Hoe maatgevend is wisc?

In zijn algemeenheid

..kan je makkelijker te laag scoren dan te hoog.

Ik zou me er alleen maar druk over maken als je die testresultaten ergens voor nodig hebt waar formele grenzen gelden. Wat let je om verder je beeld van je dochter te houden zoals het is, om af te gaan op wat je ziet? Daar is toch niets in veranderd?

Kennelijk, gezien het feit dat ze totaal door de molen wordt gehaald, is het resultaat wel belangrijk voor jullie. Dan nog kan je proberen haar zoveel mogelijk intuitief te benaderen, lijkt me allicht beter dan af te gaan op testresultaten van buiten. Jij kent haar al veel langer.

Ik zou nog een hele boom op kunnen zetten over testen en het concept IQ. Niet iets om je op vast te pinnen. Er is alleen maar een relatieve maat, dus er wordt gemeten in vergelijking met leeftijdgenoten. Het kan heel goed zijn dat je dochter niet beter presteert dan dit (en dus niet overdreven goed in vergelijking met leeftijdgenoten) terwijl ze wel heel lateraal denkt, een snelle analytische geest heeft en verbaal heel sterk is.

Een test is maar een test.

Om nog terug te komen op je vraag: meestal hoor ik wel kleine fluctuaties, en meestal presteren kinderen beter als er meer rekening wordt gehouden met hun persoonlijke "handleiding". Logisch ook wel, toch? Mgoed, je kind is geen score. Nu niet en als ze hoog gescoord had evenmin.

Relativering

Ker, de school en jij zijn een bepaalde weg ingeslagen om problemen met je kind te analyseren en te zoeken naar oplossingen, maar de weg die je ingeslagen bent levert in feite alleen maar meer vraagtekens en problemen op en brengt je verder weg van het oorspronkelijke probleem.
Dus misschien moet je even een paar stapjes terug zetten. en de school ook.

Voor zover ik het maar van internet heb geplukt is een intelligentiescore een relatieve score, dat wil zeggen dat het cijfer gerelateerd is aan wat de rest van Nederland doet. Dit zegt althans deze website: http://www.psyonline.nl/intelligentietests.html
Een score van 100 wil zeggen dat de helft van Nederland lager scoort en de andere helft hoger. Jouw dochter zou dan op 108 zitten, dat is net iets boven dat gemiddelde. Dat zou je dan een bovengemiddeld intelligent kind kunnen noemen, maar eigenlijk zit ze nog binnen de bandbreedte van gemiddelde scores. Ongeveer 40% (schatting) scoort hoger en 60% scoort lager.
Wat krijg je dan, in alle voorlopigheid natuurlijk: een gemiddeld intelligent kind, met een grote mondelinge taalvaardigheid, een creatieve nieuwsgierigheid naar de wereld om haar heen, maar moeite met rekenen, schrijven en automatiseren. Verder is ze onzeker en faalangstig, volgens jouw beschrijving of de beschrijving van de school. Als je individueel met haar gaat werken leert ze wel bepaalde dingen (klok kijken).
Het is de vraag waarom de school testen heeft geadviseerd, want eigenlijk komt deze beschrijving overeen met een normaal schoolkind dat op sommige punten veel vaardigheden heeft en op andere punten minder vaardigheden. School zou daarmee om moeten kunnen gaan, wat niet hetzelfde is als haar intelligentie opkrikken.
Jij lijkt nu verder te gaan in het spoor van 'ze is intelligent, want mijn intuïtie zegt het en de omgeving zegt het'. Dat kan, maar de vraag is of dat het grootste probleem is. Als moeder zou ik me drukker maken over die zonkerheid en faalangst. Dus ik zou zelf de vraag hoe ik haar zelfvertrouwen kan opbouwen belangrijker vinden. Als ze echt intelligent en creatief etc. is, dan heeft ze daar later in haar leven nog voldoende kansen voor om dat uit te bouwen. Las net ergens dat Wubbo Ockels een dyslectische beelddenker is, die het wel geschopt heeft tot astronaut. Ze hoeft geen astronaut te worden, maar haar eigen weg zien te vinden. De creatieve belangstelling voor de wereld om haar heen is een mooie gave. Wellicht is er ergens iets te vinden waar ze dat kan uitleven met mensen die haar verbaal tegemoet kunnen komen. Dat kan op allerlei gebiedjes, er zijn zoveel clubjes en groepjes, bladen zoals het blad Zo zit dat, of de Kijk voor oudere kinderen, het ligt er helemaal aan waar de interesse van je dochter licht. Als moeder zou ik dat proberen uit te zoeken en haar stimuleren om daar iets mee te doen. Dan kan ze haar sterke kanten in elk geval ontwikkelen en dat hoeft helemaal niet op school.
Op school, waar leren rekenen, schrijven etc. belangrijk is kan het mogelijk behulpzaam zijn dat de school haar ziet als een gemiddeld kind, dat de normale ondersteuning nodig heeft bij het leren. Wellicht kun je je eigen bevindingen met het individueel les geven nog meegeven. Interessant is dan de vraag: wat heeft haar geholpen om wel de klok te leren en wat belemmerde haar om het in de klas te doen? Als je daar achter bent of als de juf daar achter is kan ze kijken wat ze kan doen om je dochter ook in de klas aan het leren te krijgen.
Neem het zoals het is, heb vertrouwen in je dochter, sluit aan bij wat ze zelf laat zien en aankan en bouw zo haar zelfvertrouwen op, leer haar dat je op sommige vlakken goed kunt zijn en op andere vlakken minder goed en dat dat helemaal niet erg is, stimuleer haar om dingen toch te proberen, ook al lukt het allemaal niet zo goed.
Wacht rustig af of je intuïtie uiteindelijk nu wel of niet klopt, of dat het gewoon gepaste moedertrots is geweest. Je kind heeft nog een heel leven te gaan. Ondertussen kan de school doen wat je van een school mag verwachten, namelijk dat ze alle moeite doen om kinderen te leren lezen, schrijven, rekenen en klok kijken.

Tsjor

Verbaal, performaal

Je schrijft dat ze jou verbaal de baas is. Ook heeft ze een heel goed geheugen en is goed is smartgames. Ik denk dat het goed is te weten hoe ze per onderdeel gescoord heeft. En hoe zit het met het verbale en performale IQ? Is dat ongeveer hetzelfde of heeft ze een significante verschil tussen beide?

Hier ook

Mijn zoon heeft als onderdeel van zijn diagnose traject zo'n wisc test gedaan. Uitslag: intelligentie gemiddeld. Ik was eigenlijk ook een beetje verbaasd. Niet dat ik denk dat hij hb is, absoluut niet, maar ik krijg wel de indruk dat zijn intelligentie bovengemiddeld is oa ook omdat hij verbaal sterk kan zijn. Zijn juf van vorig jaar kreeg ook die indruk en vond ook dat hij ver beneden zijn niveau presteerde.
Maakt mij verder niet uit hoor of er nou gemiddeld of bovengemiddeld staat in de uitslag en wie weet zit ik er wel helemaal naast.
Hier trouwens helemaal geen V/P kloof.

Kloof

Hier een kloof van 40 (!) punten. Performaal (handelen) is lager. Later kwam ik er achter dat mijn zoontje DCD heeft. Leg mij maar eens uit hoe hij dan de doolhof heeft kunnen tekenen die in de WISC voorkomt?? Dus idd, de testuitslag is beïnvloedbaar door veel externe factoren

1 situatie

ik ken 1 kind dat twee keer getest is met een enorm verschil in de wisc-test, met 26 punten verschil. Dit kind heeft echter wel andere problemen en een grote kloof tussen V en P.

die moeder was ook erg verbaasd over de laagste uitslag (die net gemiddeld was) en vind zich veel meer in de 2e uitslag (die net niet hb is).
Maar omwille van de grote kloof tussen V en P kon die tweede uitslag eigenlijk niet als officieel worden gezien.

Maar toch

Mooi verhaal van Tsjor, en misschien klopt het wel. Toch vraag ik me af of je zoveel van school kunt verwachten, ze plaatsen vaak toch graag kinderen in hokjes en vinden het moeilijk om kinderen als een complex geheel te benaderen met sterke en zwakke kanten. Ook vraag ik me af of je kind er bij gebaat is om als een kind met een gemiddelde intelligentie benaderd te worden, in het geval dat je intuïtie klopt.
Dus ik denk dat ik er toch verder mee zou gaan. Ik ga er vanuit dat je kind niet getest is door iemand met veel ervaringen kennis met mb/hb? Dan zou ik met het rapport naar een hb deskundige gaan en daar je twijfels neerlegggen, wie weet wat zij er nog uit kunnen halen.

Is dat al teveel?

Billie: 'Ook vraag ik me af of je kind er bij gebaat is om als een kind met een gemiddelde intelligentie benaderd te worden, in het geval dat je intuïtie klopt.' In elk geval is iedereen nu op zoek naar een hogere intelligentie en is het kind ondertussen onzeker en faalangstig. Niet gelukkig dus, lijkt mij.
Als ik mijn eigen verhaal anders samenvat, an zou ik niet alleen een taak zien voor de school, maar ook voor de ouder: aandacht voor die onzekerheid zou ik als ouder willen hebben. En dat dan zonder dat je weet wat er allemaal wellicht achter zou kunnen zitten, maar door puur te kijken naar het kind, wat doet het, waardoor wordt het onzeker etc. en daarop te anticiperen. In de thuissituatie. De creatieve nieuwsgierigheid naar de wereld kun je ook in de thuissituatie uitgebreid stimuleren en ervan genieten. Ik heb daar wat voorbeeldjes bij gegeven, maar die zijn alleen maar relevant als je naar het kind zelf kijkt: waar gaan die vragen over, waar kan ze dat verder exploreren.
Voor de school blijft dan een gemiddeld intelligent kind over, dat op sommige vlakken beter is dan op andere vlakken en de vraag hoe je die minder sterke kanten extra kunt stimuleren. Dat zou een school toch wel aan moeten kunnen?

Tsjor

Ker

Het grootste verschil dat ik ooit hoorde tussen twee testen bedraagt 40 punten. VOlgens test 1 had kind een IQ van 99, volgens test 2 een paar jaar later een IQ van 139. Test 2 klopt want kind doet het nu uitstekend in de Leonardoklas.

Kennelijk heb jij best een ingewikkeld kind. HB én dyslexie én niet kunnen rekenen én faalangst. Het lijkt de mijne wel. Het vraagt veel van de tester om zo'n kind op niveau te laten presteren in de test. Ik kan daar uit eigen ervaring over meepraten.

Mijn dochter is ooit in Nijmegen getest. Flink HB (140+). Laatst is ze weer getest voor de start van de dyslexiebehandeling door een miepje (sorry hoor ik ben boos) van de schooladviesdienst. Resultaat: het kind is 20 punten minder intelligent.

Ja, en dan dus de vraag wordt een kind in iets meer dan 2 jaar zoveel minder intelligent of heeft de tester het gewoon niet zo goed gedaan. Ik weet zeker dat het laatste het geval is. De copingstrategie van mijn dochter is namelijk: bij twijfel niets doen...

Als je zo'n kind goed wilt testen is het niet genoeg als je een gezellig sfeertje weet te maken tijdens de test. Je moet in staat zijn om een onwillige (maar heel slimme) ontwijker te stimuleren toch tot het gaatje te gaan. En dat kan lang niet iedereen.

Als de uitslag van de test dus helemaal niet bij je gevoel past, laat haar dan nog eens testen met een andere test door iemand die veel ervaring heeft met complexe kinderen.

Succes

Testafnemer maakt veel uit.

Mijn jongste dochter is een half jaar geleden getest met de WISC. Was toen bijna 7. Het is een extreem schuw en faalangstig kind. De GGZ psychologe heeft eerst een aantal gezellige speel afspraken georganiseerd voordat ze de test begon. Nou ja, gezellig...kind deed helemaal niks. Ze deed uberhaupt nl. d'r mond niet open en zat te bokken in een hoekje. Het testte zelf was ook zeer intensief. Bij een beetje twijfel sloeg dochter dicht. Omdat de psychologe veel verder ging en meer moeite nam dan normaal kwamen er uiteindelijk wel antwoorden. Volgens de regels ging ze zelfs te ver. Maar ze deed het toch omdat zo'n kind anders niet te testen is. Dochter bleek aardig te scoren. Zowel performaal als verbaal rond de 124. Als hier een of ander miepje (om maar even in de zelfde trant door te gaan) had getest, dan was ze waarschijnlijk als zwakbegaafd uit de test gekomen. Ik ben met haar uitslag wel blij want op school kwam ze (in gr. 3) totaal niet uit de verf. Scoorde echt super slecht. Nu, met een andere aanpak, doet ze het zelfde opeens (bijna) foutloos. Maar haar gedrag zit ze zich zelf nog steeds erg in de weg en dat zal, vrees ik, wel van invloed blijven op haar school prestaties.

Haar oudere broer heeft destijds dezelfde test gehad en hij had een kloof van 53 punten! Dat kan dus ook nog. Hij was achteraf woest op de tester want hij begreep niks van de performale vragen. Hij snapte niet wat hij moest doen. Misschien dat hij op performaal vlak beter had gescoord met een ander test afnemer. Maar bij hem laat ik het maar zo. Hij heeft de test ook nergens meer voor nodig. Ik weet het zo ook wel.

Ker

Een WISC is inderdaad een momentopname en het hangt erg van de degene af die de test afneemt in hoeverre die rekening houdt met bepaalde omstandigheden en die ook kan beinvloeden in positieve zin.
Verder schijnt het idd zo te zijn dat het nuttig kan zijn om de test twee of drie jaar later te herhalen, zeker bij een twijfelachtige uitkomst en/of als het kind ten tijde van de test nog vrij jong was. Of bijvoorbeeld ene hele grote v/p kloof laat zien of zenuwachtig was etc. etc.
Mijn zoontje was 6,9 jaar ten tijde van de WISC-III test en hij was nog niet gediagnosticeerd als hebbende ADHD dus zonder medicatie.
Eerst moesten zowel de juf als ik vragenlijsten en observatielijsten invullen en daarna heeft de orthopedagoge hem eerst een dag op school geobserveerd, daarna is ze met hem gaan spelen en vervolgens is de test op twee verschillende ochtenden afgenomen. Onder het mom van "een leuk spelletje" dus zonder dat zoon wist waar het om ging.
De testuitslag gaf een zeer goed beeld van hoe zoon informatie opneemt, verwerkt en reproduceert alsmede hoe het zit met zijn concentratievermogen (in een 1-op-1 situatie in een rustige omgeving uiteraard), sociale vaardigheden, EQ etc. Een WISC test geeft als het goed is veel meer aan dan een intelligentiecijfer. Ik zit er weleens aan te denken om die test nog eens te laten doen omdat zoonlief zo jong was en nog geen medicatie had maar omdat de test hem zo goed beschreef en het plaatje klopte denk ik niet dat het zoveel meerwaarde heeft. Vermoedelijk zou zijn score nu nog hoger uitvallen maar dat is niet zo belangrijk. De V/p kloof blijft en is evident. Waarschijnlijk ook omdat hij grotendeels een beelddenker is maar als het zo uitkomt zijn taaldenken gebruikt. Hij redt het zo wel op school en waar het vooral om gaat is dat hij veel minder perfectionistisch, faalangstig en onzeker is geworden.
Het kan best zo zijn dat je dochter niet alles uit de test heeft kunnen halen wat erin zit door een heleboel factoren waar misschien niet genoeg of helemaal geen rekening mee is gehouden.
Onderpresteren, faalangstig en perfectionistisch zijn kunnen een grote rol spelen. Dyslectie ook maar je dochter kan ook gewoon hb zijn en een beelddenker en dan wordt al gauw gedacht dat een kind dus niet hb is maar wel dyslectisch. Het schijnt dat meer dan de helft van de (meer- en hb) kinderen die de diagnose dyslectie hebben gekregen helemaal niet dyslectisch zijn maar pure beelddenkers. Maar dat is een ander verhaal.
Je zou op zoek kunnen gaan naar een gespecialiseerd bureau en daar een uitgebreid onderzoek aanvragen. In Vijfhuizen zit een hele goede; voor meer info kun je op de site van HIQ kijken www.hiq.nl

Tsjor

Blijkbaar is het teveel gevraagd. Want nu lukt het school niet. En dan ga ik ervanuit dat ze dochter van Ker momenteel benaderen als een kind met een gemiddelde intelligentie, dat is normaal gesproken toch het uitgangspunt. Ik lees uit haar bericht niet dat school ook uitgaat van een hoge intelligentie.

Ker

Ik heb niet het hele draadje gelezen.

Hier een zoon die we op dyslexie en dus ook op intelligentie hebben getest. Uit de Wisc kwam naar voren dat het handig was om ook zijn hoogbegaafdheid verder te toetsen.

Een kind kan onderpresteren op een test. Maar de WISC meet hele andere dingen dan schoolse zaken. Het zijn spelletjes. Een beetje orthopedagoog/psycholoog ziet tijdens het afnemen van een test ook of een kind onderpresteert, faalangstig is etc.

Ik vind het vreemd dat je de hele boel hebt laten testen maar dat er geen enkele uitspraak is gedaan over de dyslexie. Ze houden misschien een slag om de arm omdat het kind nog geen RT heeft gehad. Heb je het uitvoerige testrapport? Hoe scoort je kind op woordvindingsproblemen en de onzinwoordentest? Dat zijn echt onderdelen waarop slimme, dyslectische kinderen uitvallen. Wat is er qua VIQ gemeten en wat qua PIQ? Dit zijn echt basale dingen die je als ouder wilt weten. Waarom laat je anders testen?

Ik heb niet zo'n heel erg goed gevoel bij het onderzoek. Je bent daar gekomen met een probleem (waarschijnlijk de achterstanden en mogelijk vermoeden hb) maar echt antwoord heb je niet gekregen, volgens mij.

Jij hebt het al over onderpresteren wat vaak verwijst naar hoogbegaafdheid. Je dochter heeft een achterstand. Dat is een feitelijke constatering waarschijnlijk. Maar dat behoeft niet direct te verwijzen naar onderpresteren. Het kan zijn dat het onderwijs slecht is geweest, je kind kan dyslectisch zijn, etc. Ik herken in mijn kind (140) helemaal geen HB kind. Zijn vriendje vond ik echt een HB-kind, maar had 'maar een iq' van 115.

Hier een dyslectische, hoogbegaafde zoon die matig presteert op school omdat alles met alles samenhangt.

Hier waarschijnlijk ook onderpresteerder

Mijn zoon is bijna 2 jaar geleden getest en hoewel de tester direkt na afloop zei dat het hier inderdaad om een hb kind ging, was dit uiteindelijk niet terug te zien in de score. Ook school en ikzelf waren verbaasd over de score. Op school is hij nl een relatieve onderpresteerder; uizonderlijk goede resultaten zonder er iets voor hoeven te doen.Verder past hij ook erg in het plaatje van een (h)b kind.

Zoon zat op het momentvan testen (en nog steeds, zie draadje extreme aversie tegen school onder ouders en school) slecht in z'n vel en hoewel hij op bepaalde subtests tegen het plafond zat wilde hij aan andere tests gewoon niet beginnen omdat hij die te moeilijk vond. Duidelijk geval van faalangst en perfectionisme en daardoor onderpresteren.

Ik denk dus dat het heel goed mogelijk is om op de WISC onder te presteren. Maar het belangrijkst is natuurlijk niet zozeer de score, maar een oplossing vinden voor de problemen. Als je echter een hoge WISC score nodig hebt om school te overtuigen is het balen als de score lager dan verwacht uitvalt. Is dat in jouw geval zo?

Hier

zoon, in groep 2 getest met de wisc (hij was net 6) met als uitslag een IQ van 111. Met (een redelijk aantal) uitschieters naar boven, 1 naar beneden en verder redelijk wat in het midden.
School bood hem niet veel extra werk aan en zo doorgesukkeld.
2 jaar later opnieuw getest, omdat zoon inmiddels wat autistisch gedrag liet zien (en dat in de familie 'zit') bij een bureau dat gespecialiseerd is in bovengemiddeld slim en autisme: IQ van 109 maar met de duidelijke aangeving gemaskeerd hoogbegaafd, beelddenker, ADD trekjes en autistische trekjes vermoedelijk veroorzaakt door onderpresteren.
Wij hebben hem toen een cogmedtraining laten doen (op advies van dat bureau en onder begeleiding van dat bureau, dus er zat vast wat broodwinning in dat advies )en nogmaals een test laten afnemen, de (verkorte) rakit dit keer, want opnieuw testen binnen 2 jaar mag wel met een andere test en hier kwam een IQ van 142 uit.
Wij hadden het cijfertje echt nodig om op school wat voor elkaar te krijgen. Helaas is dat zelfs met dat cijfertje niet gelukt en zit zoon nu op een Leonardo.
Onderpresteren op een IQ test kan heel goed. Hoe is de score opgebouwd, uitschieters op bepaalde subtesten of gelijkmatig? Veel fouten bij gemakkelijke dingen en later als het moeilijker werd minder fouten? Hoe was de houding? Als het goed is kijkt de tester niet alleen naar de uitslag, maar geeft ook de manier waarop kind met de test omgaat wat info en staat dat ook in het verslag. Bij ons stond al in het 1e verslag (toen hij 6 was)dat de tester niet zeker wist of hij 'alles eruit had gekregen' maar nadat hij gelijk nog een andere test gedaan had, en daar dezelfde resultaten had gehaald (precies ) liet hij het er verder maar bij zitten en geloofde hij het wel. Zo jammer!!!