Een ezel stoot zich in het gemeen....
niet tweemaal aan dezelfde steen. Dit gaat niet op voor mijn inmiddels 18-jarige zoon en zorgenkind. In zijn leven gaat heel veel keer op keer fout, door zijn eigen schuld. Voorbeelden: geldzaken, school. Ik heb hem al meermalen 'op zijn bek laten gaan', ofwel mijn handen van hem afgetrokken en zelf zijn zaakjes laten opknappen. Maar het helpt niet. Hij maakt keer op keer op keer dezelfde fouten en komt hierdoor in de problemen.
Wie heeft een soortgelijke situatie met zijn/haar kind meegemaakt? Wat is de oplossing? Wie heeft tips, succesverhalen?
Tja die ezel...
moet dan wel oorzaak en gevolg begrepen hebben... en anders is het ook wel zielig om hem steeds aan dezelfde steen te laten stoten! hij snapt mischien niet waarom dat gebeurd.
Ik weet natuurlijk niet in welke zin jou zoon een zorgenkind is, maar vooral kinderen met autisme zien vaak geen oorzaak en gevolg, of als ze het WEL zien, koppelen ze de verkeerde dingen aan elkaar. "ik deed me pijn toen ik een rode trui aan had, dus trek ik geen rode trui meer aan" en niet "ik deed me pijn omdat ik gevaarlijk stond te springen en viel, dus zal ik niet meer zo raar springen".
Sommige dingen lijken zo logisch, en je verwacht van een 18 jarige natuurlijk bepaalde dingen. Maar probeer ook te zien wat je mag verwachten van een kind.
Zo kan mijn dochter van 9 nog steeds de telefoon niet aannemen, ze snapt niet waar die stem vandaan komt in de telefoon, en dat ze antwoord moet geven door dat ding... ja, van een "normaal" kind van 9 verwacht je toch echt wel dat ze de telefoon even aanneemt als mama op de wc zit... van ons meiske nou eenmaal niet, we zullen dat echt een keer bewust met haar moeten gaan trainen, anders leert ze het echt niet.
Trek je handen niet van je zoon af! help hem waar dat nodig is, en zo nodig nog 10 x opnieuw! Als bepaalde dingen echt niet lukken, of je hebt er zelf het geduld niet meer voor, is het misschien een idee om hulp van buitenaf in te schakelen. Maar een kind gewoon op zijn bek laten gaan omdat hij het toch ooit moet leren? ik geloof niet dat dat hard helpt 
groetjes, Tess
Yup ervaring zat
Je zal tot hij een partner heeft gevonden je kind moeten coachen. Iedere keer weer opnieuw. Steeds weer het zelfde herhalen. En ooit, ooit bekijlft het maar dat kan jaren duren!
Realiseer je dat het geen onwil of nonchelance is!
T & t - even iets rechtzetten.
T & T, je schrijft: Maar een kind gewoon op zijn bek laten gaan omdat hij het toch ooit moet leren? ik geloof niet dat dat hard helpt
Misschien ben ik iets vergeten te vermelden. Natuurlijk help ik hem waar ik kan, inmiddels al ruim 18 jaar. Hem 'op zijn bek laten gaan' kan je zien als experiment, nadat al het andere niet heeft geholpen.
Ik zeg altijd: Ik kan mijn zoon een half jaar aan de hand nemen en hem leren hoe hij dingen moet aanpakken. Maar zo gauw ik hem loslaat, zijn we terug bij af en vervalt hij in oude gwoontes.
Mijn zoon heeft het syndroom van Gilles de la Tourette en ADD. Voor GdlT slikt hij al langer medicijnen, voor ADD sinds kort.
Begrijp het wel
Ik heb ooit mijn zoon tegen een lantaarnpaal laten lopen (ja, schaam me diep...) nadat ik een keer of tien had geroepen "kijk voor je, kijk waar je loopt" was ik het ineens zat en besloot niks meer te zeggen... met als resultaat een flinke knal tegen een lantaarnpaal
Ik kan me voorstellen dat je af en toe wanhopig wordt, mijn zoon is nu pas 7, die van jou 18, en ik geloof echt wel dat je hem op alle mogelijke manieren helpt waar het kan.
Misschien is het een probleem dat dat een keer op is bij jou. Dan kun je eraan denken om toch andere hulp in te schakelen, misschien een bekende die hem wat meer kan begeleiden in het omgaan met geld, of een mentor op school die eens geregeld extra gesprekken of oefeningen met hem doet... het zal nooit vanzelf gaan, hoe frustrerend dat ook is.
groetjes, Tess
