Dilemma [misverstanden op school, dochter 14 pdd-nos]
Mijn dochter met MCDD en PDD Nos zit nu op regulier onderwijs. Het 1e jaar ging heel wisselend en zij was gezakt in deze klas, maar toch in klas 2 geplaatst omdat hun blijven zitten in de eerste geen optie vonden. Inmiddels zijn wij erachter dat zelfs met hulp van ambulante begeleider en rugzakcoach deze school niet geschikt is voor haar.
Helaas is het nog niet zeker of zij na de zomervakantie naar SO kan, of er plek is voor haar. Zij werd in de loop van het schooljaar steeds gefrustreerder omdat zij niet goed begrepen wordt door de leerkrachten en omdat zij flink opstandig en brutaal kan zijn.Wij hadden vandaag net een afspraak gemaakt op school dat zij haar boeken in een lokaal kan laten liggen omdat zij ze anders steedsvergat en dan de klas uit moest.
Zij had dus de boeken allemaal bij zich maar tijdens een les zag zij het boek niet in haar tas waarop de lerares gelijk met een bepaal ondertoontje tegen haar ging praten.
Uiteindelijk vond ze haar boek onderin en gaf op brutale toon antwoord, waaarop de lerares haar uit de klas stuurde. Dat was nou net niet de bedoeling, daarom hadden wij net een nieuw plan bedacht om de laatste maanden nog redelijk te overbruggen. Mijn dochter wilde niet uit de klas waarop de juf kwaad werd en er iemand bij wilde halen, toen mijn dochter al opstond en de klas uit wilde lopen.
Dus aangezien zij toch iemand erbij ging halen had het in de ogen van mijn dochter geen nut meer om de klas uit te gaan. Er kwam dus een afdelingleider en die haalde haar uit de klas. Nou is het verhaal van mijn dochter toch weer iest anders dan dat van de leerkracht. Ik snap het verhaal dan wel, omdat ik inmiddels haar denkwijze ken en ook snap wat erachter zit.Net hebben ze gebeld dat zij geschorst is.
Omdat ik haar wel begrijp zit ik er middenin, want het lijkt dan net of ik alles van mijn dochter goedkeur en geef ik haar straf, dan weet ik niet of het terecht is, omdat zij daar simpelweg niet op de juiste plek zit. Zij wil ook liever vandaag dan morgen daar weg naar speciaal onderwijs. Ik ben bang dat dit helemaal uit de hand loopt, want ze wordt steeds ongemotiveerder. Zij heeft het gevoel dat iedereen haar moet hebben en ik ben ook boos op school omdat zij alle fouten bij haar neer leggen, maar hun zich ook niet ana het handelingsplan hebben gehouden.
Ik hoor pas in de middag als zij gespijbeld heeft, maar 1 x gebeurd gelukkig. Ik moet bellen als ik iets wil weten, gaat het niet goed op school hoor ik het pas als het al weken aan de gang is. Hoe zouden jullie dit aan pakken? Dochter huild eigenlijk nooit alleen als zij onterecht straf krijgt of heeeeel erg teleurgesteld is. Vorige week was er ook al zoiest en heeft ze de hele avond erg gehuild en kroop onder haar tafel in haar kamer.
Nu is ze weer aan het huilen omdat zij huisarrest heeft en pc verbod. Toch blijft dan die twijfel, hoe deed die leerkracht tegen haar? 9 van de 10 keer is het eigenlijk misverstand, mijn dochter heeft dan in haar hoofd wat wij vanochtend afgesproken hebben, boeken inpakken en je hoeft de klas niet meer uit ook niet als het wel een keer per ongeluk gebeurd. Past boem dezelfde dag wordt zij eruit gestuurd omdat de juf gelijk vrij pittig tegen haar deed en die van mij dat dan terug doet.
Wat ik mis
Ik lees alleen maar over fouten in handelen en gedrag plus straf. School doet fout, school doet stom, dochter doet fout, dochter doet stom. Wat in het hele verhaal is het positief leren en leren begrijpen van je dochter.
Hoe leerbaar is zij? Kan zij begrijpen waarom een docent negatief op haar reageert? Kan zij leren hoe ze zich dus wél moet gedragen, of hoe te handelen? Ze is al 14, en de wereld zal steeds minder en minder met haar rekening houden. Haar wereld wordt groter, straks staat ze zelfstandig in de maatschappij. Of is dat so wie so niet haalbaar en zal ze aangewezen zijn op een beschermde omgeving?
Mijn vraag is dus eigenlijk: kun je het ombuigen naar iets positiefs? Ofwel: je ziet dat A fout gaat, dus je steekt er tijd en energie in om met alle begrip, geduld en liefde, dochter A bij te brengen. (ipv school is stom bezig, dochter is fout bezig en vervolgens boos zitten zijn)
Kost tijd
Nou zij kan best leren met haar stoornis om te gaan als haar dat geleerd wordt en mensen haar wel op de juiste manier tegemoet komen. Dat mis ik dus totaal op de reguliere school waar zij nu op zit. Zo was nu afgesproken dat zij alle boeken op school zou laten omdat zij anders wel een van de boeken vergeet. Maar ze moet dan ook het eerste uur komen ook al zijn de anderen op die dag vrij. Dat is voor haar als straf.Mij betrekt de school er helemaal niet bij, terwijl ik van alles doe om te leren omgaan met haar.
Ze komen met afspraken die ze gaan maken met haar maar het wordt niet eerst overlegt of dit wel bij haar mogelijk is en kans van slagen heeft. Ze wisten wat zij had toen zij er kwam en als er dan een handelingsplan is moeten de leerkrachten ook het goede voorbeeld geven en niet ervan uit gan dat zij alles zonder hun toe doen kan doen.
Ik kan haar niet ombuigen als ze op school geen energie erin willen steken, ja wel energie maar dan negatief. Met de juiste mensen om zich heen en rust kan zij best leren en ook om ooit zelfstandig te leven denk ik. Maar school heb ik geen invloed op blijkbaar, want als er een gesprek is gaat het er alleen om wat mijn dochter fout doet en vraag ik naar de afspraken die school na zou komen ga ik naar huis en weet dan nog niet precies wat het antwoord was.
Ik ben helemaal klaar met die school, maar wij kunnen geen kant op.Door frustratie van mijn dochter ben ik ook bang dat de komende maanden de boel nog escaleerd en zij zich op andere manieren afreageerd.Ik begrijp haar manier van dneken en hun dus niet, want als je niet op de hoogte van de aard van haar stoornis bent kun je er niet veel mee en gaan hun er altijd van uit dat ze het allemaal doet om hun te treiteren.
Moyodo, straf
Ik geef nooit zelf straf alleen omdat de school straf geeft. Eigenlijk probeer ik nooit straf te geven. Jouw dochter raakt gefrustreerd omdat de regels die zij nodig heeft in haar wereld niet nageleefd worden, omdat de school/juf onvoorspelbaar is waar zij niet tegen kan. Zij kan er niets aan doen dat ze zo reageert. (ik bedoel niet dat het goed is dat ze zo doet, maar het is wel begrijpelijk.). En daarom voelt het voor haar extra oneerlijk als jij dan ook nog eens straf geeft, dus achter de school gaat staan.
Probeer eens geen straf te geven, maar ga belonen voor goed gedrag. En ga toch nog maar weer een gesprek aan met de juf. Geef haar wat te lezen over pdd-nos en mcdd.
En weet je zeker dat er behalve speciaal onderwijs geen andere mogelijkheid is? Heb je echt alle mogelijkheden al bekeken? Ook op wat verdere reisafstand? Er komen toch steeds meer scholen met een beter inzicht in ASS-stoornissen.
Volwassenen
Ik vind dat een volwassene zich tegenover een kind gewoon volwassen hoort te gedragen. Dat houdt in dat ze ook rekening houden met haar handicap. Zelfs als het verhaal van school klopt, vind ik het nog belachelijk dat ze zich laten opfokken door het gedrag van een kind. Het "slechte" gedrag van zo'n kind komt allemaal voort uit angst en onzekerheid, laten ze daar eens wat aan doen. Als SO niet doorgaat, dan toch zeker naar een andere reguliere school, lijkt me (als de school dat tenminste niet tegenwerkt, zoals wij hebben meegemaakt).
Overigens gaat het bij ons nu goed. Mijn zoon wilde niks doen en de leerkracht zei er wat van. Toen zei zoon doodleuk: "Dat doe ik niet, want het is niet mijn hobby". Gelukkig zag die leerkracht er de humor van in (maar zette hem wel aan het werk). Het kan dus best, ook in regulier, maar de wil moet er wel zijn.
Afhankelijk
Moyodo, je dochter is dus compleet afhankelijk van anderen, hoe zij op haar stoornis reageren. Ik vind dat niet zo handig. Juist een kind met stoornis heeft veel te leren.
Ik begrijp bijv. niet waarom ze altijd boeken vergeet. Waarom heeft ze niet geleerd hoe je een tas moet inpakken? Eerst het voor haar doen, vervolgens samen, dan zij alleen met jouw toezicht, en als laatste stap zelfstandig met controle. Zoiets kan een lang proces zijn, wat jaren kan kosten, maar het voorkomt zoveel ellende.
Oftewel: als kind in botsing komt met iets of iemand uit buitenwereld, is dat geen reden om straf te geven, maar een reden om projectmatig aan te leren wat ze nodig heeft om een volgende keer beter met de situatie om te gaan.
Hoe meer je nu vraagt iedereen en alles op haar aan te passen, hoe minder je haar voorbereid op die buitenwereld. Natuurlijk moet je rekening met haar stoornis houden, juist wel zelfs, maar dan op constructieve manier: wat heeft dochter nodig om het wel te kunnen?
Brutaal gedrag bijvoorbeeld, weet ze eigenlijk wel wat als brutaal beschouwd wordt? Heeft ze geleerd hoe je toch beleefd kunt blijven? Heb je dat met haar geoefend, in rollenspelletjes waarbij jij de boze docent speelt, maar vooral ook omgekeerd?
Weet ze wat er van haar op school verwacht wordt, en vooral: weet je hoe ze daaraan kan voldoen, binnen haar mogelijkheden? Ik denk dat je dochter heel veel vaardigheden mist om zich te kunnen handhaven op school, maar dat los je niet op door haar straf te geven en boos te zijn op school.
Kaatje, helemaal eens
met jouw benadering. Proactief, kind zelf voorbereiden. Maar dat kost, mij althans, erg veel energie en tijd. Vaak heb ik die niet, of niet op het moment dat het voor het kind moet. En dan is het soms wel even pappen en nathouden.
Ik kan mij goed voorstellen dat zowel moyodo, dochter als school nu gefrustreerd zijn. Ik zou zelf dan (maar weer eens) kiezen voor een gesprek, kijken of iedereen weer wat dichter bij elkaar kan komen.
En dan vanuit een positieve(re) situatie proberen dochter te laten meewerken.
WAt bij ons goed werkt, moyodo, is het kind zelf vragen wat het denkt nodig te hebben. Wat denk je dat er moet gebeuren om ervoor te zorgen dat je je boeken niet meer vergeet. Zoiets. En dan krijg je soms verrassende wendingen, of mogelijkheden.
Mirreke
Mirreke: "Maar dat kost, mij althans, erg veel energie en tijd. Vaak heb ik die niet, of niet op het moment dat het voor het kind moet.
Ja, helemaal mee eens. Gelukkig hebben we een PGB waardoor deze begeleiding wel in te zetten is (deels door anderen, deels door mezelf).
Antwoord
Even algemeen reactie op de reacties jullie. Zij heeft op basis school eigenlijk zo goed al geen boeken mee hoeven nemen naar huis en zo wel dan was het maar een kein stuk, school zit bij ons op plein. In klas 1 van VO heeft zij wel haar tas altijd ingepakt en mee genomen. Nu in klas 2 hebben ze behoorlijk veel boeken en langzaam aan vergat zij steeds een boek mee te nemen of liet zij de boeken in haar kluis, omdat zij de tas te zwaar vond om steeds mee te slepen.
Andere kinderen schijnen dat ook wel te doen maar nemen dan wel de juiste boeken mee de klas in. Als ik met haar samen de tas in wilde pakken begin van het schooljaar werrd het steeds een echt drama en omdat wij thuis al genoeg problemen hebben heeft ook de psycholoog geadviseerd het schoolgebeuren zoveel mogelijk buiten de deur te houden, anders was het in thuissituatie steeds een stap vooruit en door ruzies om huiswerk en school was het weer een stap achteruit.
Zij is in het dagelijkse leven best zelfstandig, maar wel erg lui. Maar dat zijn wel meer pubers. Ik richt mij nu eerst op het begrijpen van haar stoornis en het leren omgaan met elkaar en haar leren hoe met anderen om te gaan. Vandaar dat zij wel 1 dag huisarrest kreeg , niet voor de schorsing maar wel voor het brutale gedrag. Ik wil dat gewoon niet hebben.Zij weet wel dat wij achter haar staan, niet altijd, want zij gaat ook regelmatig te ver, maar nu zie ik gewoon dat ze geen moeite voor haar willen doen. Aan elke maatregel kleeft iets negatiefs, terwijl positief benaderen juist goed werkt.
Wij zijn vorig jaar al samen op de speciale school geweest en ik zg alleen pluspunten, zodat zij in elk geval een diploma kan halen en mensen om zich heen heeft die wel weten wat er met haar is en daar mee om kunnen gaan.
Haar boeken lan zij op school laten, huiswerk doen hun ook daar dus school blijft bij school en thuis is dan ook echt thuis. Aangezien wij nog maar net 1,5 jaar bezig zijn om gericht op te voeden, dus met de achterliggende gedachten dat zij PDD Nos heeft en MCDD, zal het allemaaal wel niet van een dag op de andere opgelost worden.
IK leer elke week weer iets erbij en heb nu wel begeleiding door psycholoog, die ook af en toe niet weet hoe iets duidelijk maken aan mijn dochter.Zij zal het later ongetwijfeld moeilijk krijgen omdat haar stoornis niet over zal gaan, alleen kunnen wij haar langzaam leren hoe zij beter met situaties en mensen om kan gaan en de mensen om haar heen zullen toch rekening met haar moeten houden. Sommigen zullen dat wel doen en sommigen niet.
Maar dat is het nadeel van een stoornis, die je niet ziet. Ben je blind of zit je in een rolstoel zien mensen dat en heb je meer kans op begrip, al gebeurd dat ook niet altijd.
Kastanjet
Zij heeft een rugzakje en heeft nu dus een rugzakcoach op school. PGB mag je niet inzetten op school,want daar is het ook niet voor bedoeld. Waar ik mij dus ook over opwindt is dat ze een ambulante begeleider heeft en een rugzakcoach, dus in principe weten hun ook dat zij anders is en zouden de leerkrachten geïnformeerd worden wat zij heeft en hoe ermee om te gaan. Alleen wordt dat niet gedaan.
Ook is er een handelingsplan dat hoort de school na te leven anders kun je het ook in de prullenbak gooien.Daar staat bijv. in dat elke les de agenda gecontrolleerd wordt en huiswerk. Dat ging heel even goed en toen werd het niet meer gedaan op school. Ik reeg dat uiteraard pas weken later te horen toen de cijfers erg achteruit gegaan waren.
Het eerste wat je hoort is dat zij de agenda niet goed bij houdt. En huiswerk schijnt zij ook maar zelden te maken, maar ook dat wordt dus niet of nauwelijks gecontrolleerd. Alleen wordt daar niets over gezegt, alleen wat mijn dochter fout doet. Tja daar was nu juist het rugzakje bedoeld omdat zij daar begeleiding bij nodig heeft op school.
De rugzakcoach is meestal negatief tegen haar en zij heeft er totaal geen band mee. Ik zie wel eens hoe zij met mijn dochter praat en dan lijkt het alsof zij denkt dat mijn dochter debiel is of zo, heel erg betuttelenden net of het een kleuter is. Duidelijke uitleg is wel nodig maar je kunt het ook overdrijven.
Ik heb een PGB omdat ik mijn baan opgezegt heb, anders had ik haar thuis helemaal niet kunnen begeleiden en welek baas vind het leuk als er steeds van school of door een dochter tijdens werktijd gebeld wordt.
Het si al een dagtaakl om haar thuis op het juiste pad te begeleiden en daar heb ik vooral veel geduld en energie nodig.
Dus hebben wij na een paar maanden ook besloten om het schoolgebeuren zoveel mogelijk op school te laten. Dat met de boeken op school laten en thuis zou geen gek idee zijn alleen willen hun eigenlijk dat alle boeken thuis liggen en nu dat blijkt dat het niet werkt liggen ze allemaal op school en kan zij daar huiswerk maken en leren.Op speciaal onderwijs zijn ze erop ingesteld en liggen de boeken op je eigen plek en doe je daar huiswerk.
Zij kan daar hetzelfde niveau diploma halen als op regulier onderwijs, dus ik vind dit een perfecte oplossing, mits zij nu nog plek hebben.Dat hoor ik voor 31 maart.
Mijn dochter weet wat zij heeft, alleen is veel gedrag net zo als voor zij het wist, dus misbruik zal zij er niet vaak van maken. Als ze dat doet is het wel eens thuis, maar ik heb haar gelukkig door. Ik heb gisteren ook het verhaal van het schorsen en de manier van praten tegen haar verteld bij de psycholoog en die vond het idioot, want mijn dochter gaat juist op de manier van benaderen reageren, maar dan wel negatief.
De leerkrachten moeten in eerste instantie een goed voorbeeld geven, maar zijn volgens mij al zo gefrustreerd omdat ze niet weten hoe met haar om te gaan, dat ze het maar op haar afreageren. Gelukkig hebben wij ook een onderwijsconsulent die weet dat dit soort dingen heel erg vaak voorkomen en scholen dan proberen de schuld naar de leerling te schuiven omdat hun er min of meer niet in geslaagd zijn haar te bieden wat zij nodig heeft.
Moyodo
joh,wat jammer allemaal en wat frustrerend voor jou en je dochter.Ik heb het idee dat je een beetje vastloopt op het moment.Ik ken het gevoel,een kind wat niet goed in zijn vel zit en een school die negatief is en niet meewerkt.Hopeloos gevoel geeft dat.
Ik snap het schorsen voor een grote mond ook niet goed,wel een grote straf.Was uit de klas sturen niet voldoende geweest?Maar afijn,daar heb je nu ook niets aan.
Hoe voel je je verder???Je dochter is nu thuis???Of niet?Probeer er samen een beetje van te genieten,joh.Als het voor je dochter in ieder geval geen aanleiding is om meer geschorst te worden!!!Probeer wat rust te nemen samen met haar,terrasje,wandelen,naar het strand(geen idee waar je woont).
Sterkte
Weigeren
Zij is eerst de klas uit gestuurd omdat zij te brutaal reageerde en dat weigerde zij, want zij reageerde juist op de manier van praten van de lerares en vond het onterecht om uit de klas gestuurd te worden, ook omdat er juist in de ochtend afgesproken was met rugzakcoach om haar niet steeds de klas uit te sturen als zij boeken vergeten is, maar haar strafwerk in de klas te laten maken.
Zij is maar een dag geschorst en ik zou gisteren ook een brief ontvangen maar uiteraard niet gebeurd, wel de rekening voor een van haar boeken die zij kwijt is.Ik baal juist omdat het thuis redelijk ontspannen ging en dat wordt steeds teniet gemaakt door hun reacties op haar.
Zij komt dan gefrustreerd naar huis en als ik dan ook nog een preek geef voelt zij zich helemaal in de steek gelaten. Probleem is dat ik de school nog te vriend moet houden, want ik ben zeker van plan om een klacht in te dienen zodra zij daar weg is.
Nu is de kans dat zij de dupe ervan wordt als ik teveel ga klagen. Het eerste halve jaar stond ik steeds achter school, maar nu ik weet dat zij zich niet aan afspraken houden maar dat wel van dochter verwachten, ben ik anders gaan denken en kijk nu ook beter naar het geheel.Ik heb mijn dochter wel mee naar psycholoog genomen zodat zij daar ook haar ei kwijt kon.
Ook de psycholoog duimt dat zij zo snel mogelijk naar SO kan.
Positief
Ik heb So net gebeld en moet nog wel op officiële brief wachten, maar de kans is 98 % dat zij na zomervakantie naar SO kan gaan. Wat een opluchting....Helaas kan zij nu niet meer mee draaien omdat ze bomvol zitten. Wel een hele last van mijn schouders nu. Nu kunnen wij ons richten op de laatste 2 maanden, dat het zo normaal mogelijk gaat op huidige school en niet steeds erger wordt.
Blij hier
Vandaag het verlossende bericht gehad, na zomervakantie kan zij op speciaal onderwijs. Mocht het de komende maanden op de oude school escaleren, kan ik haar evtl. met toestemming van leerplichtambtenaar van school halen en werd mij geadviseerd haar een paar dagen per week op een zorgboerderij te laten verblijven.
Dat zal waarschijnlijk niet lukken om nog snel een plek voor haar te krijgen waar zij ook zelf naar toe wil. Maar is alleen als het escaleerd. Nu eerst met haar huidige school proberen regelingen te treffen dat zij alleen haar tijd daar uit kan zitten zonder teveel regels en straffen, want dat ging nu ook steeds fout.
