Hoe nu verder met hulp voor zoon (vermoeden adhd)
Ik weet het even niet meer met mijn oudste zoon van 6. Afgelopen mei heb ik Jeugdzorg inschakeld omdat hij toch wel problemen heeft. Ik wil er niet al te diep op ingaan, maar ik vermoed dat hij ADHD heeft (hij heeft in ieder geval zo ongeveer alle symptomen). Zeker weten doe ik het natuurlijk niet, maar ik wil in ieder geval dat er serieus naar gekeken wordt. Daarbij heeft hij gedragsproblemen (driftig, onhandelbaar). Ik zelf vermoed dat dit voortvloeit uit zijn eventuele ADHD, of in ieder geval zijn hyperactiviteit.
Intake gehad met Jeugdzorg, verteld wat er aan de hand is, vragenlijst ingevuld enz enz. School heeft ook vragenlijst ingevuld en nu komt het: omdat zijn juf toen in de vragenlijst niet aan gaf dat er gedragsproblemen op school waren wilde Jeugdzorg mij niet verder doorverwijzen naar de Juttres (de GGZ voor de jeugd). Klopt, hij is op school erg meegaand, bedeesd, maar ook (en dat gaf zijn juf ook aan in die vragenlijst) wiebelig, beweeglijk, snel afgeleid, moeite met concentreren.
Ik heb ambulangte hulp aangeboden gekregen in de vorm van een maatschappelijk werkster die bij mij thuis komt om mij te helpen met mijn zoon. We zijn nu enkele maanden bezig, maar er is nog niks uitgekomen, behalve wat opvoedtips die ik zelf wel uit een boek kan halen. Heb is dus geen zak aan, kost me alleen maar energie.
Intussen ben ik zelf naar een pyscholoog geweest, lange gesprekken mee gevoerd. Zijn (voorlopige) conclusie: zoon heeft een lichamelijk probleem, dat heeft weerslag op zijn gedrag. Doorverwijzing naar fysiotherapeut, voor haptonomie of sensorische intergartei therapie. met idt laatste is hij vorige maand begonnen. De psycholoog zei wel dat het goed mogelijk is dat zoon ADHD heeft, maar dat hij ADHD als symptoom niet, niet als diagnose.
Intussen gaat het met zoon (en mij) steeds slechter. Zijn fysiotherapeute merkte afgelopen keer op dat zoon erg hyper was (op zich goed teken, want dan voelt hij zich op zijn gemak bij haar, als hij zich laat gaan). Hij wordt thuis ook steeds hyperder. Het is nu zo erg dat ik hem bijna niet meer om me heen kan hebben, want ik word gek van hem, dat gefriemel, heriie, weet ik wat allemaal. Heel erg natuurlijk, want dat maakt het natuurlijk erger bij hem. Ik kan mijn irritaties niet meer verbergen en dat merkt hij.
Kortom, we hebben echt hulp nodig, maar ik weet even niet meer wat ik nu moet doen.
Wie schakel ik nu in voor hulp??
Zo snel mogelijk
een vrij gevestigde psycholoog of psychiater benaderen. Daar heb je nu a la minute natuurlijk niets aan maar toch als er een afspraak staat dan heb je weer een lichtpuntje om naar uit te kijken. En bedenk je dat veel kinderen in deze periode extra druk/hyper zijn vanwege die gezellige sinterklaas. Maar ook daar schiet je nu zwart wit gezien niets mee op, probeer alleen wel serieus uit die neerwaartse spiraal te komen want daar bereik je niets positiefs mee, sterker nog het wordt van kwaad tot erger.
Heel veel sterkte.
Inderdaad
Inderdaad zou ik naar een ander gaan. Die psycholoog die je nu hebt vind ik ook wel een beetje vreemd klinken.
Wij zijn hier heel goed geholpen: www.adhdbehandelcentrum.nl . We konden daar ook snel terecht en ze hebben nou eindelijk eens echt goed naar ons geluisterd. Na korte tijd mét diagnose de deur uit gegaan. Die diagnose is niet overal erkend, maar wij zijn er tot nu toe een stuk verder mee gekomen.
Of.....
ga naar je huisarts, doe het verhaal uit de doeken en vraag een verwijzing naar de GGz. Het lijkt me wel belangrijk dat de diagnostiek duidelijk is, nu ben je al lange tijd bezig met hulp in allerlei vormen, maar weet je nog steeds niet zeker of het wel of niet ADHD is (of iets anders). En gezien ook een verdenking op lichamelijke problemen (wordt me niet duidelijk wat dat dat zou zijn, maar dat maakt ook niet uit), lijkt het me dat je bij een kinderpsychiater moet zijn.
ADHD is een stoornis met diverse kenmerken, en zelfs als die symptomen er zijn vanuit een ander (lichamelijk) probleem, dan moet goed uitgezocht worden wat dat is).
Het valt me vaak op dat het heel lang duurt voordat jeugdzorg doorverwijst naar de GGZ/ kinderpsychiater, terwijl ze zelf niet adequaat toegerust zijn om diagnosen te stellen
Reactie
Sorrie voor late reactie is er even niet van gekomen deze week.
frouke, voor zover ik heb begrepen is de jeugdafdeling van de GGZ hier de Jutters en daar kom je alleen terecht of via doorverwijzing van Jeugdzorg (en daar loopt het dus spaak hier) of via doorverwijzing van huisarts als er sprake is van vermoeden van ernstige psychishce afwijkingen (is hier geen sprake van). En je legt ook de vinder op de zere plek. We zijn nu aan het aanrommelen terwijl er niet echt goed naar mijn zoon is gekeken. Ik krijg ook steeds het gevoel dat het symptoombestrijding is en gerommel in de marges terwijl voor mij niet duidelijk is wat er aan de hand is.
Intussen heb ik een verslag gekregen van zijn fysiotherapeut en volgens haar heeft hij behoorlijke senso-motorische problemen. Haar advies: onbepaalde tijd fysiotherapie. Is misschien leuk en kan best zinvol zijn, maar is denk ik niet voldoende.
Ik ga op zoek naar een kinderpsychiatre, weet echt niet hoe ik dit moet aanpakken. Zo maar 1 uit de gouden gids plukken? Anders lijkt dat adhd behandelcentrum van Guinevere me wel wat. Waarom word hun diagnose niet overal erkend trouwens?
Erkenning
Voor een echte erkende diagnose moet je bij mijn weten bij een psychiater zijn. Bij dat centrum van ons zit die niet, alleen een gespecialiseerde kinderarts.
Voor ons was het voldoende, het rapport van het centrum heeft al genoeg deuren geopend. Ook een door ons voor school ingeschakelde medewerker van BJZ onderschreef de conclusies die erin getrokken werden.
Alleen als je in aanmerking wilt komen voor allerlei regelingen (PGB bv.) zou je in de problemen kunnen komen doordat de diagnose niet door een psychiater gesteld is. Best mogelijk dat je met zo'n rapport wel een verkort traject in kunt gaan voor officiële erkenning, dat weet ik niet zeker maar dat veronderstel ik.
Wij zijn indertijd hiernaar toe gestapt omdat we snel een diagnose wilden omdat school dwars ging liggen, die zaten te neuzelen over doorkleuteren etc.
Doorkleuteren
Ik denk niet dat ik in aanmerking wil komen voor allerlei regelingen. Ik wil gewoon duidelijkheid, of mijn zoon adhd heeft en zo ja, hoe we hem kunnen helpen..
Ooh, en over dat doorkleuteren, breek me de bek niet open, ik word nog kwaad als ik denk aan het advies van Jeugdzorg. Mijn zoon had in groep 2 concentratieproblemen, gaf zijn juf ook aan. Advies van Jeugdzorg: een jaar extra laten kleuteren!!
Ik heb dat advies uiteraard aan mijn laars gelapt en hij zit in groep 3 en vindt het geweldig dat leren lezen. Ik denk dat als ik hem had laten doorkleuteren hij zich helemaal nergens meer op zou concentreren.
Hoe komen ze er bij om zo'n gevaarlijk advies te geven, gebaseerd op niks (zoon had ook prima citoscore enz, zijn juf vond doorkleuteren onzin) echt ronduit schandalig!
Sharon: duidelijkheid
"Ik wil gewoon duidelijkheid, of mijn zoon adhd heeft en zo ja, hoe we hem kunnen helpen."
Je kunt sowieso zonder officiele adhd-diagnose met je zoon omgaan alsof hij het heeft. Dat kan bij geen een kind kwaad: dus duidelijk zijn, structuur bieden (en evt. visualiseren via pictogrammen), positief benaderen en soms wat dingen door de vingers zin die bij een ander kind misschien bestraft worden.
Vooral positief benaderen is belangrijk. Adhd'ers doen niet met opzet zo, ze blijven niet maar doorgaan met hun gedrag om iemand te treiteren oid. Ze zijn zo gewend om altijd maar te horen: "Stop er nou eens mee" dat het zelfvertrouwen ernstig kan worden aangetast "Ik bedoel het zo goed en toch zijn ze weer boos op me" of "Ik let toch op maar de juf zegt dat ik dat niet doe" of "Mijn dagdromen zijn harder dan wat de juf zegt." Bij mijn zoon dreigde dat even helemaal mis te gaan, na 2 jaar begeleiding vanuit school, thuis en een psychiater is het aardig beter met zijn zelfvertrouwen. Nu doet hij een sova-cursus en dan vind ik het wel mooi geweest.
Ben je trouwens al bij de huisarts geweest? Bij ons heeft deze een verwijzing geschreven, mede door schooladvies (ib'er heeft hem een aantal keren geobserveerd en bevindingen van leerkracht) en schoolarts. Daarna zijn we met die verwijzing naar een zelfstandig bureau voor de geestelijke gezondheid gegaan dat goed aangeschreven staat in de stad en hebben een maand of 4 moeten wachten op de intake. Daarna hebben wij en school lijsten ingevuld en vooral uit de lijst ingevuld door school bleek dat nader onderzoek nodig was. Thuis kan zoon meer zichzelf zijn en vertoont hij mindere verschijnselen. En uiteindelijk is bij onze zoon de diagnose gesteld door een kinderpsychiater.
Doorkleuteren grrr
Inderdaad, je wordt doodmoe van dat doorgekleuter. Zodra er maar IETS met een kind aan de hand is in groep 2 is kennelijk het enige dat veel mensen kunnen bedenken om het kind zijn tijd daar nog een jaar lang te laten verspillen. Leuk voor kleuters maar niet voor kinderen die vérder willen dan met de poppen spelen en stempelen. En kinderen waar "iets" mee is lopen toch al een grotere kans om verderop in het traject vertraging op te lopen. Niet te spreken over het verziekte zelfvertrouwen, ik vind het heel wat anders om een kind van 9 te laten doubleren en tussen de 8-jarigen te plaatsen dan een kind van 6 tussen de 5-jarigen. Het relatieve verschil is gewoon groter.
Je moet je voor jezelf inderdaad afvragen wat er zou veranderen als je een bepaalde diagnose hebt. Je kunt met iets meer zekerheid een bepaalde aanpak toepassen. Je kunt medicijnen gaan gebruiken (echt, een verademing, ook voor mijn zoon), je kunt toegang krijgen tot financiële regelingen, sommige mensen hebben meer begrip (en andere juist minder)...maar als je dat allemaal niet voor ogen hebt, dan maakt die diagnose niet zoveel uit.
Sharon
"voor zover ik heb begrepen is de jeugdafdeling van de GGZ hier de Jutters en daar kom je alleen terecht of via doorverwijzing van Jeugdzorg (en daar loopt het dus spaak hier) of via doorverwijzing van huisarts als er sprake is van vermoeden van ernstige psychishce afwijkingen (is hier geen sprake van)"
Ik denk dat je hier wel degelijk terecht kan. Op hun website lees ik dat ze een speciaal programma hebben voor kinderen met ADHD. Als je tegen de huisarts zegt dat je een verwijzing hiervoor wil, vermoed ik dat je deze direct krijgt.
Mocht je hier niet terecht kunnen, kijk dan eens verder. In andere draadjes in deze rubriek lees je geregeld het advies om naar een goede kinderpsycholoog of orthopedagoog te gaan. Dat hoeft dus helemaal niet bij een grote GGZ-instelling te zijn; er zijn ook veel vrijgevestigden en kleine praktijken.
Met onze zoon (7, oa ADHD-achtig gedrag en sens.integratie stoornis) gaan we momenteel ook naar een kinderpsycholoog, die bovendien psychomotorisch therapeut is (en dus alles weet van sens.integratie problemen). We zijn er pas een paar keer geweest, maar onze eerste indrukken zijn heel erg positief. Het gaat echt om zoonlief, om wat HIJ nodig heeft. Een echt individuele aanpak, en dat is fijn. Want welke diagnose er ook is (of niet is), uiteindelijk gaat het erom dat je kind zo goed mogelijk leert omgaan met zijn eigen sterkten en zwakten.
Erkenning
Onze zoon heeft een diagnose van een vrijgevestigde kinderpsycholoog (geregistreerd bij de NIP) en die wordt alom erkend. (even voor de volledigheid)
Reactie
Sorrie, voor late reactie, van alles, ziek kind, zelf moe en hoogzwanger, computer die er steeds de brui aan geeft 
Bikkel, wat betreft duidelijk zijn en structuur bieden, dat doen we dus al. Dat heeft hij ook echt nodig. Zodra de structuur een beetje wegvalt. (positief benaderen proberen we ook, allen geef ik toe dat mij dat steeds minder lukt, hoe heftiger zijn buien zijn (en op dit moment heel erg heftig, hoera voor december!!). We zien ook al redelijk veel door de vingers bij hem.
Ik ben al bij de huisarts geweest, ik heb toen een doorverwijzing gekregen voor een kinderpsycholoog. Daar ben ik dus ook geweest met zoon en ben verder doorgestuurd naar een fysiotherapeut.
Bij ons is het trouwens precies andersom Bikkel, op school is zoon veel rustiger en vertoont geen probleemgedrag (behalve erg wiebelig en snel afgeleid), maar thuis gaat het op alle fronten mis (juist omdat hij zich kan laten gaan). Daarom is het zo moeilijk om iets aan de grond te krijgen omdat Jeugdzorg vindt dat de thuisituatie eerst aangepakt moet worden, want daar zal het probleem wel liggen.
Ijsvogeltje, ik heb intussen de Jutters gebeld. Daar kom je inderdaad niet zo maar terecht. Een huisarts kan je alleen doorverwijzen als hij ook echt iets ziet bij je kind. Dan zou hij hem een keer moeten observeren, met school praten enz enz.
En ik weet dat ik ook bij een vrijgevestigde psycholoog oid terecht kan. Ik ben dus bij een geweest, niet geheel naar tevredenheid. Ik heb eerlijk gezegd geen zin om weer zo'n hele anamnese te doorlopen bij een andere psycholoog, als ik niet zeker weet of het wat is. Ik vin dhet nl heel moeilijk om te bepalen wie een goede psycholoog is of niet.
En hier
Is de bal weer een beetje aan het rollen. Ik heb de Jutters gebeld en uitgelegd wat er aan de hand is en dat ik een doorverwijzing naar hen wil. een persoon die ik sprak was stomverbaasd dat Jeugdzorg mij die verwijzing niet wilde geven. Ze zei letterlijk: belachelijk.
Maar goed, om een lang verhaal kort te maken: ik moet terug naar Jeugdzorg, aangeven dat ik toch echt een doorverwijzing wil, dat de maatschappelijk werkster met haar opvoedtips niet voldoende is. Dat wordt dan in de groep gegooid daar en over vergaderd en hopelijk komt er uit wat ik wil dat er uit komt.
Intussen heb ik de maatschappelijk werkster gesproken en zij heeft toegezged mij hier bij te helpen, middels een verslag.
Ik ben benieuwd!
Dank voor alle reacties en meedenken.
En als iemand een echt goede kinderpsycholoog of kinderpsychiater weet in de regio Zoetermeer, Den Haag, dan hoor ik het graag!
Beetje laat
heb de rest niet helemaal gelezen zal ik zo nog even doen, maar ik snap iets niet: je schrijft dat de huisarts alleen doorverwijst bij ernstige psychische problemen? eeehhh wat is ADHD dan? Lijkt mij een behoorlijk ernstig probleem....
Ik zou het toch eens bespreken met je huisarts. Als je kind nu al 2 jaar lang zeer ernstige buikpijn zou hebben waardoor de schoolprestaties eronder zouden lijden, zou je dan ook niet allang een keer een onderzoek bij een kinderarts hebbe gehad? Denk het wel...
Overiegens, er zijn ook kinderartsen die zoiets als ADHD-spreekuren hebben (vanwege wachtlijsten bij de GGZ, maar ook omdat veel mensen op de een of andere manier daar eerst komen en ze dus wel kunnen screenen en evt zelf doorverwijzen naar kinderpsychiater). Misschien kun je daar eens naar op zoek in een ziekenhuis bij je in de buurt?
Frouke
Frouke
Tja, je hebt een punt. Ik vatte ADHD niet op als een ernstig psychisch probleem. Het is natuurlijk wel een probleem, alleen kreeg ik de indruk dat de GGZ met ernstig psychische problemen andere dingen bedoelt. Misschien zit ik er naast.
Het probleem een beetje is dat deze huisarts nieuw is. Hij heeft mijn zoon maar 2 keer gezien. Wat de GGZ mij vertelde is dat een huisarts alleen naar hen mag doorverwijzen als de huisarts ook echt gegronde redenen ziet voor een doorverwijzing, dus niet alleen gebaseerd op wat ik hem vertel, maar wat hij zelf bij het kind duidelijk observeert. Natuurlijk kan een huisarts net doen of dat ook het geval is en een doorverwijzing geven, maar ik krijg de indruk dat mijn huisarts niet zo in elkaar steekt. Maar goed, ik kan het proberen.
Bedankt voor je tip om een kinderarts te bezoeken. Niet aan gedacht. Ik zal vandaag meteen et ziekenhuis bellen.
Sharon
Onze zoon heeft op school meer problemen omdat hij daar veel meer prikkels krijgt (daar heeft een adhd'er problemen mee, verwerking van prikkels) en omdat hij zich daar de hele dag dient te houden aan regels en dat kost hem moeite omdat hij erg impulsief is.Dat uit zich bij hem in concentratieproblemen en onrust: geestelijke en in mndere mate lichamelijke. Thuis weet hij precies waar hij aan toe is en het is voor hem te overzien: geen kinderen die van alles om hem heen staan te doen en te roepen maar alleen de andere kinderen uit het gezin. Thuis zijn aanzienlijk minder prikkels die hij dan ook veel minder hoeft te onderdrukken. Dat is voor hem een prettigere situatie dan school. Hij heeft veel meer overzicht. Vandaar dat hij thuis veel minderproblemen heeft. Hij hoeft ook veel minder.
Overigens ben ik het je eens: ik zie adhd ook niet als een ernstig psychisch probleem, het is een stoornis en met de juiste en consequente begeleiding kun je een heel eind komen. Maar dat kost veel tijd en veel geduld.
Maar, dat is wat ik mij steeds afvrtaag, waarom denk je aan adhd? Onrust en gewiebel kan ook andere oorzaken hebben. En niet iedere wiebelaar heeft adhd en niet iedere adhd'er is altijd wiebelig. Kan het niet zijn dat er iets anders aan de hand is?
Bikkel
Bij mijn zoon gaat het dus andersom. Hij heeft wel veel last van al die prikkels op school (hij is bijvoorbeeld in de vakantie een stuk rustiger), maar op school houdt hij zich juist in, hij gooit alles thuis er uit. Ook hier last van concentratieproblemen en onrust, in sterke mate lichamelijk en geestelijk.
Waarom denk ik aan ADHD? Hij heeft zo'n beetje alle kenmerken met als opvallendste: onrust, heel snel overprikkeld, hyper (hij kan echt doorslaan en is dan bijna niet meer te stoppen), extreem gewiebel, zich van stoelen ed laten vallen of glijden, impulsief, je niet lijken te horen.
Wat verder bij hem opvalt is dat hij in situaties waarin hij zich niet op zijn gemak voelt (bij vreemden, anderen thuis) of waarin hij zich overweldigd voelt (zoals op school) hij zich erg goed kan inhouden. Als hij zich op zijn gemak voelt, komt zijn 'ware aard' naar boven. Zijn fysiotherapeute gaat steeds meer zien dat hij erg onrustig en hyperactief is. Hij laat zich steeds meer gaan bij haar.
Ik zeg niet dat hij ADHD heeft, maar ik zie genoeg eigenschappen bij hem die voor mij een onderzoek er naar rechtvaardigen. Het kan ook zijn dat er iets anders met hem aan de hand is. Maar dat er iets is, dat staat voor mij vast.
Aanwezig
Oja, een ander heel opvallende eigenschap van mijn zoon is dat hij continu laat merken dat hij er is, of door lichamelijk onrustig gedrag, of door zijn mond niet kunnen houden (als hij niks te zeggen heeft dan maakt hij wel geluiden). Hij is altijd op een heel indringende manier aanwezig.
Sharon,een tip!
In Delft zit Dr.Vlasveld,gespecialiseerd in ADHD.
Ik meen dat hij een ADHDpoli heeft,maar ik weet niet in welk ziekenhuis.En verder is er sinds kort in Zoetermeer een vrijgevestigd kinderarts,Karin van Harrewijn,ook zij is hier zeer in thuis,en een buitengewoon fijne vrouw.Ik kan haar adres wel te pakken krijgen,als je interesse hebt.
Groetjes,Bastet
Bastet
He, dank je voor de tip zeg! Ik ben wel geintereseerd in Karin van Harrewijn (vooral omdat het in Zoetermeer is). Als je haar adres hebt, graag. Ik kan het niet zo gauw vinden op internet.
Klopt sharon
Ik ga maandag even bellen voor je,naar iemand die het wel weet.Mail me even op [email protected]
dan kan ik de info naar je doormailen.
groetjes,bastet
Update
Ik wil even laten weten hoe het hier nu gaat.
Het is me uiteindelijke gelukt om een doorverwijzing te krijgen naar de Jutters (jeugd GGZ). Ik heb hen zelf gebeld en aangedrongen en bij wijze van uitzondering kon ik bij hen terecht met alleen een doorverwijzing van de huisarts.
Net geweest voor intake. Zoon was erbij en op zijn best 
In januari wordt hij in een team besproken en wordt er een besluit genomen of zoon verder door hen wordt behandeld of dat we weer worden teruggestuurd naar Jeugdzorg. Ook moet school nog een vragenlijst invullen. De behandelaar van de Jutters zei wel al: ik kan je geruststellen, ik zie nu al voldoende aanleiding om hem hier verder onder behandeling te nemen.
Ik heb er nu wel vertrouwen in dat we eindelijk ergens komen!
Super
Dat klinkt goed, Sharon. De aanhouder wint! En gelukkig was je zoon op zijn best! 
Goed gesprek
Ja, ik ben erg blij dat zoonlief meewerkte! Voor de verandering
Was wel een goed gesprek. De nadruk kwam ook op andere dingen te liggen dat tijdens het gesprek met Jeugdzorg. Meer op de dingen waar ik me zorgen om maak.
Meewerken
Ja, dat meewerken ken ik wel. Onze zoon ging bij de intake ook demonstreren hoe hij op zijn ergst was, zoals rare geluiden maken, op de kop zitten op de stoel en op een gegeven moment lag hij zelfs onder de tafel. Er wasook nog eens geen zinnig gesprek met hem te voeren.
Onze dochter vertoont ook adhd-achtige kenmerken. Bij haar was niet duidelijk of dat te maken had met hb met dysharmonisch profiel of adhd. Zij liet zich juist weer van haar beste kant zien, zeer gefocust, was niet af te leiden wat men ook deed om haar uit balans te krijgen. Wel gedroeg ze zich als een enorme nerd: alles beter weten, iedereen verbeteren. Geen adhd in ieder geval, maar dat was ook wat man en ik al dachten.
Bikkel
Je beschrijft letterlijk hoe mijn zoon deed! Echt precies! Op een gegeven moment werd hem een vraag gesteld en liep hij gewoon de kamer uit of bij andere vragen gaf hij geen normaal antwoord.
Gek he
Normaal gesproken hoop je altijd dat ze zich super gedragen. En bij dit soort gesprekken hoop je dat juist niet, haha. "Leef je maar lekker uit, Pietje, dan ziet die mevrouw het probleem beter."...
(beetje ot)
in Disney had ik zoon ook een klein beetje verzocht niet al te rustig te doen als we zijn pas gingen halen en man gesommeerd zijn mondje te houden....
Anna?
Dat moet je me eens uitleggen, van Disney. Pas? Kun je met adhd een "passeerpas" krijgen ofzo? Dat opent perspectieven!
Yep!
Een brief van een arts, liefst in Engels, dat je kind ADHD heeft en heel moeilijk tegen lange wachtrijen kan vanwege te veel prikkels enz. (heb hem denk ik nog wel, de tekst) En je krijgt een speciale pas waarmee je vrijwel alle wachtrijen kan omzeilen.....de 1e keer voel je je wat opgelaten, maar na 3 keer loopt er een hele troste jongen (in ons geval dus) die maar wat trots is op zijn ADHD hahahaha....
Oehhhhh, handig! (nu wel zwaar ot)
Cool zeg! Bestaat dat ook voor de Efteling? Helpt het ook als er in de brief staat dat vooral de *moeder* van de adhd-er niet tegen wachtrijen kan?
Zo grappig, in de brief zetten dat het kind niet tegen prikkels kan en dan 430 keer achter elkaar in de achtbaan gaan.
Ik ga deze onthouden voor als we eens een keer naar zo'n park gaan!
