Zorgenkinderen Zorgenkinderen

Zorgenkinderen

Lees ook op
Guinevere

Guinevere

29-10-2008 om 12:11

Door het lint, hoe te stoppen?

Naar aanleiding van het draadje in een andere rubriek over "slaan", vraag ik me het volgende af.
Mijn zoon van 6 (ADHD) gaat af en toe door het lint. Dan is zijn medicatie uitgewerkt en/of hij is moe. Normaal gesproken is hij tamelijk bevattelijk voor de normale opvoedingsmethoden. Een paar keer waarschuwen en een keer op de trap is dan genoeg. Maar niet als hij in zo'n ADHD-bui zit. Niets, nada helpt dan, kan uren duren. Hoe krijgen jullie je kind uit zo'n bui? Vroeger hielp het nog als ik hem afkoelde door een koud washandje o.i.d., maar dat helpt nu ook al niet meer.
Toegeven is ook geen optie, hij mag niet zijn zin afdwingen met dit gedrag.
ALs ik hem op zijn kamer zet, gaat hij tegen de gipswandjes schoppen en met de deur smijten.
Dit gebeurt trouwens niet vaak, een paar keer per jaar dat het echt zo erg is.


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Janeway

Janeway

29-10-2008 om 14:52

Rebound

Volgens mij heeft je zoontje last van een rebound, versterkt adhd gedrag na uitwerken van medicijnen.
Als mijn zoon zo'n bui heeft. Staat ie buiten. Afkoelen voor beiden. Helaas moet het bij hem dus zo.. Maar hij heeft ook een diagnose odd erbij en dat maakt het nog een tikje lastiger. Volgens de kinderpsyg geen verkeerde actie. We halen hem uit de situatie en daar kan hij weinig kwaad. (hier vlogen de eetkamer stoelen door de kamer met een kruipende baby) Of ging het traphekje uit de muur enz. Buiten vond hij heel erg en kalmeerde dan weer snel maar ja of dat bij jou zoontje zo werkt?
groet en sterkte

Pippin

Pippin

29-10-2008 om 22:46

Ruimte

Bij onze zoon hielp het alleen maar om hem uit te laten razen. Op een afstand bleef ik aanwezig, want hij kon soms rare dingen doen. Misschien kun je een betrekkelijk veilige ruimte met zoon afspreken waar hij heen kan gaan.
Maar ik sprak niet en gaf hem ruimte. Als er echt gevaar dreigde, pakte ik hem inderdaad van achteren beet. Met zijn rug tegen mijn buik en dan zijn armen vasthouden. Ik zei dan altijd: houd je vast om je te beschermen, want ik houd van je en wil niet dat er iets naars gebeurd. Als je stopt met.... dan laat ik je weer los. Als ik merkte dat hij weer rustiger werd, vroeg ik: 'kan ik je weer los laten?'
Maar liever nog: ruimte geven en met rust laten.
Ik vond deze buien altijd hartverscheurend. Bij onze zoon was er overigens altijd iets wat de bui had veroorzaakt, iets diepliggends. (niet de aanleiding hoor, die was vaak te simpel voor woorden) Vroeger negeerde ik dat, tegenwoordig lossen wij die problemen dan gelukkig samen op.
Ik vind het overigens wel lang als de buien uren duren. Heb je het daar weleens met zijn behandelaar over gehad?
Pippin

Guinevere

Guinevere

30-10-2008 om 11:36

Frustratie

Eigenlijk komen deze buien zó weinig voor, dat ik het altijd vergeet te vermelden als we weer op consult mogen. Ik neem aan dat er een diepliggende frustratie aan ten grondslag ligt. Vasthouden is een goede, kan ik inderdaad proberen. Als ik hem buiten zet, krijst hij de hele buurt bij elkaar, eigenlijk wordt hij dan alleen maar bozer. Hij heeft geen "oppositionele diagnose", maar ik geloof dat bijna alle ADHD-ers dit gedrag wel af en toe vertonen.
Mijn eigen draad zet me aan het denken, misschien moeten we vaker over zijn gevoelens praten. Het lijkt verder allemaal van een leien dakje te gaan met hem, maar wie weet hoe het hem inwendig vergaat?
Het is inderdaad hartverscheurend, maar ik word er zelf ook heel nijdig van na een dik uur. Het is nogal lang, 2 uur boosheid, mijn geduld is dan echt op. Vooral als het 's avonds is (schijnt altijd dan te gebeuren, zit inderdaad ook een deel rebound in).

Petra-

Petra-

30-10-2008 om 13:39

Guinevere

toevallig heb ik net een gesprek hierover gehad bij de dagbehandeling van onze dochter. Zij heeft daar maandag zo'n bui gehad. Hun gaven mij de tips om als eerste te proberen een time-out met klokje te geven, 5 min om rustig te worden ik weet dat je dat kan.

Als het echt uit de hand loopt op de grond gaan zitten met het kind voor je en gekruisd vasthouden taotdat je voelt dat het zch ontspant.

Omdat wij hier ook veel rebound-buien hadden gaat onze dochter nu op tijd haar bed in en mag ze nog een uurtje tv kijken, boekje lezen of iets anders. Hiermee redden wij het, net dat uurtje waar zoveel conflicten in kunnen voorkomen ligt ze dan lekker in bed...

Guinevere

Guinevere

30-10-2008 om 13:52

Petra

Ah, dat is interessant, Petra! Bedoel je dat het kind met de rug tegen je buik aanzit, en dan met je armen eromheen, of zie ik het verkeerd voor me?
Eerder zijn bed in is niet echt een optie, hij gaat nu al te vroeg naar zijn idee (half 9, met 6 jaar, haha). En dan ligt ie nog een tijdje te lezen of te spelen volgens mij.
Wel prettig (voor mij dan) om te lezen dat meer kinderen dit probleem hebben.

Pippin

Pippin

30-10-2008 om 14:39

Hier ook zo

'Bedoel je dat het kind met de rug tegen je buik aanzit, en dan met je armen eromheen, of zie ik het verkeerd voor me?'
Zo deed ik dat ook. Zijn rechterpols in mijn linkerhand en zijn linkerpols in mijn rechterhand. Mijn hoofd opzijgedraaid houden om te voorkomen dat hij een kopstoot naar achteren geeft. (geloof me dat doet zeer :S) Zelf niet praten, rustig ademen, proberen rustig te blijven. (pffff jaja)
Pippin

Petra-

Petra-

30-10-2008 om 17:29

Guinevere

Ja inderdaad zo. Hier gaat onze dochter van 9 jaar om 7 uur, half acht het bed in en om half 9 slapen. Wel met behulp van melatonine op doktersrecept....

anna

anna

31-10-2008 om 17:00

En medicatie met minder rebound effecten

Hier gaf medikinet ipv retalin aanzienlijk resultaat, stukken minder rebound

Guinevere

Guinevere

03-11-2008 om 21:58

Vasthouden geprobeerd, niet gelukt

Nou, hoera, daar was dan gisteren de kans om het vasthouden te proberen! Ik heb dus 10 minuten lang een worstelwedstrijd zitten houden, hij blééf maar niet rustig zitten. Daarna heb ik hem alsnog de tuin in gestuurd (inmiddels was het meer gegooid eigenlijk) alwaar hij een kleine 20 minuten de sterkte van het tuinmeubilair heeft uitgetest. Alleen dreigen met het grote boek van Sinterklaas bracht hem tot rede. Kinderachtig maar ik wist het echt even niet meer en ik vreesde voor het welzijn van de tuinbank.
Ik heb het nog met hem nabesproken. Hij begrijpt zelf niet waarom hij thuis af en toe zo "stout" doet, want op school heeft hij er geen last van. Toen heb ik verteld dat het door de ADHD komt, dat het niet zijn schuld is maar dat hij wel moet gaan leren om zelf te stoppen met boos zijn. Hoe hij dat dan precies gaat leren is natuurlijk nog de vraag...

Pippin

Pippin

04-11-2008 om 09:19

Guinevere

Waarschijnlijk ben ik niet helemaal duidelijk geweest. Als ik mijn zoon vast moest houden, dan bleef hij echt niet uit zichzelf zitten hoor. Het was tegen zijn wil. Maar hij was dan ook echt een gevaar voor zichzelf en de rest van het gezin.
Dus in de tuin zetten bijvoorbeeld was geen optie geweest. Net als Beemer legde ik aan hem uit waarom ik hem vast hield en zei ik dat ik hem los zou laten als hij zichzelf of anderen geen pijn meer zou doen.
Om onze zoon acceptabele manieren van afreageren te leren, zijn wij in die periode elke dag met hem gaan stoeien. En dat doen we nog steeds. Het gaat nogal woest, er wordt veel bij geschreeuwd en gegild (en geknuffeld). Maar hij zei gisteren nog dat hij er 'heerlijk de stress van kwijt raakt'. Misschien een idee?
Sterkte, het is lastig,
Pippin

Guinevere

Guinevere

04-11-2008 om 22:18

Duidelijk

Nee hoor, je uitleg was helemaal helder, Pippin. Alleen werd Pipo er niet rustig van. Zou kunnen liggen aan het feit dat het de eerste keer was natuurlijk...
Een soort boksbalplek inrichten: voor zulke dingen ben ik eigenlijk een beetje huiverig. Ben bang dat hij dan helemaal zijn zelfbeheersing verliest, dat dit averechts werkt bij hem. Of dat ie denkt dat het OK is om zo razend te doen, zolang het gecontroleerd is en eigenlijk vind ik dat niet OK.
Ik heb het liefst dat de motivatie om te stoppen helemaal uit hem zelf gaat komen en dat ie dan tot 3 telt en diep ademhaalt en... over. Maar dat zal nog wel enige inspanning vergen.

anna van noniemen

anna van noniemen

04-11-2008 om 23:10

Vasthouden

werkt hier ook niet als zoon in een extreme woede-uitbarsting zit...De afspraak hier is eigenlijk, boos zijn mag, maar je maakt niks kapot, en als je dan echt de neiging hebt, dan scheur je maar kranten kapot....wel zelf opruimen achteraf....Het doel hiervan is, zorgen dat jij als ouder geen last meer van zijn boosheid hebt, en je kind toch leert dat je best boos mag zijn, maar dat zomaar slopen e.d. not done is.....misschien heb je daar meer aan....oh ja, zoon mocht bij ons op zijn eigen kamer boos zijn....en daar dus scheuren.....

Pippin

Pippin

04-11-2008 om 23:20

Hoe dan?

Weet je Anna, hoe lukte het jouw dan om je zoon zich te laten beperken tot het scheuren van kranten? Daar waren onze zoon zijn buien echt te heftig voor. Natuurlijk hebben wij ook de afspraak boos zijn mag, maar je maakt niets kapot. Probleem was echter, als zoon boos was, hield hij zich aan geen enkele afspraak, kon hem niets meer schelen en ging hij helemaal voor het rampenscenario. Echt als een ongeleid projectiel.
Pippin

anna van noniemen

anna van noniemen

04-11-2008 om 23:23

Ja, weet ik niet....

maar hij deed het wel! En keurig ook, althans, hij maakte eerst een giga-zooi van al dat papier....en heeft het ook goed opgeruimd later.....het voordeel daarvan was dan weer, dat hij dat zo vervelend vond dat het scheuren al snel niet meer gebeurde )))

Ik ging overigens niet achter de deur liggen om te controleren of hij echt alleen papier sloopte....

Pippin

Pippin

04-11-2008 om 23:33

Woedeaanvallen

Aha, ik begrijp nu dat we het gewoon over een heel ander soort woedeaanvallen hebben. Zoon alleen laten op zijn kamer was in dit soort situaties bij ons echt onverantwoord bijvoorbeeld. Ik heb hem weleens voor hele gekke en levensgevaarlijke dingen moeten behoeden.
Gelukkig, gelukkig is dat nu beter. Hij gaat nu alleen nog maar met zijn dekbed over zijn hoofd liggen als hij het niet meer weet en zelfs dat komt bijna niet meer voor. (gelukkig maar, want volgens mij is hij inmiddels sterker dan ik...)
Pippin

anna van noniemen

anna van noniemen

04-11-2008 om 23:36

Ja...

zoon heeft ook weleens in het raam gestaan hoor Pippin Gelukkig was man al onderweg achter hem aan, en trof hem daar dus aan....

Pippin

Pippin

04-11-2008 om 23:44

Owww

Brrrr Anna, daarom durfde ik hem dus niet alleen te laten, snap je? En dan zat er vaak niets anders op dan hem vastpakken, ook al werd hij daar echt niet gelijk rustig van.
Zo, en nu ga ik niet meer aan die rottijd terugdenken en lekker naar bed!
Pippin

Guinevere

Guinevere

13-11-2008 om 11:38

Meer rust in de tent

Even een updeetje. Er lijkt weer wat meer rust in de tent te zijn gekomen. Misschien doordat ik het lik-op-stukbeleid weer wat heb opgefrist. Doe je ergens moeilijk over, dan worden er privileges ingetrokken die daarmee te maken hebben. Bijvoorbeeld: Ga je door het lint bij het naar bed brengen? Dan ga je morgen een kwartier eerder naar boven. Geef je een klap tegen de computer omdat ie niet doet wat jij wilt? Dan een week niet computeren. Drammen dat je geen limonade wilt maar Spa Appel (terwijl die op is)? Dan koop ik voorlopig helemaal geen Spa Appel meer. Etc.
Hiermee kan ik natuurlijk niet voorkomen dat ie toch een keertje zwaar door het lint gaat, maar het helpt hem weer een beetje om te leren omgaan met de gevolgen van negatief gedrag.
Ik weet alleen nog niet welke consequentie ik zal koppelen aan dat "door het lint gaan". Iemand een ideetje?

Pippin

Pippin

13-11-2008 om 18:18

Belonen?

Tja, daar kom ik weer, maar kun je hem niet beter belonen? Elk dagdeel kalm gebleven is een sticker, met acht stickers mag hij kiezen wat jullie gaan eten bijvoorbeeld?
Hartstikke fijn trouwens, dat het weer beter gaat. Wat moeten we alert blijven he? Voor je het weet zijn de grenzen weer verschoven en zit je met de gebakken peren.
Groetjes Pippin

Guinevere

Guinevere

13-11-2008 om 20:16

Belonen

Ha, ja, mijn bericht komt wel zo over dat ik niet aan belonen doe he! Maar inderdaad, da's nog veel belangrijker dan het lik-op-stukbeleid.
Wij hebben: De pizzaspaarkaart/restaurantspaarkaart en ook nog het goed gedrag=centje-systeem. Dat laatste werkt knalgoed, hij waant zich al rijk. Is ook als alternatief voor zakgeld bedoeld trouwens.
Ik moet trouwens niet te vroeg juichen, zojuist een rebound van hier tot Tokio overleefd. Heb er uiteindelijk maar een beetje valeriaan ingestopt...

Guinevere

Guinevere

09-12-2008 om 11:15

Weer mis

Gisteravond was het weer helemaal mis. Zoon werd boos omdat een computergame niet goed ging, ik kon het ook al niet volgens hem dus hij werd nog bozer. En ja, als je boos wordt bij het computeren moet de computer dus uit (=regel hier). Het ging van kwaad tot erger, uiteindelijk heb ik 'm buiten gezet. Toen stompte hij krijsend van woede met zijn vuist keihard op het keukenraam, ik schrok me het leplazarus! Een wonder dat het raam niet kapot ging. Van pure woede heb ik hem toen met zijn kop onder de kraan gehouden (ja, fout, ik weet het, zeg maar niks). Weer buiten gezet, nat haar en wel. Hij bleef tekeer gaan en schreeuwen als een speenvarken. Gezegd dat hij iedere keer als hij weer een schreeuw gaf, nog langer buiten moest blijven. Uiteindelijk stopte hij met krijsen en mocht naar binnen, maar begon zijn woede op de krant af te reageren. Inmiddels was man naar beneden gekomen (was de kleine in bed aan het leggen en had alles van een afstand gehoord). Die zag het obstinate gedrag, werd daar ook boos over en riep: "ik vermoord je nog een keer!" Ja, en daarvan ging ik dus echt pas door het lint. Heb onmiddelijk met een scheiding gedreigd als ie ooit nog maar één keer zoiets zou zeggen tegen zoon. Zoon zat inmiddels op de bank en was zo geschrokken van mijn reactie (ik was ook in tranen uitgebarsten) dat ie eindelijk rustig werd. Papa heeft hem en mij zijn excuses aangeboden.
Later heb ik het nog nabesproken met zoon. Hij zei dat het door zijn ADHD komt, dat hij gewoon niet kan stoppen met boos zijn op zo'n moment. En dan wordt hij dus alleen maar bozer en bozer. Ik heb hem ook gevraagd wat hij denkt dat we er op zo'n moment aan kunnen doen. Hij had geen idee maar bedacht uiteindelijk dat het zou kunnen helpen als hij op zijn kop tegen de muur gaat staan. Dus dat gaan we maar proberen de volgende keer.
Gelukkig blijken we elkaar op gewone momenten allemaal reuze aardig te vinden hier in huis (hij zei dat zelf ook). Nou, so far, moest het even kwijt. Ik was compleet uitgewoond na dit voorval, heb gelukkig hierna nog samen met zoon (tegen elkaar aan) naar dat ziekenhuisprogramma op SBS gekeken totdat hij naar bed ging. En hij heeft een deel van de nacht tussen ons in geslapen omdat hij "het eng had".
Ik ga het maar eens opnemen met de psycholoog, dit moet stoppen.

*Twinkel*

*Twinkel*

09-12-2008 om 14:45

Dagelijks

Wij hebben dagelijks met dit soort uitspattingen te maken van onze dochter (8 jaar, PDDNOS, ADHD en verst. bep)

Wij hanteren keer op keer dezelfde aanpak hiervoor. Ze wordt gevraagd om met haar "bui" te stoppen of om hem elders voort te zetten (dit is dan haar slaapkamer, waar ze een aantal grote kussens heeft liggen om haar agressie op af te reageren) Het verlaten van de ruimte waar de bui begint is vaak het grootste probleem ("ik ga niet, ik schreeuw niet, ik stamp niet, ja maar, ja maar, ik vind jullie STOM) vervolgens gaat ze op haar kamer als een bezetene zitten schreeuwen en schopt ze tegen alles wat ze tegen komt om vervolgens heel rustig en kalm weer naar beneden te komen "Het is nu over, mag ik weer naar beneden?"

De frequentie van de woede aanvallen is niet verminderend, de manier hoe wij ermee omgaan wel. Ik neem zo'n bui niet langer persoonlijk op en vraag me ook niet meer af "waarom", daar krijg ik toch geen antwoord op. We blijven dezelfde aanpak dag in dag uit gebruiken, het is voor haar dan ook heel duidelijk wat de volgende stap is.

Ik ben benieuwd wat de psycholoog hiervan zegt. Zijn jullie bekend met een vorm van ouderbegeleiding?

Guinevere

Guinevere

09-12-2008 om 16:19

Twinkel

Nee, we hebben helemaal geen ouderbegeleiding, eigenlijk gaat alles heel goed. Alleen zo heel af en toe komt er zo'n bui als gisteren. Dus we hebben er eigenlijk helemaal geen vaste aanpak voor.... Normaal moet hij wel op de gang zitten bij wangedrag (normaal wangedrag) maar eigenlijk komt dat bijna niet eens voor. Gisteren ging net zijn kleine broertje naar bed, dus ik kon zoon niet laten afkoelen op de trap of op zijn kamer (die is recht boven de kamer van zijn broertje, houten vloer).
Wat doen ze allemaal bij ouderbegeleiding?

Guinevere

Guinevere

09-12-2008 om 16:22

En nog even

En het lijkt me wel heel heftig hoor, dagelijks zo'n bui. Ik was helemaal kapot na gisterenavond. Ik had ook geprobeerd het me niet persoonlijk aan te trekken, maar dat ging dus mis toen papa naar beneden kwam. Daarvoor was ik "gewoon" ontzettend boos (vanwege de klap op het raam).

*Twinkel*

*Twinkel*

09-12-2008 om 16:55

Ouderbegeleiding

Natuurlijk ben je stuk na zo'n uitbarsting! Zeker als het niet vaak voorkomt vreet het energie. Dat deed het bij mij ook maar het ging mij en ons gezin te veel energie kosten dus we hebben onze aanpak veranderd. Er is op zich niet erg veel veranderd, behalve dan dat we echt altijd hetzelfde riedeltje doen. Ze krijgt 1 waarschuwing, ze krijgt te horen wat ze "fout" doet en wat er van haar verwacht wordt, ze krijgt nog een waarschuwing en nogmaals te horen wat er van haar verwacht wordt en wat de sanctie is wanneer ze niet gaat luisteren en bij de 3de keer vertellen we haar wat we van haar hadden verwacht, dat ze dat niet gedaan heeft en daarom nu wordt verwijderd uit de situatie. Dit alles is naar aanleiding van een stoplichtmethode. Groen betekend dat dochter zich goed gedraagd, oranje betekend dat het niet helemaal goed gaat, maar de kans bestaat dat ze zich weer gaat gedragen en rood is over de schreef.

Dit plan hebben we samen met de ouderbegeleiding bedacht. Die hebben een zogenaamde probleemanalyse gemaakt en die was voor ons dat we eigenlijk niet wisten hoe te reageren op haar driftbuien. Door dit systeem in te voeren merkten we al snel een verschil, het werd makkelijker om door te pakken wanneer zij een bui had. Vooral ik had de neiging om haar over mij heen te laten lopen en te denken van laat maar, als ik er tegen in ga dan wordt ze boos. Ik was dus bang dat zei boos werd en daarmee werd zij alleen maar brutaler. De eerste 2 weken waren een hel. Ik heb meerdere malen op het punt gestaan het allemaal op te geven. Maar nu zijn we ruim 1 1/2 jaar verder en heeft het ons zover gebracht dat ik me niet meer persoonlijk voel aangesproken door haar bui, dat de dingen die zij zegt in een bui ook niet persoonlijk bedoelt zijn. Het is eigenlijk net als je op tv ziet bij "Eerste hulp bij opvoeden", dat de kinderen een naughty spot krijgen. Alleen is het bij die gezinnen vaak na een paar weken dat het gedrag afneemt. Dat is bij onze dochter niet, die blijft explosief. Wel voelde ze laatst zelf een bui aankomen en heeft gevraagd of ze even naar haar kamer mocht. Dat hebben we uiteraard heel erg geprezen en dan hopen we toch dat ze zelf de buien onder controle kan krijgen!

Elke 8 weken was er een evaluatiemoment, samen met de behandelaar van onze dochter en werden de doelen bekeken en waar nodig bijgesteld. En een aantal weken terug is de ouderbegeleiding gestopt. Er was eigenlijk niets meer wat ze ons nog kon leren.

Wat ik het grootste voordeel vond van de ouderbegeleiding was dat wij iemand troffen met veel ervaring met autistische kinderen. Zij kon ons goede adviezen geven, we hebben veel problemen met haar besproken en zij heeft ook veel verteld hoe goed wij het deden, en ik was erg blij dat te horen! We hebben dus een stoplicht ingevoerd. Onze dochter kan zelf het stoplicht verzetten. Daar blijkt ze nog te jong voor, zij ontploft nog te snel. Daarnaast hebben we dagritme kaarten gemaakt, haar leren klokkijken en voor de ochtend heb ik een a4tje gemaakt met wat ze in welke volgorde moet doen (meerdere picto's op een vel).

In drukke periodes zijn de buien heftiger, dan begint het smorgens vroeg al en eindigt het savonds in bed pas. Dan ben ik blij dat ze tussendor naar school gaat. In het weekend merk je aan haar wanneer het teveel wordt. We doen dan aan "preventieve verwijdering": ze krijgt een opdracht wat ze moet doen (tekenen, spelletje... noem maar op) en gaat dat 30 minuten lang doen. Het helpt haar rustiger te worden en het risico van ruzie met broer en zussen neemt af.

Nou ja, zo zijn er echt heel veel kleine, simpele dingen die we geleerd hebben, maar je moet er wel even op attent gemaakt worden dat die dingen bestaan! Ik kan nog uren doorgaan, wij zijn heel erg tevreden door de geleverde zorgverlening (De grote Rivieren, kinder psychiatrische gezinsbegeleiding)

Jessy69

Jessy69

09-12-2008 om 19:48

Twinkel

Wat jij omschrijft wat je doet met de boze buien zo doen we het ook met dochter, maar bij zoon zou het oko goed zijn (10 en Asperger).
Maar wat doe je als ze weigerd te gaan? Ook als het echt tijd wordt om te gaan? Hij weet dat hij eigenlijk moet afkoelen op zijn kamer, maar weigert in alle talen om erheen te gaan. Dwingen heeft geen zin want ik kan hem lichamelijk niet aan.

Mari

Mari

09-12-2008 om 20:22

Niet boos worden

Ik weet het, het klinkt gemakkelijk om te zeggen, maar ik zeg het uit ervaring. Zoon ontploft hier wel dagelijks, wel in gradaties maar de handelswijze is hetzelfde. Vorige week ging het goed mis, ik was erg moe, had veel pijn en toen kon ik zo'n bui niet meer zo goed verdragen. Dus reageer ik terug en dan wordt het alleen maar erger door. Boos reageren voedt de boosheid. Het is erg moeilijk om rustig te blijven, maar het werkt echt veel beter. Zoon moet naar zijn kamer als hij boos is, daar kan hij minder slopen en wat hij sloopt is toch van hem. Ik zie nu steeds vaker dat hij uit zichzelf naar zijn kamer gaat. Daar mag hij uitrazen en als hij rustig is, wordt er geknuffeld en gepraat. Komt hij er moeilijk zelf uit, dan neem ik hem op schoot, een soort holding. Nu is hij nog klein, maar wel sterk, dus het kost wat moeite, maar werkt wel. We hebben nu video begeleiding en dan kan ik achteraf op video zien hoe goed hij reageert op lichamelijk contact. De volgende stap is dan oogcontact krijgen en dan pas kan ik gaan praten. De ontlading kan er dan heel snel zijn.
Als de buien van je zoon een probleem blijven, dan kan ik ouderbegeleiding ook van harte aanraden.

Jessy, ook al is mijn zoon jonger, ik kan hem fysiek niet op zijn kamer krijgen door mijn eigen beperkingen. Op zo'n moment moet ik met sancties werken. Hem pakken waar het echt pijn doet, in zijn geval zijn nintendo. Vraagt enige creativiteit om iets te vinden wat aanslaat en in het begin is het flink afzien, maar de volhouder wint (hopelijk).

anna van noniemen

anna van noniemen

09-12-2008 om 22:34

Inderdaad....

niet boos worden....en dat is makkelijker gezegd dan gedaan....emotieloos reageren is eigenlijk nog het beste, maar dat valt helemaal niet mee....toch merk ik wel dat het langzaam aan steeds meer bij zoon blijft hangen....boos worden mag, maar je gaat niet schoppen, slaan enz....en schelden....ja, het doet pijn, maar ik laat dat niet merken.....als zoon nu weer eens een scheldwoord roept, zeg ik, ok jongen, dan ben ik ..... waarop hij dan meteen sorry zegt, hij heeft het echt wel door dat het niet kan!

Jessy69

Jessy69

10-12-2008 om 17:49

Ja idd

niet boos worden is nog de beste remedie, rustig reageren en zonder emotie. Meestal gaat dat goed, maar soms ook niet.

Het idee van een sanctie ga ik meenemen Mari, bedankt!

*Twinkel*

*Twinkel*

10-12-2008 om 22:54

Niet willen...

Eigenlijk heel simpel: Zij heeft niets te willen! Als ik wil dat ze naar boven gaat, dan gaat zij naar boven. We hebben daar een paar trucjes voor geleerd, ook van de ouderbegeleiding. Als het je niet met praten lukt, dan kun je de arm net boven de elleboog vastpakken en omhoog houden. Veelal zet dat ze al in beweging, omdat jij de arm vast hebt en dus de weg dirigeert. Als dat niet werkt is er nog zoiets, wel iets gemener om het velletje bij de bovenarm net te knijpen. Het hoeft niet eens hard, maar het is een gevoelig plekje. Reken maar dat ze zo snel boven zijn (Je moet daarbij wel het gegil dat het PIJN doet even op de koop toe nemen...)

Ik ben fysiek ook niet in staat om mijn kinderen boven te krijgen. Als het moet kan ik mijn jongste van bijna 2 boven krijgen, die goddank nog geen 9 kilo weegt. Ik heb chronische rugklachten. Daar heeft dochter een lange tijd misbruik van gemaakt, en ik heb mij laten misbruiken. Die hele simpele dingen zijn dus ook geadviseerd door de behandelaar en de ouderbegeleiding die zich ervan bewust zijn dat dit meisje een zeer "harde"aanpak nodig heeft.

De eerste paar keer is het niet leuk en heb ik ook jankend het gedaan, maar het went en zeker als je ziet dat het effect heeft. Ik heb haar trouwens de laatste maand niet meer hoeven aanraken, zij ging uit zichzelf naar boven. Mijn man noemt dat heel mooi dat ik het respect weer heb afgedwongen bij haar...

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.