Gedrag bij zoon [hersenprobleem?]
dit wordt een lang verhaal... het begon 4 jaar geleden, hij heeft s'nachts een (aanval) gehad, beneden komen en plassen op de grond, we dachten aan slaapwandelen, met zijn hoofd bonken en hij praate als een kind van 3 jaar. wel aanspreekbaar maar zei alles met een P klank. dus pamp (lamp) poel (stoel) enz. herkende mij niet en wist niet dat hij ook een zusje had. ziekenhuis geweest en neurologisch onderzocht. toen konden ze niets vinden.
vandaaruit werden we doorverwezen naar een kinderpsygoloog. tot nu zijn we daar nog onder behandeling. vorig jaar heeft hij diagnose add gekregen, maar toch hebben wij het gevoel dat er iets niet klopt in zijn hoofd. altijd al gehad trouwens. was een moeilijke bevalling met zuurstof tekort en heeft toen ook 140 cc bloed bij gekregen apgarscore 5 en 8. was een makkelijke baby en huilde bijna niet. praatte op de peuterspeelzaal nooit en was veel alleen , en begon op de basisschool wel met praten. op school gaat het goed maar thuis gaat het moeizaam. spelletjes kan je niet met hem spelen, hij wil winnen, na de voetbaltraining altijd boos, eten moet metteen op tafel staan als hij honger heeft. hij komt verwend over omdat hij alles wil hebben wat hij ziet, krijgt dat natuurlijk niet van ons. hij kan niet begrijpen dat dat nou eenmaal niet kan. vorige week naar psygoloog geweest en had het vermoeden dat een deel van zijn hersen niet goed ontwikkeld was, zij raakte zelfs een beetje geïriteerd dat hij niet snapte dat je nou eenmaal niet kan winnen met een spelletje en dat alles wat hij in zijn hoofd heeft niet metteen kan gebeuren. het wordt steeds erger met hem, hij is onderhand depresief aan het worden lijkt wel, we kunnen niet tot hem doordringen wat we ook doen. wijst ons af terwijl we ons best doen door begripvol te doen en liefde te geven. al is dat we moeilijk als hij ons afwijst. nou pfff dat was het voor nu even, hij is bijna 10 jaar. miss iemand ervaring ofzo.... moest het ff schrijven, de emmer loopt bijna over hier.
Hmm
Ik heb een familielid dat net een soort van tik heeft gehad. Hij kon opeens niet meer goed praten, en er is neurologisch tot nu toe ook niets gevonden. Maar het is dus wel zeker dat er iets van een bloedprop in de hersenen geweest moet zijn.
Ik zou het niet opgeven, en weer naar de huisarts gaan. Als er iets in de hersenen mis is, dan heb je echt begeleiding nodig. En hij ook natuurlijk. Een psycholoog kan je niet echt helpen als er echt iets fysiek mis is, lijkt me. Of wat zegt de psycholoog daarvan?
Gedeeltelijke herkenning
Tjee, wat een heftig verhaal. Er komen bij mij een paar dingen naar boven: autisme spectrum stoornis, herseninfarct en/of een afwijking in de hersenen als gevolg van het zuurstoftekort tijdens de geboorte.
Uit eigen ervaring herken ik een aantal zaken; zowel wat mijzelf betreft als wat mijn zoontje (bijna 10) aangaat.
Je zegt dat dit alles pas 4 jaar geleden plotseling begon; daarvoor leek er niets met hem aan de hand te zijn? Heeft je zoon lang in de couveuse gelegen? Hoe is hij vier jaar geleden neurologisch onderzocht: is er een MRI gemaakt, een angiogram van de hersenen en is er uitgebreid bloedonderzoek gedaan? Zijn deze onderzoeken recent nog herhaald? Is je zoon onderzocht door een deskundig psychiater? Hoe is zijn motoriek, algehele cognitie, sociale vaardigheden, contactname, algehele gezondheid etc.? Heeft hij veel last van angsten, en dan met name separatie-angst of de angst om overgeslagen te worden?
Ik denk zelf dat je totaal verkeerd zit bij die psycholoog. Volgens mij heeft hij namelijk geen psychologisch probleem maar wel degelijk of een neurologisch/lichamelijk probleem en/of iets als een ASS. Het punt is dat niet alle stoornissen/afwijkingen te diagnosticeren zijn op basis van diverse onderzoeken. Maar dat er iets moet gebeuren en snel ook lijkt me voor de hand liggend.
Link
Hier trouwens nog een link; ik weet niet of je hier iets in herkent? Op deze site staat trouwens veel meer info over alles wat met de hersenen te maken heeft.
http://www.hersenstichting.nl/alles-over-hersenen/hersenaandoeningen/zuurstofgebrek-rond-de-geboorte.html
Add?
Ik ben inmiddels behoorlijk bekend met ad(H)d maar ik herken niks uit je verhaal. Wie heeft die diagnose gesteld?
Polly
Die gedachte had ik ook
Kinderneuroloog
Ga naar je huisarts en laat je doorverwijzen naar een kinderneuroloog.
Wij zitten nu ook in dat circus, zoon leek eerst autistisch, nu weer niet, maar wel een zwakzinnige score op intelligentietest. Hij is met 2 jaar en nog wat stil blijven staan in z'n ontwikkeling, althans mentaal en op taal/spraakgebied, daarvoor niets aan de hand, ook bevalling normaal. Wij hebben veel onduidelijkheden die men niet kan verklaren met zijn lage intelligentie (zoon heeft af en toe 'heel slimme momenten') dus we gaan nu naar een kinderneuroloog die o.a. onderzoek doet naar stofwisselingsziekten. Daar kunnen ook autistische trekken bij voor komen.
Sterkte!
zijn frustratie tolerantie is te laag, hij reageert op somige dingen als een kind van 4. bijv. door verwend gedrag, wil alles wat is zijn hoofd opkomt metteen hebben en wel metteen.
Elisa
voor zijn 4 jaar was hij ook wel anders hoor, heel serieus en gereserveerd naar anderen toe. 1 week couveuse, ct scan, gezondheid is goed, mororiek wat houterig. autisme is het niet. wel werkt ze mee als we naar een neurologisch centrum willen om hem verder te laten onderzoeken.
Polly
hij heeft 2 halve dagen psygologische testen gehad bij de psygoloog dus en daar kwam add uit.
Ook nog
daarbij is hij ook nog niet zindelijk s'nachts. onder behandeling bij kinderarts en pipo poli. hun willen ook graag weten wat er aan de hand is, normale behandeling heeft niet geholpen. kunnen pas een plan maken voor behandeling als ze weten wat er aan de hand is. een autisties kind heeft bijvoorbeeld een andere aanpak nodig als een adhd kind.
Ano
Er is alleen maar een CT-scan gemaakt en geen MRI, PET of angiogram? Geen uitgebreid bloedonderzoek? Dat vind ik heel erg raar na het voorval wat je beschreef. Op een CT-scan zijn nl. veel afwijkingen niet te zien die je wel via andere onderzoeken zou kunnen zien.
Ik zou zeer zeker je zoon verder neurologisch laten onderzoeken. Dan pas kan je verder met gerichte behandeling en therapie.
En was die psycholoog die ADD heeft vastgesteld een zeer deskundig psycholoog met veel kennis van en ervaring met AD(H)D bij kinderen, al dan niet in combinatie met andere stoornissen? Slechts een gespecialiseerd psycholoog/orthopedagoog of een kinderpsychiater is bevoegd om zo een officiele diagnose vast te stellen. Is er ook op school bijv. geobserveerd en heeft hij met diverse vragenlijsten gewerkt? Is er een proeftrial met medicatie geweest? Ik vind nl. toch echt op basis van wat je hier schrijft dat ADD een vreemde diagnose zou zijn; een ASS zou beter in het plaatje passen als er geen andere neurologische afwijking zou bestaan.
Wees heel voorzichtig dat men geen verkeerde diagnose gaat stellen: bij mij dacht men eerst nl. aan autisme totdat later bleek uit (moderner) onderzoek dat ik door zuurstofgebrek tijdens mijn geboorte een lichte cerebral palsy (hersenverlamming) heb gehad waardoor ik licht spastisch was, zwaar slechthorend en nog meer zaken gerelateerd aan asfyxie. Het is dat mijn moeder steeds haar twijfels had en overal achteraan ging omdat haar gevoel zei dat men verkeerd bezig was maar anders was ik een hele molen ingegaan die totaal verkeerd zou hebben uitgepakt.
Kijk ook uit met uitlatingen als "verwend gedrag". Je zoon is niet verwend en je kan ook niet boos op hem worden dat hij niet tegen zijn verlies kan. Daar zit waarschijnlijk iets heel dieps achter waar hij zelf niets aan kan doen. Zo'n psycholoog kan daar dan ook weinig mee. Dat die psycholoog zelfs boos op hem word vind ik echt niet kunnen. Een orthopedagoog zou een betere optie zijn maar als het goed is, zit er ook een orthopedagoog in zo'n gespecialiseerd kinderneurologisch team.
Mijn zoontje kon nooit tegen zijn verlies net als de jouwe. Echt heel extreem. Ook hij had zuurstofgebrek na een bijzonder lange, traumatische geboorte/bevalling. Zo'n geboorte heeft een enorme invloed op een kind, bewust maar vooral onbewust. En zelfs maar een week couveuse heeft een grote impact op een kind.
Dat alles bij elkaar lijkt mij meer dan genoeg reden om eindelijk eens door een bijzonder goed gespecialiseerd neurologisch team je zoon grondig te laten onderzoeken en het kaf van het koren te scheiden: wat wordt veroorzaakt door wat. En dan kan je een compleet behandelingstraject uitstippelen waardoor je zoon lekkerder in zijn vel komt te zitten.
Blijf kritisch en neem geen genoegen met halfslachtige "diagnoses". Het werkt allemaal niet en je zoon wordt alleen maar depressiever. Maar het komt heus wel goed hoor, met de juiste hulp van de juiste deskundigen!
Elisa
miss heb ik het verkeert geformuleerd... de psyg werd niet boos op hem, maar had zelf wel zoiets van.. jongen toch dat je dat niet snapt. hij zit zeker niet lekker in zijn vel nee. gister zei hij ik verveel me heb niks te doen, was ik maar op school en ik wou dat ik dood was. dat is schrikken hoor! vandaag was trouwens een fijne dag, dat is genieten.
Ano
Oh, ok, ik vat hem En ja, blijf vooral genieten van de fijne momenten; dat is heel belangrijk! Er zullen er nog veel meer komen hoor. Mijn zoontje is opgebloeid van een heel angstig, ongelukkig, depressief, enorm druk kind tot een vrolijke, zelfverzekerde, actieve 9-jarige. Hij heeft nog steeds veel extra hulp, aandacht en begeleiding nodig maar het is het waard. En ook ik ben dankbaar voor die eigenwijze moeder van me Heb je al een beter idee welke weg jullie nu gaan bewandelen? Sterkte in ieder geval!
Elisa
tja we hebben nog een week om er over na te denken of we naar het neurologisch centrum gaan.... vindt het eigelijk wel zielig, weer hem het idee geven, zie je wel er is iets mis met mij. maar aan de andere kant ben ik dan ook zo dat ik toch wel een diagnos wil hebben. we willen bevestiging, want er is iets mis, maar wat...
Ano
Tuurlijk is dat hele gedoe niet leuk maar uiteindelijk heb je er mi weinig mee te verliezen en alleen maar te winnen. Er is iets mis zeg je zelf en je zoon is niet gelukkig met zichzelf. Als je de vinger op de zere plek kan leggen uiteindelijk kan je van daaruit verder gaan om hem te helpen zichzelf weer terug te vinden en zichzelf te zijn. Met of zonder stoornis. Een stoornis betekent niet dat je minder bent dan een ander; je bent alleen anders. Net zoals de een een bril heeft, de ander rood haar; de een ADHD heeft en de ander reuma. Iedereen heeft wel iets en het is de kunst om daarmee om te leren gaan, al dan niet met wat extra hulp en ondersteuning...
Helpen
Je moet het niet brengen als zielig, je wilt hem toch helpen? Zo kun je het hem ook zeggen; ik vind het vervelend voor je dat je zo verdrietig (en of boos) bent. Mijn zoon voelde zelf ook dat er wat was en wilde ook graag geholpen worden. Ieder kind is anders en sommige kinderen hebben hulp nodig met het een of ander.
