ik ben positief en ik ga er van uit dat mensen het beste met mij en mijn kinderen voor hebben!

Fianna
01-09-2010 om 17:32
Polly
Laten lezen is misschien wat anders dan geven, waarbij het in het dossier wordt opgenomen?

Elisa Gemani
01-09-2010 om 17:42
Vera
Zoonlief scoorde 99% op de ADHD-kenmerken en -gedragingenlijst en in combinatie met het feit dat methylfenidaat in het algemeen niet de positieve effecten geeft bij kinderen die geen AD(H)D hebben (neurochemisch gezien) en het feit dat hij duidelijk positief reageerde op de methylfenidaat heeft ze uiteindelijk toch (maar niet met 100% absolute zekerheid) de diagnose ADHD van het gecombineerde subtype gegeven. Er moest gewoonweg een diagnose uitrollen volgens de DSM-IV criteria. Er zijn ook aanwijzingen voor bepaalde licht-autistische (Asperger) trekjes (waarbij methylfenidaat ook kan helpen) maar weer niet genoeg voor een diagnose en deze kenmerken zouden ook weer kunnen voortvloeien uit de hoogbegaafdheid, de hoogsensitiviteit en de angststoornissen. PDD-NOS is uitgesloten. Net zoals andere DSM-IV gedrags- en ontwikkelingsstoornissen. Kortom, een verwarrende kluwen van gedragingen, kenmerken en symptomen die allemaal met elkaar in verband staan en waarbij oorzaak en gevolg heel moeilijk te duiden en te onderscheiden zijn. Het is een uniek kind, laat ik het daar maar op houden

Elisa Gemani
01-09-2010 om 17:46
Verslagen
Ik heb alle verslagen wel aan school laten lezen en de therapeuten/testers mochten school op de hoogte houden/advies inwinnen (en vice versa) maar ik heb bepaalde stukken niet laten opnemen in het schooldossier. Ik ben goed van vertrouwen maar dat kan ook tegen je werken zo heb ik geleerd in tientallen jaren psychische hulpverlening. Wat ze moeten weten weten ze; wat ze niet hoeven te weten weten ze niet (maar dat is uiteindelijk bar weinig. Kennis is macht en informatie kan een hulpmiddel zijn. Het is alleen een kwestie van de gulden middenweg zien te vinden...

Guinevere
01-09-2010 om 19:18
Laten lezen
Verslagen laten lezen, oké, maar dan alleen als je er zelf bij bent, zodat ze niet opeens stiekum een kopietje kunnen maken!
Als je dergelijke dingen laat opnemen in het schooldossier, kom je er nooit meer vanaf, ook al blijkt later iets anders dan er in het verslag staat. Bovendien barsten dergelijke verslagen van de persoonlijke informatie waarvan ik vind dat het school geen donder aangaat. Wat ze wel aangaat: evt. de diagnose, en adviezen over het omgaan met het probleem. De rest hoeft de school m.i. niet te weten. Hier dus een kopie laten lezen waarvan de helft weggetypext was.

Pippin
01-09-2010 om 19:49
Verslagen
Het nadeel van verslagen in het schooldossier op laten nemen, is dat zinsnedes van vier jaar geleden opeens weer naar boven kunnen komen op een moment waarop dat zeer onhandig is. Zo heeft er bij ons in een verslag een keer gestaan dat ik vertelde 'dat wij als gezin geen spontane dingen konden doen, omdat zoon daar niet tegen kon.' Dat speelde toen zoon vijf jaar was. De juf van groep vijf wist mij daar op een hele vervelende manier mee om de oren te slaan. 'Denk ook eens aan je andere kinderen, zoals het nu is is het voor hen ook niet leefbaar.' En toen ik tegen haar zei dat het thuis toch goed gaat, zei ze: 'Ja, dat zeg jij, maar in dat verslag staan hele andere dingen.'
Fout van haar, heel erg fout. Maar ik was inmiddels in tranen en murw. Precies waar zij mij wilde hebben. Zo gemeen. Waar ik vooral zo van geschrokken ben is dat dit zo veel later gebeurde. Met een juf die niets met dat hele onderzoek te maken heeft gehad. Want de juf die je nu vertrouwt, de directrice die jij nu aardig vindt, die kan er over een paar jaar opeens helemaal niet meer zijn. Het dossier van je kind komt dan misschien wel in handen van een heks. Vergeet niet dat scholen samen met Jeugdzorg en dergelijke de Zorg Advies Teams vormen. Dat betekend dat als jou lieve kleuter, als hij tien jaar is snoep uit de albert heijn gapt, of vuurwerk afsteekt als dat nog niet mag, het hele zorgadviesteam jouw kind zijn dossier mee laat wegen in de beoordeling of er gedwongen ingegrepen moet worden. Daar sta je dan met al je in vertrouwen verstrekte prive gegevens over jouw gezinnetje. Dat wil je niet.
Daarnaast wil je ook niet dat dingen die in groep 1 gespeeld hebben, mee gaan naar het voortgezet onderwijs, of wel soms.
Vroeger was ik goed van vertrouwen, nu niet meer.

Vera*
01-09-2010 om 19:49
Elisa
Aahh, als je hoog scoort op die vragenlijsten is de kans natuurlijk heel erg aanwezig dat die onderzochte stoornis ook aanwezig is. Daarnaast is het natuurlijk zo dat in je hersenpan geen vakjes/hokjes zitten maar dat als er wat aan de hand is er flink in de hersenpan is geroerd waardoor er veel kenmerken die afwijken van het normale/het je zelf moeilijk maken boven komen zonder dat je alles kan vangen onder een bepaalde noemer.

Fianna
01-09-2010 om 19:52
Okee
Ik snap het. Ik heb alleen niet zulke verslagen gekregen waar jullie het over hebben, waar allerlei persoonlijke dingen instaan. Wel heb ik een behandelingsovereenkomst waar de diagnose instaat, wat dat inhoudt, wat er verder aan mijn zoon opvalt, en hoe dat aangepakt gaat worden. Verder helemaal niks.

joep
01-09-2010 om 20:01
Het kan vanalles zijn of niks
Mijn ervaring is dat al snel aan van alles gedacht wordt en dat dit niet wenselijk is, omdat het soms gewoon niet zo is. Misschien ben je niet op het goede adres. Een voorbarige conclusie na een half uur, daar zit je niet op te wachten.
Misschien moet je eens goed (hier op het forum b.v.) nazoeken /informeren wie bij jouw in de buurt veel verstand heeft van hb/add/adhd hoogsensitiviteit, enz.. want dit is door de huis-tuin en keuken psycholoog haast niet te doen.

Fianna
01-09-2010 om 20:33
Pippin
Ik heb nog even nagedacht maar is het niet zo dat in jouw voorbeeld dat je kind bijv snoep jat uit AH het hele dossier van je kind er bijgehaald kan worden dat dat ook kan als je niet het dossier aan school geeft. Het zorg advies team komt er heus wel achter waar je kind onder behandeling staat of heeft gestaan, of de diagnose heeft gekregen. Dan kunnen ze bij die instelling ook je dossier opvragen. Mijn zoon staat onder behandeling bij een GGZ instelling bijvoorbeeld, BJZ zal wrs zo toegang kunnen krijgen tot zijn dossiers.

Pippin
01-09-2010 om 20:51
Fianna
Misschien ben ik toch wel naif, uiteindelijk. Maar in ggz-instellingen werken professionals, die via beroepscode en tuchtrecht gebonden zijn aan de wetten rond geheimhouding en privacy. Een dossier wordt dus niet zomaar gekopieerd en doorgestuurd aan een ZAT-team, dat mag echt niet. Die mensen krijgen dan een beknopte conclusie.
In het onderwijs is daar geen sprake van. Men spreekt openlijk over leerlingen en hoewel dat niet mag, heb je als ouder geen poot meer om op te staan. In Ouders en School was er laatst een draad over het geven van gegevens van kinderen aan de leerplichtambtenaar en ggd. Dat mag niet, maar het wordt gedaan en vervolgens zegt de leerplichtambtenaar: 'Ik heb deze gegevens nu, dus ik moet er naar handelen, het maakt niet uit hoe ik eraan gekomen ben.'
En het gaat er mij vooral om, dat ze best wel mogen weten wat voor een diagnose mijn zoon heeft. Maar het hele stuk van onze thuissituatie, hoe wij met hem omgaan, onze draagkracht, onze twijfels, onze angsten. Hoe laat onze zoon naar bed gaat, dat hij zijn ontbijt regelmatig overslaat, dat hij cola drinkt, dat hij soms zijn zusje een klap geeft.... Daar hebben ze niets mee te maken. En dat weten ze dus ook niet.
Je wilt niet weten hoeveel bevooroordeelde kletsverhalen er op school rond gaan. 'Geen wonder dat die jongen zo is, die ouders doen ook altijd.....'

Fianna
01-09-2010 om 21:08
Duidelijk
Als het waar is dat een ZAT-team niet zomaar gegevens mag krijgen van GGZ instellingen dan is dat natuurlijk een ander verhaal. Maar dan nog mijn vraag: 'niet zomaar' wat nou als er een reden is dat niet 'niet zomaar' is. Ik vermoed dat als een ZAT oid echt zijn handen op een dossier wil leggen het uiteindelijk wel lukt.
Neemt niet weg natuurlijk dat je erg voorzichtig moet zijn met wat je aan school geeft, als was het alleen maar om een voorbeeld als wat jij hebt meegemaakt (schandalig natuurlijk!). Zo'n behandelingsplan mogen ze me wat mij betreft hebben hoor, maar zo'n verslag waar jij het over hebt, nee inderdaad niet.

Pippin
01-09-2010 om 21:38
'zo maar'
Hoi Fianna,
Ik ben dan zo iemand die het echt wil weten of het wel klopt wat ik schrijf. Ik vond onderstaand document van bijvoorbeeld de Bascule in Amsterdam. http://ouders.debascule.com/fileadmin/editors/pdf/Privacyreglement_de_Bascule.pdf
Daarin kun je precies lezen hoe ze omgaan met de dossiers van clienten. Het is nogal uitgebreid want er is over nagedacht. Er worden echt alleen gegevens vrijgegeven als er nadrukkelijk toestemming voor is gegeven en dan nog ligt er een grote verantwoordelijkheid bij de werknemer van de Bascule om te beoordelen of het belang van de client er wel mee gediend is.
In gevallen van levensbedreigende criminaliteit (dus niet vuurwerk afsteken) of in geval van kindermishandeling, doen ze melding, maar dan krijgt de instantie niet het dossier.
En als je met een indicatie van Bureau Jeugdzorg daar komt, lichten ze hen in met een beknopte samenvatting van de behandeling. (dus ook niet 'het dossier')
Dus dat ZAT krijgt dat dossier echt niet!

Elisa Gemani
01-09-2010 om 21:53
Hulp
Yep. En iets als overprikkelheid en/of het onvermogen om selectief te kunnen focussen zonder het geheel te vergeten is een grote gemene deler bij zowel AD(H)D, autisme, PDD-NOS, hoogbegaafdheid en hoogsensitiviteit. En zo zijn er wel tientallen overeenkomsten/overlappingen tussen dit soort gedrags- en ontwikkelingsstoornissen alsook hoogsensitiveit en hoogbegaafdheid. Plus dat karakter ook een rol speelt natuurlijk. Het is dat de kinderpsychiater die de diagnose heeft gesteld bij mijn zoontje echt gespecialiseerd is in zowel AD(H)D als hoogbegaafdheid en iets als hoogsensitiveit wel degelijk zeer serieus neemt maar anders waren we er wellicht nog niet uitgekomen Daarom nam ze ook geen genoegen met maar een of twee gesprekken maar wel drie alsook observatie en driedubbele vragenlijsten plus die ritalin trial. Wij zitten dus idd sinds een paar jaar bij De Bascule (op advies van onze huisarts) en werkelijk niets dan lof. Met de bescherming van de persoonsgegevens wordt ook zeer zorgvuldig omgegaan net als het informatie inwinnen bij derden zoals school, naschoolse etc. Dat heb ik toen ik bij BJZ en het JeugdRiagg zat wel anders ervaren. Ik geef praktisch altijd toestemming want hoe meer gegevens en informatie een behandelaar heeft van met name hoe een kind functioneert op school (wat vaak heel anders is dan thuis of in een behandelsituatie) hoe beter. Of school die advies wil vragen aan de behandelaar; prima. Net zoals iedereen weet dat ik in de WSNP zit en iedereen weet hoe de situatie ligt met de vader van zoonlief. Die dingen hebben allemaal een enorme impact op zoonlief en daar kan zo ook rekening mee worden gehouden. Ik krijg dan ook soms onverwachts hulp uit onverwachtse hoeken en dat stel ik zeer op prijs
Ik hoef me nergens voor te schamen en zoonlief ook niet. We moeten allemaal roeien met de riemen die we hebben en soms kunnen we het niet alleen; zo simpel is het. Ik leer zoonlief ook: om hulp vragen is geen teken van zwakte, maar een teken van kracht en menselijkheid...

Polly Shearman
02-09-2010 om 11:19
Heb nog geen negatieve ervaring gehad met instanties, en ik zou juist blij zijn dat als zoonlief een appel jat, dat ze zijn dossier erbij pakken waarin duidelijk staat dat hij door zijn ADHD zijn impulzen moeilijk onder controle heeft. En werkelijk er staan geen rare dingen in dat verslag hoor! De thuis observaties zijn gewoon beschreven zoals het is! We hebben toch niks te verbergen!?!? Ik heb me als ouder nog nooit aangevallen gevoelt, er is juist heel veel begrip getoont voor ons door "de instanties" Die mensen hebben er verstand van! Ik zou het liefst het hele verslag aan de hele wereld laten zien, want ik denk dat het alleen maar ten goede komt aan zoons als iedereen hen begrijpt en snapt waar gedrag vandaan komt.
Ik heb het idee dat als je dingen "geheim" houd, mensen dat zelf gaan invullen... en dan is het misschien nog naarder dan de waarheid!
Ik gooi altijd maar alles open, dan heeft men niks om over te "lullen".
Groet, polly

Pippin
02-09-2010 om 12:51
Polly
Ik vind het echt heel fijn voor je dat iedereen zo begripvol en goed voor jullie is. Dat meen ik oprecht. Ik vind het ook heel erg hoopgevend om te lezen dat het zo dus ook kan.
Bij ons is het anders gelopen en dat heeft mij diep geraakt. Ik dacht altijd dat leerkrachten het beste met kinderen voor hebben, maar dat is dus niet altijd zo.
Je begrijpt misschien mijn reserve. Ik heb er zo'n spijt van dat wij ons in eerste instantie zo open en eerlijk hebben opgesteld richting school. Ik ben er zo door gekwetst, dat elke emotionele bui van mij achteraf werd uitgelegd als een brevet van onvermogen en dat zij zich gingen bemoeien met ons gezinsleven. Heel schokkend.
En ik wil mensen hier graag voor waarschuwen. Want ik wens niemand die veroordeling en die 'bemoeizorg' toe.
Ik vond het vreselijk om op mijn zwakste momenten om mijn oren geslagen te worden met uitlatingen die ik in het verleden heb gedaan. Het heeft letterlijk jaren geduurd voor dat ik dat een plek kon geven. En dan heeft hier bureau jeugdzorg nog niet eens op de stoep gestaan, het was 'alleen maar' een conflict met school.
En ik weet dat ik hier niet uniek in ben. Op onze school hebben meer ouders vergelijkbare ervaringen en er schrijven meer mensen op dit forum die soortgelijke ervaringen hebben met scholen. Het belang van school staat soms haaks op het belang van een kind. Dan wil je niet kwetsbaar en open zijn, dan wil je je kind beschermen. Zodat hij een opleiding krijgt en niet tot waanzin wordt gedreven.

Guinevere
02-09-2010 om 12:53
Polly
En lees mijn ervaring eens die ik in ouders&school onder jouw reactie aan mama32 heb geplaatst... ik was toen ook nog vol vertrouwen.

Fianna
02-09-2010 om 13:31
Polly
Ik vrees dat het niet altijd zo werkt. Ik heb het vaker geschreven, maar ik schrijf het nog een keer: ik ben met zoon in de eerste instantie naar BJZ gestapt, alles over zoon uit de doeken gedaan. Hun conclusie was dat we hem moesten leren begrenzen, zijn onhandelbaar gedrag was dus een opvoedprobleem. Nu blijkt dat hij wel degelijk problemen heeft (ADHD en ASS). Het zit mij niet lekker dat BJZ een heel papierwerk met allerlei persoonlijk info van ons daar heeft liggen. Het ligt er zo aan wie je treft!
De instantie waar ik nu met zoon heen ga, daar heb ik alle vertrouwen in. Ik heb nooit gevoeld dat het vingertje naar ons de ouders werd gewezen, dat was dus bij BJZ anders!
Ook met de school ben ik op mijn hoede dus. Ze mogen het behandelingsplan van mijn zoon lezen, daar mogen ze ook een kopie van. Daar staat niks persoonlijks in. Maar een verslag met allerlei persoonlijke dingen, dat dus niet. Die heb ik trouwens zelf niet gezien / gelezen, ga er wel om vragen.
Maar wat vind je dan van wat Pippin bijvoorbeeld heeft meegemaPollyakt op school van haar zoon?

Fianna
02-09-2010 om 13:31
Pippin
Dank voor het uitzoeken. Toch fijn dat de dossiers beschermd worden!

ijsvogeltje
02-09-2010 om 16:54
Mar
Ik merk dat ik een beetje allergisch ben geworden voor het snelle etiketten-plakwerk. Ik vind dat er vaak veel te veel nadruk ligt op diagnoses. Leerkrachten lijken steeds vaker een diagnose 'nodig' te hebben om een kind te begeleiden. Alsof een diagnose een wondermiddel is dat alle problemen oplost. Alsof je een diagnose (en budget!) nodig hebt om een kind gewoon eens te gaan helpen en dingen uit te proberen. Ik kan daar echt boos van worden!
Weet je, wij weten niet wat er bij jouw kind aan de hand is. Dus wij kunnen niet inschatten of zo'n diagnosetraject op dit moment echt belangrijk is. Ik denk dat je daar vooral je eigen gevoel in moet volgen.
Maar het doet er niet zo toe 'waar de juf wellicht aan denkt'. Het gaat niet om de naam, het gaat om wat jouw kind nodig heeft. Heb je dat al eens aan de juf gevraagd? Wat denkt zij dat jouw kind nodig heeft in de klas?
Trouwens, als ik lees 'slechte werkhouding', dan denk ik toch ook al snel aan een kind dat meer cognitieve uitdaging nodig heeft. Je kind is slim, dat schrijf je zelf: zit hij zich niet gewoon vreselijk te vervelen? Er zijn best veel kinderen voor wie de basisschool te weinig uitdaging biedt, en dat zijn echt niet allemaal 'de professortjes'. Het zou de concentratie- en werkhoudingproblemen, het niet in de groep passen, dromerigheid etc. goed kunnen verklaren.
Heb je al een intelligentieonderzoek overwogen?

rodebeuk
02-09-2010 om 17:35
Eens met ijsvogeltje
Dat doet Ross Greene ook in het hier vaak aangehaalde boek: zeggen dat kinderen bij dit soort problemen ergens een achterstand hebben die ontwikkeld moet worden. Dus benoemen wat ze missen en zoeken naar wat ze nodig hebben om te komen waar ze heen moeten. Hij legt hier de nadruk op itt dat etikettengedoe.
Dat levert veel meer op.