Hulp gevraagd bij primaire agressieve reactie
Ik ben op zoek naar wat praktische tips voor mijn 8 jarige zoon met dyspraxie. Hoewel hij op motorisch vlak veel kan, hij scoort heel hoog op de ABC-movement test, komen we er niet zo goed uit bij bepaald gedrag. Een van de dingen is dat hij heel fel kan reageren op met name zijn broer. Die heeft er een handje van om hem uit te dagen, maar het gaat ook wel eens per ongeluk. In het spel doe je wel eens iemand pijn, broer zegt sorry (schreeuwt sorry), maar kind reageert heel direct met tamelijk agressief gedrag. In het verleden reageerden wij door hem te straffen en te leren dat hij naar ons moet komen. Maar kennelijk is die stap te groot, ik wijt het aan een planningsissue en het lukt ons maar niet om hem daarin te sturen. Dus ben ik nu op zoek naar hulp, er zijn vast ouders in deze rubriek die dit gedrag herkennen, wellicht uit een andere hoek. Straffen heeft dus geen zin, hij kan er eigenlijk niks aan doen. Belonen werkt wel, maar alleen als wij dicht in de buurt zijn (zoals op vakantie), daarnaast heeft het maar even effect. Ik zit zelf te denken aan een armband of zo, iets wat hij altijd bij zich heeft, en een soort stoplichtfunctie heeft. Iets wat bij de meeste mensen in te prenten is, maar bij dit kind wat moeizamer gaat. Weet iemand of er dergelijke hulpmiddelen zijn, of een of andere methode?
En verder, mocht er iemand zijn met meer tips om zijn gevoel voor eigenwaarde te verhogen, ze zijn meer dan welkom.
Vast bedankt voor het meedenken!
Behandelaar
Wat zegt zijn behandelaar er van? Heb je deze kwestie al voorgelegd?
Verder geen ervaring...
Ook
Hoi,
Onze zoon was ook op een zeer vervelende manier agressief tegen mij en zijn zusje. Dit werd deels ingegeven door zijn adhd (impulsief) en door zijn negatieve zelfbeeld. Hij voelde zich verschrikkelijk. Alle negatieve gevoelens richtte hij dan op dat ene punt (zusje) en hij moest gewoon iets doen om deze spanning te verlichten. Juist bij ons thuis, waren ik en zusje het. Ik was met name de klos omdat ik er tussen sprong.
Zus was steeds de klos, deels doordat zij zich regelmatig op een bepaalde manier gedraagt die zoon heel erg irritant vindt (en wij ook, maar wij kunnen onze gevoelens beter reguleren). Maar zij was ook de klos omdat zoon in bepaalde opzichten jaloers was op zusje (lief, schattig, minder verantwoordelijkheden).
Het is een heel proces geweest om dit te doorbreken.
Ten eerste hebben wij zoon geleerd dat, hoewel je in de ideale situatie nooit agressief hoeft te zijn, dat soms wel nodig kan zijn (of lijken). Maar dat er veel verschillende vormen van agressie zijn. Sommige vormen zijn niet zo erg schadelijk en geven vooral grenzen aan, sommige vormen zijn wel schadelijk. Die laatste willen we zo veel mogelijk voorkomen. Toen hebben wij samen met zoon naar gedragalternatieven gezocht.
Snap je me? Zoon had bijvoorbeeld de neiging om zijn zus bij haar keel te grijpen. Ik heb op een rustig (!) moment een cursus anatomie gegeven, duidelijk gemaakt hoe eng en gevaarlijk het is, en dat wij wel heel slechte ouders zouden zijn, als we daar niets aan deden. Ik heb verteld dat we, er een fikse straf aan zouden moeten gaan verbinden, als het zo doorging. Ik heb gezegd dat het toch onacceptabel zou zijn als ik hem niet met zijn zus in een kamer zou kunnen laten. Toen hebben we samen bedacht dat hij zijn zus, als hij het 'echt niet kan houden' wel beet kan pakken met haar hoofd onder zoons arm. Zo ontstond dus op een gegeven moment de paradoxale situatie dat zoon zijn zusje aanvloog, haar hoofd onder zijn arm nam en toen naar mij opkeek van: 'Knap he mam, ik doe wat we af hebben gesproken'. Heel apart.
Natuurlijk wil ik niet dat hij agressief is. Maar, en daar gaat het uiteindelijk om: Hij heeft haar nooit meer bij de keer gegrepen!
En zo hebben wij alle verschillende vormen van agressie ontrafeld en er alternatieven voor gezocht.
Daarnaast hebben we grote oplossingen gezocht voor zijn negatieve zelfbeeld, wat gedaan met de jaloezie en met het irritante gedrag van zusjelief. (want dat was ook hoognodig) Het is een heel proces van jaren.
Het is geen koek en ei hier hoor. Af en toe gaat het nog mis. Maar zoon is nu alleen nog maar agressief als zijn zusje zelf extreem uitdagend en (verbaal) agressief tegen hem is.
Pff, wat een verhaal, ik hoop dat je er iets aan hebt.
Ken het
Onze zooon (7 ADHD) heeft er ook een handje van, dus ik lees mee wb tips. Ik moet wel zeggen dat sinds hij Ritalin krijgt het beduidend minder is. Toch kanhet soms nog de kop op steken op totaal onverwachte momenten. Zoals vandaag, was heel gezellig, alles koek en ei, en ineens wordt hij toch agressief en boos. Gaat uitdagen, schelden, huilen. Voordat hij medicatie kreeg vloog er regelmatig meubilair door de kamer, dat is gelukkig een heel stuk minder geworden. Bij hem frustraties, wrs ook laag zelfbeeld, erg snel overprikkeld.
Sharon
Dergelijk ADHD-achtig boos en oncorrigeerbaar gedrag komt me wel bekend voor, gelukkig niet aggresief hier. Maar dan uit het verleden. Het komt hier gewoon steeds minder voor. Vroeger was het elke maand een keer, nu hoogstens elk jaar. Ik denk toch onder invloed van de medicatie en het geleerd hebben beter om te gaan met de ADHD. En af en toe een beetje meebuigen, als je als ouder niet te veel te verliezen hebt in de kwestie op zich. We láten 'm bijvoorbeeld gewoon een beetje tijdrekken bij het slapen gaan, want dat voorkomt die reactie. Dan hebben we win-win.
Voor het kind van Laranja weet ik het niet, dyspraxie gaat samen met planningsproblematiek. Laranja, waar ben je? Wat zegt de behandelaar er nu van?
Guinevere
Vroeger kwam het hier 2 keer per dag voor en nu een paar keer per week. Vooral dat met meubels gooien is enorm afgenomen, bijna niet meer nu, zo maar boos worden gebeurt nog wel vaker, maar met minder agressie.
En meebuigen doen wij ook wel hoor. Ik zeg altijd: pick your battles!
Info
Hoi,
Je bericht viel op omdat het voor mij heel herkenbaar is. Lees eens 'the explosive child'. Ik denk dat je daar heel veel herkenning in kan vinden en een aanpak.
Succes&sterkte
Agressief gedrag
hoi
ik heb ook 3 jongens de oudste van 12 jaar heeft ook last van agressief gedrag zijn broertje van 9 niks van dit gedrag naar zijn jongste broertje van 6
en de van 12 heeft ook last van woede aanvallen
maar ik ben er na lange tijd wel achter gekomen waarom hij dit gedrag vertoont
maar het kost veel tijd en aandacht
en hij heeft nu zijn woede aanvallen en agressie redelijk onder controle en ze kunnen nu ook samen wel leuke dingen samen doen b.v vissen
zo kan ik ook nog wel doorschrijven mvg
