Zorgenkinderen Zorgenkinderen

Zorgenkinderen

Lees ook op
Nikus

Nikus

29-06-2009 om 09:33

Loentje?

Hoe gaat het nu met je kindje?

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Loentje

Loentje

01-07-2009 om 07:51

Waw, wat lief!

Wat sjiek dat jullie ernaar vragen! Ik lees hier geregeld maar kom niet verder dan dat. Heb zelf wel ADD maar fiks het zonder medicatie...
Alles gaat goed, de voedingen gaan stukken beter, ze heeft er zeer veel comfort bij gewonnen! Betere voedingen wil zeggen dat ze anderhalf uur duren ipv twee uur ;o) Ze nipt nu al met veel plezier zes hapjes van de lepel, voor de operatie was het nog wegdraaien en lepel wegduwen. Hopelijk heeft ze na dit avontuur veel meer energie. In elk geval was ze de laatste twee weken aan een opmars begonnen: frazelen, verwoede pogingen om te rollen, speelgoed meteen vastpakken en aan een onderzoek obnderwerpen...: zalig!
We vertrekken binnen twee uurtjes naar het ziekenhuis, morgen ondergaat ze de hartoperatie. Goed beseffend dat vele anderen alles gegeven zouden hebben voor een operatie die alles oplost, vertrek ik toch heel erg bang naar het zh. Het blijft een serieuze operatie. Laag risico, maar ja, er blijft toch een risico. Hopelijk heerst morgenavond de opluchting! Dan huil ik er alles van het voorbije jaar uit! Woensdag kreeg ik ook nog een serieuze borstontsteking, dat vond ik wel bitter, ik heb de borstvoeding met veel moeite volgehouden met als doel de operatie, en dan krijg je dat de week ervoor! Maar ik ben erdoor gesparteld. Zaterdag was ik weer beter.
Mijn oudste is gisteren aan haar logeerfestival begonnen, heeft door ale troubles heen haar vrolijkheid en onbevangenheid behouden.
Maar nu even hierdoor, ik ben eigenlijk wel blij dat het eindelijk zover is, ik wéét wel dat ik niet bang hoef te zijn, dat dat zelfs zinloos is, maar dat kan toch alleen stoppen als alles voorbij is hè.

Wow, heb ik hier in recordtempo mijn hart gelucht zeg... Ik laat jullie zo snel mogelijk iets weten, maar heb geen portable en moet dus wachten tot ik weer thuis ben terwijl dochtertje op ic ligt. Dat ik het haar niet kan uitleggen vind ik erg, al is het ook een voordeel. Ze gaat zo schrikken, ligt nu zo nietsvermoedend in de box te eten... Maar als ik dan bedenk waarom die operatie moet gebeuren, wordt het een klein beetje feestelijker...

Dankje om aan ons te denken!!!!!

Loentje

Minet

Minet

01-07-2009 om 08:51

Heel veel sterkte vandaag!

Inderdaad, altijd heel spannend, en vanavond, als alles goed is gegaan, heerlijk de sluizen openzetten en alle spanning eruit janken!
Sterkte voor jullie allemaal!

Loentje

heel veel sterkte gewenst!!!

Bastet

Bastet

01-07-2009 om 11:59

Loentje

Ik wens je sterkte en alle goeds!
liefs,bastet

Guinevere

Guinevere

01-07-2009 om 21:11

Sterkte morgen

Sterkte morgen, Loentje, dochter en familie! Ik zal aan jullie denken. Hopelijk krijgt je dochter morgen het laatste duwtje om een supergezond kind te worden.

Asa Torell

Asa Torell

02-07-2009 om 21:05

Ik denk ook aan jullie

Ik hoop dat het allemaal goed is gegaan en dochter lekker gauw weer naar huis mag!

Loentje

Loentje

02-07-2009 om 22:51

Goed gegaan!

De operatie is prima gegaan, ze hebben de hartzenuw niet geraakt dus ze heeft geen pacemaker nodig! De kans daartoe was wel reëel omdat het gat in haar hart tot tegen die zenuw kwam. Dat hebben ze puik gedaan!
De ontspanning nu... zàlig! We hebben ons een beetje ingehouden, anders hadden we ter plekke een rondedansje gemaakt. Ze was al meteen volledig stabiel, enfin, kan allemaal niet beter.
Normaal was ze vanmorgen vroeg aan de beurt maar er was een spoedgeval waar we uiteraard graag plaats voor maakten We werden erp voorbereid dat een spoedgeval heel lang kan duren en dat de chirurg daarna te vermoeid kon zijn om verder te doen en het dus pas morgen aan ons zou zijn. Maar uiteindelijk kon het dus nog. Dochter kreeg iets kalmerends waarvan ze eerst groggy en daarna goedlachs van werd. Ze is eigenlijk feestend de operatiezaal in gereden ;o) We zijn intussen de stad ingetrokken, dronken iets, deden elk wat winkels en dronken dan weer samen iets, het is ons gelukt rustig te blijven en vriendelijk voor mekaar. Om 19.15u mochten we dan bij haar en hoorden we dat alles dik in orde is.
Nu is het tijd voor een verfrissende douche om de hitte, het zweet en de spanning weg te spoelen.
Jullie zijn allemaal van harte bedankt voor de steun, het helpt echt om te weten dat jullie er zijn!!!

Asa Torell

Asa Torell

02-07-2009 om 23:26

Wat fijn zeg!

En wat zullen jullie af zijn van de spanning! Welterusten!

Petra-

Petra-

03-07-2009 om 10:39

Yes!

wat een fijn bericht!

Guinevere

Guinevere

03-07-2009 om 12:36

Geweldig!

Wat een goed bericht! Laat je nog weten hoe ze opknapt?

Loentje

Loentje

03-07-2009 om 15:50

Gaat goed

Vannacht hebbenz e de beademing al afgekoppeld, ze adem dus volledig zelf. We waren net bij haar, ze was nog helemaal suf en zal zich niet veel herinneren van vandaag. Morgen zou de moeilijkste dag zijn omdat ze dan wakker is en niet goed uit de voeten kan. Maar we hebben haar mogen houden en ze heeft geen pacemaker nodig, met die wetenschap kunnen we alles aan, zelfs zien hoe ze zich morgen slecht voelt. Heel langzaam glijdt het zware pak van onze schouders, dat is een soort roes nu. Heerlijk.

Bastet

Bastet

03-07-2009 om 18:05

Oh wat fijn

Ik ben heel blij voor jullie,wat een goed nieuws!
Liefs,Bastet

Tink

Tink

04-07-2009 om 23:04

Loentje

Wat een heerlijk bericht! Hopelijk viel het mee vandaag, en vanaf morgen een stijgende lijn he!
Knuf voor dat dappere kleine ding van je
Liefs Tink

Loentje

Loentje

06-07-2009 om 21:15

Gaat écht heel erg goed!

Het is echt niet te geloven hoe goed het met ons kindje gaat! Vandaag is ze van een intensieve naar een semi-intensieve kamer gegaan, het laatste beetje zuurstiof dat ze kreeg werd weggelaten, de maagsonde mocht uit haar neus (ze heeft toch een Mic-Keybutton oftewel een maagsonde via haar buikje), de drain is weg. Ze was buitengewoon speels en geïnteresseerd vanavond en ze rolde al een beetje naar haar zij. Ik kan er niet van over, we kunnen ons geluk niet op. Natuurlijk is het voedingsprobleem waarschijnlijk niet van de baan, maar als het dàt maar is! Dat probleem woog extra zwaar omdat ze deze operatie moest ondergaan en dat is gepasseerd. Ik verwacht dat ze morgen naar een gewone kamer gaat en dan ga ik weer continu bij haar blijven, af en toe afgelost door oma of manlief. Nu zijn we zonder haar thuis maar eigenlijk valt dat nog mee, aangezien het goed gaat met haar is dat best draaglijk en kunnen we er zelfs van genieten door eens een terrasje te gaan doen of gewoon niet zo laat te moeten gaan slapen.

Loentje

Loentje

09-07-2009 om 22:52

Thuis!

We zijn alweer thuis, de cardiologen redeneren dat een kindje beter thuis verder aansterkt, weg van de overdaad aan bacteriën in het ziekenhuis. Dochtertje is ontzettend vrolijk, ze kijkt echt verheugd rond. Ons verblijf in het ziekenhuis was kort maar ik ben toch doodop. Ik kan nog niet geloven dat het zo goed verloopt, het kost blijkbaar toch
ook energie om te beseffen dat de grote problemen nu voorbij zijn. Schitterend!
Dankjulliewel om hier voor mij te zijn, het was een grote steun!!!
Loentje

Petra-

Petra-

09-07-2009 om 23:50

Wow loentje

super, rust nu maar lekker uit. Zo'n ziekenhuisopname hakt er hard in!

Loentje

Loentje

17-07-2009 om 16:14

Ik kan er niet bij, zo goed!

Het gaat hier schitterend! Gisteren waren we op controle bij de cardioloog en alles was in orde. "Voor ons is ze niet meer interessant, je hoeft pas binnen zes maanden terug te komen ;o)"
Haar voedingen gaan nu perfect, dat wil zeggen dat ze wel nog twee uur duren maar ze heeft er geen last van, braakt bijna nooit meer. Dit is spectaculair. Het valt allemaal ontzettend goed mee, de wond ziet er prima uit, en we mogen haar niet onder haar armpjes optillen maar wez ijn al handig geworden in het 'opscheppen', het is nog eens zo gezellig. De eerste dag nadat we thuis waren, was ik ontzettend humeurig en dat werd nog erger omdat ik vond dat dat wel heel stom was maar gelukkig begreep mijn man dat wel. Ik ben maar op bed gaan liggen. De dagen erna lagen we om de beurt te slapen, zo moe waren we van de spanning. De angst is uiteraard weg, maar ik ben nog een beetje met stomheid geslagen, ik sta paf! Als gezin waren we behoorlijk uit balans en dat komt nu ook weer helemaal goed, gelukkig. Ik besef nu hoe je zulke dingen niet zelf in de hand hebt, ik weet nu wat er bedoeld wordt met 'iedereen gaat er op zijn manier mee om' en dat je daar alleen maar begrip voor kan opbrengen. Ik heb nu een glimp opgevangen van situaties die bij anderen blijvend zijn en heb zo nog meer respect voor hen gekregen.
Voor ons ziet het er goed uit, binnen twee weken is dochterlief zo gezond als een ander gezond kind. Onvoorstelbaar. Joepie, ik heb een gemiddeld kind ;o)

Guinevere

Guinevere

17-07-2009 om 22:16

Blij

Oh, wat een fijn bericht! Ik ben blij voor jullie! Nu...op naar het genieten van de gemiddelde dreumespuberteit!
En....dan willen we je ook alleen nog maar in de "gewone" rubrieken zien natuurlijk. Hoewel, adviserend mag je hier bij Zorgenkinderen natuurlijk nog komen.

Tink

Tink

21-07-2009 om 00:37

Loentje

Wat geweldig! Ben echt blij voor jullie . Wat een kanjer die dochter van je. Een 'niet meer interessante' dochter voor de artsen, niks wat je liever hoort denk ik
Dat je die spanning er even uit moet slapen lijkt me niet meer dan normaal, jullie hebben met z'n allen veel doorstaan!

Loentje

Loentje

27-07-2009 om 16:59

Die voedingen... pfff...

Qua hartoperatie gaat het alleen maar goed, dat lijkt echt wel afgehandeld dus we zijn over 't algemeen gewoon heel tevreden mensen en alles komt op termijn wel goed. Maar dat éten!!! Ook de logopediste weet niet meer wat aanvangen, na enkele hapjes, of zelfs maar na één minuscuul muizenhapje, kokhalst ze en komt het laatste restje van de voeding er meestal ook nog uit. Terug bij af dus, vandaag weerde ze zelfs mijn hand (hapje op vinger) weer af ;o(
na de operaties ging het telkens een poosje goed, ik vraag me toch af of er door de verdoving niet iets een poosje getemperd blijft. De kokhalsreflex kan dat al niet zijn dixit de logepediste. Het rare is dat ze wel WIL eten maar dat het gewoon niet KAN. De gastro-enterologen vinden het maar wat raar allemaal, lijken van mening dat het maar een voedingsprobleem is en dat het wel zal overgaan. Intussen kan ik wel de deur niet uit omdat dochterlief geregeld ontlucht moet worden, anders komt haar voeding zeker terug. ...Ik krijg net nu telefoon van de logo van het ziekenhuis, ze vraagt toestemming om een afspraak te maken met de gasrto-enterologen en het hele voedselteam, joepie!!!!!...
Het is ook mentaal lastig, elke keer dat ze weer braakt is een opdoffer, ik slaag er niet in om dat niet erg te vinden, ik praat dan wel over grote hoeveelheden die ovrgegeven worden nadat je weer bijna twee uur heel stil door het huis sloop, en dat vier keer per dag. Ik mag al blij zijn dat ze af en toe eens een weekje minder braakt, dat zien we ook meteen op de weegschaal, we zitten toch al aan 7,960kg, 72cm bij een leeftijd van 14 maanden. Niet dramatisch meer, maar het kan toch geen kwaad als ze wat groeit. Ik wens mezelf een meer ontspannen houding, want ik raak er maar niet vanaf. Hoe kan ik het braken niet erg vinden als het in zulke grote hoeveelheden gebeurt??? Tips?
Maar op termijn komt het goed!

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.