
Poppy
29-11-2010 om 11:03
Is dit nou gewoon of niet
Zoon van bijna 4 (enig kind) vertoont de laatste tijd wel erg lastige trekjes. Ik was op familiebezoek in NL met hem en de 4 dagen daar was het een wervelwind die totaal niet luisterde. Oma zei zelfs zoiets van "het lijkt wel of hij ADHD heeft". Nou dacht ik dat hij normaliter thuis niet zo was, maar ook daar is het soms zo'n ongeleid projectiel. Volgens mijn man zijn alle 4-jarigen zo maar ik weet het niet goed.
Wat voorbeeldjes:
- zit overal aan (knopjes, dingetjes, maakt niet uit wat) ookal is hij gewaarschuwd. Tijdens winkelen zit hij nog in het karretje want anders zit hij overal aan, heel vervelend. Ook bij anderen thuis - als hij iets ziet waar hij in geinteresseerd is - dan kan hij er niet vanaf blijven. Of hij kan zichzelf niet beheersen of hij heeft gewoon maling aan ons, ik weet het niet
- kan heel luidruchtig zijn, zingt/schreeuwt/andere rare geluiden volgens mij ook om aandacht te krijgen
- is op zich heel verlegen en kan niet goed tegen andere situaties (opeens een andere zwemjuf, veel kinderen op in een speeltuin) en is dan heel angstig
- zoekt niet veel contact met leeftijdsgenootjes, hij heeft wel wat vriendjes op het kdv maar een groot deel laat hij gewoon links liggen
- kan zich heel soms goed concentreren op iets maar speelt verder heel weinig met iets tenzij eens van ons meespeelt. Hij hangt liever aan mijn been dan dat hij zichzelf vermaakt
Verder is het een heel snel ventje wat qua lezen/rekenen etc zijn leeftijd - op het moment - ver voorbij is. Hij kan heel lief zijn en is erg knuffelig.
Op het moment weet ik gewoon niet goed hoe ik hem nou kan bereiken. Elke dag neem ik me voor om proberen rustig te blijven en dan doet hij weer zo druk/vervelend en komt het toch nog van erg streng doen. Ik baal dan van hem en van mezelf.
Ervaring?

Moek
29-11-2010 om 11:30
Normale 4-jarige
Hij lijkt mij een normale vierjarige als ik dat zo hoor. Tja, ze doen ook wel eens dingen die wij niet leuk vinden! En als hij net met school begonnen is, en het is een slim kind, kan het zo zijn dat hij zich daar kapot verveelt.
Maar ik ken hem natuurlijk niet, dus ik kan niet oordelen of zijn gedrag "normaal" is (wat dat dan ook moge zijn). Misschien kijken anderen er anders tegenaan?

Poppy
29-11-2010 om 12:07
Moek
Hij zit nog niet op school, hij gaat pas sept volgend jaar (Engeland). Op het kdv is er wel uitdagend materiaal, maar het kan zijn dat hij zich daar wel verveelt.
Het is eigenlijk mijn moeder die me aan het twijfelen brengt over of zoon ADHD heeft of niet. Ik heb er geen ervaring mee en weet het echt niet. Ik weet dat 4-jarigen heel druk en stout kunnen zijn maar wat het verschil tussen normaal en ADHD is, geen idee.
Het maakt me ook niet uit wat het nou is, meer hoe ik beter met zijn gedrag om kan gaan.

dc
29-11-2010 om 12:21
Hier
heb ik een 4 jarige jongen in huis, en hij kan niet alleen spelen, heeft hij nooit gekund. Gelukkig heeft hij een broertje, anders hangt hij ook de hele tijd bij mij.
Hij is een wervelwind, is de hele tijd aan het stoeien met z'n broertje, vooral als ik hem niet genoeg uitlaat
Kan heel raar doen. Mijn man vind het grappig, dus neem aan dat het mannenhumor is. (Rare dingen zeggen, rare geluiden, rare bewegingen)
Enige verschil is dat de mijne heel veel vriendjes heeft, maar dat is gewoon karakter. Iemand vertelde me laatst dat een jongen nooit meer zoveel testosteron aanmaakt als op deze leeftijd. Misschien moet je deze periode met heel veel lichaamsbeweging even uitzitten voor je allerlei conclusies gaat trekken
Als hij hier gaat stuiteren, dan laat ik hem meehelpen met iets in de tuin, of we gaan even voetballen (weer of geen weer). Daarna gaat het vaak beter.

dc
29-11-2010 om 12:25
Nog even
Hij gaat hier naar school (ook uk) met genoeg uitdaging (hij leert elke dag meer engels), en dat maakt voor z'n gedrag echt geen verschil. Wel ben ik begonnen hem vroeger in bed te stoppen. In de vakantie was dat nog 21u, nu ligt hij er om 19.30u in. Anders wordt hij nog agressiever. Het is dus ook moeheid dat meespeelt.
En een tip voor in de supermarkt, hij vindt het geweldig om te helpen. Ik geef hem dus opdrachten dingen voor me te halen, en dat gaat echt heel erg goed.

Massi Nissa
29-11-2010 om 14:47
Hee, dat is mijn dochter
Petal, je beschrijft mijn dochter (die net vier is geworden) precies. Ik denk ook wel eens: heeft die geen ADHD? Tegelijkertijd weet ik dat het niet zo is. Ik denk echt dat ze 'normaal' is, al verveelt ze zich wat sneller dan gemiddeld, vermoed ik. Het is een kind dat enorm geniet van nieuw, anders en uitdagend, maar daar ook wel weer druk van wordt (enthousiast zou je het ook kunnen noemen). En ja, het is een beetje een ongeleid projectiel. Maar als ik haar er erg streng op aanspreek, barst ze in tranen uit (en heb ik een slechtemoedermoment) - ze heeft die controle gewoon nog niet. Dat moet ik mezelf steeds weer voorhouden, ze lijkt al zo groot, maar is nog maar een ukkie.
Ik noem het trouwens 'schreeuwspelen' wat ze doet, ze zingt heel hard of praat heel hard tijdens het spelen. Geen idee waarom. Dat spelen gaat trouwens telkens heel ietsjes beter, ze kan nu al beter alleen iets bedenken dan een jaar geleden.
Overal aanzitten en nog steeds in de winkelkar moeten: ja hoor, hier exact hetzelfde.
Ach, en als het toch ADHD is, passen we daar wel weer een mouw aan. Voorlopig denk ik nog dat het gewoon een levendig, leergierig kind is met een zeer extraverte natuur. Of is dat hetzelfde als ADHD?
Groetjes
Massi

T&T
29-11-2010 om 15:50
Hyperbeweeglijk!
Kinderen tot een jaar of 8 zijn nou eenmaal hyperbeweeglijk dat is geen stoornis, dat is een ontwikkelingsfase, en dat mag je zelfs niet afremmen....
Misschien dat jou zoon zijn energie gewoon niet zo goed kwijt kan als hij op familiebezoek is, en thuis wel, wat ook weer heel normaal is, huizen van oma's zijn meestal niet ingericht op 4 jarigen, maar er is wel heel veel wat erg interessant kan zijn hoor...
Mijn zoontje heeft ook lang in het winkelkarretje gezeten omdat hij anders steeds ervandoor ging, maar dan zat hij in het karretje zo te wiebelen dat hij er zelfs een keer uit gevallen is...zucht. Zo ook met de buggy, zoon zat er altijd omgekeerd in. Tijdelijke oplossing hier was ook het telefoonkoord (een rekbaar koord aan mijn broek en aan zoons broek zodat hij nooit verder dan 2 meter bij me vandaan kon) ook een doorn in het oog van oma's en moeders die het beter weten, maar wel praktisch! En met eten zat hij in een tuigje vast aan de stoel, en echt die neiging heb ik nog wel eens en hij is nu 8.
Verder ben ik zelf nooit helemaal van het hyperbeweeglijke af gekomen dus als het regent gaan we ook naar buiten en staan mijn kinderen als gekken in de plassen te springen (ik moedig ze nog aan ook, maar doe ze wel eerst een regenpak en laarzen aan haha).
Maar goed, meestal gaat het dus over, met een jaar of 8-9 wordt de motoriek beter, ze worden wat handiger en gaan meer nadenken over hun acties, ze gaan zich ook drukker maken over wat anderen ervan vinden. Als het niet lukt kun je nog altijd een carriere als marathon loper beginnen
Geniet van je beweeglijke manneke, en als je weet dat hij ergens rustig moet zijn zorg je dat hij voor die tijd een beetje uitgeraasd is (voor zover dat mogelijk is) maar laat je niet te snel adhd aanpraten, daar komt echt meer bij kijken dan een beetje druk doen.
groetjes, Tess

Guinevere
29-11-2010 om 16:33
Maakt niet uit of het gewoon is
Het maakt helemaal niet uit of het "gewoon" gedrag is, vind ik. Want geen 2 kinderen gedragen zich hetzelfde. "Gewoon" bestaat eigenlijk niet. Waar het om gaat, is of jij en hij er last van hebben, en dan met de nadruk op "hij". Eigenlijk dus of dat hypere gedrag van hem een uiting is van iets onderliggends, waar hij niet mee kan omgaan. En dat onderliggende kan van alles zijn, want hyperen en niet luisteren is alleen maar gedrag.
Ik denk niet dat alle 4-jarigen zo zijn. Onze oudste was op die leeftijd al megadruk, en ja, die heeft ADHD. Maar het is lastig het onderscheid te maken welke onderdelen van hem karakter zijn, en wat ADHD, voor zover het elkaar niet overlapt. En dat zegt nog helemaal niets over jouw eigen zoon. Er kunnen zoveel redenen zijn waarom een kind druk is of niet luistert.
Als je een antwoord wilt hebben op de vraag of er "iets" is, dan kan alleen een psych je dat vertellen, denk ik. En die kan dan ook passende opties geven hoe je ermee om kunt gaan. Misschien is ie wel HB en verveelt zich stierlijk. Misschien heeft hij een gehoorprobleem. Misschien is ie gewoon druk en eigenwijs. Misschien heeft hij wel ADHD. Misschien een combinatie van van alles. Misschien zit hij gewoon in een hevige ontwikkelingsfase en komt hij over 3 maanden tot rust. Etc.

Poppy
29-11-2010 om 17:21
Pffff
Gelukkig dat jullie ook denken dat het wel meevalt. In mijn hart dacht ik dat ook wel maar als je eigen moeder dan zoiets zegt dan ga je twijfelen. Ik wel in ieder geval. Ik schaamde me echt voor zijn gedrag daar.
Ik zei nog tegen mijn moeder "oh maar zo is hij thuis niet" en dat is hij ook meestal niet - maar ze keek me maar weewarig aan. Volgens mij is hij ook bij mijn schoonouders is niet zo. Ik vermoed dat hij zo deed omdat hij gefrustreerd was van de vreemde taal om hem heen. Ik voed hem niet tweetalig op dus hij verstond er niets, tenzij er tegen hem gesproken werd. Het is echter een potje met hele grote oren en ik denk dat hij dat heel vervelend vond.
Massi, zoon praat ook altijd. Als hij niet praat dan zingt hij, of neuriet hij, of maakt hij geluiden. Ook (of voornamelijk) als hij eens alleen speelt. Ik word er soms gek van maar vind het ook wel weer lief.
Ik ga nadenken over een betere manier om met hem (en zijn gedrag op het moment) om te gaan en dan gaat het hopelijk snel een beetje beter. Hij wordt volgende maand 4 en daar is hij toch ook wel een beetje mee bezig.

Poppy
29-11-2010 om 17:27
Guinevere
Weet je, dat vraag ik me ook af: is hij gewoon zo of is er iets dat hem dwarszit en dat zich uit in dit rare gedrag.
Een deel denk ik dat het aandacht vragen is. Negatieve aandacht is toch aandacht, alhoewel ik zelf vind dat hij aandacht genoeg krijgt. Misschien is het voor hem toch niet genoeg?

dc
29-11-2010 om 17:55
Nou
Toen ik in het begin bij mijn man thuis niets begreep (frans), voelde ik me echt buitengesloten, al deden ze nog zo hun best om me welkom te maken. Ik kan me voorstellen dat hij daardoor aardig gefrustreerd raakt hoor!

koentje
30-11-2010 om 11:33
Mijn zoon
met adhd, was laat met praten en behoorlijk druk en agressief toen hij duidelijk heel wat te vertellen had, maar dit nog niet kon. Eenmaal aan het praten nam die agressie snel af.

Kobalt
30-11-2010 om 13:09
Aandacht vragen
Een kind doet volgens mij eigenlijk niet zo snel iets om alleen 'aandacht te vragen'.
Meestal is dat wel het eerste doel, maar dan zit er vaak wel iets reeels achter. Ze vragen dus geen aandacht om de aandacht an sich, maar volgens mij vragen ze vooral aandacht voor een probleem dat ze hebben. En dat ze zelf nog niet kunnen verwoorden/analyseren. En ze willen graag dat jij helpt om dat probleem op te lossen. Een sok zit niet lekker, ze hebben een hekel aan school, ze voelen zich niet gehoord, ze zijn overprikkeld, iemand doet gemeen tegen ze... ga maar door.
Bij jouw zoon kan het heel goed zijn, dat zijn probleem was, dat hij niemand kon verstaan. Misschien kun je het eens aan hem vragen.
Het is sowieso lastig voor kinderen om zich staande te houden bij familiebezoek. In ieder geval wel voor mijn kinderen. Ze hebben er hier allemaal last van. Ze hebben er van tevoren erg veel zin in, maar dan ben je daar, en dan willen zelf deelnemen aan het gesprek, ze willen zelf wat vertellen aan die tante of die oma, die ze al lang niet gezien hebben, en dan willen de grote mensen práten. Saai.

Hes@
30-11-2010 om 14:59
Maakt het wat uit?
Wat mij eigenlijk dwars zit is dat je moeder commentaar heeft op jullie. Krijg je vaker zulke reacties (van anderen) of heeft je moeder gewoon niet zoveel ervaring met 4-jarigen?
Je zoon klinkt als de mijne toen hij vier was en die is HB en heeft ADHD. Op deze leeftijd kun je dat allemaal niet uitsluiten maar ook nog niet aantonen.
Wat zou je met de wetenschap doen dat hij adhd heeft?
Niks toch? Zolang er geen problemen zijn, maakt het helemaal niet uit. Hij is je kind en hij is zoals hij is. Als hij volgend jaar naar school gaat, merk je snel genoeg of hij daar problemen krijgt of niet.
Trouwens als je kind inderdaad heel slim is, waarom voed je hem dan niet alsnog tweetalig op? Als hij nu in stoomtreinvaart alsnog Nederlands krijgt aangeleerd, levert dat een flinke uitdaging op. Uitdaging geeft rust, echt waar.

dc
30-11-2010 om 17:39
Hes
"Uitdaging geeft rust, echt waar."
Kun je dat mijn 4-jarige even uitleggen die zijn 3e taal aan het leren is??

Poppy
30-11-2010 om 19:43
Hesa
Tja mijn moeder, die is nog van een generatie van kinderen moeten gezien worden en niet gehoord. Ze ziet mijn zoon heel weinig, hoogstens 2/3 keer per jaar en dit is de eerste keer in 2 jaar dat ze meer dan 12 uur achter elkaar samen was met hem.
En ik voed zoon niet tweetalig op omdat ik liever Engels spreek dan Nederlands. En als mijn ouders er over een aantal jaar niet meer zijn, dan is er vrijwel geen band met Nederland meer. Vandaar. Ik heb er dus geen zin in, niet dat hij het niet aan zou kunnen.

rodebeuk
01-12-2010 om 09:08
Petal (beetje o.t.)
Ik zou hem toch wel wat NL leren. Dat hele opol gedoe is zwaar overdreven, ik kan me voorstellen dat je daar geen trek in hebt. Maar ook als je alleen maar beperkt de tweede taal aanbiedt kan een hb kind het prima oppikken.
Ik ben in de zeventiger jaren tweetalig opgevoed, puur door de eerste jaren (die zijn toegegevenerwijs bij jou al voorbij) van mijn moeder haar taal te horen. Zodra er vriendjes in huis kwamen hield ze daarmee op en bleef het lezen over (ja, slim kind leest met vier en de contacten met de familie.
Door de taal niet aan te bieden komt er een heel grote afstand met een deel van zijn afkomst.
Maar goed, dit is bemoei hoor. Ik wilde maar zeggen dat in de tijden vóór die agressieve OPOL-toestanden ook mogelijkheden waren om toch wat van de taal en cultuur van de andere ouder mee te krijgen. Het verbaast mij, en ik vind het ook niet prettig, voel me wat buitengesloten, dat er ouders zijn die geen enkel woord in de taal van de ander tegen hun kind praten en daardoor altijd in het bijzijn van vriendjes en hun ouders niet NL praten. Dat is in mijn beleving helemaal niet nodig. Ik ken zelfs iemand die geen NL boeken aan haar kind voorleest, maar ze ter plekke vertaalt. Terwijl bij ons gewoon mijn vader boeken voorlas in NL en de taal van mijn moeder, en omgekeerd. Die moeder waar ik nu aan refereer heeft dus nog nooit een woord NL tegen haar kinderen gezegd, uit principe.

Massi Nissa
01-12-2010 om 11:27
Opol niet vol te houden
Wij zijn hier ook dapper met OPOL begonnen, maar de overweldigende druk van het Nederlands is te groot. Mijn man spreekt dus regelmatig Nederlands met dochter, al probeert hij wel zoveel mogelijk Berbers te gebruiken. Dochter verstaat alles in het Berbers, maar kan of durft weinig terug te zeggen.
Zij is dus als we in Marokko zijn ook vrij gefrustreerd, omdat ze wel kan verstaan wat mensen tegen haar zeggen, maar zijzelf niet verstaanbaar is omdat ze in het Nederlands terugpraat (zoals ze bij haar vader ook doet).
Ik heb om me heen gezien dat OPOL erg moeilijk vol te houden is. Mijn Finse vriendin zegt dat ze zelf zo vernederlandst is dat ze zich erop betrapt dat ze "Zweeds" Fins met haar kinderen spreekt (ze spreekt zelf beide talen vloeiend), omdat Zweedse woorden veel dichter bij het Nederlands liggen. Toch spreken de beide oudsten redelijk Fins, ook omdat ze elk jaar een aantal weken in Finland logeren bij familie.
Verder sluit ik me aan bij Rodebeuk, het is voor je zoon leuk als hij iets van jouw taal meekrijgt. Al is het met een eerste taal als Engels niet echt noodzakelijk, want wie spreekt er nu niet een mondje Engels? Toch zou hij misschien best genieten van het leren van bijvoorbeeld Nederlandse kinderliedjes (waarvan er ontzettend veel leuke en mooie zijn), en dan met oma aan de telefoon oefenen. Kan voor allebei een manier zijn om nader tot elkaar te komen.
En ook ik bemoei me er maar tegenaan, feel free to ignore natuurlijk.
Groetjes
Massi

rodebeuk
01-12-2010 om 11:51
He massi
wat lekker om te horen dat ik niet de enige ben met die ervaring. Ik vind het vaak zo kunstmatig, maar dat komt natuurlijk ook doordat ik zelf weet dat het prima kan goed komen zonder OPOL... het lijkt wel of dat een soort nieuw credo is geworden.
Ik denk dat mijn situatie wel een beetje vergelijkbaar was met die van jouw dochter, met dien verstande dat wij de hele zomer daar zaten maar vaak ook nog een keer in de winter en dat er zeker twee keer per jaar familie hier over de vloer kwam.. hmm... er moet toch genoeg Marokkaans gesproken worden in NL, nee wschl wordt ze ongeveer net zo veel blootgesteld. Maar de twee talen komen bij jullie niet uit dezelfde taalfamilie. Hoe is jouw Berbers trouwens?
Dat niet willen terugpraten: dat heb ik vanaf een bepaald moment geweigerd maar in onze tijd was dat nog geen probleem want toen bestond OPOL nog niet. Ik praatte wel met mijn oma en de andere familieleden Duits, en ook als mijn moeder erbij was bleef ik in dat gezelschap Duits praten.
Het is zo'n verrijking, die tweede taal! Zelf heb ik het niet gedaan omdat het niet echt nodig was omdat mijn kinderen gewoon hier opgroeien. Dus ik snap echt dat niet iedereen het doet. Ik denk alleen dat veel mensen nu door dat OPOL-geklets op het verkeerde been gezet worden.

Massi Nissa
01-12-2010 om 12:23
Blootstelling (we gaan wel ot nu)
De blootstelling aan Berbers is redelijk. De overblijfmevrouwen op school spreken Tamazight met haar, wat ze heel grappig vindt, en we gaan regelmatig op familiebezoek. En bijna elk jaar een maand Marokko.
Mijn Berbers is blijven steken op Hiawatha-niveau: ik naar buiten gaan, ik boodschappen. Als ik mijn mond opendoe in het Berbers, rollen neefjes en nichtjes over de grond van het lachen. Het zij ze gegund. Het lastige is dat ik erg makkelijk leer door geschreven taal. En Berbers is een orale taal, er is vrijwel geen geschreven materiaal en al helemaal niet gestandaardiseerd. Er zijn ook geen cd's of dvd's, hooguit liedjes. Ik moet het dus hebben van mijn man, die niet sterk is in het ontwarren van de grammatica van zijn moedertaal. Alles bij elkaar versta ik dus ook meer dan ik kan zeggen, maar zelfs dat is maar mondjesmaat. Zodra mensen onder elkaar losgaan, moet ik maar een beetje raden waar het over gaat.
Mijn tweede taal is Engels en die leert dochter dus ook spelenderwijs een beetje. Ze kent al zo'n dertig standaard kinderliedjes, kan tellen en begrijpt hier en daar al wat eenvoudige zinnen. Daar hebben we nul komma nul moeite voor gedaan, Engels komt gewoon veel langs door vrienden met wie ik Engels spreek en mijn natuurlijke voorkeur voor die taal.
Het is in mijn ogen een enorme verrijking als je meertalig wordt opgevoed, maar het moet inderdaad wel een beetje vanzelf gaan. Pas liep ik tegen een kindje met oma aan. Beiden woonden in Nieuw-Zeeland en kind leerde Nederlands van oma (die dagelijks op haar paste). Wat mij zo bijbleef is dat oma's Nederlands nauwelijks meer zo te noemen was. Ze sprak met een duidelijk accent en haar woordkeuze en grammatica waren enorm verengelst. Dat is in een notedop het probleem van kleine Marokkaantjes hier te lande ook: het Berbers wat ze leren is zelden zuiver, het is eerder een mengelmoesje geworden wat zwaar op een soort steenkolennederlands leunt. Waardoor die kinderen nauwelijks meer een moedertaal onder de knie krijgen. Een hopelijk tijdelijk probleem, maar wel een met verstrekkende gevolgen voor degenen die zo taalarm opgroeien.
Nou ja, stokpaardje. Ik vind dit een onuitputtelijk interessant onderwerp.
Petal, sorry dat we je draad hebben gegijzeld, maar misschien heb je er iets aan (of heb je er een mening over).
Je kunt trouwens ook altijd later nog van alles inhalen. Een vriend van mij raakte pas in de puberteit geinteresseerd in zijn Italiaanse achtergrond en spreekt de taal nu vloeiend.
Groetjes
Massi

Fleur Mas
01-12-2010 om 14:06
Hart onder de riem
Ik heb een tweeling, eentje rustig,sociaal,meelevend, kan ontzettend goed zijn eigen ding doen, en zijn broer.........Precies jouw kind,ik roep ook wel eens*meer voor de grap* ik heb een adhd-ertje,maar gevoelsmatig weet ik gewoon dat hij af en toe effe moet kunnen rondstuiteren,kan ook honderd keer zeggen dat hij iets niet moet doen, en wat is leuker om het dan toch te doen?
Nee, hoor, je hebt gewoon een 4 Jarig kleutertje

Poppy
01-12-2010 om 14:17
Rodebeuk en massi
Hmm jullie zetten me aan het denken. Ik spreek nooit NL met zoon maar ik heb wel wat NL liedjes gezongen (hij kon zo mooi "in de maneschijn" zingen toen hij jonger was). NL boekjes heb ik eigenlijk altijd naar het Engels vertaalt bij het voorlezen.
Hij is op het moment echt bezig met taal en zegt dan wel eens "xxxx" is Engels en "yyy" is Nederlands, waarbij yyy meestal een woord is dat hij zelf heeft verzonnen.
Ik zou hem kunnen vragen of hij zin heeft om wat NL te leren of is dat raar, om een 4-jarige die keus te geven?
Als ik maar niet structureel NL hoef te praten met hem lijkt het me best leuk.

Poppy
01-12-2010 om 14:24
En bedankt
aan iedereen die heeft gereageerd.
Gevoelsmatig (geen idee waar ik dat op baseer trouwens, het voelt gewoon zo) weet ik wel dat zoon geen ADHD heeft en gewone kuren heeft. Moet proberen niet meer naar mijn moeder te luisteren. Heb verder nog nooit commentaar gehad van vriendinnen, op een na misschien, zij vindt zoon geloof ik nogal bewerkelijk (haar dochter en mijn zoon kunnen het niet goed vinden).
Deze week is hij trouwens een stuk rustiger, wat een heerlijk ventje is het toch.

Moek
01-12-2010 om 15:15
En trouwens...
Al zou hij ADHD hebben, wat dan nog? Dan blijft hij gewoon hetzelfde leuke joch, en je hoeft er toch pas echt wat mee vanaf de schoolleeftijd. Ik hou wel van wat leven in de brouwerij!

Maylise
01-12-2010 om 15:30
Herkenning
Ik herken wat je beschrijft grotendeels bij twee van mijn kinderen. Een heeft zeker geen ADHD en de ander zijn we niet over uit. Het zou heel goed kunnen dat hij wel ADHD heeft.
Beide jongens waren op 4jarige leeftijd druk, onrustig, konden zich slecht ergens lang op concentreren, konden niet goed alleen spelen en zaten overal aan. Ze zijn nu een stuk ouder en het is vanzelf minder geworden in de loop der jaren. Bij mijn jongste zoon (die dus misschien ADHD heeft) is het drukke, actieve en bovenal ongeconcentreerde nog steeds heel aanwezig.
Ik denk dat je er bij een 4jarige heel weinig van kan zeggen. Zolang het thuis lekker loopt en op school/KDV ook redelijk gaat lijkt me er weinig aan de hand. Over een paar jaar merk je vanzelf in welke richting alles zich ontwikkeld.
Maylise

Maylise
01-12-2010 om 15:37
En over talen
Ik zou zeker overwegen om je kind toch een beetje Nederlands te leren. Niet eens zozeer om familie bezoekjes aan Nederland als die zo sporadisch zijn maar wel voor je kind zelf. Een extra taal kennen is een enorme rijkdom. Daarnaast is het veel makkelijker om een derde taal te leren als je al meertalig bent. Hij is nu nog jong genoeg om zonder veel moeite het Nederlands echt te beheersen.
Natuurlijk hoef je echt niet de hele tijd Nederlands tegen hem te praten.
Onze kinderen zijn 3/4 talig en het is heus niet zo dat ik altijd consequent dezelfde taal tegen ze heb gesproken. Ze pikken gewoon veel op van hun omgeving. Ze spreken Nederlands via mij en dat we jaren in Nederland hebben gewoond, Arabisch via mijn man en Frans omdat we daar nu wonen (en al eerder gewoond hebben) en dit bovendien de taal is die mijn man en ik onderling spreken. Mijn oudste kinderen hebben een aantal jaar op een Engelstalige school gezeten en hebben dus vloeiend Engels geleerd. Onze jongere kinderen hebben dat geluk niet gehad maar omdat ze al meerdere talen goed beheersten door hun vader merkte ik dat het voor hun veel makkelijker was om Engels te leren. Het is dus echt best nuttig zelfs al gaat het niet om talen die je vaak gebruikt. Bovendien gaat het op de leeftijd nog zonder veel moeite. Zeker bij een kind wat veel interesse in taal heeft zou ik het absoluut overwegen. Je kan immers inderdaad gewoon samen boekjes gaan lezen of zo. Het hoeft geen enorm project te worden waar je 24uur per dag mee bezig bent.
Maylise

rodebeuk
01-12-2010 om 16:47
Leuk petal!
Mijn broer liep met exact dezelfde leeftijd als jouw zoon nu heeft hele dagen rond te xxx en yyy-en. Bij hem waren het dan wel de correcte woorden, maar het gaat om 't idee. Mijn moeder kreeg er een punthoofd van. (Slimme) kinderen van die leeftijd kunnen daar enorm door gefascineerd zijn, dat iets in een andere taal een andere naam heeft.
Wat mijn broer veel gebruikt is de van Dale voorleeswoordenboeken (als het zo heet); erg leuk in het buitenland omdat er in kleine verhaaltjes NL situaties uitgelegd worden. Voor NL begrippen vind ik het te educatief, maar in het buitenland vergemakkelijkt het juist de aansluiting voor als ze weer in NL zijn. Uitdrukkingen of alledaagse dingen die in de UK niet voorkomen zijn dan niet meer volslagen vreemd.
En wat fijn om te horen dat mijn kritiek op OPOL ook niet ver af staat van jouw ervaring. Ik hoop echt dat je er hoop uit kunt putten dat het niet nodig is om overal, in de schoenenwinkel en in de garderobe van de nursery en bij het eendjesvoeren NL met je zoon te praten.
Gewoon zingen en voorlezen als jullie er allebei zin in hebben. En wat DVD-tjes, kan ook leuk zijn.
Echt hoor, het is voor ons indertijd een enorme verrijking geweest. En dan houd ik het nog wat minder functioneel dan Maylise, het moge zo zijn dat je andere talen makkelijker leert, ik bedoel vooral te zeggen dat blik breder wordt.

dc
01-12-2010 om 17:17
Hé, maar
Hier werkt OPOL prima, voor jullie dat helemaal verstoten
Maar ik heb geen problemen met nederlands spreken (ja ik weet het, af en toe klinkt het gammel), en veel familie in NL.
Maar als dat teveel is, jee, ik heb ook engels geleerd zonder daar elke dag door een ouder in aangesproken te zijn. Gewoon doen zoveel als je leuk vindt. Als hij het later dan echt wil leren, gaat het wel een stuk makkelijker!

rodebeuk
01-12-2010 om 19:59
Dc: vraagje
Denk je dat OPOL altijd nodig is?
Ik heb gewoon het idee dat het overdreven wordt en daardoor mensen zoals Petal afschrikt.
Maar misschien zijn er veel talen die alleen op die manier aangeleerd kunnen worden? Zelf denk ik dat er veel meer factoren spelen dan alleen of één ouder één taal spreekt.

dc
01-12-2010 om 20:04
Rodebeuk
natuurlijk denk ik niet dat het altijd nodig is. Je kunt prima een taal op een andere manier leren.
je moet gewoon doen waar je je fijn bij voelt. Ik vind de 3 talen in huis leuk. Als je geen zin hebt om nederlands te praten, lijkt het me niet handig het te forceren, en kun je een uurtje per week nederlandse les inlassen ofzo. Iets wat je wel leuk vindt. Of je zet af en toe een nederlands filmpje op ofzo.

Hes@
01-12-2010 om 20:31
Opol?
Zou iemand zo vriendelijk willen zijn uit te leggen wat opol is?
DC. Ik zei dat uitdaging helpt. Niet dat 1, 2 of 3 talen voldoende zijn om genoeg uitdaging te bieden