Medicatie uitgewerkt
In bovenstaande draadje over rondom-10 werd gemeld dat medicatie (methylfenidaat etc) op een gegeven moment niet meer werkt bij ADHD. Een paar reacties daarop gaven blijk van 'niet herkennen'. Ik heb de link naar het artikel aangeklikt en voor mij (en man) juist wel herkenning.
Wij zijn na 1 jaar methylfenidaat enorm aan het zoeken geraakt naar dosering, manier van toedienen (ritalin, concerta) en nu op proef met dexamfetamine gestart. Maar we zien het effect wat we in dat eerste jaar zagen gewoon niet meer bij zoon (ADHD, 9).
Voor mij staat nu vast dat we gaan stoppen. de enige zorg daarbij ligt dan nog wel even bij school. Mooi aan het einde van het jaar om dat met de juf te gaan ondernemen. Zij kent hem immers al behoorlijk om te kunnen aangeven of hij het trekt in de klas. Als dat niet het geval is, is medicatie op school wel nuttig.
Gelukkig hebben wij in de periode dat de medicatie wel effect liet zien ook zelf een behandeling gestart van therapie en training (stop-denk-doe) want we zien in onze zoon zelf heel veel positieve verandering. Met name in zijn houding: het zelf anders willen en het ook op pakken. Wat mij nu weer zo ergert is dat toch wel weer blijkt hoe makkelijk de behandeling gestopt wordt na een diagnose. Eenmaal de medicatie nog wat gesprekjes en het dossier werd gesloten. Terwijl in mijn visie juist dan begeleiding nodig is. Werkt het nog, is de juiste behandeling naast medicatie geboden, is de dosering nog goed etc etc. Maar je wordt gewoon los gelaten. Die medicatie is niet niks. Als ouders moet je toch ook hier het inzicht in houden om de juiste aanpak te nemen. Is dit niet een gebrek van psychiaters? En zelfs nu in ons zoeken weet de psychiater (na opening van dossier dus ha) niet die voorlichting te geven. Is zij dan op de hoogte van het feit dat medicatie op een gegeven moment niet meer het werk doet (soms, vaak, nu en dan?). Wij maken nu ons eigen plan want van de specialisten krijgen we het dus niet.
Is mijn zoon nu een uitzondering? Zijn er nog meer ouders die merken dat de medicatie niet meer doet wat het eerst wel deed? En is daar wel regelmatige controle en/of begeleiding van een specialist of moet je het ook zelf maar een beetje uitvinden. Ik ben hier toch wel heel nieuwsgierig naar geworden hoor.
Gaia
Hey,
Wat vervelend dat het allemaal zo rommelt bij jullie.
Wat naar dat het lijkt of de medicatie niet meer werkt. Stoppen jullie weleens in het weekeinde? Merk je dan veel verschil?
Over die begeleiding, bij ons loopt dat eigenlijk wel goed hoor. We gaan twee keer per jaar naar de kinderarts. Die bekijkt zoon lichamelijk (groei, bloeddruk e.d.) en evalueert met ons en zoon 'hoe het gaat'. Hij kan ook eventuele vragen beantwoorden en we kunnen hem ook altijd bellen. Dit voelt echt heel erg laagdrempelig voor ons en de man komt heel deskundig over.
En verder gaat wij en zoon naar een psychotherapeut. De laatste tijd ligt de nadruk meer op ons, want zoon staat er niet meer open voor. Dus kan zij niet veel met hem. Nu hebben we dus bedacht dat wij als ouders gesprekken hebben, wij bespreken waar we tegen aanlopen en met haar advies gaan we met zoon aan de slag. Ik vind het best zwaar, maar ik moet zeggen dat het goed werkt.
Verder wordt zoon ook nog begeleid op school vanuit de rugzak, maar dat stelt niet zoveel voor, vind ik persoonlijk. Hier is het probleem dat zoon nogal een eigenheimer is. Hij kan eigenlijk alleen met ons (=ouders) echt diep over zijn problemen praten. Bij derden vervalt hij in rationaliseringen en wenselijk gedrag en daar kom je niet verder mee. Dat is herkenbaar, want dat is een generatieoverstijgend familietrekje...
Wij hebben er toch vertrouwen in dat we op deze wijze wel een behandeling hebben die op de lange termijn houdbaar is. Maar wij hebben ook wel geluk dat de medicijnen (nog) werken.
Wat ik wel herken in je post, je moet het zelf uitvinden. Ik vind dat niet zo erg, ik ben nogal doe-het-zelf-erig aangelegd en ik heb een achtergrond uit de gehandicaptenzorg. Maar ik zie wel in, dat we hiermee opnieuw geluk hebben. Ik vind overigens dat de hele gezondheidszorg in Nederland wel zo is: Je moet het allemaal zelf uitzoeken.
Pippin
Gelukkig dat het bij jullie dus wel anders gaat. Ik denk dat we het niet goed getroffen hebben. Hier wordt een dossier echt gesloten, zoals ze dat dan zeggen. Misschien is het voor ons ook een idee om dit straks via de kinderarts te doen.
Zelf uitzoeken is ook wel het beste denk ik, maar het is beter als dat nog wel de visie van een specialist (vooral bij medicatie) bij is. Je eigen plan trekken is juist wel sterk, als ouder weet je toch wel wat het beste werkt en past bij je kind.
Onze zoon is gelukkig juist wel heel open voor therapie. Ha ha, zo zie je maar hoe verschillend dat kan zijn he.
Goed dat jullie het dan zo doen met ouderbegeleiding.
