Zorgenkinderen Zorgenkinderen

Zorgenkinderen

Lees ook op

Herkennen jullie dit? (zorgen om zoon van 3,5 jaar)

Dag iedereen,

Ik maak me een beetje zorgen om mijn zoontje van bijna 3,5 jaar. Herkennen mensen mijn verhaal en/of hebben advies voor mij? Sorry voor het lange verhaal!

Ik heb mijn zoontje altijd al een beetje anders gevonden. Het is een ontzettende schat maar hij lijkt vaak zo erg in zijn eigen wereldje te leven. Dit is al langer het geval, maar het lijkt de laatste maanden erger te zijn geworden. Soms kan ik maar moeilijk tot hem doordringen. Ik moet hem soms wel 10x iets vragen voor hij antwoord geeft. Iets simpels als wat hij op zijn boterham wil, lukt prima, maar 'hoe was het op de peuterspeelzaal?' en 'wat heb je allemaal gedaan vanmorgen?' geeft hij maar weinig of pas na lang vragen antwoord op. En dan maar heel kortaf. Idem voor vragen naar aanleiding van een verhaaltje zoals 'wat doet Dikkie Dik daar?' (hij is gek op boekjes lezen).

Soms moet ik dingen uit hem trekken. Maar het verschilt ook wel per dag. Op goede dagen vertelt hij wat meer. Maar dit is wel een trend die de laatste tijd dalende is. Op de peuterspeelzaal merken ze vooral de laatste tijd ook problemen. Ze kunnen soms maar moeilijk tot hem door kunnen dringen; veel lijkt langs hem heen te gaan. Wanneer het speeluur is, heeft hij ook vrijwel geen contact met andere kinderen. Meestal is hij alleen en observeert hij de andere kinderen. Hij doet overigens wel goed mee in de kring en met liedjes zingen en zo. Hij lacht wel voldoende en dat merk ik thuis ook. Naar mij toe laat hij ook voldoende affectie zijn. Hij is gek op knuffels en kusjes geven en geeft mij pleisters wanneer ik bijvoorbeeld ziek ben (zoals vorige week).

Verder valt me op dat hij obsessief bezig is met voorwerpen. Meestal een fles of een tak. Nu toevallig een plastic hamburger (van het keukentjes dat we hebben staan). Hij doet er dan niet veel mee. Loopt er allemaal maar mee rond. Het liefst zou hij ermee slapen, eten, onder de douche gaan, maar dat sta ik niet toe. Hij baalt wel wanneer ik hem vraag het weg te leggen op die momenten, maar het lukt wel. Maar de hele dag door met zoiets bezig zijn en er niks mee te doen, is toch gek? Ook als ik bijvoorbeeld voorstel te gaan tekenen, dan zet hij misschien één streep op papier en verder loopt hij alleen maar rond met de potloden/stiften of doet de doppen er steeds op/af of zet ze netjes op een rij. Ook blokken vindt hij leuk om op een rij te zetten. Verder vind ik hem vrij weinig doen met speelgoed, ik zie daaran weinig fantasie/creativiteit terug. Ik moet hem daarin heel erg stimuleren en wanneer ik dan wegga houdt hij er al weer mee op. Maar heb geen idee wat 'hoort' op zijn leeftijd, dus kan zijn dat dit normaal is.

Overigens was hij erg laat met gaan praten. Rond 2jr3mnd zei hij nog maar drie woordjes maar met behulp van logopedie en peuterspeelzaal is dit wel hard gegroeid en hij praat nu in zinnen van minstens 5-8 woorden (maar misschien nog niet helemaal op het niveau van leeftijdsgenootjes; daar heb ik te weinig verstand van).

Dit alles kan natuurlijk heel normaal zijn (heb ook weinig vergelijksmateriaal, want ken eigenlijk geen andere kindjes van deze leeftijd), maar ook de juffen van de peuterspeelzaal constateren dat het niet helemaal goed gaat, vooral de laatste paar maanden. En verder heb ik zo'n onderbuikgevoel, iets waar ik mijn vinger niet op kan leggen, altijd al gehad, maar de laatste tijd steeds meer, omdat het minder met lijkt te gaan.

De juffen van de peuterspeelzaal willen nu hem een toets afnemen, die zijn voortgang meet op taalgebied. Dat is nodig, want hij heeft een VVE-indicatie (extra begeleiding, omdat hij achterliep met taalontwikkeling). Dit was eigenlijk voor juni gepland maar omdat ze zich zorgen maken willen ze hem nu al de toets laten maken om die te kunnen vergelijken met het vorige toetsresultaat (van oktober vorig jaar). En daarna een evaluatiegesprek, waarin ik zeker ook mijn gedachten zal laten gaan. Maar tot nu toe krijgen ze niet elkaar de toets bij hem af te nemen. Hij heeft er geen zin in en/of kan zijn aandacht er niet bij houden. Binnenkort lukt het vast.

Nogmaals sorry voor het lange verhaal! Maar nu mijn vraag aan jullie. Herkennen jullie deze eigenaardige trekjes bij jullie kinderen? En wat heb je toen gedaan? Wat kwam eruit? Zelf begin ik haast te vermoeden dat mijn zoontje (heel licht) autistisch is (of aanverwant). Omdat hij wel wat kenmerken daarvan vertoont, maar er zijn er ook genoeg kenmerken die ik niet herkent. Dus heb echt geen idee. Maar misschien is er wel niets aan de hand en is hij gewoon wat langzamer met taal en erg verlegen (net als ik en zijn papa). En misschien vergelijk ik hem wel teveel met zijn broertje (nu net 2) die echt een kletskous is en zelfs wildvreemden aanspreekt. Wat denken jullie? Bedankt alvast!

Ad Hombre

Ad Hombre

21-03-2018 om 22:07

Mar14

"Ik moet hem soms wel 10x iets vragen voor hij antwoord geeft. Iets simpels als wat hij op zijn boterham wil, lukt prima, maar 'hoe was het op de peuterspeelzaal?' en 'wat heb je allemaal gedaan vanmorgen?' geeft hij maar weinig of pas na lang vragen antwoord op. En dan maar heel kortaf."

Dat is in ieder geval heel normaal. Is het je enige/eerste kind? Misschien stel je je er teveel van voor?

Ik heb wel eens gelezen dat je in zo'n geval het beste eerst over je eigen dag kan vertellen en dan eindigen met "en jij?", dat zou beter moeten werken.

Tango

Tango

21-03-2018 om 22:31

Jong

3,5 jaar is echt nog heel jong om een vraag te kunnen beantwoorden over wat je op de peuterspeelzaal hebt gedaan. Vaak kunnen kinderen van 5 dat nog niet eens goed. En zeker niet als ze net van school/peuterspeelzaal thuis komen, ze hebben dan even tijd nodig om weer te 'landen' thuis. Ik zou dus gewoon niet meer vragen en zeker geen 10 keer. Mogelijk vertelt hij later opeens spontaan iets over wat hij gedaan heeft.
W.b. het speelgoed zie ik ook niet echt iets raars. Mijn kinderen hadden ook wel zo'n periode dat ze een speeltje overal mee naar toe namen. Ik begrijp ook niet zo goed dat je het afpakt, alsof hij niet zichzelf mag zijn.
Het is prima dat ze op de peuterspeelzaal een onderzoek doen, als ze vinden dat hij zich daar zorgelijk ontwikkelt en als dit nodig is voor de VVE indicatie. Maar dit meet dus alleen de taalontwikkeling en dat zegt verder niet veel over bijv. autisme.
Ik zou me niet direct zorgen maken, alle kinderen zijn nu eenmaal anders en jouw kindje ontwikkelt zich op zijn eigen manier. Wanneer je ook op de basisschool tegen deze dingen aan blijft lopen kan er altijd nog verder gekeken worden.

marie

marie

21-03-2018 om 22:39

Aarch

Niets zo erg als een ouder die naar je dag vraagt!
Op die leeftijd is zo'n vraag ook vaak veel te moeilijk.
Stel concrete, korte vragen (wat hebben jullie gedaan met gym? ) en creëer vooral een uitnodigende sfeer waarin hij zelf kan vertellen.
Het probleem van rondlopen met een plastic hamburger ontgaat mij. Dat lijkt me net zoiets als een favo knuffel overal mee naar toe nemen, schattig toch?
We weet welke fantasieën hij er bij heeft. Ik zou terughoudend zijn in afremmen hierin.

Wat vindt de psz niet goed gaan? Zijn zin oren goed getest?

Mar14

Mar14

21-03-2018 om 23:13 Topicstarter

Reactie

Dank voor de reacties! Hoeft ook zeker niets aan de hand te zijn. Ik vroeg me alleen af of anderen dit herkennen en zo ja of er toen wat aan de hand was. Ben alleen maar blij dat het inderdaad niets hoeft te zijn.

Het trouwens niet zo dat ik hem 10x vroeg hoe zijn dag was. Was maar een voorbeeld. Ook op vragen als 'wil je wat drinken?' etc komt vaak geen antwoord. Gaat wel iets beter als ik hem goed in de ogen kijk en zijn schouder of zo even aanraak.

De psz merkt dat vaak afwezig/dromerig overkomt, moeilijk reageert op pogingen tot contact, van zowel juffen als andere kinderen. Ze kunnen vaak moeilijk hoogte van hen krijgen. Iets wat ik dus thuis ook terug zie, maar denk dat het daar nog meer is dan thuis.

En ik pak geen speeltjes van hem af. Hij mag ze overal mee naartoe nemen, alleen hebben we hier de regel geen speelgoed e.d. op tafel of in bed. Hij heeft wel 2 knuffels, waarvan hij er een ook overal mee naartoe mag nemen. Op psz moet hij in de tas (ook regel van psz). Hij weet dat en doet er ook niet moeilijk over. Hoezo, laat ik hem zichzelf niet zijn? Beetje naar om te zeggen...

En hij is mijn oudste. Heb nog een zoontje van net 2 die lekker klets tegen iedereen. He5 verschil valt dus wel op. Maar heb verder geen vergelijkingsmateriaal dus vandaar dat ik het hier vraag.

Zijn gehoor is prima, daar twijfel ik niet over.

Een een plastic hamburger is een ding, maar wekenlang van 's morgens vroeg tot 's avonds laat met dezelfde tak of fles rondlopen (er verder niks mee doen, alleen vasthouden) oogt wel wat apart. Maar zoals gezegd, ook dat kan misschien wel normaal zijn op deze leeftijd.

Ach, als moeder maak je je af en toe zoveel zorgen over dingen. Hoort bij het vak, denk ik

Gehoor

Mar14, je zegt: "Zijn gehoor is prima, daar twijfel ik niet over."
Is dat getest? Mijn zoon heeft langdurig gehoorproblemen gehad. Het bleek dat het gehoor ook kon fluctueren: het ene moment hoorde hij beter dan het andere Kwestie van wisselende druk/vocht, weet niet precies hoe dat zit achter die trommelvliezen. Maar je merkte het bij hem nauwelijks. Ten eerste al omdat hij nooit pijn had en er nooit troep uit zijn oor uit kwam. Ten tweede omdat hij heel goed wist hoe een en ander te compenseren. Hij kon goed maskeren dat hij eigenlijk niet zo goed hoorde.

Toen hij zijn eerste set buisjes kreeg, liep hij voortdurend met zijn handen over zijn oren, De herrie in de wereld was aanvankelijk niet uit te houden.

Maar goed, als het getest is, kun je dit verder overslaan.

Mar14

Mar14

22-03-2018 om 09:23 Topicstarter

Horen

Annique, nee, is eigenlijk niet getest, afgezien van de standaardtesten van het CB die gewoon goed waren (weet niet of het er nou 1 of 2 waren, iig lang geleden). Bij logopedie ook ter sprake gekomen maar voor haar was het duidelijk dat hij goed kon horen. Zelf merk ik eigenlijk niet dat hij minder zou kunnen horen. Als ik bijv. ets van eten pak in de keuken (En ritsel) komt hij meteen aanlopen om zijn deel te eisen. Als ik 's ochtends vroeg de wc doortrek (ligt naast zijn kamer) dan wordt hij daar vaak wakker van. Maar merkte je dan niets bij je zoon? Zou ik het toch moeten laten testen, denk je?

Phryne Fisher

Phryne Fisher

22-03-2018 om 10:36

Tja

Ik lees vooralsnog niets geks. Wel vind ik dat je heel veel verwacht als je een driejarige vraagt naar zijn ochtend. Misschien heb je meer kans als je gericht vragen stelt, 'heb je buiten gespeeld?' Het is bij peuters ook handig om eerst even hun aandacht te vragen voor je met ze praat. Dus op ooghoogte voor ze gaan zitten en dan tegen ze praten. Zelfs het alleen spelen en de fascinatie voor een soort speelgoed komt niet vreemd op me over, maar mijn kinderen zijn dan ook niet helemaal gemiddeld.
Voor nu zou ik inzetten op de taalachterstand en dan straks op school kijken hoe het loopt. Soms gaat de ontwikkeling heel snel. Mijn neefje kon met vier jaar nog amper een zin zeggen, maar hij is nu bijna 6 en aardig bijgetrokken.

Half a twin

Half a twin

22-03-2018 om 10:48

moeilijke vragen

Wat wil je drinken is op die leeftijd een veel te moeilijke vraag. Kind moet bedenken wat drinken we allemaal? Melk, limonade, thee, water. Daarna moet hij nog kiezen.
Op die leeftijd vroeg ik aan mijn kinderen: wil je thee (net als mama) of limonade? Meteen duidelijk wat er te drinken viel en een overzichtelijke keuze, dit of dat.
Vragen over de ochtend ook "gesloten" houden. Heb je geknutseld op de psz? Ging je nog even buiten spelen? Wie was er jarig? (als je een mand/schaal traktaties hebt gezien bij het brengen). Op zo'n ochtend gebeurt zoveel dat kan een driejarige echt niet reproduceren.

Mar

"Maar merkte je dan niets bij je zoon? Zou ik het toch moeten laten testen, denk je?"

Wij merkten het altijd pas als het waarschijnlijk alweer een tijdje aan de gang was. Te laat, dus. Kinderen kunnen het (soms) heel goed maskeren.
Maar wanneer de logopediste echt geen aanleiding ziet, en hij inderdaad kleine geluidjes goed hoort, zal het wel meevallen. Zou het wel in mijn achterhoofd houden wanneer zijn taalontwikkeling echt achterblijft.

Ik vraag me vooral af wat de psz als "problemen" ziet. "De psz merkt dat vaak afwezig/dromerig overkomt, moeilijk reageert op pogingen tot contact, van zowel juffen als andere kinderen."
Ik zou dan willen weten hoe ze hem benaderen. Roepen ze hem van een afstandje? Of gaan ze echt op zijn ooghoogte zitten, even aanraken & naam noemen. Ik zou preciezer willen weten wat daar gebeurt en wat zij als afwijkend beschouwen. Is het gewoon een kind dat idd veel in zijn eigen wereldje vertoeft, is hij misschien verlegen, hoort-ie toch niet goed? Dat soort dingen zou ik uitzoeken.

Veel van wat je beschrijft, vind ik vrij normaal gedrag. En eens met wat hierboven gezegd wordt: stel niet te veel open vragen aan zo'n ukkie. Gewoon simpele keuzes voorleggen, en gesloten vragen stellen voorlopig.

Rafelkap

Rafelkap

22-03-2018 om 14:25

audiologisch centrum

Je kan je via je huisarts door laten verwijzen naar een audiologisch centrum, daar kijken ze in een ochtendje z'n oren na en kunnen ze beoordelen of hij een taalachterstand heeft, dan wel een stoornis. Ik zou dit niet laten afnemen door de peuterjuffen, eerder nog door een logopedist, beter nog door zo'n audiologisch centrum ivm gehoortest.

Dat hij meezingt en meedoet in een kringetje vind ik weer heel 'normaal' en gezond klinken. Zou het kunnen zijn dat hij moe is? Slaapt hij goed?

Het is heel lastig op beeldscherm een oordeel te geven over gedrag.
Mijn zoon had een vorm van epilepsie (ESES), hij had 's nachts in zijn slaap aanvallen (niet zichtbaar, alleen op een E.E.G.), hiervan gaan kinderen ook erg in hun eigen wereldje zitten. Niet om je bang te maken, maar wel alert. Mijn zoon ging ook achteruit in zijn ontwikkeling. Zolang jouw zoon wel vooruit gaat (met taal/begrip/praten) is dat een goed teken.

Mar14

Mar14

22-03-2018 om 14:57 Topicstarter

Reactie

@Anneque, ja, ik wil dat allemaal nog gaan bespreken met de psz. Ook ga ik de komende tijd zelf extra goed opletten wanneer het nu precies is dat hij niet reageert of afwezig overkomt. En vragen of zij denken dat een gehoortest zinvol kan zijn.

@Rafelkap, 'Avonds slaapt hij goed, van 20.00 tot 19.00, soms nog iets later. Overdag doet hij nog 1 a 2 x in de wk een middagdutje. Dus nee, denk niet dat er problemen zijn met slaap.

Dank iig allemaal! Ik denk dat ik hiermee verder kan.

Niki73

Niki73

23-03-2018 om 16:58

Mar14

Waarom zou je een medische vraag (hoortest) aan het personeel van een psz voorleggen? Dat lijken me niet echt de deskundigen, vraag het aan je huisarts!

Rafelkap

Rafelkap

23-03-2018 om 17:24

Inderdaad

Niki73 heeft gelijk. En ook een onderzoek naar evt een taalachterstand moet je niet aan de peuterspeelzaal overlaten, maar aan een logopedist.
Of een audiologisch centrum, omdat die zowel oren, spraak/taal als gedrag bekijken, door een audioloog, logopedist en psycholoog.

Anoniem

Anoniem

24-03-2018 om 15:29

Hart onder de riem

Ik wil je een hart onder de riem steken.

Het is heel moeilijk om van de situaties die jij schetst iets zinnigs te zeggen dat recht doet aan jouw zorgen zonder jou ongewild en onbedoeld heel erg ongerust te maken of juist gerust te stellen, van achter een beeldscherm. We zouden het zomaar verkeerd hebben. Toch herken ik in jou, mijzelf.

Toen mijn kinderen nog baby waren, had ik het idee dat er wat was met de prikkelverwerking. Later kwam daar nog wat bij: onder andere gebrek aan concentratie (vaak) of een hele diepe concentratie (soms), op sociaal gebied, met name de interactie (in situaties en ook met kinderen dan wel volwassenen). Ik zag waar het 'fout' ging, wat op zich geen probleem hoefde te zijn, maar ik zag dat er geen ontwikkeling in zat, dat het ze eigenlijk tegen zat in hun ontwikkeling. En dat laatste vond ik vooral heel erg alarmerend. ik wist niet hoe ik dat obstakel in hun ontwikkeling weg kon nemen maar ergens wist iemand dat vast wel! Lag het aan mij of was het iets anders: waarom gaat die ontwikkeling niet vanzelfsprekend?

Helaas had ik toen geen goed contact met mijn huisarts en ben ik, eigenwijs, toch gaan zoeken, buiten huisarts om dus. Dat had ik, achteraf gezien, beter niet kunnen doen. Beter was het geweest om een andere huisarts te zoeken. Het gevolg was dat ik niet wist wie ik precies moest hebben en dus heel breed ging zoeken. Én heel veel tekst nodig had om uit te leggen wat er aan de hand was. Was er wat met hun gehoor? Nee! Maar ze hoorden mij niet hun naam zeggen als ik naast ze stond maar wel een kwartje drie straten verder op. Was dat dan omdat ze mij negeerden? Nee, ook niet. Hoe wist ik dat dan? Zij zagen (nog) niet wat ik zag en dus was 'het' er niet. Er was alleen een overdreven overbezorgde moeder die maar niet kon genieten van haar kinderen. Onbedoeld en ongewild heb ik zo mensen overvraagd. Professionele mensen die je overvraagt, gaan het gesprek aan met de ouders, onprofessionele mensen doen dan (soms) een melding, met name als hun prof. tekortkomingen toonbaar worden.

Tot een serieuze melding is het nooit gekomen, gelukkig. Maar er is een hulpverlener geweest die eens ging informeren bij de huisarts en toen is er een zaadje geplant dat buiten mijn medeweten is gaan groeien. Een huisarts is een spin in het web; de verwijzer en contactpersoon. Op een gegeven moment hoorde ik het deuntje (pappen en nathouden) van de huisarts overal en nergens. Dat is nooit meer rechtgetrokken bij de mensen die daarmee besmet zijn geraakt. Zomaar overstappen naar een andere hulpverlener, ging niet, want de roddel reisde onzichtbaar mee. Zomaar overstappen naar een andere huisarts ook niet: er is altijd een overdracht.

Het is uiteindelijk goed gekomen maar dat heeft veel tijd (en tranen, energie, extra zorgen en angst) gekost. De juiste ondersteuning is hierdoor heel laat opgang gekomen. Ik kon pas naar een andere huisarts toen de kinderen een diagnose hadden. De toenmalige huisarts heeft alles in het werk gesteld om te voorkomen dat die er kwam. Eigenlijk is de huisarts (en anderen) door de diagnose flink te kijk gezet (die had het niet alleen verkeerd maar was ook nog eens aantoonbaar vreselijk onprofessioneel), wat natuurlijk niet in dank werd afgenomen. Nieuwe huisarts was eerst dan ook afhoudend en wantrouwig maar dat is bijgetrokken.

Als jij vindt dat er wat aan de hand is, is er wat aan de hand. Volg je instinct maar doe het niet zoals ik heb gedaan.

Jeugdhulpverlening is een wespennest

Je kunt in heel de jeugdhulpverlening een zorgmelding opdoen als men niet deskundig genoeg is of een andere mening heeft dan jij als ouder, of als er door wachttijden crises ontstaan, of omdat men er zelf, vanuit de eigen achtergrond, eigen trauma of net een workshopje kindermishandeling gehad, een verkeerd beeld bij krijgt.

Zoek altijd zo deskundig mogelijke, vrijgevestigde hulp. En aarzel niet om duidelijk te zijn over de route die jij ziet in de omgang met je kind te communiceren. Blijf altijd beleefd en zakelijk. Geef niets mee over je eigen zorgen en angsten.

Wordt lid van de NVA en zonodig van de stichting KOG. En aarzel niet om zonodig een advocaat in te schakelen als je in aanraking komt met de januskop van de hulpverlening. Die waait nooit over maar kost heel veel onnodige stress.

Huisarts

Een goede, deskundige huisarts, waar je een goede relatie mee hebt, kan veel uitmaken. Wij hadden gelukkig een goede huisarts die in elk geval heeft weten te voorkomen dat de kinderen per direct uit huis geplaatst werden.

Verder wees beducht op waarnemers of artsen in opleiding. Die zijn minder deskundig, minder op de hoogte van de geschiedenis met jou gezin, ze worden in de opleiding opgepompt om te melden (en niet te helpen) en een misverstand of communicatieprobleem ontstaat veel eenvoudiger. Dus spreek bij voorkeur altijd af bij je eigen huisarts.

School

Voor school geldt hetzelfde. Zorg voor eigen hulpverleners, die vallen gewoon onder de WGBO en staan verder af van het klets- en vergadercircuit dat de zorg in scholen tegenwoordig voorstelt. Overleg met je huisarts, of hier wat je nodig denkt te hebben, het kan beslist zoeken zijn en is echt niet altijd deskundig en hulpvol, maar je kiest de kortste route en de beste deskundigheid.

Zicht

Houd ook zijn zicht in de gaten. Laat het zonodig testen bij de huisarts of een audiologisch centrum. Mijn kinderen bleken op de basisschool groep 3 en 5 nogal een behoorlijke oogafwijking te hebben. Mijn dochter zelfs een soort inwendig lui oog waardoor ze geen diepte ziet en zelfs met bril (tekst lezen en in de verte kijken) vooraan moet zitten.

Dat werd er bij testen door CB en GGD niet uitgehaald en daarvoor ben ik met beiden later naar de oogarts en bij een zelfs eerst naar een opticien geweest. De oogarts had te lange wachttijden en kwam er later bleek ook niet goed uit.

Anoniem

Anoniem

24-03-2018 om 19:42

En verder

Alles wat AnneJ zegt, herken ik.

Voor wat betreft de PSZ en afnemen van de test.
Wees bedacht op wie je waarvoor vraagt. De PZS inschakelen met deze medische vraag, dat is hen overvragen zonder dat zij (vooraf) doorhebben. Voor huis, tuin en keukenproblemen, prima. Maar dat is jouw probleem niet. Tegelijk zet je hen op een hoge positie en jezelf in een afhankelijkheidssituatie: in 1 beweging. Dikke kans dat dat met de tijd gaat schuren en dat krijg je eigenlijk niet meer recht.
Vraag je dus steeds af wie je moet hebben om welk probleem aan voor te leggen (en betrek je huisarts in je vragen en zoektocht): iemand die steeds schroeven indraait, kan niets met spijkers en zal spijkers afdoen als mislukte schroeven. Ligt dat aan hem (of haar)? Welnee, dat ligt aan die mislukte schroef, dat ziet iedereen toch wel? En voor je het weet ben jij van een persoon die een probleem voor kwam leggen opgeklommen naar een probleem persoon (iemand die problemen maakt of een probleem is ipv iemand die ze tegenkomt en op wil lossen).

Vraag dus een verwijzing naar de logopedie via je huisarts. Zorg dat je huisarts stapje voor stapje op de hoogte wordt gebracht. Heb je geen goede klik met je huisarts of opereert deze in het meer alternatieve circuit (of zoals in ons geval de vervanger in het antroposofische) zoek dan eens een ander.

Aanbodgericht

Een afwijkend karakter bij een kind kan ook voor hulpverleners moeilijk zijn. Vaak hebben ze ook geen idee hoe dat in een thuissituatie werkt. Ze zien je kind maar een momentje en je vraag land niet altijd zoals jij het zou wensen. Ze hebben een eigen aanbod en proberen die als een snoeptrommel in te zetten.
Ga altijd voor het welzijn van je kind en laat geen probeersels toe voor de lieve vrede terwijl je er zelf niet in gelooft of je verwacht dat je kind het toch niet aankan.
Je kind kan een faalervaring opdoen dat het juist achteruit zet en het kost allemaal vaak al zoveel energie voor iedereen.
Neem rustig de tijd voor gesprekken, luister goed, neem besluiten nadat je er over nagedacht hebt en stel zaken aan de orde. Vertrouw op je intuïtie.

Anoniem

Anoniem

25-03-2018 om 11:55

als laatste

Bedenk je wel, de meeste diagnosetrajecten én hulpverleners kunnen (nog) niets met hele jonge kinderen tenzij er iets heel duidelijk niet goed zit. Niet voor niets krijgt het gros van de kinderen pas vanaf 8 jaar een (al dan niet passende) diagnose.

Ik zag het heel vroeg, dat was -vond ik- ook niet te missen (als je baby bij het minste al kromtrekt vanwege de prikkels). Met de simpele vraag 'wat is er toch aan de hand, kan je met ons meekijken' heb ik onbedoeld een aantal mensen overvraagd en voor schut gezet. Onbewust als ware wij een lakmoespapier dat aantoonde of iemand echt veel wist en een prof. houding had of niet. Als bleek dat die persoon (of die richting) daar geen antwoord op had, pakte ik de zoektocht verder op. Mijn doel was een antwoord vinden. Dat mensen daardoor zich 'bedankt' kunnen voelen, besefte ik niet. Toen het tij zich tegen ons keerde, werden wij beticht van zorghoppers.

Dus, als je ergens terecht komt, spreek in elk geval een beperkte maal (of tijd af) om het te proberen en daarna te evalueren. Meestal is dat na een handvol contacten (of minder) wel duidelijk. Daarmee manage je ook de verwachtingen bij de zorgverlener (en huisarts) en word je minder snel van iets beticht.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.