Dramas met eten (en nog meer)

Compromis!?

's Morgens eerst een halve boterham en als beloning een cracker(tje) met appelstroop. (Een klein stapje terug, om straks weer een stapje vooruit te gaan).

Is dat niet een idee?

Succes, Annelies

Ander moment

is het een idee om op een ander moment dan het ontbijt te overleggen met hem hierover. Ik vind het compromis van Keverbug dan wel een goed idee om als uitkomst in gedachten te hebben.

Sterkte er mee, als ik het zo lees heb je het zwaar, daarom een knuffel erbij (((Mari)))

groetjes van Purk

Geen "strijd"

Hoi Mari,
Heel erg herkenbaar! Wij hebben 's ochtends de strijd al tijden geleden opgegeven. Eet ie niet, dan eet ie niet. Dan maar met een lege maag naar school. We waren al dat gezeik zo verschrikkelijk zat. Gevolg is dat hij tussen de middag wel ineens beter eet. Nou ja, beter, dat is relatief, maar voor hem is anderhalve boterham met pindakaas al heel wat.
'S avonds hebben we nog wel (overgeef-)drama's en zit ik eigenlijk met dezelfde vraag als jij. Moeten we nu iedere avond dat gedoe en gezeur (en gespuug) aangaan omdat hij een klein hapje groente òf aardappels moet? Hij eet al jaren alleen maar vlees en nu hij zes is vinden we dat hij toch meer moet. We zijn net de intake bij het Riagg begonnen; ik hoop dat we straks bij dit soort vragen/problemen geholpen kunnen worden.
De kinderarts zegt al jaren; geen strijd aangaan; je kind neemt wel wat goed voor hem is, het komt allemaal vanzelf wel. En inderdaad, hij groeit wel, heel gestaag en het is echt een gespierde spijker met zijn 1,14meter en net 18 kilo. Aan de andere kant; geen strijd aan gaan met een kind van drie oké, maar is het niet zo dat je als je kind dan zes is het bij voorbaat al wint? En als je kind inderdaad gedragsmatig 'wat mankeert' het wel heel erg moeilijk wordt om hierin verandering in te krijgen?
Nou ja, zelfde vraag dus. Ik hoop dat er nog briljante ideeën komen.

Sterkte! Want oohh het kan zoveel energie vreten.
Lin

Ik ga de strijd ook niet meer aan!

Mijn zoon houdt niet van brood...witbrood/volkoren brood you name it...

Heb daar alle soorten beleg op gedaan die je je maar enigszins kan voorstellen en natuurlijk alle broodsoorten geprobeerd. Alleen croissantjes gaan erin maar die vlieger gaat niet op hier.

Ook drama's aan tafel meegemaakt, ruzie als ik hem van school ophaalde en merkte dat hij zijn broodje niet had opgegeven. Gevolg: kind huilen.. ik nijdig.en steeds nijdiger wordende.

Heb het jaren geprobeerd maar heb het nu opgegeven. Hij krijgt van mij nu drie volkoren crackers mee naar school met apart in een boterhamzakje wat zoet broodbeleg. Wat hij wel heel graag eet naast de crackers, dan is fruit. Dus elke ochtend maak ik een fruitsalade van appel, banaan, kiwi en doe dat in zijn bakje. Dat gaat er dus allemaal in op een dag.

's ochtends gaat er een bak cornflakes met melk in en 's avonds eet hij wel groente, maar geen aardappels (lust hij ook niet) en een piepklein stukje vlees.

Al met al krijgt hij wel voedingstoffen binnen, maar heel weinig vezels, maar echt.. ik heb er de kracht niet meer voor om de strijd aan te gaan. Je kunt de strijd nooit winnen namelijk.

Nu is hij happy, ben ik wat happier met zijn eetgedrag en hoop dat hij ooit het licht ziet en graag brood zal gaan eten.

Groetjes,

Summer

Hij is bijna 10

ff ter verduidelijking zijn leeftijd

Brood

Opvallend dat boterhammen zo'n niet-geliefd voedingsmiddel zijn bij deze kinderen! En dat ze allemaal wel graag crackers eten.
Mijn zoon (6 dus) is inmiddels wel gewend aan alle andere soorten brood, behalve hollandse boterhammen. Dus hij krijgt altijd bruine bollen mee naar school, die geven geen problemen.
Mijn ervaring met hem is ook dat zijn lijf perfect kan aangeven hoeveel hij nodig heeft van een bepaald voedingsmiddel. Toen hij bijvoorbeeld nog geen vlees en vis at, vroeg hij vaak om een stuk kaas, kennelijk om toch aan die eiwitten te komen. Dus ik zou ook zeggen: laat het nu los, maar probeer wel nader onderzoek te laten doen.

Dubbel

Ik weet niet; de strijd opgeven... Het is zo dubbel. Ik wil de strijd ook niet aangaan. Wat ik al zei; hij groeit wel, maar heel langzaam. Dat hij onvoldoende voedingstoffen binnenkrijgt is duidelijk. We geven hem in ieder geval vitiminepillen.
Daarbij heeft hij al vanaf dat hij anderhalf is geen fruit en groente en aardappelen meer gehad. Dat is nu dus al viereneenhalf jaar! Hij is zooo bang om wat nieuws te proberen en als hij dan een ministukje aardappel of groente moet proeven kotst vervolgens het beetje vlees dat hij dan wel at ook nog uit.
En dat het nog gaat komen; ik weet niet.
Ik heb de strijd opgegeven als het gaat om ontbijt. Brood eten is hier ook drama; hier ook crackers (van die volkoren cracottes) en tussen de middag heb ik hem sinds een jaar zo ver dan hij in ieder geval 1 tarweboterham eet, daarna mag hij een cracker of zo'n engelse toast.
Maar als het gaat om groente (en later wellicht fruit)... ik weet niet of ik die strijd wil opgeven. Naar ons idee is het zuiver gedragsmatig en niet iets wat te maken heeft met zijn mondmotoriek (ik ben zelf logopedist). Hij heeft voor zijn slikken wel logopedie van een collega gehad tot hij anderhalf was, maar ook volgens haar stond er wat dat betreft hem niets in de weg te gaan eten.
Lastig...
Lin

Mondmotoriek en mondgevoel

Ik denk dat, als een kind last heeft van een raar "mondgevoel" bij het eten van bepaalde structuren, er op zich al een probleem kan zijn. Dan kan de mondmotoriek op zich volgens mij best goed zijn. Volgens mij zijn er ook experts op het gebied van dat "mondgevoel".
Over het niet eten van groente, vlees, aardappelen e.d.: bepaalde dingen heb ik met mijn zoon afgesproken. Bijvoorbeeld: "als je zoveel jaar bent, dan moet je van alle dingen één hapje proeven. Je hoeft het niet op te eten, of in te slikken, maar je probeert het wél. Daarna mag je het wat mij betreft nooit meer eten, als je het niet lust". Met deze regel houdt hij zelf grotendeels de controle over wat hij wel en niet eet, en hebben we nu zijn eetrepertoire weten uit te breiden van potjes Olvarit (voor 6 mnd) naar bijna eten wat de pot schaft. Alleen komkommer, tomaat, champignons, boterhammen en bijna alle fruit zijn nog een probleem.
Het klinkt allemaal makkelijker dan het is gegaan zoals ik het hier typ trouwens, maar het is echt een drama geweest bij ons thuis, net als bij jullie kennelijk.
En ook al die commentaren van andere mensen, die allemaal dachten dat ze hem wél aan het eten zouden kunnen krijgen! Pfff, wat ben ik blij dat we al zover zijn gekomen met hem, in een half jaar tijd heeft hij vrijwel normaal leren eten, hoera!

Compromis

Ik had vanmiddag al een lang stuk geschreven, maar er ging iets mis
De geplande lunch had dochter een beetje verknald (eerste poging tot gebruik van de oven!), dus ben ik met zoon naar de AH geweest. Mocht hij meteen even kijken wat hij eventueel wel voor ontijbt wou. Hij kwam met beschuit. Blijkt dat hij dat bij zijn logeerouders krijgt en zij maar beweren dat hij bij hun gewoon brood eet Als compromis gaan we beschuit proberen. Crackers is een soort ritueel voor hem geworden, terug grijpen naar het oude bekende in tijd van stress. Ik wil die dwangmatigheid wel beperken, maar vind beschuit een redelijke alternatief. Alleen moest het van mij wel volkoren zijn! De croissantjes van de lunch zijn altijd rap gegeten, daar geen probleem.
Hij heeft hetzelfde probleem met boter/margarine. Ik heb het thuis maar opgegeven, maar wel altijd naar school. Hij heeft gelukkig een juf die streng is wat eten betreft. Eerst alles op, dan buiten spelen. Meerdere kinderen in de klas blijken eet problemen te hebben.
Hij heeft trouwens van 2-6 jaar logopedie gehad. Ook voor de mond motoriek. Dat is nogsteeds niet goed. Hij heeft slappe mondspieren, vaak een open mond en stop nog veelvuldig vingers en andere voorwerpen in zijn mond (hij is 7.5 jaar)
Met het avond eten doe ik niet moeilijk. Ik pas me al best veel aan. Maar hou wel vast aan de regel, bord niet (redelijk) leeg, geen toetje. En wordt hij erg moeilijk, dan een paar dagen geen koek en snoep tot hij 3 maaltijden per dag op eet. Heeft in het verleden ook geweldig gewerkt met zijn oudere zus. Gewoon aardappels en groente eten we nauwelijks. Dan eten ze beiden niet. Maar groente verwerkt in iets gaat beter naar binnen. Dus hier veel eenpansgerecht. Wat ze niet lusten wordt heeeel klein gesneden tot het niet meer herkenbaar is
Aardappels komen in een andere vorm. Eerst begonnen met patat (altijd favoriet!), toen krieltjes en gebakken aardappel. Dat gaat nu goed naar binnen. Groente introduceren heb ik in de vorm van eigengemaakte groente soep gedaan, met letter vermicelli. Ze vonden de letters zo geweldig dat ze wel de soep aten !!
Maar ik ben benieuwd of de beschuit gaat werken. Bij hem is het zo vaak dat iets kortdurend wel geaccepteerd wordt.

gr. Mari

Wat is er mis met crackers?

Ik moet zeggen dat in mijn eigen ontbijt ook weinig variatie zit (2 boterhammen met hagelslag). Het is natuurlijk fijn als je wat meer variatie in zijn dieet kunt aanbrengen, en niet te vergeten praktisch ook, als hij eens ergens anders moet eten en ze hebben juist die krackers niet....
Van de andere kant, wij hebben jarenlang met bekers yoghurt gelopen voor onze dochter, iets anders ging er niet in. Ze heeft pdd-nos, en de problemen met eten hebben vooral te maken met een overgevoeligheid in de mond, daarom weigerde ze jarenlang elk vast voedsel. Het ging niet om de smaak (ze lust heel veel) maar puur om de vorm, en het gevoel wat het in de mond geeft. Met logopedie is hard gewerkt om die gevoeligheid een beetje te veranderen, en is ze met veel moeite vast voedsel gaan eten. Dat vaste voedel is nog steeds heel eenzijdig, maar een boterham zonder korstjes lukt! en de strijd om die korstjes ook nog op te eten heb ik echt opgegeven, ze is al zover gekomen.
Nu ze wat groter wordt (7) merk ik dat ze toch wel eens iets anders wil proberen, en dat mag natuurlijk altijd, maar het blijft moeilijk, ze eet geen fruit, weinig groenten geen vlees en toch is ze zelden ziek!
Als wij in de tussentijd iets geleerd hebben, is het dat straffen NOOIT werkt, belonen soms, en dat kinderen eigenlijk maar eel weinig nodig hebben. Een boterham met kaas (of kracker) en een beker melk is al heel wat! verder maak ik me er niet meer zo druk over.
Oh ja, de bekende dooddoener dat kinderen vanzelf wel gaan eten als ze honger krijgen.... is wel een hele gevaarlijke. Een 'gezond' kind zal dat ws doen, maar als er nog iets anders speelt zoals een overgevoeligheid, of ASS dan zou ik er niet op vertrouwen, een kind kan zich echt uithongeren! Dus gooi ik er maar een andere dooddoener tegenaan: probeer de strijd te vermijden, laat hem eten wat hij WEL wil, zeker zo lang daar toch iets van voedingswaarde inzit, en laat even los wat hij NIET wil. Als hij op andere punten weer wat beter in zijn vel zit zou het zomaar kunnen dat hij met eten ook weer meer kan varieren, maar nu even niet.
groetjes Tess

Niet moeilijk over doen

Daar zou ik nou totaal niet moeilijk over doen. Wat is er nou verkeerd aan een cracker met appelstroop of kaas? Lijkt me prima. In ieder geval beter dan helemaal niet eten en bovendien ook nog vol voedingswaarde. Ik zou het ook niet gaan zien als een stap terug. Dat voelt misschien voor jou zo, maar dat is toch maar iets wat je voor je zelf bedenkt.

Nee, die strijd over het eten, dat is lekker. Je zegt dat je het niet meer trekt. Nou dan wist ik het wel. Je wil het klein aanpakken, maar ik denk dat dit voor hem nou juist wel een groot ding is. Dus lijkt het me het verkeerde om mee te beginnen of om aan te pakken.

Sterkte!

Clarisse

Boter

Als kind was ik wel wat pietluttig met eten, zo vond ik bijvoorbeeld boter op brood echt vies (eet het nog steeds liever niet). Als ik dat elke dag per se mee had gemoeten naar school had ik dat best erg gevonden - ik weet nu nog heel goed hoeveel moeite voorgesmeerde broodjes op schoolreisjes etc. me altijd kostten.
Sorry, dit is een niet zo constructieve reactie van een meelezer zonder ervaring met zorgenkind. Maar toch, ik denk er aan dat je zoontje dus elke dag met moeite van alles eet wat hij waarschijnlijk echt niet lekker vindt.

Ik laat het ook gaan

Ik laat mijn zoon, die extreem kieskeurig is en ook een zeer beperkt menu heeft, dat nogal eens wisselt. Dat lijkt alsof ik ´niets doe´, maar eigenlijk doe ik best veel. Maar wat ik doe, probeer ik zonder strijd te doen. Ik pas me eigenlijk vrij veel aan, probeer steeds binnen zijn beperkt repertoire toch een zo gezond mogelijke maaltijd te maken. Geef hem dus zoveel mogelijk wat hij wil, als het maar gezond is. (mag best ook eens wat minder gezond) Koop bijv veel fruit, dat eet hij dan weer goed, en varieer hier veel mee. Veel meer dan als ik alleen zijn zusje zou hebben, die heel ´gewoon´ eet. Ga de strijd een beetje aan, als ik merk dat er meer ruimte is bij hem. Laat het ook weer varen, als ik merk dta hij het daar weer lastiger mee heeft. Stel eisen aan hem, waarvan ik weet dat hij het aankan. Zo moet hij een bepaalde hoeveelheid groente van me eten, maar dat doe ik ook omdat ik weet dat hij dat kan, vindt dat niet al te vies. En van andere dingen hoeft hij maar een piepklein hapje, en soms zelfs helemaal niets. Het moet vooral gezellig blijven, niet teveel druk dan is het niet meer leuk. En stapjes zoveel mogelijk in overleg met hem, liefst de regie bij hem. Die stapjes zijn reuzegroot voor hem, voor ons lijkt het nauwelijks iets voor te stellen en is er veel terugval. Ik weet dat hij heel extreem kan reageren, zou ik de druk opvoeren eet hij gewoon niet hoor.
Dus het is veel laveren hier, en het kost best veel energie. Maar strijd voorkom ik zoveel mogelijk, dat werkt echt averechts. Ik zou overigens best tevreden zijn met stroop! (hier weten we op het moment helemaal niet wat mee te geven naar school eigenlijk vindt hij alleen geroosterd momenteel lekker.) Verder verlopen de maaltijden hier prettig voor hem, vind ik heel wat waard-

En nu

Zoon krijgt nu 's ochtends een beschuit, was zijn eigen keuze. Ik had liever dat hij er 2 nam, vind 1 wel erg weinig, maar laat het maar zo. Maar de dramas 's ochtends zijn er helaas niet mee opgelost. Die vermoeden had ik al, zoon maakt gewoon strijd, is het niet over eten dan over aankleden of iets anders. Inmiddels de structuur in de ochtend nog strakker gemaakt (tot grote ergernis van dochter die er aan mee moet doen). Vaste tijden, vaste regels, waar niet van afgeweken wordt. En toch probeert hij elke dag weer om tegen die grenzen aan te schoppen.
Hij zit gewoon erg slecht in zijn vel en aan mij de taak om een oorzaak/oplossing te vinden. Inmiddels zijn de problemen niet meer alleen thuis, maar ook op school, bij de oppas, bij zijn pleegouders. Volgende week hebben we het advies gesprek bij de GGZ. Voor mij erg spannend wat er uit komt.
Wordt vervolgt.

Mari

Ik heb niet alles gelezen, maar herken wel eel in de strijd in de ochtend. Slikt je zoon medicatie? Wij geven de concerta hier zo vroeg mogelijk, dan kan ze nog in bed blijven toit het werkt en aan het einde vd dag nog een dosering ritalin. De scherpe kanten zijn er vanaf, het is weer leefbaar. Sterkte

Mari

Hoe is het nu bij jullie?

Hulp

Gisteren was het advies gesprek. Voorlopige diagnose is pdd-nos. Dankzij de opnames die hier thuis zijn gemaakt hebben ze veel kunnen zien. We zullen video home training krijgen, ook om een betere beeld te krijgen van zoon. Ook zal er nog overleg zijn over starten met medicatie. De gebieden die zorgelijk zijn is zijn onverwachtse woedeaanvallen, overmatige fantasie verhalen waarin hij de realiteit kwijt raakt en de stemmetjes die hij hoort. Ik moet nu ook gaan nadenken of cluster 4 onderwijs niet een betere optie voor hem zou zijn.
Het is raar, aan de ene kant opluchting. Ik roep al jaren dat er wat met hem is. Nu krijg ik gelijk, maar de ernst van de situatie brengt ook angst met zich mee. Maar tegelijk wel weer wat hoop dat er nu eindelijk hulp op maat komt. Het afgelopen jaar is het als maar slechter met hem gegaan, hij krijgt steeds meer last van zichzelf. En nu kan ik daar hopelijk verandering in brengen met begeleiding van deskundigen.
Want ondanks dat ik al een dochter met Asperger heb, is zoon zo totaal anders en ook zijn benadering zal anders moeten zijn.

gr. Mari

Och mari

Wat al het zwaar voor je zijn, maar hopelijk krijg je nu met hulp alles weer een beetje op de rit. Ik denk aan je!