Gedragsproblemen

Niet zwart-wit

Er is zowel iets te zeggen voor het managen van verwachtingen als voor het inpassen van een kind in zijn omgeving volgens mij. Je kunt de interactie van een mens met zijn omgeving niet negeren.
Je moet m.i. op alle vlakken aan de slag: verwachtingsmanagement van de omgeving (juf en ouders bijvoorbeeld), het kind moet zelf leren goed om te gaan met de "beperking", en je kunt daarbij ook goed ondersteunen met medicijnen. Het is niet of-of in elk geval.
In elk geval: wij geven medicijnen, ik laat mijn kind geen leerachterstand oplopen door dat niet te geven. Dat vind ik niet eerlijk ten opzichte van hem. Want hij wil niets liever dan op het zelfde niveau te kunnen functioneren als zijn vrienden. Hij geeft dus zelf aan net als hen te willen zijn.

Maar zotte

Wat wil jij nu eigenlijk zeggen. Elk kind en elk mens heeft toch met zijn of haar cultuur/normen te maken waarbinnen je leeft. Als dat niet lukt is er dus iets mis. Wat wil je nu zeggen? Het ontgaat me een beetje. Ja, mijn zoontje past dus niet binnen de norm. Dat is dus toch waar het helemaal om gaat. Als de norm was: lekker op een veldje rondrennen en bomen klimmen, knutselen etc was het helemaal okee geweest, klopt. Maar in die wereld leven we niet. (?)

En je gaat er trouwens wel vanuit dat een kind, wat niet binnen de tijdsnorm klaar is op z'n kop krijgt. Wat negatief zeg. Juffen proberen ook wel eens op een positieve manier het kind te stimuleren hoor. Het verhaal van chaos in je hoofd wordt het kind ingefluisterd? Houd op zeg. Het lijkt mij dat jij de kinderen totaal niet serieus neemt omdat je zo je eigen normen er op na houdt. Mijn zoontje zegt het wel echt zelf (niet in die woorden, maar wel als: druk in mijn hoofd, gek in mijn hoofd, misselijk in mijn hoofd), ook op tekening laten zien waar hij allemaal trillingen in zijn lijf voelt etc. Wat een vreemde vooringenomen beweringen zeg.

Pippie

Medicatie

Ik wilde nog even benadrukken Zotte, dat ik mijn zoontje geen medicatie geeft, wel overweeg, maar de beslissing maar erg moeilijk kan nemen.

Pippie

Tuurlijk

wordt ons kind ingefluisterd dat hij druk in zijn hoofd is, door mij, door zijn vader, juf etc etc. Alsjeblieft zeg, bespaar me die onzin. Ons kind laat op allerlei verschillende manieren blijken chaos in zijn hoofd te hebben en hij is intelligent genoeg om dat onder woorden te kunnen brengen en aan te geven dat hij daar last van heeft en zich ongelukkig voelt.
En kind krijgt niet op zijn kop op school als hij de boel niet af heeft, gelukkig maar dat hij niet op zo'n school zit, integendeel, hij heeft de meest begripvolle leerkracht die eruit probeert te krijgen wat er in zit. Leerkracht moet zelf ook uren achter de pc zitten als ik zie wat leerkracht allemaal bedacht heeft. Helaas, ondanks alle hulp van alle kanten, trekt kind het niet meer, geeft het zelf aan rust te willen. Luisteren en kijken naar en praten met je kind is erg belangrijk.

Scarlet

Geen zorg, jij doet normaal en je zoon ook. Alleen is ADHD en de behandeling ervan nogal een heftig onderwerp hier op het forum. De basisgedachte is in elk geval, dat alle posters het beste voorhebben met de kinderen. Mocht jouw zoon ook bij de ADHD-club horen, dan ben jij als ouder toch degene die moet besluiten hoe je het bij hem wilt gaan aanpakken. En er is altijd een kans, dat je na 5 of 10 jaar terug kijkt en zegt: "Had ik het maar anders aangepakt". Weeg alles t.z.t. af en kijk naar je kind. Je bent nu in elk geval nog helemaal niet in het "medicatiestadium" beland met je zoon, dus eigenlijk hoeven we het daarover helemaal nog niet te hebben.

Zotte

Als dat zou gebeuren Zotte, dat zuchten van de juf etc, dan is dat idd zo, een teleurstelling voor het kind. Ik ben wel van mening dat elk kind wel eens met een zuchtende juf of moeder te maken heeft. Dat is misschien niet iets wat niet 'afwijkt' dan. De aan-de-haren-trekkende-badjuf beschrijf ik in een opsomming van de 'niet goede dingen', nee, zeer verwerpelijk zelfs. Dus ja, dat gebeurt ook, maar dus niet altijd. Sterker, meestal niet.

Het is mooi als je op bewandelde wegen vragen stelt, maar blijkbaar doe je het op zo'n manier dat je mensen raakt. Die vragen zou je ook met meer respect naar de ander kunnen stellen zodat jij jouw nieuwe wegen vindt.
Ik voel me zelf ook niet de standaard persoon die zomaar het pad wat al aangemaakt is op gaat. Maar blijkbaar ga jij er vanuit dat anderen dat allemaal wel doen, behalve jij.

Je zou dat misschien ook eens op een meer open manier kunnen doen. Want wat ik al eerder vroeg, waar wil je nu heen eigenlijk. Je doet uitspraken over anderen, geeft er je mening over en denkt te 'weten' hoe het bij de ander werkt. Zoek eerst eens uit wat de werkelijk bewandelde paden zijn dan.

Pippie

Over stofjes

http://www.adhdnetwerk.nl/12e_meeting_film.htm
De volgende film vond ik op het internet. Het is wel in het Duits, maar ik snap het nu een stuk beter, dat van die stofjes dus.
De andere verslagne op het adhdnetwerk zijn ook zeer de moeite waard om te bekijken.
Pippin

Zotte

Okee, ik begrijp je standpunt denk ik dan wel. Hoewel mijn ervaring op de huidige school van mijn kind wel erg goed is. Ik vind dat daar juist er met erg veel geduld en inlevingsvermogen gewerkt wordt. Op heel individuele basis. En op dat moment maakt het misschien helemaal niet meer uit, diagnose of niet. Maar wel als de juf op een gegeven moment in het duister tast en er maar niet lijkt te komen met het kind. Niet vanuit irritatie, maar vanuit medeleven. Zo heb ik het ervaren bij mijn kind.

Ik kan me ook voorstellen dat het zo gaat zoals jij het omschrijft, met weinig geduld etc. Nou ja, de zwemles van mijn kind dan. En dan nog, ik denk dat de badjuf zich totaal radeloos voelde dat hij haar niet hoorde. Het blijft natuurlijk stom. Waar ik voor wil oppassen is om een algemene uitspraak over alle juffen, clubs etc. over de omgang met kinderen die er net buiten vallen.

Ook denk ik dat er meer redenen zijn voor het toepassen van medicatie dan alleen het kind binnen de 'normen die gelden' mee kan lopen.Hoewel alleen dat al voor het kind waarschijnlijk al heel belangrijk kan zijn.

Waar ik nu wel heel nieuwsgierig naar ben is wat de indicatie voor jouw drie kinderen heeft opgeleverd? Hoe ga jij er dan mee om en hoe hebben je kinderen er iets aan dat je het hebt laten onderzoeken?

Net als Scarlet loop ik ook nog maar net mee in dit wereldje Mijn zoon heeft officieel de indicatie gehad ruim een maand geleden. Wat ik daar nu al van merk is dat ik weinig aan de juffen hoef uit te leggen, niet hoef te overtuigen etc. Heerlijk voor mijn zoon die zich niet elke keer hoeft te laten ontdekken door een nieuwe juf.

Pippie

Filmpje

Ja, dat is een mooi filmpje. Ik begrijp het nu ook iets beter. Ha, en nog aardig voor je Duits ook

Pippie

Wanneer wel

Mijn verhaal ging eigenlijk over dat er op het moment weinig plaats is voor mensen die wat anders functioneren, of zich op een wat andere manier ontwikkelen. Er is weinig geduld voor, weinig ruimte voor.
Zotte, wanneer was er wel ruimte in de maatschappij voor mensen die anders functioneren? Daar is volgens mij nog nooit ruimte voor geweest.
Wel is het zo dat men vroeger mensen die anders functioneren 'afschreef': Heb je dyslexie? Ga maar met je handen werken. Ben je verstandelijk gehandicapt? Ga maar in de bossen wonen! Ben je druk en ongehoorzaam? We zullen het er wel uitslaan, en anders zetten we je aan de kant als 'etterbak' en sturen we je naar het leger.
Gelukkig, gelukkig is dat nu niet meer zo.
En verder ben ik het helemaal met je eens dat men veel meer geduld met kinderen zou moeten hebben. Helaas groeien de meeste kinderen niet op in een perfecte wereld met perfecte ouders en staat er geen perfecte school op iedere hoek. We zullen het met deze maatschappij moeten doen, we kunnen dromen van een mooiere wereld, bouwen aan een mooiere wereld. Maar dat is voor mijn zoon te laat. Hij heeft nu hulp nodig.
Pippin

Ik weet het niet

Ik vind het een zeer interessante discussie, ben hier ook wel mee bezig.
Kan zelf niet lezen dat Zotte onrespectvol zou zijn in deze discussie. Vind eerder de opmerkingen dat mensen zoals Zotte het lastig maken voor kinderen met ADHD wat onrespectvol. Al snap ik best dat eea erg gevoelig ligt. Het gaat erom twee verschikkende dingen uit elkaar te trekken, de individuele keuzes en verantwoordelijkheden van ouders en de bredere maatschappelijke ontwikkelingen.
Zelf weet ik het echt niet. Al de ontwikkelingen zorgen ervoor dat er betere zorg geleverd kan worden. (wordt die ook geleverd?) Het zorgt er ook voor dat afwijkend iid meer als normaal gezien wordt, het wordt immers veel meer de norm. Dat zou kunnen zorgen voor meer acceptatie, maar is dat ook zo? Je wijkt tegenwoordig ook veel sneller af. (er valt meer af te wijken)
Er is een jongen die hier weleens speelt. Ik heb er geen moeite mee dat hij door het huis stuitert en nauwelijks luistert. Wel denk ik weleens als ik hem zie; sneu dat je niet aan spelen toekomt. Komt hij echt niet, nog geen minuut. Het is me een raadsel hoe hij toch dingen leert op school. Of hoeft dat spelen helemaal niet? Kan best hoor, ik weet het niet. Hij lijkt zich wel te amuseren door alleen maar wat rond te springen, en hij amuseert daarmee ook anderen. Misschien is spelen wel puur mijn norm en wijkt hij daarvan af. Maar iid, stel het is een intelligent kind (kan ik niet zo beoordelen, maar lijkt me niet zo) die op deze manier helemaal niet toe komt aan zijn talenten ontplooien? Maar misschien is dat ook maar onze norm, dat ´eruit moet komen wat erin zit`. Is dat ook zo belangrijk? Raken kinderen daar echt zo gefrustreerd van? Of is dat alleen maar omdat juist die slimme kinderen zo snel door hebben wat eigenlijk van ze verwacht wordt?? Juist slimme (of erg gevoelige) kinderen hebben bliksemsnel door lijkt me hoe er tegen ze aangekeken wordt, daar is geen zuchten voor nodig en zeker geen haren trekken.
Misschien wordt betreffende jongen een uitstekend komiek. Of een uitmuntend sporter. Of gewoon iemand met een baantje waar hij zich uit kan leven en waar hij tevreden mee is. Of niet.
Ondertussen zie ik de gevaren. Alleen al omdat hij niet uitkijkt als hij de straat overrent. En ja, zielig voor die kinderen dat het niet veiliger is op straat. Maar kan iets als zo´n ontwikkeling (meer verkeer) wel teruggedraaid worden? Moeten we dat willen? Zijn moeder, ik kan verder niets zeggen over haar kwaliteiten als moeder, is iig niet in staat hem zodanig te begeleiden dat hij leert veilig over te steken. Want die potentie moet hij vast wel hebben, al zal het een hele klus zijn bij hem. Maar is ze daarom een slechte moeder? (ik weet trouwens niet of deze jongen medicatie slikt, denk het niet, maar vraag me dus weleens af hoe dat voor hem zou zijn. Tast het dan ook zijn grenzeloze enthousiasme aan, zijn tomeloze energie?)
Er zijn steeds meer deskundigen die ADHD zien als ´anders`, ipv ´afwijkend`, en ondanks de gevaren en risico´s zie ik dat toch als een positieve aanvulling. Ik weet niet of dat ook gebeurt met autisme maar daar is mi veel voor te zeggen.

Billie

Mooie beschouwing, Billie. Bij mijn zoontje (wel medicatie) tast de Ritalin zijn grenzeloze enthousiasme en zijn tomeloze energie in elk geval niet aan! Dus hij heeft nu nog voornamelijk de "lusten" van zijn ADHD. Misschien moeten we vaker de nadruk gaan leggen op de voordelen van ADHD, dat helpt in de beeldvorming.
Ik wordt er zo moe van als ADHD weer eens volledig gelijkgesteld wordt met "Alle Dagen Heel Druk" of probleemkinderen. Er mag wel eens een positieve campagne voor deze kinderen komen, en dan een nationale collecteweek met tv-spotjes en overal posters waarop je ziet hoe leuk ADHD-kinderen kunnen zijn.

Goed idee

Inderdaad Guinevere! Ik ben wel voor zo'n actieweek!
Pippin

Stichting?

Maar er is helemaal geen ADHD-stichting of fonds toch? Alleen die oudervereniging Balans. Geen idee wat die aan het promoten van ADHD-kinderen doen eigenlijk.

Dat kan ik ook ondersteunen. Ik denk dat je als ouder al heel veel kunt doen. Steeds de leuke kanten van je kind benadrukken. En dat zijn er zoooooooveel. Ha ha. Met mijn zoontje heb ik ook een unieke band, zo voelt het. Ik weet dat er op Balansdigitaal wel een lijstje staat met de positieve eigenschappen van ADHD. Ik vind het erg goed dat ze dat hebben gedaan. Want inderdaad, het wordt vaak alleen geassocieerd met druk zijn. Jammer. Ik zie zelf juist de gevoeligheid als centraal. Toen hij klein was zei ik dat ook al zo. Je ziet de emotie in zijn lijfje (dat kan je dus ook druk noemen ha).

Maar als ouder kan je ook al veel doen hoor. Ik ga binnenkort op school, in de klas van zoontje, vertellen wat ADHD nu eigenlijk is. En dan ook toegespitst op hem natuurlijk. Stiekem ook handig voor de juf natuurlijk

Voor mijn dochtertje ga ik dat ook doen (PDD-NOS/MCDD en misschien met ADHD). Over autisme is weinig bekend op scholen denk ik. Maar de reacties op mijn dochter zijn vaak eerder van achgos, sneu etc. Ik denk dat zij daar ook niet veel aan heeft. Iig wel meer empathie dan bij ADHD!

Maaruh... stichting Anders Dan alleen Heel Druk (hihi) bestaat zoiets echt niet? Ik zie dat wel voor me. de positieve of complete voorlichting voor scholen (juffen, leerlingen), clubs, BSO's (ook heel belangrijk). Maar misschien dan wat breder getrokken zelfs. Niet alleen ADHD ook al die andere 'etiketten'. Doel zou zijn om onkunde en vooroordelen weg te nemen.

Kinderen komen thuis voor de boterham. Ik stop met mijn geratel!!

Pippie

Positief

Er zijn wel wat positieve dingen hoor. Ik weet het niet meer zo heel precies, maar je hebt Hersenstorm, dat is heel positief en ook ojee adhd, die hebben ook een positieve insteek. Laatst was er ook een fundag voor adhd-ers georganiseerd in Amsterdam, ook met een zeer positieve insteek. (Helemaal niets voor mijn zoon, al die mensen op een kluitje)
Ik ben lid van balans, maar krijg daar altijd een beetje jeuk van. De teneur is daar toch wel vaak negatief. Ik heb er altijd heel erg veel moeite mee als ouders hun kinderen beschrijven als een soort vijand. Hij doet dit, hij doet dat. brrrr
Maar toch vind ik het goed dat er een belangenvereniging is die opkomt voor kinderen en ouders. En natuurlijk zou het niet werken als zij in Den Haag zeggen: 'Adhd, ach ja, het is lastig, maar het heeft ook zijn voordelen hoor!' Dat zou degenen die de geldpotjes beheren natuurlijk wel mooi uitkomen.
En daar kom je natuurlijk weer op uit, op het geld.
Pippin