Doorverwijzing

Maartje

Dat gevoel ken ik hoor. Ik ben van mezelf wat chaotisch en los, maar door zoon (ADHD) kan dat vaak niet meer. Veel dingen kunnen gewoon niet, of heel moeizaam of het wordt niet gezellig. Zoals afgelopen woensdagmiddag, wilde met de kinderen een kadootje voor hun vader kopen. Dat soort dingen gaan dan toch heel moeilijk met hem, het is al gauw te veel voor hem. Maar goed, ik heb intussen wel geleerd om mijn verwachtingen bij te stellen en ben er wel aan gewend.
Tja, of je een derde kindje moet laten? Ik heb er 4 (oudste is de ADHD-er, is net 7) en het is loeizwaar, maar heb er echt geen spijt van!

Moet nog veel leren

Hij is net 4 jaar, en winkelen was altijd een probleem met hem, dacht dat hij niet van winkelen hield, moest een heel circus meenemen om hem in zijn wagen te houden en bezig te houden.
De diagnose moet nog gesteld worden dus afwachten hoe lang de wachtlijst is.
En tot die tijd wil ik alvast aan de slag, maar even geen idee waar ik moet beginnen.

Jong

4 jaar is jong voor een diagnose, maar fijn dat je geholpen wordt. ik hoop voor je dfat de wachtlijst niet te lang is. Eens met anna. picto's kunnen helpen. ok bepaalde regels waar je niet van af moet wijken. Dat is heel belangrijk bij onze zoon. Bijvoorbeeld eten aan tafel, maak ik een keer een uitzondering: je mag op de bank eten dan is dat bijna onmogelijk terug te draaien. Bedritueel moet altijd hetzelfde verlopen. van te voren aan geven wat je gaat doen, wat hem te wachten staat: bijv ober 5 minuten tijd om jas aan te doen, herhalen: over 1 minuut tijd om jas aan te doen.
Is nog meer, maar moet gaan er huilt een kind

Maar ook..

Verwacht niet teveel. Dingen die voor een 'gewone' vierjarige makkelijk zijn, zijn voor een vierjarige met een stoornis nog niet te doen. Onze zoon was op die leeftijd ook een ramp in winkels. Het duurde even, maar toen namen wij het besluit dat we hem gewoon niet meer mee namen. Lang leve de lange openingstijden. Dat soort eenvoudige oplossingen kunnen je relatie met je kind verregaand verbeteren.
Als iets niet gaat, verzin dat wat anders. Gaat iets goed, ga er dan mee door. Dat klinkt logisch maar voor mij was het toch wel een eye-opener. Ik deed het toch vaak andersom. Als iets niet lukte, dacht ik: we moeten het vaker doen om te oefenen. En als het wel goed ging, legde ik gelijk de lat weer hoger.
Succes ermee hoor!

of de fout die ik maakte (soms nog wel): willen dat het bij ons ook ' normaal' zou gaan. Veel moeite mee hebben dat een winkelbezoek geen goed idee is, omdat anderen dat wel kunnen.
Inderdaad, heel belangrijk: je verwachtingspatroon bijstellen

Enne

Dan is het niet alleen maar kommer en kwel hoor! Je kind blijft je kind. Een diagnose is een naam voor gedrag dat hij toch al had.
Misschien helpt het je als je leest dat ik van mijn adhd-er van elf jaar, de meeste knuffels krijg, dat hij het vaakst spontaan en lief bedankt als hij een mazzeltje heeft en dat hij gewoon een grote lieverd is.
Al die structuren en dergelijke, joh, dat leer je gaandeweg. Je groeit erin. Het is toch uitproberen wat voor je kind het beste werkt. Ik ben ook een ongeorganiseerde, onhandige, dromerige chaoot van mezelf. En hoe het hier thuis gaat, dat zou ik niet graag op de tv uitgezonden willen zien. Maar het gaat op onze manier en wij voelen ons er goed bij!

Ook dat

Ik krijg van de mijne ook de meeste knuffels, hij is de oudste maar ook het aanhankelijkste, met een enorm groot gevoel voor humor. Ik moet vaak vreselijk lachen om zijn originele antwoorden met zijn guitige blauwe ogen. Eigenlijk kan ik soms ook genieten als hij weer in een praatkick zit, niet te stoppen is, maar door ratelt over iets alsof zijn leven er van afhangt. Prachtig soms, dan komt hij soms met dingen dat ik denk: hoe verzin je het jongen

Structuren

Ik denk eigenlijk dat je zoon vanwege zijn leeftijd nog geen diagnose zal krijgen. Wel fijn als hij onder de loep wordt genomen en een passend advies krijgt!
Je zegt: "Dat het opvoeden nu echt bewust moet gaan, en meer via regels en structuren. Dat ik constant bewust moet zijn hoe ik reageer en wat ik ga doen. Dat ik niet de moeder kan zijn , hoe ik eigenlijk ben....chaotisch en spontaan. "
Dat het opvoeden bewuster zal gaan plaatsvinden, ja, dat denk ik ook. Maar dat hoeft niet automatisch te betekenen dat dat met rigide regels en structuren moet gebeuren. Duidelijkheid is belangrijk, en duidelijk zeggen wat er moet gebeuren. Maar ADHD-ers (als het dat is) kunnen vaak ook veel veranderingen aan en kunnen heel flexibel zijn!
Hier in huis (1 ADHD-zoon) gaat beslist weinig volgens vaste regels en structuren, daar moet ik toch niet aan denken zeg. Alleen het klaarmaken voor school en voor het slapen gaan verloopt volgens een patroon. Verder zijn er wel een paar regels, bv. alleen een snoepje als je uit school komt en verder niet. Voor de rest doen we hier maar wat, en zoon kan daar heeeeel goed tegen. Sterker nog, hij vindt het leuk want hij houdt van verrassingen. Dus laat je spontaniteit en je chaos nou nog maar niet gelijk varen.

Guinevere

Hm, dat is hier toch anders. Veel moet echt via vaste regels omdat zoon de volgende keer niet begrijpt waarom iets dan niet kan. Niet met alles hoor, maar wel in grote lijnen. Hij is niet flexibel, onverwachte gebeurtenissen kan hij slecht mee omgaan (onverwacht bezoek, iemand die blijft eten).

Maar goed, ADHD-ers verschillen natuurlijk van elkaar. Je moet uitzoeken wat het beste werkt bij jouw zoon.

Psies

Psies, geen 2 ADHD-ers hetzelfde natuurlijk. En ik heb geluk met mijn eigen exemplaar waar het allemaal niet gek en onverwacht genoeg voor kan zijn.
Wat wel zo is, is dat er zowat per definitie met de 3 RRR-en wordt gesmeten bij ADHD. Rust, reinheid, regelmaat. Die reinheid begrijp ik wel, rustmomenten moet je wel inbouwen. Die regelmaat vertaalt zich vaak in rigide gedoe dat helemaal niet persé bij het kind in kwestie hoeft te passen, maar desondanks vaak wordt toegepast omdat "men" beweert dat ADHD-ers structuur en regels nodig hebben. Maar mijn ADHD-er heeft juist vrijheid nodig. Het is een creatieve geest, die wordt teveel beperkt door al die RRRRR-en.

Guinevere

Helemaal mee eens. Hier is het net zo. Zoon wil DUIDELIJKHEID met heel veel hoofdletters. Maar die regelmaat, dat hoeft niet zo nodig.
En om maar weer eens met Ross Greene te spreken: inflexibiliteit * inflexibiliteit = explosie.
Die vergelijking gaat hier wel op. Wij zijn dus heeeeel flexibel, want van die explosies knapt niemand op.
Maar dat is inderdaad niet de algemeen aanvaarde informatie die je krijgt als je een kind hebt met (misschien) adhd.
Ik keek laatst in de bieb het boek 'Zit stil' weer eens in. Maar wat daarin staat is kindermishandeling. Ze hebben het over TAVA. Totale Afzondering Van Activering, meen ik. Echt misselijkmakend. Je moet je kind dat overstuur is maar opsluiten in een prikkelvrije ruimte, want dan komt het tot rust. BRRRRRRR. Ik ben niet voor boekverbranding, maar ik krijg van zulke onzin toch wel visioenen van een gezellig haardvuurtje.

Structuur

hoeft hier ook niet van begin tot einde, wat ik al aangaf, gewoon ontbijt, lunch en diner is al structuur genoeg voor zoon, maar duidelijkheid wil hij wel inderdaad.

Zorggezin

Ik begrijp heel goed wat je bedoelt Maartje en ik zou je eigenlijk ook willen waarschuwen. Onze zoon van 5 heeft een diagnose ADHD en ik wilde via GGZ de diagnose laten vaststellen. Omdat ik een PGB heb aangevraagd om zelf meer thuis te kunnen zijn om de structuur en duidelijkheid aan te bieden die nodig zijn, vindt een BJZ en GGZ ineens dat zij het recht hebben om ons te vertellen hoe we de opvoeding moeten vormgeven. En dat irriteert mij mateloos. Op het moment dat je dat niet zachtzinnig uitlegt aan de telefoon weet je dat de wenkbrauwen aan de andere kant van de lijn omhoog getrokken worden: zou dat wel een goede moeder zijn?
Als je nog kunt kiezen, doe het dan via een vrijgevestigde psycholoog of orthopedagoog. Dan heb je die bemoeienis wellicht minder.

Ach welnee, hou toch eens op

met al die spookverhalen! Ik heb ook alles via BJZ en GGZ gedaan, geen enkel probleem, er komt echt geen camera ofzo in je huis...

Euh anna

'er komt echt geen camera ofzo in je huis'

Nou hier dus wel bijna. We zijn door BJZ in de eerste instantie doorverwezen naar Jeugdformaat (maatschappelijk werk), kwam iemand thuis even vertellen hoe we het moesten aanpakken (draaide op niks uit, want wat zij suggereerde deden we allang). Het idee van de maatschap. werkster was inderdaad bij ons thuis filmen. Zo ver is het nooit gekomen. Maar goed, dat is natuurlijk niet hetzelfde als wat jij bedoelt met een camera in je huis.
Hier overigens bijzonder slechte ervaringen met BJZ, ligt er erg aan wie je treft. Met de GGZ heb ik vooralsnog goede ervaringen, ook al was het niet heel eenvoudig daar terecht te komen.

Bureacraatje

Wat is er mis mee als BJZ en GGZ je willen helpen? Ik lhoor vaak genoeg dat mensen er juist mee worstelen dat hun kind een diagnose krijgt en dat dat het was, verder geen hulp, begeleiding enz enz.

Typisch een gevalletje....

typisch een gevalletje van wie je treft. Maar ook van het uitspreken van je verwachtingen én zelf in de "lead" blijven. Mijn advies: kweek haar op je tanden, en veel ook. Ik wil advies, geen betutteling.

Het is mij ook voorgesteld ja

omdat het hier thuis natuurlijk ook niet goed liep. Maar de keuze is aan ons gelaten. Ik heb gezegd, nu nog niet, eerst kijken of we op andere wijze het tij al kunnen keren, en dus kregen we intensieve thuisbegeleiding. Dat ging goed en dus waren camera's in mijn ogen niet meer noodzakelijk. In het uiterste geval had ik dat wel gedaan, soms kan kijken naar jezelf van uit een ander oogpunt zeer leerzaam zijn....

Maartje

In principe gebeurd er niks wat jij niet wilt! tenzij de kinderen gevaar lopen of ernstig verwaarloosd worden, en ik neem aan dat dat niet het geval is
Hier spreekt trouwens het zorggezin, met twee autistische kinderen. We hebben wel een tijdje gegeten met een camera aan tafel... dat klinkt heel zwaar, maar het was wel heel duidelijk toen voor de hulpverlening wat er speelde. In iedere ander situatie reageerde mijn dochter natuurlijk ook anders, en als er een vreemde bij je aan tafel zit ook, vandaar dat die camera goed werkte. Tijdelijk hoor! Het meeste had ik dat gevoel dat ik me moest verantwoorden en dat ons gezin niet meer spontaan kon draaien trouwens tijdens de diagnose onderzoeken. Ze willen in die periode ook zoveel van je weten, dat is heel heftig. Maar daarna ben je echt wel weer eigen baas! Hulp die je niet wilt krijg je echt niet opgedrongen.
Als je eenmaal een diagnose hebt, is aan jou de keus wat je daarmee wilt, en hoeveel hulp je wilt. Bij de diagnose van onze jomgste (klassiek autistisch) gebeurde er trouwens helemaal niets! Dat vond ik ook wle weer raar. Maar ja, de hele voorlichtingsriedel van maatschappelijk werk hadden we al eens gehad, onze dagindeling was al zeer "auti vriendelijk" en op school liep het redelijk goed, wel is er toen begonnen met aanvraag van het rugzakje. Maar thuis veranderde er dus niks.
Wij hebben nu ook helemaal geen hulp meer, dus niemand om je tegen te verantwoorden! nou ja, alleen dan de buren, want die vinden ons "overbezorgd, streng, niet flexibel, en vooral helemaal niet leuk spontaan" Tja, het "leuk spontane" is er idd wel een beetje vanaf, maar daarmee ook de niet zo leuke paniekaanvallen en huilbuien. Ik weet intussen wat ik wel en niet met mijn kinderen kan ondernemen, sommige dingen zijn gewoon NIET LEUK... zoals pretparken en kermis, eigenlijk alle activiteiten waar veel mensen bij elkaar komen en geluid is. Dat is niet altijd gemakkelijk, maar er zijn ergere dingen. ALs je de "gebruiksaanwijzing" van je kind eenmaal een beetje kent gaat het echt al stukken beter. En als moeder ken je ws al een heel groot deel van die gebruiksaanwijzing! alleen krijgen bepaalde merkwaardigheden een naam, en kun je gerichter hulp zoeken met een diagnose. Maar nogmaals, het KAN, het hoeft niet.
groetjes, Tess

Bedankt!

Hey bedankt voor jullie reacties.

Als ik jullie tips lees moet ik zeggen dat ik er al een paar`in gebruik heb.
Ik heb een planbord met pictogrammen van de Hema, alleen niet consequent in gebruik, alleen als hij moeilijker in de omgang word.
Verder is het 2x waarschuwen en de derde x op de mat, daar zijn wij consequent in.
En we geven altijd 10 min van te voren aan dat we weg gaan en in de morgen vertellen we wat we gaan doen vandaag.
Dit hebben we zelf uitgevogeld omdat we merken dat het voor hem goed werkt, doen we dat niet dan hebben we veel gil en huil buien.

Verder past mijn schoonmoeder op, die had op een gegeven moment de regel als ik koffie neem dan mag jij een snoepje..en meneer wilde dat thuis ook, dus elke keer als de senseo aan ging was het drama drink zeker 3 bakjes op een dag...dat is teveel snoepjes.

En ik ga vanavond gewoon naar een benefiet concert in de kerk van 7 tot half 9 moet kunne toch? heb hem al voorbereid..was eerst aan het twijfelen of ik wel moest gaan...

Adhd en meerbegaafd?

Nu gaf zijn juf aan dat hij erg slim is dus of wij zijn IQ ook konden testen...
komt dat vaker voor die combi?
En wat houd dat precies in voor in de praktijk, thuis op school?
Merk dat hij veel uitdaging nodig heeft, is dat zijn intelligentie of ADHD?

En baby gedrag, hij ziet dat zijnn broertje aandacht krijgt door wat hij doet, nu doet mijn oudste hem na, brabbelen, dezelfde speelgoed pakken, met zijn armen slaan...er irritant vind ik.
Het is ook een stukje jaloers gedrag,

Ggz

Maandag heb ik contact met de GGZ kinder en jeugd psychiatrie..best vreemd ben zelf psychiatrisch verpleegkundige, maar ja.

Verder zou ik het wel fijn vinden als ze thuis bij ons komen, iedereen heeft blinden vlekken in de omdat omgang met zijn kind en zo ook wij denk ik..geen idee of ik me dan anders zou gaan gedragen.
Daarbij ben ik best bang dat de jongste het gedrag overneemt van de oudste, hij is veel rustiger en kan lang alleen spelen en minder temperamentvol, en dat wil ik zo houden

Mijn oudste zoon, is extrovert, ontzettend lief en wil vaak kroelen en geeft veel kusjes en liefde aan ons, hij heeft humor en ontzettend leuke uitspraken Dat even naast de negatieve kanten

Adhd en meerbegaafd

Onze zoon heeft adhd en is meergegaafd.
Voor onze zoon leidt zijn adhd ertoe, dat hij een erg disharmonisch intelligentieprofiel heeft. Verbaal heel veel hoger dan performaal. Hij kan het dus nooit zo doen, als hij kan bedenken. Een recept voor frustratie.
Dat leidt tot verschillende problemen. Op school presteert niet zoals je op grond van zijn intelligentie zou verwachten en wordt hij continu onderschat. Dat leidt tot verveling. En verveling is heel erg slecht voor adhd-ers.
Zijn verwachtingen van anderen, zichzelf en het leven in het algemeen, zijn werkelijk torenhoog. Hij weet zo goed hoe het zou kunnen zijn en kan diepbedroefd worden als hij daar in teleurgesteld wordt. En dat is vaak! Een vriendin van mij zei eens: 'Het kan alleen maar tegenvallen.'
Daarnaast heeft hij er veel last van, dat leerkrachten toch wel vaak dingen doen, waarvan hij al inziet dat ze dom zijn. Hij verliest dan snel het vertrouwen in die leerkracht en vindt het moeilijk om er nog iets van aan te nemen. De laatste jaren maakt hij daarin overigens een grote groei door. Hij begint nu steeds meer te zien dat niet iedereen op alle gebieden even slim is, en dat dit helemaal niet zo erg is als hij denkt.
Thuis lopen we eigenlijk niet meer tegen veel dingen aan die met zijn intelligentie te maken hebben. Het is wel lekker dat we het nu echt weten. Ik was altijd bang dat ik hem op een te hoog niveau aansprak en te moeilijke programma's liet kijken. Maar nu weet ik dat dit niet zo is.
Onze zoon is gek op films en nu we hem (onder begeleiding) 12+-films laten kijken, zien we dat hij daar heel veel van leert. Over sociaal gedrag, over geschiedenis enzovoort. Zijn enorme honger aan input wordt hierdoor ook bevredigd. Want ten gevolge van de adhd is hij niet iemand de rust kan vinden om uren met zijn neus in de boeken te zitten.
Een groot voordeel van de intelligentie van onze zoon is, dat hij heel erg goed in staat is tot reflectie en open staat voor argumenten. Hij doorziet situaties nogal snel, maar trekt dan weleens een typische adhd-kort-door-de-bocht conclusie. Onze nuancering en argumentatie helpen hem dan enorm.
We moeten daarbij wel steeds scherp zijn. Nooit zomaar iets zeggen, alles wat je zegt kán tegen je worden gebruikt . Hij onthoudt alles, dus geen loze beloften, geen onbenullige zoethoudertjes. Als we iets niet weten gaan we googlen... Maar dat vind ik eigenlijk alleen maar leuk!
Het grootste nadeel is echter dat hij zichzelf hele hoge normen oplegt en daardoor neigt tot somberheid en depressie. Dat benoemt hij zelf ook als zijn grootste probleem. Daar zijn we hard mee aan het werk, maar dat valt niet mee. Het is een zaak van een hele lange adem.

Kleine toevoeging

Ik vergeet erbij te zeggen dat onze zoon elf jaar is, dat is in verband met die films wel relevant !

Adhd en meerbegaafd

Ook hier een adhd'er die meerbegaafd is. Ook hier met een disharmonisch profiel, alleen bij zoon is het performale sterker dan het verbale. Dir houdt bij hem in dat hij het wel kan en kent maar dat hij het niet goed kan verwoorden, het komt niet goed op papier. Hij kan nog steeds niet echt een consistent verhaal vertellen, terwijl hij het wel goed in zijn hoofd heeft want het is een jongen die zijn leven indeelt in (tijd)schema's in zijn hoofd om zo ordening aan te brengen voor zichzelf.
Bij zoon ligt verveling op de loer. Hij kent het al en dwaalt dan af met zijn gedachten bij uitleg en hij vervelt zich. Als er dan nieuwe stof uitgelegd wordt, dan mist hij dat wel eens omdat vaak eerst iets wordt herhaald waarbij de leerkracht hem al kwijt is geraakt. Gelukkig durft hij nu wel om uitleg achteraf te vragen, hij heeft dat jaren niet gedaan met als gevolg dat hij hier en daar wat achterstand heeft opgelopen (oa spelling) maar die haalt hij op dit moment snel in.
Jarenlang heeft hij zwaar beneden kunnen gepresteerd (Mam, ik wil wel maar mijn dagdromen zijn zo hard. Dan versta ik de juf niet meer) en op dit moment gaat het redelijk. Ik ben dan ook erg benieuwd naar de uitslag van zijn entreetoets om te zien of dat gevoel dat het redelijk gaat ook klopt.
Verder heeft hij zichzelf trucjes aangeleerd waarmee hij ook resultaten boekt. Dat vind ik knap van hem. Hij denkt de laatste tijd veel na en komt tot verrassende en creatieve conclusies. Volgens mij speelt daar zijn intelligentie een rol bij.
Romans lezen is nog steeds lastig voor hem maar hij leest wel: of korte verhaaltjes of weetjesboeken of strips (Asterix en Suske en Wiske). Verder is hij dol op geschiedenis en houdt hij van films of documentaires die zich afspelen in het verleden (oa de BBC serie Merlin) of juist fantasy (Lord of the Rings waar hij hele tekeningen van maakt). Ook films met humor vindt hij leuk, oa Monty Python and the holy grail, hoewel hij daarvan, uiteraard, niet alles begrijpt.
Verder is hij op dit moment erg tevreden met zichzelf. "Mam, ik ben nou eenmaal altijd zo geweest en mijn vriendjes snappen me wel." Dat had ik een paar jaar geleden, toen hij zo depressief en gefrustreerd was, nooit kunnen denken.

Kleine toevoeging

Soms (of vaak) zit zijn adhd zijn intelligentie in de weg maar daar staat tegenover dat hij dankzij zijn intelligentie leert om gaan met zijn adhd.

Adhd en meerbegaafd

En hier de derde meerbegaafde ADHD'er op een rijtje. En ook met een disharmonisch intelligentieprofiel (verbaal heel hoog). Ik durf trouwens niet te zeggen hoor, of dit 'door de ADHD komt' (ik zie ADHD niet als een oorzaak van dingen, feitelijk is het alleen de naam die aan bepaalde eigenaardigheden wordt gegeven). Maar het past in ieder geval wel in het plaatje. Een slimme jongen met een ijzersterk geheugen, maar niet zo goed in plannen, organiseren, fijne motoriek etc.
Zoon doet het heel erg goed op school. Hij weet van zichzelf dat hij goed kan leren, en de leerkracht ziet dit ook, hij is met kop en schouders de beste van de klas. Onderschatting of overschatting is volgens mij niet aan de orde.
Zoon zit momenteel heel goed in zijn vel. Dat was eerder wel anders: veel boosheid en frustratie. Hij heeft daarvoor een half jaar bij een kinderpsycholoog gelopen en aan het einde van die periode hebben we besloten om met medicatie te gaan starten. De intelligentietest heeft hij gedaan toen hij twee weken met medicatie bezig was. Inmiddels is de dosering een stuk hoger én voelt hij zich duidelijk rustiger en kan zich beter concentreren. Dat merkt de juf op school ook, het gaat echt heel goed. Wellicht zou hij nu veel beter scoren op het performale deel van de test.

En hier

2 zoons, beide adhd, zoon 1 heel inteligent, maar nog geen iq test gehad.
zoon 2 gemiddeld maar wel getest en een hele grote p/v kloof p heel hoog, en v heel laag.

En over dat filmen! hier heeft de ggz wel thuis gefilmt, en natuurlijk is dat een beetje raar maar we hebben er veel aan gehad, en ook aan de thuisopbservaties!!
Wij hebben dat ook gelijk als positief gezien, want we hebben tenslotte niks te verbergen. De ggz is heel erg goed op de hoogt hoe het hier in huis gaat. Dat is wel fijn met 2 adhders en een derde onderweg.

groet, polly

Adhd en hoogbegaafd

Hier ook een zoon (9) met ADHD en zeer hoogbegaafd (en hoogsensitief). Vooral verbaal; performaal scoort hij iets minder. Gelukkig prima begeleiding op school en veel kennis van hoogbegaafdheid. Zoonlief heeft al een groep overgeslagen, zit nu in groep 6 en gaat waarschijnlijk groep 7/8 in een jaar doen omdat hij de meeste CITO-stof al redelijk beheerst (hij zit op een Montessorischool). Daarna gaat hij naar een openbare middelbare school met plusprofielen voor hoogbegaafde kinderen. Waar hij vooral moeite mee heeft is plannen, organiseren en hij is nogal ongeduldig Daar wordt hij extra mee geholpen. Zijn intelligentietest is gedaan toen er nog geen ADHD was gediagnosticeerd en hij dus ook nog geen medicatie slikte en zou vermoedelijk nog hoger uitvallen, zeker op performaal gebied. Sinds de medicatie (eerst Ritalin, nu Concerta) is hij opgebloeid en in alle opzichten gegroeid. Hij is dan wel klein van stuk en tenger; hij is supersociaal, gezellig, welbespraakt en laat zich niet intimideren door al die grote jongens Iedereen weet dat hij ADHD heeft, hij maakt er zelf geen geheim van en maakt er ook grapjes mee. Een beetje zelfspot en relativeringsvermogen helpt enorm