Groot worden

Nog een vraag over dochter (bijna 11, ass, selectief mutisme). Zij is al flink aan het puberen. Maar haar lage zelfbeeld helpt niet helemaal mee
Aan de ene kant zie ik hoe leuk ze er mee bezig is om groot te worden. Thuis is ze wat aan het experimenteren met make-up. Heel leuk. Maar de veranderingen aan haar lichaam vindt ze vreselijk. Haartjes zitten al helemaal waar ze moeten komen. Borstgroei is ook op gang. Maar dat vindt ze echt verschrikkelijk. Zo geeft ze aan dat als ze een BH zou moeten gaan dragen, ze dood wil. Dat roept ze wel vaker, dat dood gaan fijner is dan groot worden.

Maar weer wat afspraakjes voor therapie gepland. Maar ondertussen zoek ik toch ook hoe ik nou het beste met haar om kan gaan. Haar ook maar iets vertellen over veranderingen aan het lichaam die komen (zoals ongesteld worden, borsten etc) is echt onmogelijk. Dan wil ze dat ik zwijg.

Over ongesteld worden heb ik haar nu eigenlijk heel indirect verteld. Namelijk door aan zoon (9) te vragen of er al meisjes zijn in de klas. Belachelijk natuurlijk. Hij keek me aan met ogen, waar heb jij het nou weer over? Afijn, hij is nu ook op de hoogte. En dochter heeft het zo wel aan kunnen horen. Maar ik kan toch niet alles zo aan voorlichting geven?
Op andere kleine punten help ik haar ook. Zo kan ze sinds kort al iets beter zelf kleren om aan te doen, uit kiezen.

Herkent iemand dit? En wat kan haar echt helpen om toch groot te willen worden. Ze ziet nu als een berg op tegen het leven wat gaat komen. Zo zonde.