Hoe help ik dochter met sociale contacten?
Mijn dochter van 8, pdd nos heeft een vriendinnetje waar ze heel vaak mee speelt. Niks mis mee natuurlijk maar ik merk dat ze ook wel eens met anderen wil spelen maar niet durft te vragen.
Ik heb haar langzaam zien afzakken van redelijk populair meisje (in de kleuterklas), wat veel op feestjes werd gevraagd, tot meisje wat inmiddels 'vergeten' wordt en nooit meer een feestje heeft.
Dit is natuurlijk logisch, gezien ze nooit met andere kinderen speelt maar ik wil hier heel graag wat verandering in brengen want ik weet dat dit steeds verder zal gaan totdat ze er onzeker van wordt en niets meer heeft (stel dat haar enige vriendin straks ook afhaakt..)
In de klas (groep 4) maken de kinderen onderling natuurlijk zelfstandig afspraakjes maar mijn dochter durft dat niet, is niet spontaan in haar gedrag, is verlegen en geremd. Eigenlijk vind ik het ook een beetje raar als ik kinderen ga vragen om te komen spelen, ik weet ook dat kinderen daar raar tegen aan kijken als je moeder je nog moet helpen daarmee (ervaring).
Maar hoe pak ik het dan aan?
Ik wil niet dat mijn dochter een eenzame toekomst tegemoet gaat..
Ik zou zeggen
Ik zou zeggen, help haar om andere kinderen te vragen voor een speelafspraak. Je hebt tenslotte alle reden om te helpen.
Kennelijk heeft je dochter wel behoefte aan sociale contacten, maar is ze niet sociaal handig genoeg om die te organiseren? Ik zou dit aan jullie psycholoog voorleggen, aangenomen dat je die hebt. Er zijn SoVa-trainingen voor ASS-kinderen, maar een individuele therapie zou haar natuurlijk ook kunnen helpen.
Of het is anders: je dochter heeft niet zoveel behoefte aan die contacten, maar jij zou graag zien dat ze wat socialer is?
Hond
Zie het draadje hierboven over de hond. En verder helpt natuurlijk alles wat haar aantrekkelijk maakt voor andere kinderen, zoals speelgoed. Maar bij mijn zoon was het toch voetbal. Daar vond hij eerst niets aan, maar nu wel en dat is voor een jongen een goede manier om contacten te leggen. Misschien is er voor een meisje ook zoiets te vinden, of een hobbyclub met gelijkgestemden?
Helpen
Als je dochter zelf aangeeft dat ze met andere kinderen wil spelen, dan zou ik haar helpen.
Haar stimuleren om afspraakjes te maken, en dit met haar oefenen in een rollenspel. Het ergste dat kan gebeuren is dat een kind 'nee' zegt, en ze moet accepteren dat dat niet het einde van de wereld is. (kan lastig zijn, onze dochter vond dat heel moeilijk, die voelde zich echt vernederd in dit soort situaties)
Als het haar een keer gelukt is om een afspraakje te maken, kan dat een doorbraak betekenen, dat heb ik bij onze dochter wel gezien
En verder zelf even flink investeren in de eerste speelafspraakjes. Overleg met je dochter wat ze wil: moet jij ingrijpen als het spelen niet van de grond komt? Als je dat afspreekt, kun je dan bv. vragen of ze koekjes willen bakken o.i.d. Zeker de eerste afspraakjes moeten succesvol verlopen.
Misschien nog eens even investeren in mooi speelgoed dat nu heel populair is bij die meiden?
Wij wonen in een wijk waar kinderen geweldig buiten kunnen spelen, dat werkt ook mee.
En dan nog haar hondje, zie draadje hierboven...
Ik ben leesmoeder geworden op school, en leerde de kinderen beter kennen, en kon daardoor de drempel voor mijn dochter ook verlagen. Sommige kinderen vonden het makkelijker om bij ons thuis te komen, omdat ze mij ook kenden.
Het is wat kunstmatig, maar bij onze dochter heb ik gemerkt dat je het als ouder 'aan kunt zwengelen', het spelen met andere kinderen.
succes en groetjes
Dihanne
Dames lunch
Toen mijn dochter het een tijdje geleden op school moeilijk had, heb ik haar op een zaterdag 3 meisjes laten uitnodigen voor een 'dames lunch'. We hebben er een klein feestje van gemaakt, met komkommersandwiches, cakejes, fruitprikkertjes, wraps in stukjes gesneden, limonade uit plastic champagne glazen etc. De tafel was mooi gedekt en de dames hebben heerlijk gegeten. Daarna een beetje geknusteld en gespeeld. Gewoon 2 uurtjes, niets bijzonders maar het heeft wel geholpen.
dochter voelde zich heel speciaal en blij, en de meisjes vonden het heel spaannend, zo'n dames lunch, ook stelde het niet heel veel voor. Een klein groepje van 4 maakt het makkelijker, 2 kan soms niet helemaal lekker lopen, 3 kan al helemaal mis gaan en 4 is goed te doen.
Ik vond het zo'n succes dat ik het binnenkort weer ga doen, gewoon omdat het zo leuk is!
Hibiscus
Hibiscus
Wat een leuk idee zeg! Daar houd ik van, niet te ingewikkeld, maar wel doeltreffend.
Ik heb ook nog een tipje. Houd de speelafspraken kort en bondig. Ik merkte bij onze zoon altijd, dat een hele middag, gewoon te lang was. Als we het kort deden, kon hij er zelf veel meer van genieten en dacht het jochie dat was komen spelen: 'He, jammer dat ik weer moet gaan, ik had nog wel ... willen doen.' En dan zei ik: 'Kom je nog eens terug, dan kunnen jullie dan....'
Niet zo simpel
Helaas zo siimpel ligt het niet hier. We hebben al een hond en toen dat een pupje was, wilde iedereen spelen natuurlijk, maar dat blijft dan bij een keer. Ik kan wel zeggen, kom je nog eens terug, maar zo werkt het gewoon niet. Dochterlief moet zelf ook initiatief nemen, ik kan moeilijk steeds kinderen blijven vragen.. Dat vind ik ook niet goed voor haar.
Mooi speelgoed heeft ze ook in overvloed, ook dat soort dingen helpt even, voor een keertje, maar zorgt niet voor blijvende vriendschappen.
Dochterlief weet niet goed hoe contact te maken, durft niet goed, ook niet als ze hier thuis spelen, behalve dan met dat ene vriendinnetje.
En dat nodigt kinderen ook niet uit om haar terug te vragen..
Ik heb zelf ook vaak genoeg geentertaind hoor, maar ten eerste word ik daar een beetje moe van en ten tweede gaat het niet om dat ze mij leuk vinden maar mijn dochter.
Heb ook samen koekjes gebakken met kinderen e.d. maar ze moet het Zelf doen. Ik kan niet voor haar blijven oplossen. Zij moet leren om contacten aan te gaan en zelfvertrouwen genoeg hebben daarvoor.
Dat is ook wat wij doen, haar zoveel mogelijk stimuleren in haar zelfvertrouwen.
Ik maak me alleen zorgen omdat ik weet dat dat niet zo makkelijk gaat.
Wel helpen
Ik vrees dat je er niet komt met te beslissen dat je dochter het maar zelf moet leren. Dat zal waarschijnlijk in kleine stapjes moeten. Als je nu je handen ervan af trekt gaat het echt niet zomaar beter. Ik snap best dat je er moe van wrodt, maar het is belangrijk om je plannen niet te laten leiden door je eigen frustraties omtrent het gedrag van je dochter. Je kind heeft PDD-NOS, en heeft nou eenmaal meer hulp nodig op dit gebied. Ze zal zeker moeten leren het zelf te doen, maar dat dat nu nog niet helemaal lukt is helemaal niet erg.
Je kunt met haar overleggen dat jij regelt dat er iemand mee naar huis komt, en dat jullie van tevoren samen gaan bedenken wat ze kunnen gaan doen. En misschien ook expliciet met haar doorpraten wat er van haar verwacht wordt. Maak de afspraken ook niet te lang, dan blijft het te doen voor haar.
