Extreem kieskeurig met eten
Zoon van 8 heeft een ass diagnose. Daar twijfel ik soms aan maar wb eten is hij erg autistisch.
Zoon heeft een sterke behoefte zelf te bepalen wat hij eet (lijkt ook geen behoefte te voelen met anderen mee te willen eten, ook niet op school bijv als dat eens zo uitkomt)
Opvoedkundige maatregelen zijn daarom lastig. Hij moet van mij geregeld proeven, ook hebben we bijv een stickerlijst wb proeven. Maar dit is een spel dat hij braaf meespeelt, eigenlijk staat van te voren toch al vast dat hij het ´niet gaat lusten´, het levert dus concreet niets op. De enige wijze waarop hij eens een keer iets nieuws kan toevoegen aan zijn zeer beperkte menu keuze is als hij ook helemaal zelf op het idee is gekomen iets te proeven.
Dat is dan ook de reden dat ik hem redelijk vrij laat hierin, maar echt veranderen doet het toch ook weer niet. Hem dwingen mee te eten lukt absoluut niet en durf ik ook niet, ik acht de kans zeer groot dat hij dan echt een eetprobleem krijgt en vrijwel niets meer eet. Nu eet hij dus zeker niet te weinig en ook wel min of meer de nodige voedingstoffen (waarvan een aantal wel onder druk hoor, hij moet van mij bijv groente eten zou hij zelf niet doen denk ik) maar dat kost dus best wel wat gepuzzel van mij en heeft tot resultaat dat hij zijn eigen menu heeft en dus niet mee eet met ons. Maar zou ik hem alleen laten eten wat wij eten eet hij gewoon niets.
Het gaat steeds op en af, lijkt soms beter te gaan maar na een tijdje gaat het ook weer slechter, zodat we netto op hetzelfde uit lijken te komen. Op dit moment weer slechte periode, en nu eet hij eigenlijk nauwelijks meer warm. Voorheen kon ik nog als wij nasi maakten hem droge zilvervliesrijst met kroepoek voorschotelen, en als wij spagetti aten hem wat droge spagetti apart houden met citroensap. Dat soort dingen, waardoor ook wel een beetje de suggestie gewekt werd dat hij min of meer mee-at. Nu dus niets meer van dat alles. Proeven wekt momenteel ook grote weerstand op.
Hij is nu 8 en mijn hoop dat het zich vanzelf een beetje op zou gaan lossen vermindert nu flink. Ik twijfel nog enorm tussen hem toch de tijd geven, en dan maar hopen dat het over zo´n jaar of 10 wel beter gaat worden, of toch actie nu.
Actie betekent een enorme druk voor hem, en ik ben dus bang dat hij helemaal een hekel aan eten kan krijgen. Bovendien heb ik geen flauw idee van wat voor soort actie, zelf komen we hier denk ik niet uit. Het is me echt te gecompliceerd, weet niet wanneer ik te streng ben of te los etc. maar het uit handen geven durf ik ook niet zo, en dan moet ik ook zeker weten dat het echt goed is.
Ik zou het hem zo gunnen dat hij ook eens bij een vriendje kon blijven eten, dat hij niet in de stress zou hoeven schieten als op school gekookt wordt. Dat eten bij andere mensen of op vakantie geen grote bronnen van spanning zijn. Hij wil graag op scouting en ik zie hem op deze manier niet echt mee op kamp gaan. (dan eet hij al die dagen niets)
Help! Wat zouden jullie doen? (of liever nog, wat hebben jullie gedaan, maar inmiddels krijg ik wel het idee dat het bij zoon toch wel erg extreem is)
Mijn 4 jarige, niet ass-er
Is net zo kieskeurig als jouw zoon. Eet ook soms dagen niets en soms wil ze vanalles proeven.
Nu heb je best kans dat wanneer hij in een vreemde omgeving is, hij wel mee gaat eten. Hoewel ik dat onze dochter ook niet zie doen.
Nou ja, sterkte in ieder geval. Het is niet altijd even makkelijk. Ik heb momenteel een:"Je zoekt het maar uit met je eten" periode en maak me er zo min mogelijk druk om. Dan eet ze maar een boterham extra tussen de middag.
Martha
Twinkel
Toen hij 4 was maakte ik me ook niet druk. Nu hij 8 is gaat het enorm opvallen en lijkt het er ook op te gaan lijken dat het zich vanzelf niet oplost. Want dat doet het meestal wel, daar twijfel ik niet aan.
Maar toch wist ik bij hem ook al met 4 dat het wel anders was. Heel anders bijv dan met dochter die met 4 ook maar heel eenzijdig at. Qua aanpak heb ik met haar ook geen enkel probleem, en zij eet inmiddels met 6 toch best goed. Bij haar weet ik ook precies wanneer ik het moet laten gaan en wanneer ik steng moet zijn. Ze blijft ook redelijk kieskeurig maar bij haar weet ik dat het langsaamaan gewoon steeds beter zal gaan, ze hoeft ook nu nog niet alles te eten. Als volwassenen zal ze dat heus wel doen, maar bij hem heb ik nu toch mijn twijfels zo langsamerhand. En nu al dus heb ik het gevoel dat het hem isoleert.
Hij eet in een vreemde omgeving juist slechter. Had ook steeds verwacht dat hij onder sociale druk eerder mee zou eten bijv op school maar dat werkt dus helemaal niet. (maar last daarvan heeft hij denk ik wel, past zich normaal gesproken ook graag aan sociaal, verzint dan ook trucjes om onder eten uit te komen zodat het niet opvalt etc, hij is zich dus zeker bewust van het sociaal onwenselijke gedrag)
Lastig
moelijk hoor, er zijn veel autisten die moeite hebben met eten.. 1 van de kids die ik begeleid heeft dat ook, en al ga je op je kop staan als ze iets niet wil eten gebeurd het echt niet, dwingen heeft dan ook idd een verkeerde uitwerking...
ik weet niet of je het boek een echt mens kent.. het is geschreven door een autistische vrouw, en ze schrijft het ook hoe lastig eten was voor haar, dat eten soms echt pijn kan doen in haar mond, dat elke dag het zelfde eten niet erg is omdat het vele erger is iets in je mond te stoppen waarvan je niet weet hoe het zal aanvoelen...
proeven heeft bij het kind die begeleid een negatieve lading, o..ik moet eerst proeven, ze weten dus niet zeker of ik het lus, als je dan ook vraagd of ze wil proeven slaat ze het meteen af...terwijl ik ook wel eesn iets op hara bord leg en zeg: hier eet maar op! (en soms ook niks) en soms neemt ze dan de gok en proeft het....maar vaak ook niet en dat is oke...
als je zoontje toch alles binnen krijgt wat hij nodig heeft zou ik het denk ik laten rusten...
Niemand?
Bedankt inkie, al had ik erg gehoopt op juist wel positieve ervaringen/ideeën. Ik heb geen idee wat er ´te koop´is op dit gebied.
Ik ken het boek ja. Indrukwekkend verhaal. Zie verder weinig overeenkomsten met zoon, maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat eten niet toch even lastig voor hem kan zijn. En dat geloof ik ook wel, het is echt lastig voor hem.
Herkenbaar, soms overval ik zoon ook wel. En soms proeft hij dan iid, terwijl de vraag sowieso met nee beantwoord zou worden. Uit zichzelf proeven doet hij echt alleen maar uit zichzelf, soms krijgt hij zo´n ingeving en gaat hij vol goed moed iets proeven, best een teleurstelling dan als het toch niet lekker blijkt te zijn. Ook alle info van mij, bijv dat soms vaker proeven nodig is iets lekker te gaan vinden komt niet aan.
Maar wat ik wat vreemd vind is het gegeven dat iets maanden ´oke´kan zijn en dan toch weer wordt afgeschreven. (maar ook wel weer terug kan komen)
Mag ik je iets vragen, heeft het meisje waar je mee werkt ook moeite met snoep proeven? Zoon kan hier ook wel licht achterdochtig zijn naar snoep toe toch gaat het vele malen beter dan met gewoon eten.
Billie
ik snap dat je lieve rpositieve reactie's krijgt!
maar helaas kampen veel kinderen met autisme ook moeite met eten , het onvoorspelbare denk ik, hoe voelt het in je mond, hoe proeft het enzv...
dit meisje heeft ook moeite met snoep, en koek proeven...
en dit grietje heeft het zelfde als jou zoontje, iets kan maanden oke zijn om vervolgens afgeschaft te worden, en soms komt het dan idd terug...
het blijft lastig.. en dwingen is er echt niet bij...
op dit moment zijn er 5 maaltijden die ze eet... schiet niet echt op zeg maar....
Hier zoonlief
die hetzelfde doet. Eet nog wel redelijk wat hoor, maar we merken dat hij steeds kieskeuriger wordt. At hij vroeger eigenlijk bijna alles, nu idd spaghetti met alleen geraspte kaas en macaroni moet ie helemaal niet meer. Zo zijn er nog meer dingen die opeens afgeschaft worden en niet meer gegeten worden.....
Grappig Inkie dat je schrijft dat dingen komen en gaan. Dat is iets waar wij ons ook steeds over verbazen: eerst is het heerlijk en opeens weigert hij in alle toonaarden om dat te eten.
Overigens heeft hij met drinken hetzelfde. Maaanden verslaafd aan hetzelfde drinken en dan opeens moet ie het niet meer en komt er een nieuwe 'verslaving'.
Hij heeft geen moeite met snoep en koek.
De rest van het verhaal herken ik van dochter die echt met alles moeite heeft met proeven en leren eten al vanaf baby. Ze heeft (nog) geen diagnose, we wachten op de uitslag. Maar zij heeft idd wel heel veel moeite met koek en snoep. Lust ook bv absoluut geen taart. Volgens de logopediste lag dat aan het feit dat het dan zoveel verschillende structueren in haar mond zijn.
