Josien: wel/geen medicatie
In een van de topics hierboven schreef Josien over ADHD/ADD en medicatie. Om dat topic niet te breken, een ander topic. Ik wil een ander verhaal rondom ADHD en medicatie kwijt. Vaak blijven de minder leuke ervaringen bij. Het heeft voor onze zoon een groot positief effect.
Je schreef onder andere dat je kind hooggevoelig is, minder goed tegen prikkels, schommelt in emoties: heel herkenbaar. Voor mijn kind het is 't heel lastig geweest, die 8-baan. Niet alleen omdat 't vermoeiend is maar 't leidt af van het leerproces (sociaal, emotioneel, schoolwerk). Natuurlijk heeft jouw kind, zoals de mijne en alle andere kinderen met of zonder ADHD, goede en minder goede kanten. Maar in het geval bij zoon's ADHD, compenseren die goede kanten niet zijn minder goede kanten. Het is een heerlijk, spontaan (impulsief), energiek (hyperactief) joch, met veel fantasie en creativiteit dat moeite blijft houden met plannen, organiseren, structuur aanbrengen, doorzetten en afmaken.
Het enige nadeel is de tijdelijke onderdrukking van de honger. Maar de medicijnen werken niet de hele dag! Zoon krijgt medicatie voor 5 tot 6 uur en eet ondertussen lunch en ontbijt, iets minder (2 ipv 3 boterhammen). Dat haalt hij in de namiddag en avond helemaal in. Hij groeit goed en zit een maat hoger dan zijn leeftijd. En wij zijn niet zo lang.
In de volksmond staat ADHD gelijk aan onopgevoed, lastig voor de omgeving, ouders die niet kunnen opvoeden en die gemakshalve daarom maar medicatie grijpen. Dat is niet zo. ADHD is een leer-, concentratiestoornis waar medicatie bij helpt. Het is wel v*rd*md* lastig zo'n leer- en concentratiestoornis. En als ik onze zoon nu geen medicatie zou geven omdat er met hem niets mis is (dat vind ik ook), de omgeving hem maar moet accepteren zoals hij is, zou ik hem te kort doen. Hij zou het zo moeilijk hebben met z'n concentratiestoornis dat het zal uitmonden op onwenselijk, prikkelzoekend en impulsief gedrag dat (nogmaals) niet door hem gepland en doordacht is. En daar heeft hij dan last van. Van zichzelf.
Maar medicatie is niet de enige oplossing. Daar ben ik 't helemaal met je eens. Het is een en-en verhaal. Dat wordt vaak vergeten.
Trouwens, zonde dat je niet goed begeleid bent bij je eigen medicatie. Dat is heel slordig van de arts die het je voorschreef. Zo te lezen ligt mogelijk eerder op het vlak van de dosering. Is dat een reden om in je gezin helemaal geen medicatie te proberen? Die ervaring zoals jij die hebt gehad, heeft zoon bij een te hoge dosering (dat is tijdens het instellen 1x voorgekomen en wij waren er op voorbereid door de arts).
Eens met elisa
op basis van de summiere info kan ik ook geen conclusie trekken dat het door de medicatie komt. Wel kan ik onderschrijven dat mijn zoon dingen die hij doet zonder medicatie zich niet meer kan herinneren als hij wel zijn medicatie heeft ingenomen. Bijv. 's morgens, klieren of iets dergelijks, dat weet hij gewoon echt niet meer als de medicatie is ingewerkt.
Anna
"op basis van de summiere info kan ik ook geen conclusie trekken dat het door de medicatie komt."
Klopt, helemaal eens. Maar er worden hier wél conclusies getrokken dat het NIET door de medicatie zal komen. Ook wordt hier door sommigen geschreven dat het allemaal niet zo erg zal zijn met dat geheugenverlies.
En dat snap ik dus niet. Als ouders van zorgenkinderen hebben we allemaal ervaring met onbegrip van anderen. Anderen die het altijd beter lijken te weten dan wij. Anderen, die roepen "ach, het is zo erg allemaal niet. Dat heeft mijn kind ook hoor". Dat is in dit draadje ook weer duidelijk naar voren gekomen. Ik snap dan ook niet diezelfde ouders blijkbaar óók hun oordeel klaar hebben over anderen. In dit geval: over ouders die zorgen hebben over mogelijke bijwerkingen van medicijnen.
Hearsay
Overigens heb ik ook weleens gelezen/gehoord dat langdurig gebruik van methylfenidaat voor hersenverschrompeling zou zorgen maar dat kwam dan van sites en van mensen die meer onzin beweren over de gevaren van ritalin in de trant van "het is gevaarlijke drugs" "je kan er gek van worden". Gedegen wetenschappelijk onderzoek heeft al lang aangetoond dat er geen lichamelijke gevolgen zijn van (langdurig) methylfenidaatgebruik en dat deze "hersenverschrompeling" een broodje Aap-verhaal is. Zelfs de eventuele nadelige invloed op de groei blijkt reuze mee te vallen en is in veel gevallen zelfs later verwaarloosbaar danwel ingelopen. Het is maar net wat en wie je wilt geloven; als je al afwijzend of op zijn minst twijfelachtig staat tov ritalin zijn dit soort verhalen natuurlijk koren op je molen.
Snelle reactie
het joxhie is 9, bijna 10. Ik weet niet precies hoe lang hij het al slikt, volgens moeder slikt hij 'best veel', maar ik heb niet naar de dosering gevraagd.
Maar goed, ik weet het ook niet, het is alleen wel weer iets dat ik in mijn achterhoofd (want geen echte studies kunnen vinden) meeneem.
Zoals ik eerder al zei: wat is 'hij redt het'? Mijn zoons lijken het nu beter te 'redden' op school met medicatie dan zonder, maar als ik zou merken dat er op andere vlakken dingen gebeuren die ik niet wenselijk vind en ook niet herken van de tijd zonder medicatie, dan ga ik het ook (zoals die moeder) zoeken in dingen van buitenaf en dan zou ik wel het een tegen het ander gaan afwegen.
Onderzoek
Nou, ik ga uit van het onschuldig zijn van Ritalin totdat alle andere oorzkaen/redenen zijn uitgesloten en het tegendeel wetenschappelijk, dmv gedegen en betrouwbaar onderzoek door professionels, bewezen is. En alhoewel ik zelf moeder ben van een kind met ADHD neem ik het woord van een moeder van een kind dat een keer iets vergeten is, zonder verdere gegevens, niet klakkeloos voor waar aan en vind ik de link tussen de medicatie en het zogenoemde "geheugenverlies" een beetje erg makkelijk gelegd. Als het echt om amnesie gaat moet het kind zsm onderzocht worden. Iets als encefalitis kan namelijk ook spontane amnesie veroorzaken.
Ho ho
ik val verder niemand aan, die moeder is hier niet eens zelf. Ik vind het een vaag verhaal, niet meer en niet minder. Geheugenverlies oid is ook geen bijwerking van methylfenidaat die ik eerder heb gehoord of gelezen, en ik ken toch vrijwel alle bekende bijwerkingen. Ik hoor ook eerder een al kritische moeder in het verhaal die haar kritiek bevestigd ziet, dan echt een bijwerking. En wat was hij dan vergeten? Of wat wist hij niet meer?
Nou zonnestraal
Jij leest ook apart. Er wordt hier alleen gesteld dat nog niet zeker is dat het WEL door de medicatie komt.
Ik zie hier niemand bewerken dat het echt niet door de medicatie kan komen.
Het is nu eenmaal zo dat er een heleboel geroepen wordt over Ritalin en dat niet alles even gefundeerd is. Dat maakt mensen die ook de voordelen ervan ervaren, denk ik wat sceptisch. Of geloof je nou echt dat ik meteen vanmiddag zou moeten gaan stoppen met het geven van medicatie aan mijn kind vanwege het mogelijk zoveelste broodje aap verhaal?
Als je gaat zoeken op onderzoeken naar de werking van Ritalin kom je heel veel tegen. Anders dan mijn kind kan ik gelukkig wel een beetje filteren.
Ginny
Nou, ik lees toch echt in de reacties dat a) het allemaal wel niet zo ernstig zal zijn en b) geheugenverlies geen bijwerking kan zijn.
"Of geloof je nou echt dat ik meteen vanmiddag zou moeten gaan stoppen met het geven van medicatie aan mijn kind"
Jammer dat je het zo zwart wit trekt. Alsof iedere kritische noot betekent dat jouw kind moet stoppen. Dat vind ik echt jammer. Als je goed hebt gelezen, weet je dat mijn kind ook medicatie slikt. En daar zijn wij blij mee. Het betekent niet dat ik alleen maar geloof in halleluja verhalen, en dat mensen met minder goede ervaringen of zorgen "niet weten waar ze het over hebben" of "de verkeerde websites geloven". Want dat is de teneur die ik in dit draadje lees. "ben je niet 100% voor, dan ben je dus tegen". Jammer, het is vaak een stuk genuanceerder. En dat is wat ik hier probeer duidelijk te maken. Er is niet 1 waarheid. Mensen in deze draad zitten net zo goed vast in hun overtuiging. De ene deskundige wordt wel geloofd, de ander niet. Iedereen zoekt de berichten die zijn eigen gevoel of ervaringen ondersteunen en bevestigen. Andere meningen of opvattingen worden weggezet "dat is geen deskundige!" of het wordt direct persoonlijk getrokken "moet ik dan morgen maar stoppen met medicatie?".
Zinloze discussie over deze jongen
Petuut ként iemand die zégt dat haar zoon last heeft van geheugenverlies (of hoe je het ook wilt noemen). Nu geloof ik Petuut onmiddelijk als ze dat beweert, maar ik vind dit toch geen basis om hier te discussiëren of die amnesie door het gebruik van welke soort medicatie dan ook komt.
Het lijkt me het beste die moeder te adviseren om met de behandelend arts te overleggen. Mocht het een nieuwe, nog niet bekende bijwerking zijn, dan kan de arts dit melden bij de producent van het medicijn. En alleen de arts kan bepalen of het normale vergeetachtigheid is, of het wellicht een externe oorzaak heeft of door een ziekte komt en of het een reden is om de medicatie te stoppen.
Petuut
Mijn zoon redt het zonder medicatie heb ik hier inderdaad geschreven. Het zou misschien wel beter gaan met medicatie. Dat weet je natuurlijk nooit.
Hij redt zich betekend voor mij dat het redelijk loopt. Het is niet zo dat we probleem vrij zijn. Zoon loopt regelmatig tegen bepaalde dingen aan.
Misschien dat zoon met medicatie het beter zou doen op school. Dat weet ik niet. Als complicerende factor heeft hij ook dyslexie en dit maakt het voor hem ook moeilijker om zijn school werk te doen. Vroeger had hij weinig interesse in school werk maar nu hij wat ouder is en een beter idee heeft van zijn toekomst is hij vastbesloten de havo te halen. Hij doet nu ook echt zijn best en dat verschil is duidelijk te merken in zijn resultaten.
Natuurlijk zou het goed kunnen dat hij met medicatie beter zou presteren. Dat weet ik niet want daarvoor hebben we het niet lang genoeg uitgeprobeerd. Zoon is inmiddels op een leeftijd dat hij deze keuzes zelf maakt dus medicatie zou nu geen oplossing zijn. Ik sta trouwens nog steeds achter onze keuze om het eerst zonder te proberen.
Onderzoek
Inderdaad je kan op basis van enkele ervaringen niks zinnigs zeggen over bijwerkingen. Echter een kritische blik is altijd goed. Als mijn zoon geheugenverlies zou hebben dan zou ik dit zeker laten onderzoeken. Niet gelijk de conclusie trekken dat het door de medicatie komt. Dat zou natuurlijk kunnen maar dat weet je helemaal niet. Er kunnen talloze andere oorzaken zijn. In elk geval zal er serieus onderzoek moeten worden gedaan.
Lees wat je wilt lezen
Maar ik zie toch niet zoveel verschil tussen wat Jilian schrijft en wat anderen eerder geschreven hebben.
En vind Jilians standpunt zeer verstandig.
Jillian (en de rest ook natuurlijk)
Jouw zoon lijkt dus op die twee van mij. Hier namelijk ook de complicerende factor dyslexie, bij beiden.
Een van de twee blijkt vooral 'intern' onrust te ervaren en vooral voor hem vond ik de keuze wel of niet medicatie lastig. De ander uitte die onrust ook naar buiten toe, dus daar zag je het ook aan en hij merkt zelf dat hij prettiger werkt met medicatie.
Met de intern onrustige broeder had ik het zelfde als jij eigenlijk: hij redt het zo toch ook wel?
Ik weet niet of jouw zoon inmiddels op het VO zit (ik denk het wel, gezien je opmerking dat hij zelf keuzes maakt omtrent medicatie), de mijnen nog niet, die zitten in groep 7 en de schooladviezen gaan er dus aankomen... En ik zou voor beiden op dit moment in mijn handen knijpen als ze een HAVOadvies zouden krijgen.
Want de kinderen geven nu al aan dat ze de stof op school makkelijk vinden (en dan droom je, zeker als je systeem met ADD daar ook nog een vatbaarder voor is, sneller weg), maar de leerkrachten zien dat niet (altijd), want ze hebben hun werk nooit snel af (lang leve de dyslexie). Hun snappers passen niet bij hun verwerkingssnelheid..
En waar/hoe zet je ze dan weg? Op basis van hun intelligentie of op basis van hun verwerkingssnelheid?
Ik denk dat je naar beide moet kijken, terwijl school hier alleen naar het laatste lijkt te kijken. En dat vind ik jammer. En dan zullen ze het ook wel redden, maar de vraag voor mij is dan: hoe prettig wordt de rest van hun schooltijd als ze in hun koppie totaal niet uitgedaagd worden, maar het alleen om een technische uitdaging gaat, want dat zal school met ADD en dyslexie altijd wel blijven denk ik. Dan liever naast de technische uitdaging ook een cognitieve.
Dat is voor ons in elk geval een reden geweest om ook voor de ander medicatie te proberen. En het lijkt erop dat hij zelf als prettig ervaart hoe hij op dit moment in de klas zit.
Maar dat neemt niet weg dat ik nog steeds zeer kritisch blijf kijken en luisteren naar ervaringsverhalen van anderen om mij heen. Zoals die moeder die ik sprak. Die was echt geschrokken van de reactie van haar zoon. En gezien het verhaal kon ik me dat wel voorstellen.
Hij had iets gedaan, wat o.a. zijn broer gezien had, maar hij kon zich er helemaal niets meer van herinneren. En zijn moeder gaf aan dat het niet wat 'oost-indische niet herinneren', maar hij kon van het hele voorval niets meer terughalen. Als je zoiets nog nooit eerder hebt gezien bij je kind en leest dat zoiets mogelijk kan komen door de medicatie, dan snap ik dat je je daar zorgen over maakt.
In mijn achterhoofd fluisteren dan toch stemmetjes (die niet geheel geinformeerd zijn, dat geef ik meteen toe) 'dat zeiden ze vroeger van softenon ook, dat het geen kwaad kon'. Tuurlijk, dat middel is niet zo lang op de markt geweest en noem maar op, maar toch denk ik dan.
Het liefst stop ik gewoon liever geen medicatie in mijn kinderen. PUNT.
Maar als ze het nodig hebben wel. Alleen is dat met deze aandoening lastig.. want wanneer is het nodig en wanneer red je het zonder.
Petuut
"Het liefst stop ik gewoon liever geen medicatie in mijn kinderen. PUNT. " Ik ook niet, niemand niet denk ik trouwens.
"Maar als ze het nodig hebben wel. Alleen is dat met deze aandoening lastig.. want wanneer is het nodig en wanneer red je het zonder."
Voor mijn kind is deze vraag makelijk te beantwoorden. We hebben het 3 jaar zonder geprobeerd en het ging echt niet meer. Wij (school, dochter, wij) stonden met zijn allen met onze rug tegen de muur, en hebben nu met medicatie een heel ander kind en een heel ander leven.
Ik denk trouwens dat ik daardoor ook uit de hoek kom als een voorstander van medicatie. Ik heb het verschil heel goed kunnen aanschouwen en gun het anderen niet om dit ook te moeten meemaken.
Petuut
Het is inderdaad een lastige combinatie. De juiste school kiezen kan heel moeilijk zijn. Wij hebben daar echt enorm geluk meegehad. Onze zoon was helemaal vastgelopen in de onderbouw van de basisschool en het ging absoluut niet meer op school. Zoon was volkomen zijn vertrouwen in school kwijt en ging elke dag huilend naar school. Kortom geen fijne situatie. We zijn toen op zoek gegaan naar een andere school en zijn uiteindelijk bij de vrije school uitgekomen. Nu heb ik helemaal niks met antroposofie en bovendien staat de vrije school erom bekend dat ze vaak juist niet goed om kunnen gaan met kinderen met stoornissen als ADHD. Toch was er met deze school een klik. Ze wilden het wel met zoon proberen.
Het bleek een goede keuze te zijn. De indeling van het onderwijs bleek goed te zijn voor zoon. Het is allemaal redelijk strak en klassikaal en zeer voorspelbaar. Echter er is daarnaast ook veel mogelijkheden tot uitleven, buiten spelen en dergelijke.
Zoon had 0,0 vertrouwen in het feit dat hij goed zou leren lezen en schrijven. Op zijn vorige school werd hij de hele dag geconfronteerd met wat niet goed ging. Op de vrije school doen ze veel aan creatieve vakken en die worden als net zo belangrijk gezien als de leervakken. Volkomen onzin natuurlijk want in de echte wereld is dat zeker niet zo maar het was wel wat zoon toen nodig had. Voor het eerst was hij ook eens ergens goed in. Het deed enorm veel voor zijn zelfvertrouwen. Daarnaast is de sfeer op de school sociaal heel veilig wat ook prettig was.
Het enige nadeel was/is dat ik de begeleiding van dyslexie niet goed vindt op deze school. Om deze reden hebben we buiten school om bijles geregeld. Natuurlijk een vreemde situatie dat school meer de sociale/leuke factor is en daarbuiten er geleerd moet worden maar ik heb geleerd dat in sommige situaties de prioriteiten anders moeten liggen. Het belangrijkste was/is dat zoon zich op deze school goed thuisvoelde en zich hierdoor zoveel beter kon ontwikkelen.
Een ander voordeel is dat we geen gedoe hebben gehad met cito toetsen en schooladviezen. Hij kon gewoon door naar de middelbare school afdeling. Dit is op VMBOT niveau en wie daarna verder wil kan doorstromen naar havo of vwo. Zoon heeft nog steeds bijles/begeleiding buiten de school om.
Ik wil zeker niet zeggen dat op deze school alles goed gaat. Ook hier zijn er wel eens problemen. Daarnaast is de inrichting van het onderwijs niet echt wat ik normaal gesproken gekozen zou hebben. Echter deze school heeft het altijd zien zitten met zoon, zelfs tijdens moeilijke periodes en het overleg met de school is altijd constructief geweest. Ik ben dus echt blij dat we hiervoor gekozen hebben. Soms kan van school wisselen echt enorm helpen.
Ik snap je dilemma wat betreft de medicatie overigens goed. We hebben een korte periode wel medicatie gebruikt. Ik was vooral enorm geschrokken door de reactie van zoon die zich dus helemaal niet prettig voelde hierbij. Hij had echt het idee dat hij niet meer zichzelf was. Ik weet niet of dit aan het soort medicatie (ritalin) lag of aan de dosering maar het was geen succesvol experiment. Geen wetenschappelijk bewijs verder natuurlijk.
