Hoe bewaar ik mijn geduld?

Hier ook niet

nee, zoon weet niet wanneer het uitrazen moet stoppen, dus dat heeft hier ook geen zin

Filmpjes

Op zulke momenten zijn we erg verzot op onze tv en dvd-speler trouwens. Een schetsboek en een tas kleurpotloden brengen ook nog wel eens even verlichting. Maar vanmiddag waren ze zo leuk met de treinbaan aan het spelen samen, en gisteren met de blokken. Wel met het bijbehorende hypergedrag. En ik vind dat er soms gewoon gespeeld moet kunnen worden, ook "op zijn ADHD's". Want anders kun je elke dag wel je toevlucht zoeken in dat verslavende ding (tv).

Kaaskopje

Kaaskopje, is het bij je dochter dan wel verminderd in de loop van de jaren? Dat constante geklets?
Ik ga er trouwens van uit dat zoon inderdaad die aandacht nódig heeft, maar ja, ik ben ook maar een mens met beperkt geduld etc...

Uitrazen

Sinds kort mag zoon op school na een afgesproken tijd geconcentreerd te hebben gewerkt even buiten een paar rondjes rennen terwijl de rest van de klas gewoon in de klas moeten blijven. Het helpt hem wel om eventjes (met de nadruk op eventjes) weer rustig te zijn daarna.
Dit is ingesteld toen bleek dat zoon na een tijdje echt verplicht geconcentreerd werken (wat dus haast niet te doen is voor hem zonder medicatie) enorm druk werd. Alle opgekropte spanning moet er dan uit. Even buiten rennen werkt dan om stoom af te blazen.
Thuis heb ik dat nu ook ingesteld. Na het eten (meestal de minst leuke momenten van de dag) ff naar buiten bijv.

Massi nissa

Goh ik lees nu pas jouw reactie goed door. Wat een leuk idee zeg met die briefjes! Ik vind dat nog een veel beter idee dan een kind even naar buiten sturen om uit te razen als de rest van de klas binnen moet blijven. Zoon ziet het nu nog als een beloning voor zijn goede werk, maar dat zal niet lang zo blijven en ziet hij in dat hij (wéér) een uitzonderingspositie heeft. Hij heeft dan wel ADHD maar hij is niet gek Ik zal de leerkracht eens een hint geven over die briefjes. Vind het een geweldig idee en kan hier in school ook goed gebruikt worden met een dependance naast de school. Veel beter voor het kind om zich nuttig te voelen dan om een uitzonderingspositie te hebben.

Kaaskopje

Ik weet precies wat je meemaakt! Hier dus ook zo'n grote dochter. Zij is tegenwoordig door de week niet thuis ivm studie. Daar weet ze zich keurig te gedragen maar zodra ze thuis is (dus in het weekend) gaan alle remmen los. Pfffft! Om gek van te worden af en toe, echt waar. Zeker in combi met de rest hier thuis. Gillend gek word je hier als je af en toe je verstand niet op nul zet. Helaas lukt me dat dus niet altijd. Zoals gisteravond... Dan is dochter net thuis en zitten we met ons vijven (man was nog niet thuis) aan tafel. Echt een kakofonie die in de verre omtrek van ons huis te horen is volgens mij. Doodmoe en knettergek word je ervan. En maar kwetteren en kwetteren en tegelijkertijd lijkt het wel of ze wedstrijdje doen wie het gekste van allemaal kan doen. *zucht*
Dochter hier is dus ook niet getest, als enige niet...

Fimpjes e.d.

Oh ja, tv, dvd wat een uitvindingen he?
Maar zijn jullie óók zo blij met een uitvinding als een Nintento DS bijv.?

Guinevere

Ze heeft haar momenten. Ze kan hele tijden in haar kamer doorbrengen tot ze op haar praatstoel klimt. Vooral als we met ons tweeën in de huiskamer zijn en dus alle aandacht voor haar is, wil ze graag vertellen. Ik ben slecht in onthouden van wanneer bepaalde situaties zijn, maar dat ze nu zo spontaan veel vertelt heeft ze niet altijd gedaan. Er is ook een periode geweest dat wij vooral nérgens naar mochten vragen. Deden we dat wel dan raakte ze uit haar hum en had je de poppen aan het dansen. Dat kon echt uitdraaien op een beruchte scène met dreunende deuren en rammelende fotolijstjes aan de muur. We kwamen erachter dat we dus niets moesten vragen, zodat ze haar moment kon uitkiezen om te vertellen wat ze wilde vertellen. Ze moest blijkbaar eerst alles verwerken. Dat was voor ons ook wel een 'proces'. Je wilt tenslotte laten zien dat je belangstelling hebt voor wat ze meemaakt en als dat dan wordt afgekapt met een boze kop, een snauw en een grauw, is wel even slikken. Dat gedrag is bijna helemaal verdwenen. Ik kan niet zeggen dat dat bij haar typisch pubergedrag was. Ze had dat ook al toen ze jonger was. Ze staat een stuk blijer in het leven op dit moment. Dat is voor haarzelf heel fijn natuurlijk, maar ook voor de sfeer in huis.
Op de school waar ze nu zit viel het op dat ze nogal gevoelig was voor alle omgevingsdingen om haar heen. Het begon dan ook met het idee dat ze getest moest worden of ze hoogsensitief is, gevolgd met de indruk dat het ook iets anders kan zijn.

Roos vicee

Als ze haar verhaal doet wil ze mijn volle aandacht. Dus door elkaar gillen onder het eten werkt bij haar niet echt
Ik denk dat iedere moeder wel eens op de automatische piloot 'ja ja' en 'hum hum' doet tijdens een verhaal. Ik krijg de kans niet meer. "Hee, wel echt luisteren hoor, ik ben geen vier meer!" zegt ze dan lachend.

Gaat beter

Het begint al iets beter te gaan. Ook heb ik een paar dingen over mezelf bijgeleerd die bijdragen aan een beter begrip over en weer. Dat zijn allemaal zaken die helpen om relaxter met het adhd-gedoe om te gaan.
Ik ben bijvoorbeeld van het extraverte type en adhd-zoon van het introverte soort. Dat betekent dus ook dat hij niet altijd onmiddelijk reageert op mijn aanwijzingen, hij moet ze eerst nog opnemen om te verwerken. Ik ben zelf meer van het snel en direct reageren op zaken. Dat geeft/gaf ook nog botsingen en onbegrip.
Ja, het bestaat echt, een introverte, continue aandacht vragende en stuiterende adhd-er...