Kijken wat je kind doet.
Vanmiddag hebben we even gekeken waar zoon zijn zaterdagen doorbrengt. Hij heeft een soort arbeidtherapie en begeleiding.
Voor ons heel normaal dat we even checken waar hij is en hoe er wordt omgegaan met onze puberzoon.
Immers je vertrouwt eigenlijk een wildvreemde je kind toe.
We werden zeer hartelijk ontvangen en Jan (zorgverlener) was zelfs blij met ons bezoek. Het blijkt dat veel ouders het gewoon niet checken en in blind vertrouwen hun kind meegeven.
Het verbaasd me wat, immers je wilt toch weten waar je kind is? Ook al komt iemand uit de hulpverlening dat wil niet zeggen dat je zomaar blind vertrouwen kan hebben toch?
Nou mijn intuïtie zat goed en zoon is er zeer op zijn plek. Dat is fijn te merken en zelf te constateren.
Ben ik nou echt de enige die dat soort pgb zorg nacheckt? Ik kan het me bijna niet voorstellen.
Nee hoor!
Je bent niet de enige! Wij hebben een pgb voor de oudste, en ik ben daar heel bewust mee bezig. Het is voor ons vooral een aanvulling in waar we zelf ook al mee bezig zijn, zoals extra begeleiding bij het zwemmen en paardrijden, dat is ook gewoon leuk om te kijken.
Het valt me wel op dat hier op school (cluster4) ook zoiets speelt, mensen zetten hun kind in het busje en komen verder nooit op school! Ook bij mij begon het zo, natuurlijk was ik wel eens op school geweest, maar door de afstand krijg je weinig mee wat er gebeurd. In de tussentijd breng ik haar gergeld zelf, het is fijn om een keer op school binnen te lopen en wat meer mee te krijgen wat daar speelt.
groetjes Tess
Combineren is nou eenmaal moeilijk
De combinatie werk en kinderen, en zeker als dat zorgenkinderen zijn is moeilijk! Maar veel mensen die het toch al druk hebben spelen het toch klaar om bij bepaalde activiteiten van hun kinderen betrokken te blijven. (zoals fladder ook)
Tussen ongeinterreseerde mensen en gewoon drukke mensen is volgens mij wel een groot verschil.
Maar ja, verwacht ook niet dat die eerste hier zal posten 
groetjes Tess
Omdat
ik bij school van zoon nu eenmaal niet zo vaak kom als bij de school van de andere 2, heb ik me daar in het ouderplatform gemeld....om ouders te leren kennen, maar ook om een beetje bij school betrokken te zijn....Ik vond het leuk en leerzaam, maar ik denk dat ik einde van dit schooljaar er mee ga stoppen....ik merk dat de ouderbetrokkenheid op deze school extreem laag is....de school is al niet zo groot (60 leerlingen) en op sommige dingen die georganiseerd worden komen nog niet eens 10 ouders, inclusief de leden van het platform zelf....Deze week is er weer iets, lustrumfeest en sponsorloop, ben benieuwd....
Ook die vraag
kan ik niet beantwoorden.....
Blind vertrouwen, nikus
Misschien komt dat blinde vertrouwen voor een groot gedeelte doordat ouders zelf al jaren aan het "zoeken" zijn. Wat heeft mijn kind? Wat doe ik verkeerd? Waarom is hij anders dan anderen? Hèèèlp!!!
En dan eindelijk: Daar is die hulp! De redding, in de vorm van hulpverlening.
Mensen die er verstand van hebben, ze hebben er voor geleerd. Zìj kunnen het weten. Als zij het niet weten wie dan wel?
Loslaten....eindelijk is mijn kind in goede handen!
Zou dat de psychologische gedachte erachter zijn? Een totaal gevoel van veiligheid?
Blind vertrouwen
Het blinde vertrouwen in de instanties verbaasd mij ook zeer... vooral omdat het nogal eens onterecht blijkt, helaas. Zo kan er op school wel een orthopedagoog zijn die een mooi verslagje schrijft over jou kind, maar als er vervolgens een net afgestudeerd meiske voor een klas vol probleemkinderen staat merkt je kind erg weinig van AL DIE KENNIS die hier aanwezig is.
Ik heb het sterke vermoeden dat dit in vrije tijds besteding nog erger is; we krijgen een autist bij de scouting, dus lees dat artikeltje even wat erover in de libelle stond.
In de tussentijd ben ikzelf ook nog steeds niet alwetend, was het maar waar, maar merk ik ook wel dat je mensen gewoon op veel dingen moet wijzen, die voor ons normaal zijn. Tja, als ouder leef je elke dag met je kind, en zijn eigenaardigheden vallen thuis dan ook niet zo op, je bent eraan gewend. Dat iemand buitenshuis nogal eens stomverbaasd kan staan over bepaald gedrag... dat kan, het vergt dan weer wat uitleg. Van DE experts (zeker op school) zou je meer verwachten, maar dat is niet altijd zo. Misschien ook wel logisch met zoveel verschillende kinderen.
Blind vertrouwen doe ik al lang niet meer, ik vaar mijn eigen koers.
groetjes Tess
