Hoe werd bij jullie kind de diagnose gesteld?

Zo ging het bij ons

Hoe het bij ons ging?
Kind was 4 en zat bij een aantal intake gesprekken van een uur. Speelde wat in een hoekje op de grond. Zei geen woord. In die gesprekken hebben wij uitvoerig verteld wat er was met hem. Daarna heeft hij een IQ test alleen op een kamertje gehad. Weer daarna is zoon een half uur geobsiveerd door kinder psychiater. Toen diagnose PDD-Nos. Op zich vind ik het een onderzoek van 3x niks, maar in ons geval kon een leek nog de diagnose geven. Hij had echt alles uit een boekje.

Jaren later heeft zoon 2x een therapie van een aantal weken op de GGZ gehad en daar uit kwam dat ze vonden dat hij geen PDD-Nos (meer) had, maar Asperger. Ook vonden ze dat hij een typische Asperger uit een boekje was. Nu vond en vind ik dat zelf minder. Sommige punten heeft hij gewoon niet. Overigens heeft hij genoeg weer wel om het toch te zijn.

Wat ik mis, en wat we ook duidelijk aangegeven hebben, is dat veel problemen juist bij school liggen. Wij hadden heel graag een observatie op school gehad. Nooit geweest en zal er ook nooit komen.

Mijn jongste kind staat nu op de wachtlijst voor onderzoek. Ik heb net gehoord dat de procedure nu anders is, maar ook nu weer geen school. En dat terwijl dit kind tuis een model meisje is en op school ernstige gedrags problemen heeft (daarvoor op kdv ook al).

Diagnose (lang)

Toen mijn zoontje vier jaar oud was, ben ik eerst op verwijzing van de huisarts naar een eerstelijns-kinderpsycholoog gegaan. Ik moest vragenlijsten invullen en school en de naschoolse ook. Daarnaast had ik een aantal gesprekken met hem en hij had 3 spelobservaties met mijn zoontje. Er kwam uit dat hij vermoedde (wat ik ook allang vermoedde) dat mijn zoontje een ernstige reactieve hechtingsstoornis had met hoogbegaafdheid en misschien ook nog Asperger en/of ADHD. We zijn toen doorverwezen naar het JeugdRiagg. Weer vragenlijsten, een observatie op school, een aantal spelobservaties, een IQ test en een aantal gesprekken met zowel kinderpsycholoog als kinderpsychiater. Diagnose: ernstige reactieve hechtingsstoornis, hoogsensitief en hoogbegaafd. Geen aanwijzingen voor Asperger of ADHD. We zijn nu in het intakeproces bij een kinderpsychiatrisch centrum gespecialiseerd in kinderen met hechtingsproblematiek en ook daar zijn er zowel door mij als door school vragenlijsten ingevuld, zijn er gesprekken met mij en mijn zoontje (nu 7,5), spelobservaties alsook een observatie op school. De reden dat er zo uitvoerig wordt geobserveerd is dat mijn zoontje nl. wel alle kenmerken vertoont van ADHD maar dat het nog niet helemaal duidelijk is of het drukke gedrag en de concentratieproblemen door de hechtingsstoornis komt (wat vaak wel zo is; daarom wordt er vaak misgediagnosticeerd als ook hebbende AD(D) of ODD of PDD-NOS) of toch niet door een aandachtstekortstoornis. Zodat hij wellicht toch in aanmerking komt om tijdelijk medicatie te krijgen tegen de ergste onrust. Verder: veel kinderen met een hechtingsstoornis vertonen totaal verschillend gedrag in verschillende omgevingen en bij andere (vreemde) mensen. Bijvoorbeeld op school het engeltje, thuis het verschrikkelijke bengeltje of andersom. Of extreem verlegen bij vreemden, extreem extrovert bij bekenden. Hulpverleners met een beetje kennis van hechtingsproblematiek weten dit en houden daar rekening mee. Bij hechtingsproblematiek moet er uitvoerig geobserveerd worden in verschillende situaties om mogelijk andere vormen van gedrags- en/of ontwikkelingsstoornissen uit te sluiten dan wel te bevestigen. Want verdere behandeling, therapie en begeleiding (ook en met name van de ouder(s)!) staat of valt met een juiste diagnose. Mijn zoontje krijgt waarschijnlijke individuele therapie, ik krijg begeleiding en samen krijgen we ook gesprekken. Het is een langdurige kwestie, en behandeling zal nog jaaaaren duren maar ik heb er alle vertrouwen in dat het goed komt. Alhoewel het heel zwaar is, zeker als alleenstaand moeder...

Hier

Hier eerst vragenlijsten ingevuld door ouders en school, toen een gesprek van een half uur waarbij hij op de achtergrond aan het spelen was. Toen op de wachtlijst (van december tot september) en weer een half uurtje gesprek waarbij zoon aan het spelen en tekenen was. Toen diagnose ADHD gekregen. Waarbij het advies dat schóól maar een IQ test moest aanvragen vanwege vermoedelijke hoogbegaafdheid "want dat is een probleem dat voornamelijk op school speelt, dus dat is niet aan ons om te onderzoeken" (???)

Ik vermoed stiekum dat het ADHD deel van de diagnose nog vóór de gesprekken al besloten was op basis van het feit dat ik (moeder) ook ADHD heb. Ik had in ieder geval graag wat méér onderzoek gezien, misschien meer observaties of tests, ook bijv. die IQ test had ik graag gezien want het is van de gekke dat dat alleen op school zou zijn

Martine

En hier

Eerst via huisarts aanmelden, dan poortwachter gesprek (telefonisch), daarna vragenlijsten voor thuis en school. Daarna gesprekken. Met en zonder kind. Daarna diagnose gesprek.
Dat was voor onze oudste zo. Met onze 2e Hebben we het stukje van de poortwachter overgeslagen. En hadden we diagnose iets sneller. Aan de ene kant vind ik het met de vragenlijsten wel heel magertjes maar aan de andere kant als je een goed beeld van je kind schept bij een behandelaar, dan haal je veel uit zo'n gesprek. Trouwens kunnen mijn kids zich enorm aanpassen in een vreemde situatie. Onze oudste sluit zich helemaal af en laat totaal geen druk gedrag zien.. Dus niet te onderzoeken in een 1 op 1 onderzoek met een psycholoog ofzo.
Voor nr 2 hebben we ook een intelligentie onderzoek gehad gewoon via de ggz. Ook omdat ze er een vermoeden was dat hij hoogbegaafd zou zijn.. Niet via school juist via de ggz. Dat ging trouwens ook enorm snel. 1 week aanvragen, week later test, week later uitslag.

Wisslend

Wat een verschil kan er tussen zitten dan. Observatie op school vind ik ook een hele goede. In zo'n onderzoekssituatie op een kantoor zijn ze toch vaak niet helemaal zoals als ze anders zijn. Bij ons in ieder geval niet.
Maar het blijft me wel verbazen dat er soms zo 'makkelijk' diagnoses gesteld worden.

Hier

bij de jongste het complete traject, aanmelding via huisarts, vragenlijsten voor ouders en school, gezinsgesprekken, gesprekken met ouders apart, psychologischeonderzoeken, obeservatie door psychiater, IQ-test en uiteindelijke diagnose gesprek met de conclusie ADHD/ODD. Nu zijn we twee jaar verder zit ons meisje op de dagbehandeling en zijn ze opnieuw aan het kijken naar de diagnose. Er zijn toch wel heel veel dingen die waarschijnlijk niets met de ADHD te maken hebben.

Bij onze oudste is aan het einde van het vorige schooljaar een versneld onderzoek geweest, de oudergesprekken zijn vervallen, alleen vragenlijsten, psychologische testen, psychiatrische observatie en IQ test met uiteindelijke diagnose ADHD.

Pauw

Ik vind het slecht hoor, zo'n observatie en dan zo een heftige diagnose!
Bij mijn zoon ziijn we er ook niet helemaal uit; hij heeft in ieder geval ADHD maar ook nog iets als PDD-NOS en/of NLD erbij. In het verleden is hij onderzocht door een onderzoeksteam van studenten die constateerden dat hij ODD heeft: neiging naar CD!! Op dat moment heb ik me daar ook zorgen om gemaakt, maar nu is die diagnose weer herzien;zijn neiging tot conflicten aangaan heeft meer te maken met starheid en eigen plan willen trekken; PDD dus.
Kalmte kan je redden! Maak je niet te veel zorgen, het kan echt fout zijn, zeker bij zo'n oppervlakkige observatie!

Ik zou zelf echt staan op een zeer uitvoerige diagnostiek met meerdere observaties op verschillende locaties (thuis, op school, evt. naschoolse) en gesprekken. Een juiste diagnose is zo ontzettend belangrijk voor de toekomst van je kind! Plus dat daarbij komt dat er veel aandoeningen zijn die elkaar overlappen dan wel veel symptomen die op elkaar lijken. Dat het een langdurig traject is, zo'n hulpverleningsproces, is een feit maar zorgvuldigheid kost nu eenmaal tijd.