Ik zie het even niet meer zitten...(vo-school)

Applaus karmijn

Ik heb niets toe te voegen aan de topic van Karmijn. Prachtig nuchter omschreven. Je zit daar voor je kind en emoties zijn dan erg moeilijk onder controle te houden. Maar een bijna zakelijke aanpak werkt erg goed, weet ik uit ervaring.
Ik straal ook een houding uit van:"Ik weet toch dat school het beste met mijn kind voor heeft, we moeten sàmen naar een oplossing zoeken."
In de verdediging schieten of schuldigen aanwijzen werkt meestal averechts. Er komt een dag en dan hangt er een diploma van je kind in een lijstje. Tot die tijd blijft het sturen, schipperen en soms je onvrede aan de kant schuiven.
Anna, veel succes morgen!

Ik kan niet meer, ik ben op...

vandaag mail....hij zou gespiekt hebben. Het verhaal wat hij verkondigt is wat vaag. Hij krijgt (wat mij betreft terecht) een 1. Maar in de mail staat dat hij bij het nabespreken voor mij en de docent geen fraaie benamingen had, maar dat ontkent hij hier ten stelligste.
Geen goed begin voor morgen en in de mail stond dus ook al dat de zorgcoordinator aanschuift....Ik ben het daar niet mee eens, dat was niet de insteek van dit gesprek. Komt bij, zoals Karmijn al aangeeft, neem iemand mee. Ik heb niemand om mee te gaan. Man moet werken, ik heb met veel pijn en moeite de andere 2 onder kunnen brengen....
Ik heb dat dus ook aangegeven, dat ik dat niet prettig vind.
Ik heb op advies van Karmijn ook alvast een mail naar de amb. begeleider gestuurd en ook de onderwijsconsulent heeft haar al een mail gestuurd.
Maar dit werkt natuurlijk niet in zoons voordeel. Heb ik ook gezegd! Waarom nou? juist omdat hij al zo in de picture staat moet je aan alle kanten voorkomen dat je opvalt. Het wil er maar niet in bij hem...

En ik kan echt niet meer, het huilen staat me nu echt nader dan het lachen en morgen een gesprek met die coordinator, dat trék ik gewoonweg echt niet!

Mentrix

zegt coordinator af, het leek haar handig om het in 1 keer te doen...mij lijkt dat je dat dan wel even overlegt met de andere partij en niet eenzijdig beslist. Maar het is dus wel tekenend voor hoe deze school met dit soort dingen omgaat...

Onderwijsconsulent heeft overigens een duidelijke mail naar Amb. begeleider gestuurd waarin hij ook aangeeft dat wij geen vertrouwen meer in de school hebben...op dit moment heb ik echter ook niet veel vertrouwen in zoon meer, of hij me echt wel de hele waarheid vertelt bij alles....En wat dan? Als ik hem al niet meer vertrouw, wie dan wel?

Anna

Pas op hoor, geen niet-helpende gedachten gaan denken. Probeer realistisch te blijven.
Natuurlijk zal jouw zoon 'zijn' waarheid aan jouw vertellen. Dat die waarheid niet altijd zal kloppen met die van de mensen om hem heen, dat is logisch. Hij is wie hij is, en hij zou natuurlijk soms zo graag willen dat hij iets anders heeft gedaan dan wat hij deed. En voor je het weet, wordt dat dan zijn waarheid. 'De wens is de vader van de gedachte', dat zeggen ze altijd en dat is niet voor niets.
Jouw zoon heeft het zwaar, hij staat onder grote druk. De school bekijkt hem met argwaan en wantrouwen. Trap jij niet in die val. Ook als hij niet de waarheid vertelt, dan wil dat niet zeggen dat je hem niet kunt vertrouwen. Het betekent alleen dat je niet blind op zijn woord af kunt gaan. Maar welke ouder kan wel blind op het woord van haar kind varen. Dat kan niemand doen.
Mijn oudste is een brave Hendrika, maar ook zij heeft weleens tegen mij gelogen over haar aandeel.
Neem tijdens dat gesprek jezelf in acht. Als het niet gaat, dan gaat het niet. Dan stop je het gesprek en zeg je dat je tijd nodig hebt om te denken.
Realiseer je dat ze op school nu misschien heel negatief over jouw zoon praten en dat dit pijnlijk is. Ik en iedereen hier weet hoe verschrikkelijk dat snijdt in je ziel.
Maar val niet in de kuil waarin jij dan tegenover hen komt te staan. Jouw uitdaging is om redelijk te blijven, je dwingt hun dan ook in constructief gedrag.
Laatst las ik dit http://www.hetwormgat.nl/dramadriehoek-1-over-het-hoe-en-wat/
Trap niet in die drama driehoek. Zorg dat je geen aanklager, geen slachtoffer en geen redder wordt. Jij bent Anna en jij bent intelligent. Jij weet dat de waarheid in het midden ligt.
Het helpt om dat te benoemen. 'Ik hoor dat jullie nu heel negatief over mijn zoon praten. Als moeder krijg ik dan de neiging om hem als een leeuwin te gaan verdedigen. Dat werkt niet, dan komen wij tegenover elkaar te staan. Dat wil ik niet want het is niet in zijn belang.'
En als ze dan toch door drukken, kun je zeggen dat dit gesprek niet lukt en dat je een andere afspraak wilt maken, waarbij in ieder geval je man ook aanwezig kan zijn.
Niet in paniek raken hoor. Je bent een prima moeder, je bent al zo ver gekomen met je zoon. Ik herinner mij nog goed jouw draadjes over hoe het vroeger ging. Denk daaraan, je bent al zover gekomen.

Dank je karmijn...

die had ik even nodig, al zit ik nu wel grienend achter de laptop.... Maar goede huil zal ik maar zeggen. Je hebt gelijk, ik ben al zover met zoon...ik ga je zin uit het hoofd leren

Over het incident van vandaag

ik schaar dat eigenlijk onder puberale baldadigheid. Als "normale" VO-scholier heb ook ik weleens een poging tot spieken gedaan, soms lukt het, vaak niet. In een klas van 10 leerlingen val je natuurlijk extra op. In die zin is het van zoon vooral "dom", of hij nu wel of niet de intentie tot spieken had, hij heeft in ieder geval de schijn tegen!
Ik ben dan wel benieuwd wat hij voor minder fraais over mij en de docent te zeggen had eigenlijk, maar misschien moet ik het maar laten voor wat het is.

Anna

Ik heb helaas geen wijze woorden voor je, maar denk wel aan je. O ja, één tipje: ik grijp de AB'er altijd even in haar lurven na een gesprek, terwijl de juffen weer aan het werk gaan en AB'er en ik samen het schoolplein af lopen. Dan kun je beter contact leggen en vrijer praten dan tijdens Het Gesprek. En dan zou je ook kunnen informeren wat zij weet over andere scholen en of zij nou vindt dat hij op SO thuishoort (als zij zoon tenminste kent en niet alleen de verhalen van school).

Evanlyn

ik denk niet dat zij zoon kent, ze is helaas net nieuw omdat de vorige ambulante begeleider wat anders is gaan doen. Dat komt dus ook allemaal erg ongelegen. Ikzelf heb ook nog nooit kontakt met haar gehad, tot nu dan. Ik weet niet eens hoe ze er uit ziet...

We zien vanmiddag wel. Onderwijsconsulent heeft wel met amb. begeleider gesproken en we wachten sowieso dit gesprek even af. Verder wordt er momenteel bij een andere VO-school geinformeerd naar de zorgstructuur daar en kijken of zoon daar in zou passen...

Mooi zo,

dat is dus in gang gezet. Als je meerdere opties hebt, voel je je ook niet zo gauw klem gezet.

Het gesprek

Nou, eigenlijk verliep het gesprek best goed. In aanvang was het toch wel over en weer en vooral tegenover elkaar, waarbij de amb.begeleider toch eigenlijk als een soort van mediator optrad. Ik vond haar erg kundig! Ze was heel duidelijk, luisterde erg goed, vatte ook heel goed samen wat ze van ons hoorde. En vooral, zoals ik net uit een mail begrijp, ziet zij echt nog wel mogelijkheden met deze school! Dat betekent dat zij nog helemaal niet overtuigd is dat hij niet op regulier kan blijven. Dat is wel positief! Ik heb ook aangegeven hoe zoon zich in bepaalde situaties voelt. En dat hij vooral bang is, wat hij dan uit in woede. Een klein meisje zou gaan huilen, hij wordt boos. En zeker als je de discussie aangaat. Verder hebben we ook besproken dat zoon nu eenmaal ook graag publiek heeft, en als de klas dan gezellig mee doet of gaat lachen, ja, dan heeft hij wat hij wil. We hebben nogmaals besproken dat school veel eerder aan onze bel moet trekken, dat wij soms zoon nog weleens terug kunnen halen uit een neerwaartse spiraal. En gevraagd of er een mogelijkheid is dat HIJ zelf even met ons belt als hij zich onprettig voelt.
Verder heb ik maar weer aangegeven dat ik nog steeds denk dat zoon onder zijn nivo zit, dat hij zich gaat vervelen, en dat dat alleen maar meer problemen geeft. School zegt dan, hij raffelt het huidige werk af en maakt maar de helft. Waarop ik dan weer zeg, ja, omdat het te eenvoudig is, die hersens hoeven niet te werken. Draai het nou eens om! Daar was de amb.begeleider het ook wel mee eens!
Ze vroeg ook aan mij, of ik denk dat hij volgend jaar nog regulier kan doen, omdat hij dan niet meer in de zorgklas zit. Ik denk van wel. Als ze hem maar aan het werk zetten, dat hij geen tijd heeft om de clown uit te hangen!
Ook wil ze dat we wekelijks een contactmomentje hebben, en dan ook benoemen wat er wel goed ging die week. Om de neerwaartse spiraal waar we met school in zitten proberen om te buigen.
Voorlopig de lucht weer even geklaard dus, nu kijken wat die zorgcoordinator nog doet, ik wacht nog even af!

Niet slecht

Gelukkig klinkt dit niet heel slecht. Hopen dat er nu een opening is voor een constructievere houding van deze school.

Anna

Als meelezer (ik kan je helaas zelf niet helpen, maar gelukkig zijn er geweldige reacties van o.a. Karmijn) wil ik je een compliment geven. Ik vind dat je het geweldig doet. Zo even een hart onder de riem. Hou vol!
Ik ben ook blij voor je, dat het gesprek zo is verlopen en de nieuwe ambulant begeleider zo competent lijkt.

Fijn om te horen!

Een goede AB'er kan echt het verschil maken. Zelf heb ik er nu ook zo een, dus ik kan iets meer loslaten (waar de school weer erg blij mee is ). En dan nog de onderwijsconsulent erbij...goed gedaan. De school weet dat je er bovenop zit en dat ze nergens mee wegkomen. Je zult wel nooit beste vrienden met ze worden, maar dat hoeft ook niet. Als ze maar doen wat ze moeten doen.

Vandaag

ook al meteen een heldere mail van deze AB-er! Waar ik die andere nog al eens achter de broek moest zitten. Uiteenzetting van het gesprek en de gemaakte afspraken! Duidelijk en helder! En nog een aparte aan mij en de onderwijsconsulent.
Vertrouwen moet natuurlijk weer opgebouwd worden, dat is helder. Zij gaat maandag ook met zoon zelf praten over bepaalde dingen, bijvoorbeeld, of hij alle regels die er gelden wel echt begrijpt. Je kan wel denken, hij is slim, maar begrijpt hij ook het waarom van de afspraken (bijv. afspraak is dat ieder zijn eigen tekendoos komt halen, klasgenoot bied aan die van zoon ook mee te nemen, docent zegt nee, dat is niet de afspraak, daarop maakt zoon dan een draaiende beweging met zijn vinger, van, juf is gek. En ik vroeg daarop, snapt hij wel wáárom jullie zo vasthouden aan die regels? Want zoon kan namelijk uitzonderlijk veel begrip voor autisten opbrengen, en het gros is autist in die klas, vandaar dat ze die regels hebben. Dan zie ik docent/mentrix dus echt verbaasd kijken, toch logisch die regel, maar soms is logica voor ons toch anders dan voor kinderen....)

En ik ben benieuwd of ze hem nu ook eindelijk echt wat uitdagender werk willen gaan bieden...

En verder

bedankt voor jullie lieve woorden...

Anna van noniemen

Ik zit je voorbeeld over het akkefietje met de tekendoos te lezen en vraag me dan iets af. Niet als kritiek maar puur omdat ik het herken en dat totaal anders zou benaderen.
Je zoon kent de regel van iedereen moet zelf zijn tekendoos halen. Hij vindt het flauwekul en maakt een beweging van :"Juf is gek."
Overal zijn wel eens regels waar een kind de logica niet van inziet. Maar dat je je gewoon aan de regels moet houden, vooral als ze voor iedereen tellen. Dat àls je het er niet mee eens bent dit na afloop van de les kan bespreken met een leerkracht. Ik zou het niet accepteren dat mijn kind een beweging maakt van : "dat mens is gek". Niet naar mij, niet naar anderen, dus ook niet naar een leerkracht.
Dat hij de regel misschien niet begrijpt of zelfs onnozel vindt doet er eigenlijk niet toe. Zijn reactie toont niet van respect.
Ik denk dat je veel aanvaringen en onbegrip kan voorkomen door juist hiermee met je zoon aan te werken.
Als een leerkracht met dit verhaal zou komen zou mijn reactie niet zijn: "Begrijpt hij de regel wel?" Mijn reactie zou zijn: "Zo, hij durft en hoe heb je daar op gereageerd? Thuis zou hij naar zijn kamer kunnen verdwijnen."
Ik weet niet of ik nu iets van je zoon zou verwachten waar hij geen grip op heeft, ik ken hem niet persoonlijk natuurlijk.

Ik denk ook

dat het wederzijds respect tot het minimum is gedaald en in dat licht zoon ook inderdaad zo'n beweging maakt. Maar eerlijk gezegd, ik vertrouw school niet meer in die verhalen. Er komen ook ineens andere dingen boven, en dat er wel 20 incidenten per dag zijn, waar ik dan niks van af weet enzenz. Voor mijn gevoel is school aan het zoeken en aan het verzinnen. Ik weet, het klinkt gek, maar ik geloof niet meer in alle verhalen die school vertelt...

Vertrouwen school

Ik denk zeker dat als er eenmaal irritaties zijn vanuit school dat er dan op alle slakken zout wordt gelegd.
Een incident van de omvang muis wordt een olifant en 3 incidenten per dag worden onthouden als een vreselijke dag met wel 20 incidenten.
Dit gevoel bij school moet juist veranderen. Helemaal mee eens. Je zoon voelt aan dat hij niet het lievelingetje is en gooit helemaal de handdoek in de ring. Ik zou dit zeker ook bespreken op school. En dan niet als verwijt. Puur uitleggen dat je zoon mede in deze neerwaartse spiraal zit omdat hij zich niet geaccepteerd voelt. Niet iedereen hoeft van je kind te houden, maar het is wel een kind dat normaal behandeld wenst te worden. Als hij constant op zijn huid wordt gezeten en het gevoel heeft:"het is toch nooit goed, ik heb het toch altijd gedaan", dat zijn gedrag dan zèker niet gaat veranderen.
Kunnen de leerkrachten ook nog positieve kanten van je kind benoemen? Okè, Anna`s zoon is niet de makkelijkste maar hij heeft wel een leuke humor, hij kan wel samenwerken bij sporten, hij helpt graag anderen, het is wel een vrolijk kind. Ik noem maar wat voorbeelden hoor.
Je zoon moet uit die negatieve spiraal maar de leerkrachten ook.

Klopt

dat is precies wat die amb.begeleider dus ook aangeeft, gewoon 1 maal per week ook even de goede dingen benoemen!
En het zijn precies die dingen die jij noemt wat inderdaad de positieve kanten van zoon zijn, behulpzaam, humor. Maar toen amb.begeleider het aan mentrix vroeg kwam ze inderdaad niet ver, ja, behulpzaam, die wist ze ook wel te noemen....

Wauw...

ik ben echt onder de indruk van deze amb. begeleider. Ze heeft vanmorgen, zoals we hadden afgesproken, met zoon zelf gesproken. Ik heb nu al een mail met een verslag waarin ze precies datgene aangeeft dat zoon met haar zou bespreken! Met ook duidelijke tips en afspraken....Ik weet niet wat me overkomt! En ze geeft aan dat ze voorlopig regelmatig, zo om de 2 weken, even met zoon gaat praten hoe het gaat!

Anna

Dat klinkt goed!

Anna

Mag jij misschien ook eens geluk hebben?

Thnx, ja, en om het feest compleet te maken

zoon zelf was ook helemaal enthousiast over haar! Heb veel meer aan haar dan aan de vorige mam! zei hij....
En inderdaad, vorig jaar heb ik me weleens vertwijfeld afgevraagd wat nou toch eigenlijk die amb. begeleiding deed behalve gezellig keuvelen met ons en school en het plan schrijven....Deze heeft nu al haar "nut" bewezen, kijk, of het ook echt goed gaat uitpakken, dat moeten we afwachten, maar aan haar inzet heeft het in ieder geval niet gelegen.

Anna

Betekent dit dat je zoon kan doorgaan op deze school? Dat is een geweldig resultaat! Ben blij voor jullie!

Super!

Gelukkig maar dat het zo óók kan!

Dat is nog niet helemaal zeker

maar voorlopig zijn we wel aan het proberen om het weer naar het positieve toe te krijgen....

Positieve

Al gaat alles met kleine stapjes, fijn om te lezen dat de deur weer op een kier staat. Krijg je als moeder meteen weer meer energie van om de moed niet te verliezen.
Ik ken het. Vier stappen vooruit en weer drie achteruit. Dan weer 6 naar voren en helaas weer 5 achteruit. En zo hobbelen we door de periode school heen.
En als je een periode hebt dat je de moed laat zakken zie je ook je kind verder afdrijven. Dus, schouders naar achteren en hoofd omhoog en knokken voor je kind!
Ik zeg maar zo, wie moet het anders voor hem opnemen?

Euh p....nee

want die kende ik zelf niet eens...LOL

Maar inderdaad, hij zal er zelf ook aan moeten werken...

En verder

belde vandaag de zorgcoordinator om een nieuwe afspraak te maken...De toon ook weer waarop hij dat dan zegt. Stond al meteen weer met kromme tenen.
Affijn, alle drie de data waren op werkdagen van mij, ongelooflijk. En ja, we zitten al bijna op het eind van het jaar dus mijn uurtjes zijn ook al aardig geslonken inmiddels.
Nu staat het op 6 december, en dan moeten we dus nog praten over die laatste schorsing. Slaat nergens op, anderhalve maand later. Maar goed, we zullen het maar doen.
Ga nog wel even met onderwijsconsulent overleggen hoe of wat