Huiswerk, erbij blijven?
Zoon, (14, ADD) heeft moeite om aan zijn huiswerk te gaan en te blijven. Daardoor komt het erop neer dat er meestal een ouder in de buurt moet blijven om hem aan het werk te houden. Dat is nogal pittig vind ik, omdat ik meestal de pineut ben. Vader heeft altijd wel iets anders te doen, en ik vind het ook niet leuk om zoon de hele middag alleen te laten zitten.
Hoe gaat dat bij jullie? Doet je kind in zijn eentje zijn huiswerk? Heeft hij de zelfdiscipline om door te werken of gaat hij dan al snel iets anders doen?
Ik zit te twijfelen hoeveel ik hem los moet laten en hoeveel ik erachteraan moet zitten. Onvoldoendes, door niet gemaakt huiswerk, niet geleerde toetsen, zijn ook niet leuk
Dochter, geen ADD, doet alles zelfstandig.
Proces
Ik zie het als een proces, waarbij de zelfstandigheid van mijn zoon steeds een beetje groter wordt.
We staan nu nog aardig aan het begin, dus ik bemoei me er nog mee.
Maar het is de bedoeling dit in kleine stapjes los te laten. Ik bemoei me nu overigens al nauwelijks met de inhoud. Het gaat vooral om de buitenkant. Zoon valt stil als er geen pen te vinden is op zijn bureau. Dan loop ik langs, zie dat hij niets doet en dan help ik hem over de drempel heen. (wat klinkt dat erg, als ik het zo opschrijf, maar hij kan écht een half uur stilvallen met zijn werk, om zoiets onbenulligs, écht waar)
Nu zijn we zover dat ik de vijf minuten methode (van het lastig slapen gaan bij peuters). Elke vijf minuten kijk ik even om een hoekje, om te zien of hij nog werkt.
Hij mag op zijn kamer geen telefoon, tv, of laptop, want anders lukt het overigens helemaal niet om tot werken te komen.
Ja, erbij blijven
Toevallig schreef ik vandaag net een lange reactie bij Ouders en School op een huiswerkdraadje over mijn zoon geen ADD maar wel dyslexie:
Uit het andere stukje: Hij is inmiddels al veel zelfstandiger dan vorig jaar in de brugklas. Toen was hij half oktober helemaal overstuur en overspannen. Hij was nooit klaar maar leerde hele middagen en avonden en in het weekend.
Toen heb ik tot eind januari heel fors de leiding overgenomen. Dit hield in maximaal 1,5 uur per dag, niet meer oeverloos leren, maar samen effectief zitten leren in blokken. En verplicht vrije tijd nemen en leuke dingen doen(!) Ik heb destijds ook aan de mentor verteld dat sommige dingen dus niet af zouden zijn (van 8 dezelfde sommen, maakte hij er 4). Deze structuur gaf hem veel rust, zijn resultaten gingen omhoog. Hij leerde wat beter hoofdzaken van bijzaken scheiden. En belangrijkste: hij had weer plezier!
Daarna is hij toenemend tot helemaal zelfstandig geweest in maart april, dat lukte toen nog niet helemaal (onvoldoendes regende het), maar aan het einde van klas 1 en nu in de tweede regelt hij het meeste plannen zelf en kijk ik mee (af en toe stuur ik wel nog bij). School blijft hele opgaaf voor hem.
Aan het eerder stukje voeg ik nu toe: Hij zegt zelf ook vaak: "ik vind het moeilijk om mijn gedachten erbij te houden." Ook als ik met hem werk, moet ik hem er echt even bij halen/houden. Dat lukt soms niet, dan pauzeren we of gaan we de volgende dag verder. Ik word dan ook niet boos, maar ben blij dat hij het even meldt. Dit itt zijn vader, die er echt niet tegen kan en wel boos wordt. Dus komt het meestal ook op mij neer. Ja, dat is zwaar. En ook mijn geduld houd wel ergens op.
Stapje voor stapje leert hij steeds beter om alleen geconcentreerd te werken. Dat blijft moeilijk maar gaat wel steeds beter. Nu in de tweede klas is hij echt veel zelfstandiger aan het werk. (hoera!)
