Hoe kan ik dit aanpakken?[hoe benader ik ouders van zorgenkind]
Omdat hier veel ouders van zorgenkinderen zijn wil ik graag jullie advies.
Afgelopen weekend stonden we op het sportveld(zoals elk weekend).Onze dochter van 8 jaar kwam weer huilend bij ons omdat Truusje haar bespuugde/uitschold/pijn deed. Omdat dit heel regelmatig gebeurt schoot het mij verkeerd en ben ik naar moeder gestapt.(Ik ben er zeker van dat onze dochter geen ruzie zoekt, het is echt zo dat dit meisje ruzie zoekt en uitdaagt) Mijn man heeft ongeveer een half jaar terug hetzelfde gedaan en vriendelijk gevraagd of zij hun dochter op haar gedrag aan wilden spreken. Ik was ongetwijfeld een stuk pinniger. Uitgelegd dat onze dochter niet meer naar sport wil vanwege Truusje. Moeder deed het af als'ze kan er niets aan doen". Ik vond dat een erg makkelijk antwoord want daarmee was het klaar. Ze vertelde dat dochterlief op school ook problemen heeft en geeft. Wordt daar gepest en pest nu zelf.Ze heeft de dood van een jonger zusje niet verwerkt. Dat ze bezig zijn met onderzoeken en wachten op uitslagen. In het gesprek ontdooiden we allebei. Ik heb haar gezegd dat ik het begrijp, dat ze het als gezin moeilijk zullen hebben en haar gevraagd of het goed is dat ik mijn dochter dit vertel als uitleg. Dat was goed. So far so good.
Nu heb ik met onze dochter hierover gesproken. Ze heeft er begrip voor en vindt het zielig voor Truusje. Ze is wel wat bang voor haar maar wil haar best doen om aardig voor haar te blijven(vind ik eigenlijk al best veel gevraagd voor een kind van 8 jaar)Maar ...het pesten zal niet minder worden vrees ik. Ik heb mijn dochter gezegd bij Truusje uit de buurt te blijven als het weer mis gaat. Blijf dan maar bij ons. Nu ik erover nadenk vind ik het toch wel zot dat onze dochter dus niet meer vrij het veld over kan maar bij haar ouders blijven moet ter bescherming. Terwijl Truusje wel losgelaten wordt(zonder toezicht-ouders hebben veel contacten en laten hun kinderen gewoon spelen-net als wij). Eigenlijk zou ik het redelijk vinden als ouders van Truusje hun dochter meer in het oog zouden houden en bij zich zouden houden.
Onze kinderen spelen in verschillende teams maar het gedoe gebeurt tussen trainigen/wedstrijden door- op momenten dat teams zich vrij door elkaar bewegen.
Wat vinden jullie hiervan. Reageer ik te kort door de bocht? Ik ben het gewoon zat. Hoe zouden jullie hiermee omgaan? Hoe had ik moeten reageren en hoe moet ik dat in de toekomst doen? Hoe zouden ouders van Truusje benaderd willen worden? Inmiddels heb ik een hekel aan kind en ouders maar dat is niet goed, dus wil ik het anders aanpakken maar het kost me moeite. Kan er beter goed over nadenken dan weer geirriteerd met ouders in gesprek komen.
Neuh je reageert prima
Sneu dat truusje een stoornis heeft en een dood zusje maar dat geeft haar geen vrijbrief om te slaan/schoppen en spugen.
Ook kinderen met een stoornis moeten opgevoed worden!
Geen excuus
Zeker als je weet dat je kind tot dat soort dingen in staat is, houd je je kind extra in de gaten, neemt haar apart of verwijdert haar van het veld oid. Een stoornis kan gedrag verklaren, maar is geen vrijbriefje en wil niet zeggen dat het kind zomaar haar gang kan gaan, lijkt me.
Mooi voorbeeld: om de hoek woont een jongen met PDD-NOS. we woonden hier niet heel lang en mijn oudste zoon kwam hysterisch thuis, die jongen had hem geslagen met een stok. De striemen waren nog zichtbaar op zijn rug, keihard dus. Ik werd boos, heb jongen aangesproken die erg agressief reageerde (eigenlijk dus angstig). Een kwartier later stond zijn moeder op de stoep met zoon en heeft hem op zijn manier zijn excuses laten aanbieden. Verder heeft ze uitgelegd dat haar zoon PPD-NOS heeft en soms raar kan reageren, ook al gebruikte ze het niet als vrijbriefje. Als haar kind iets doet wat niet kan, grijpt ze in of houdt hem binnen. Heel goed eigenlijk. Nu is mijn zoon trouwens goede vrienden met deze jongen.
