Even delen - mooi
voorheen heb ik hier weleens om raad gevraagd hoe om te gaan met onze jongste zoon die zo'n moeite heeft met zijn grote broer die een diagnose heeft.
Vandaag waren we met hem bij de orthopedagoog waar wij af en toe een gesprek mee hebben. En jeetje, wat zijn wij trots op hem. Wat kon hij goed verwoorden dat hij eigenlijk helemaal geen ruzie met zijn broer wil maken. Dat hij er vaak zo'n spijt van heeft dat hij al weer ruzie gemaakt heeft of zit te treiteren. Ik wil zo graag lol maken met mijn broer en het gezellig hebben samen, vertelde hij al snikkend.
Snotterend zat ik het aan te kijken. Wat een geweldig kind! Alle vertrouwen heb ik er nu in dat het wel goed gaat komen tussen onze jongens.
Na alle draadjes om advies vond ik dat ik dit toch ook zeker met alle raadgevers en hart-onder-de-riem-stekers moet delen. Bij deze. Onze jongste zoon is een lieve kanjer!
groetjes van Purk
Lief
Lief van je zoon.
Mooi purk!
Terecht trots lijkt mij!
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Ach,purk
wat mooi...zo ontzettend lief.
Fijn
wat een lieve kleine broer heeft je oudste. Daar zal hij nog veel plezier aan beleven.
En wat mag jij trots zijn op je jongste, maar ook op jullie hele gezin. Want niet alleen je oudste heeft een diagnose, daar heeft je hele gezin mee te maken.
Goed
Goed zeg, van hem. De wil is er (uiteraard) wel, het lukt alleen nog niet altijd. Kan het me goed voorstellen, het moet voor hem erg moeilijk zijn en hij is ook nog maar een kind.
Goed zeg!
Stomme vraag natuurlijk, maar heb je hem dat ook gezegd, dat je zo trots op hem bent? Ik vraag dat omdat ik zelf regelmatig het gevoel heb dat ik jongste (NADH kind) minder aandacht geef dan oudste met ADD. En feitelijk is dat natuurlijk ook zo. Oudste heeft ook veel meer 1-op-1 begeleiding nodig. Maar ik moet mezelf er wel aan herinneren dat ik jongste ook wat meer (positieve) aandacht geef. Ik ben nu het boek waarover ze haar boekbespreking doet aan het voorlezen. Nuttig en aangenaam tegelijk!
Overigens is het natuurlijk heel normaal dat twee broers elkaar in de haren zitten, daar doet het feit dat een van de twee een diagnose heeft natuurlijk niets aan af. Dus van het feit je jongste zit te snikken omdat hij van zichzelf vindt dat ie het nog niet goed genoeg doet, schrik ik dan wel weer een beetje. Legt hij voor zichzelf de lat niet te hoog? Nou ja, mijn twee centen...
Engeltje
Engeltje
tuurlijk hebben we hem de hemel ingeprezen. Meerdere malen gezegd dat we ontzettend trots zijn en dat hij het zo mooi kon verwoorden.
Tegenwoordig gaat oudste op woensdagmiddag van het PGB naar een clubje en sinds die tijd doen jongste en ik vaak wat samen op dat tijdstip. Zometeen bijvoorbeeld gaan we naar de Dump. Jongste is weg van legerspullen en vindt het geweldig om daar te neuzen en te rommelen. Hij en ik ook verheugen ons op dit uitje.
En inderdaad, het is wat dat hij zich eigenlijk wel schuldig voelt. Jongste krijgt nu ook begeleiding hierbij en ondanks de weerstand in het begin, vindt hij dat nu eigenlijk wel prettig. Wel met de voorwaarde dat het onder schooltijd is 
Nou, dat is best, hoor. Lekker onder schooltijd.
groetjes van Purk
Dank jullie wel
voor de fijne woorden allemaal.
groetjes van Purk
Joh!
En dat lees ik nu pas...........wat mooi purk! Je hebt gewoon 2 prachtkinderen!
Wat lief
Het komt wel goed met dat lekker stel van jou 
*knuf*
Ach, wat mooi
Mooie lieve jongste zoon, wat fijn dát hij het kon verwoorden. Hopelijk heeft het hemzelf ook opgelucht. Fijn dat jullie hem zo goed begrepen!
Purk,
herkenning: mijn dochter heeft het moeilijk met het feit dat haar grote broer een diagnose heeft....en dan vooral met de problematiek er omheen.
Zij wil niet met iemand praten, fijn dat jouw jongste dat wel wil (dat maakt het voor hem een stukje "dragelijker"......ik weet het even niet anders te omschrijven
)
Wat fijn dat hij het zo goed onder woorden kan brengen, en heb zeker vertrouwen dat het goed komt (is) tussen die twee
Jade
wat ontzettend jammer dat jullie dochter er niet met iemand over wil praten. Onze jongste wilde dat in eerste instantie ook helemaal niet. Totdat wij gezegd hebben dat wij denken dat hij daar wel veel aan kan hebben. Daarnaast konden we voorbeelden geven van broertjes/zusjes die dat ook hebben gedaan. En dat die daar ook tips kregen hoe om te gaan met broer/zus met diagnose.
Vervolgens ben ik eerst voor intake geweest en heb zeg maar voor hem gecheckt...is het wat dát mens
Met de mededeling ze lijkt me ontzettend aardig en volgens mij heb je er wat aan en daarbij de belofte. Je mag zelf na de eerste keer besluiten of je nog wilt, is hij er heen gegaan.
Even voor de duidelijkheid. Er lopen hier twee lijnen. Van de week heeft hij een gesprekje gehad met onze orthopedagoog en daarnaast loopt sinds een paar weken een traject bij iemand anders voor bovenstaande voor onze jongste. Het is bij een psychologe die gespecialiseerd is in de RET-methode.
Succes, ik gun je dochter en jullie meer dan van harte dat ze met iemand gaat praten en tips & trics krijgt.
groetjes van Purk
Purk,
mijn zoon gaat deze week weer voor gesprekken naar het GGZ, hij "slaat" vast in zijn emoties en wil er met iemand over praten (gelukkig).
Ik ga mee en vraag hoe ik het met mijn dochter aan kan pakken, zodat ook zij met iemand gaat praten.
Degene met wie hij gaat praten kennen we al, een hele aardig iemand, dus ik hoef niet meer te checken
Dank je wel voor je bericht
Wat fijn
te lezen dat het zo kan gaan. Mooi, Purk!
Ik wacht vooralsnog in spanning af hoe het bij mij zal gaan - met 11 jaar tussen de 2 jongens, waarvan de oudste een beperking heeft. Ik heb wel al hele gesprekken met jongste over 'kapotte hersenen' en beantwoord de vragen die hij heeft, maar hoe het verder zal gaan? Ben heel benieuwd. Hoop dat hij de voordelen inziet van praten, tzt.
Sterkte, Jade!
