Door het lint, hoe te stoppen?
Naar aanleiding van het draadje in een andere rubriek over "slaan", vraag ik me het volgende af.
Mijn zoon van 6 (ADHD) gaat af en toe door het lint. Dan is zijn medicatie uitgewerkt en/of hij is moe. Normaal gesproken is hij tamelijk bevattelijk voor de normale opvoedingsmethoden. Een paar keer waarschuwen en een keer op de trap is dan genoeg. Maar niet als hij in zo'n ADHD-bui zit. Niets, nada helpt dan, kan uren duren. Hoe krijgen jullie je kind uit zo'n bui? Vroeger hielp het nog als ik hem afkoelde door een koud washandje o.i.d., maar dat helpt nu ook al niet meer.
Toegeven is ook geen optie, hij mag niet zijn zin afdwingen met dit gedrag.
ALs ik hem op zijn kamer zet, gaat hij tegen de gipswandjes schoppen en met de deur smijten.
Dit gebeurt trouwens niet vaak, een paar keer per jaar dat het echt zo erg is.
Twinkel
Dat truukje zou ik ook kunnen toepassen. Helaas is zoon (9, pdd-nos en licht verst bep) nogal van de 'spelletjes' en moet ik hem eerst vangen voor ik hem naar boven kan begeleiden. (en helaas kan mijn humeur daar (nog) niet tegen...)
Twinkel
Dat trucje met de arm zou ik kunnen proberen, maar ik denk dat ie zich losrukt en compleet door het lint gaat. Weet niet, moet er even over nadenken...
Overwicht
Proberen om het overwicht te blijven houden. Tuurlijk gaat mijn dochter ook uit haar plaat wanneer ik haar vastpak, maar ze weet ook dat ik loslaat wanneer zij zelf loopt. Het is een wisselwerking. Respect moet je afdwingen en als je het hebt moet je het zien te behouden. Dit klinkt heel autoritair en dat is het in principe ook. Maar als we het niet zo doen loopt ze met ons weg.
Ons grote voordeel is dat ze redelijk jong gediagnostiseerd is, dat we snel hulpverlening hadden en zelf al heel goed op weg waren. Ik raak niet onder de indruk van een bui van haar, althans, dat is de boodschap die ik naar haar toe uitzend. Ik doe alsof het mij niets doet dat ze loopt te schreeuwen en de meest vreselijke dingen zegt. Ik reageer er ook niet op, wat haar nog emer frustreerd. Maar als ik haar laat uitrazen is het daarna wel over en kruipt ze heerlijk bij je op schoot en ben je weer de liefste van de hele wereld.
Terugkomen op wat er gebeurde is hier nog wel lastig. Zij vind namelijk dat alles wat zij doet gerechtvaardigd is. Daarmee lopen we het risico dat de hele bui weer opnieuw begint. Soms maken we dus de afweging om het gebeuren dus niet na te bespreken direct erna, maar bijvoorbeeld later op de rand van het bed.
En het is echt niet altijd zo geweest. Ik heb ook heel veel keren gehad dat ik haar de trap niet opkreeg, zij weigerde te lopen of zelfs het huis uitrende. Tegenwoordig doet ze dat eigenlijk niet meer en als ze dat doet zeg ik heel duidelijk (zij begint dan altijd met " als jij dit doet dan doe ik dit of dat"): Dat denk ik niet mevrouw! en begin dan te tellen: EEN! TWEE! IK BEN AL BIJ 2! en die 3drie hoeft er vaak niet meer te komen, omdat de sanctie voor haar groter is om niet terug te komen dan wel te komen en te luisteren.
Het is op een forum zo lastig om het goed uit te leggen en een goed beeld bij te krijgen. Ik hoop dat het een beetje duidelijk is!
Aha, en het kweken van zelfcontrole
Aha, die greep ga ik ook eens proberen om hem uit zichzelf te laten lopen. Want nu kan ik hem fysiek nog wel aan, maar ik heb geen zin om straks met een schreeuwende 13-jarige onder mijn arm naar de zolder te lopen.
Ik hoop eigenlijk dat hij tegen die tijd zelf zijn buien heeft leren herkennen, en dan zelf even de rust opzoekt. Ik ga hier maar eens aan werken denk ik. Goh, je begint nu wel boos te doen, merk jij het ook? Wat zullen we eraan doen? Neem maar even pauze tot het over is. Zoiets.
Ik probeer hem nu ook al bewust te maken van de momenten dat ie last heeft van heftig ADHD-gedrag. En dat hij juist op die ogenblikken zich even zou moeten terugtrekken om rust in zijn hoofd te creeëren. Met zelf lezen let ik er ook op: Goh, je zit nu wel enorm te wiebelen, kun je zo een boek lezen? Nee he, dan kun je maar beter even rechtop en stil zitten (en je vinger bij het woord houden).
Iemand nog meer tips voor het aanleren van zelfcontrole?
Twinkel
Je schrijft het juist heel erg duidelijk op! Snap meteen wat je bedoeld en het is ook enorm herkenbaar.
Ons nadeel was dat zoon pas met 9 diagnose kreeg en de begeleiding pas het afgelopen half jaar goed loopt(daarvoor nog 2 begeleiders gehad waarbij het met de eerste niet klikte en de 2e overspannen werd. Hier gold dus 3x is scheepsrecht want de 3e was/is goud waard)
Zelfcontrole
Onze zoon heeft geleerd om wat meer grip te krijgen door een denkbeeldige thermometer voor te stellen. Groen is prima, oranje is, we gaan te ver, moeten een stapje terug doen, rood is, te ver, afkoelen, weglopen naar een escapeplek. In de oranje fase is er nog te praten, in de rode fase laten we zoon helemaal met rust. Alles wat we doen laat de situatie alleen maar verder escaleren.
Dit hebben we met behandelaar en zoon uitgebreid gesproken. Zoon had zelf ook hele goede ideen wat hij in de oranje en de rode fase zou kunnen doen om weer te kalmeren. Hij gaf toen ook aan dat het heel belangrijk is dat wij hem dan met rust laten.
Verder hebben we heel veel aan zoon verteld wat we zagen: 'Ik zie dat je boos wordt, misschien kun je beter even.....' 'Ik zie dat je het niet leuk vindt wat ik zeg, komt dat door...?'
Ik heb in een boek van Hallowell, over adhd gelezen dat een adhd-er er goed aan doet om kryptoniet te zoeken. Hij bedoelt dat je gedachten en activiteiten kunt bedenken als je rustig bent, die je kunnen helpen om de woede en negativiteit te doorbreken.
Wat bij onze zoon overigens ook heel belangrijk is, dat wij de oorzaak/aanleiding van de driftbui serieus nemen en later doorspreken. Bij jouw ging het bijvoorbeeld over de straf dat hij moest stoppen met de game, toen hij boos werd. (Dat zou hier trouwens ook tot een verschrikkelijke bui leiden!) Misschien vindt hij dat helemaal niet redelijk. Hij is al gefrustreerd en teleurgesteld door het spel dat niet lukt en dan wordt hij vervolgens nogmaals gestraft. Misschien heeft het zin om deze regel eens met hem te bespreken. Dat hij bijvoorbeeld wel moet stoppen, maar na een pauze van een half uur weer verder mag? Is maar een idee hoor.
Groetjes Pippin
Stoplichtmethode
Die stoplichtmethode kan ik inderdaad eens gaan uitproberen. Op die manier kan een kind zijn boosheid dus beter in categorieën indelen?
Het verhaal van het kryptoniet begrijp ik niet helemaal om eerlijk te zijn, nou ja, de uitleg wel, maar wat is het verband met kryptoniet?
Bij onze scene met het misgelopen computerspel heb ik wel in eerste instantie geprobeerd hem gewoon te laten stoppen met spelen, dan mocht hij na het eten als hij rustig was weer doorspelen. Maar toen werd hij al zo kwaad dat ik geen andere optie meer zag dan de laptop uitzetten...
Ik moet wel zeggen dat hij zijn straf (een week niet op de computer) manhaftig uitzit. Als hij zo doorgaat gaan we de straf met één dag bekorten (6 ipv 7 dagen) en dan mag hij er morgen weer op.
Kryptoniet
Sorry Guinevere, ik was inderdaad nogal onduidelijk. Dat kryptoniet, dat is het metaal waar superman zijn superkrachten van kwijt raakt. Je moet dan wel het verhaal van superman kennen. Het is dus een symbool voor iets wat de ergernis en woede doet weg lopen. Iets leuks om aan te denken, een voorwerp om naar te kijken, zoiets. Bij onze zoon wordt menig woedeaanval gesmoord doordat hij zijn kleine broertje ziet...
Enne over dat computeren, misschien kun je, als hij weer mag, met hem afspreken wat er gebeurd als hij de volgende keer zo boos wordt. Het is moeilijk onderhandelen als ze kwaad zijn, maar als hij nog rustig is, kunnen we wel goed met onze zoon overleggen.
Pippin
Time-out gegeven ( en verzuchting)
Gisteren dreigde er (alweer) een door-het-lint-sessie. Dat gebeurt wel vaker op maandag, dat is voor ons allemaal de meest gestresste dag van de week. Iedereen moet dan vroeg uit bed, zoon moet naar de VSO, school, overblijven, weer school en dan tot 1 minuut voor 6 naar de NSO. En als we dan om 18.05 hongerig het huis binnenstormen volgt nog de "avondspits".
In elk geval, het dreigde dus echt weer zwaar mis te gaan. Ik heb eens diep adem gehaald, een stoel van de eettafel weggeschoven en zoon daarop laten zitten. Gezegd: "ik zie dat je weer zo druk en boos aan het worden bent. Je mag even een paar minuten op deze stoel blijven zitten totdat je weer rustig bent." Kerstboek erbij gegeven. Zoon wilde eigenlijk niet, wilde tegenstand gaan bieden maar ik drong toch tot hem door met de mededeling dat géén straf was. Maar dat hij, als hij niet zou luisteren, wél een straf zou krijgen.
Een paar minuten later was ie gelukkig inderdaad gekalmeerd en kon hij van de stoel afkomen.
Pfff, af en toe is het wel heftig, zo'n wervelwind met een kort lontje in huis, alsof je de hele tijd op eieren loopt. En zo'n stormachtig type in huis kost me ook behoorlijk wat energie. "Nee, doe niet, blijf van je broertje af, zie je niet dat ie het niet leuk vindt, doe eens even rustig, spring niet op de bank, ga eens rechtzitten, heb je gehoord wat ik vroeg, heb je het nu nog niet gedaan, doe zachtjes met de deur, niet stampen op de trap, kijk de mensen aan, wat denk je dat die ander ervan vindt, wacht even tot ik tijd voor je heb, ik kan maar één ding tegelijk". En zo de hele tijd door...
Guinevere
wat goed, dat je zo erger hebt kunnen voorkomen. Bij ons is dat ook vaak het redmiddel, benoemen dat het geen straf is maar even tot je zelf komen.
Ik hoop dat jullie de goede weg op blijven gaan, het is zwaar! Sterkte!
Guinevere
ik vind dat je het super hebt opgelost!!!!
Guinevere
geweldig, goede oplossing zo!
Het is idd vreselijk vermoeiend, maar wat fijn dat je zo erger hebt kunnen voorkomen!!!
Goed van jouw en je zoon, dat het zo gelukt is.
En ja, ik word er ook af en toe helemaal uitgeput van. "Kan er hier nu nooit eens iets gewoon gaan!" Brrrrr.
Pippin
