Niet vooruit te branden

Geen verwijten

Ik probeer dat van die 10x weg te laten. Ik houd het bij een heel korte zin met wat er van hem verwacht wordt.

Vervolgens leg ik op een rustig moment uit dat hij echt een half uur eerder op zal moeten staan en alles 's avonds moet klaarleggen als hij 's ochtends niet op mijn verzoeken reageert.

Verder probeer ik hem aan te leren ('probeer', ik benadruk het maar even) om ALTIJD achterom te kijken voor hij een plek verlaat. Want dat scheelt heel veel heb je al dit of dat-vragen. Die slonzigheid.

Nou ja, ik kan wel de hele middag hierover verder schrijven. De deur achter zich dicht doen van de woonkamer is ook te veel gevraagd namelijk.

Da's het andere wat ik doe. Ik probeer een tijd lang te focussen op 1 ding. In de hoop dat dat beklijft. Nu dus die deur mhoo het aankomende stookseizoen.

Oh ja, en ook nog. Soms laat ik het er op aan komen. Zijn we een paar keer heel laat. Daar heeft hij een hekel aan, dus nu roept ie zelf om acht uur dat hij echt weg wil. We zijn nu weer met het volgende puntje: haaststress is contraproductief. Dus uitleggeen dat je als je snel wilt je juist niet moet haasten maar rustig je lijstje moet afwerken.

Guinevere

vraag je na of je tot hem bent doorgedrongen...?

Zo ja, dan een beloning koppelen aan iets wat hij wel direct deed. gewoon een complimentje of misschien voor de ochtenduren als die goed gaan een beloning.

Oh ja

Lekker toch, nu ben ik 'm vanwege dat schoenen- en jassengedoe ook nog vergeten zijn medicatie te geven, realiseer ik me nu. Ik ben benieuwd of ze het hebben gemerkt op school.
Ik heb ook al nagedacht over zo'n lijstje. Alleen: hij wéét precies wat er moet gebeuren. Het is een nauwgezette ADHD-er, ja, die bestaan!
Alleen, hij lijkt regelmatig wel even niet thuis te zijn als ik 'm iets vraag. Misschien is het wel een goed plan om hem de vraag te laten herhalen. Als ie er tijdens het herhalen niet bij kijkt met zijn zombieblik, dan gaat hij het misschien toch wel uitvoeren?
Rodebeuk, je hebt nóg een mailtje van mij trouwens.

Doodvermoeiend

O, wat is het doodvermoeiend om alles 10x te vragen. Soms heb je het idee dat niets helpt en voel je je net een commandant.
Hier heeft mijn zoon dit gedrag hoofdzakelijk bij mijn man en buitenstaanders. Bij mij stukken minder. Mijn man zegt:" Jeetje, ga nu eens je schoenen aantrekken, je komt zo nog te laat en dan is de juf boos, waar ze trouwens groot gelijk in heeft....." Zoon kijkt vriendelijk dromerig naar een krasje op de tafel en droomt vrolijk verder. Zijn vader wordt boos en tettert iets harder:"Luister nou eens, potverdrie en ga je schoenen aantrekken!" Zoon schrikt door het getetter en zegt:"Huh? Je vraagt het voor de 1e keer hoor!"

Ik zeg:" Pietje, ik wil dat je nu je schoenen aantrekt." Vooral zijn naam zeg ik stevig, de rest kan iets vriendelijker. De zinnen dus kort, geen vraag stellen maar een mededeling doen. En na de mededeling negeren. Wat hij zegt, de verontschuldigingen, het jachtig zoeken naar zijn schoenen, een gezellig gesprekje dat hij wil beginnen enz. Ik ben zelf met andere dingen bezig. Hij moet eerst zijn schoenen aanhebben en dan heb ik tijd voor het volgende. Terwijl hij zijn schoenen paniekerig loopt te zoeken heeft mama last van doofheid.

Oh wat ik ook nog wel eens doe...

Hij voert iets niet uit maar stelt even later een vraag aan mij. Dan zeg ik vaak;'Dat zal ik je vertellen als jij.....gedaan hebt' dat werkt erg goed!
Maar ja...
Dan moet ie wel iets van jou willen, toevallig.

Ik gebruik het tijdens het eten nog wel eens. Hij wilt iets na het eten, dan zeg ik vaak:'ik zal erover nadenken.'

'Als jij dooreet helpt mij dat heel goed bij het nadenken!'

Zo zie je. Het opvoeden hangt hier van manipulatietechnieken aan elkaar!

Ha manipulateren

Dat heeft hier ook heel lang gewerkt. Totdat ze zelf die techniek ook gingen toepassen....

Nou...

Vanmorgen, tot mijn grote schaamte, ben ik heel erg hard gaan schreeuwen tegen mijn zoontje, omdat hij zich niet wilde aankleden... Dus dat moet morgen anders. Hij moet zich morgen eerst aankleden voor hij ontbijt krijgt. Ik hoop dat dat een beetje stimulerend werkt.

Ja, manipuleren

Daar ben ik hier ook van afgestapt. Het werd veel te vaak tegen me gebruikt. Mijn dochter zegt nog steeds tegen me; kies maar mama, mag ik nog iets lekkers of tv? En als ik dan ...mag, dan zal ik niet vervelend zijn. Enz enz enz.
Guinevere, hoe gaat het als je hem laat? Nl wel een beetje herkenbaar, alleen geen ADHD ´er hier. (al twijfel ik soms wel, maar de mensen die het *kunnen weten* spreken van ass) Zeer nauwgezer en hij weet precies wat er moet, maar soms is hij te ver weg, of te druk met andere zaken etc. Maar soms lijkt het ook alleen maar chaos, maar zit daarbinnen toch heel veel orde en structuur. I

Even verder

Even verder; mijn zoon laat ik dus. Dat valt me zo op ook omdat mijn partner dat vaak niet doet, die zit hem enorm achter zijn veren. Ik snap dat wel, het irriteert natuurlijk als hij 10 minuten voor tijd nog druk bezig is met dit, en met dat, maar nog steeds niet aangekleed en verzorgd etc. Maar zoon doet het altijd, alleen op zijn eigen manier. Van mij mag hij, want het gaat prima. Zolang hij altijd op tijd klaar is. En we zijn echt nog nooit te laat op school gekomen. Hij knalt gewoon even in 10 seconden zijn kleren aan op het laatste moment. Irritant en niet zoals ik het graag zou zien, maar het is zijn manier en waarom niet eigenlijk. Heb ik trouwens wel ook met ze besproken Gevraagd of ze hulp willen en hoeveel. Dochter van 7 gaf duidelijk aan graag hulp te willen, is ook geen ochtendmens, mooi, maar dan gaat het ook op onze manier. En zoon wil het graag zelf en op z´n eigen manier, prima, zolang....
Ik geef gewoon aan wanneer het tijd is om naar school te gaan, en op dat moment moeten er vaak nog 6 dingen tegelijk, schoenen aan, tas pakken, mond schoonvegen, iets pakken dat meemoet. Maar ik laat zoon met rust en hij zorgt er toch voor op tijd klaar te zijn. Het moeilijke hieraan is loslaten, maar het loont wel.
Ik zou sowieso eens met zoon om de tafel gaan, daar heeft hij nu wel de leeftijd voor? Vaak weten ze precies wat ze al dan niet nodig hebben.

Aaneenschakeling

Wij hebben hier met vallen op opstaan een routine die vanaf het opstaan langzaam het zenuwstelsel wakker en actief maakt. Als ze heel vroeg wakker worden gaan ze niet weer in bed liggen maar gaan ze spelen of soms tv kijken op een krukje (op een stoel ga je maar hangen). Eerst eten we en vervolgens gelijk erna aankleden (kleren liggen al klaar). Dat gaat ook op een krukje. Ook gelijk schoenen aan. Daarna mogen ze doen wat ze willen als het maar niet liggen is of hangen. Daarnaast helpt het hier enorm om iets aan te kondigen en daar gelimiteerd de tijd aan te geven (in een paar seconden moet een beslissing genomen zijn bijv).
Iemand heeft me ooit gewezen dat deze kinderen hun zenuwstelsel niet altijd in de juiste versnelling (of dat er nu een terug is of een opgevoerd) krigen wanneer ze dat willen. Daarom heb ik de ochtend zo ingedeeld met een (langzaam) opvoeren in activiteit (eerst goed wakker worden aan de ontbijttafel, daarna kunnen ze zich pas goed aankleden).

Stel dat er bij jou ook zoiets is en je kijkt naar de moeite met versnelling van het zenuwstelsel, misschien dat je dan een andere ochtendindeling maakt. Dat is er eentje die meer kans van slagen heeft.

Ik zou overigens liever hebben dat iedereen aangekleed aan tafel verschijnt maar dat werkt hier absiluut niet.

Billie

lol, hier gaat het net zo! Zoon wil gelukkig altijd ruim op tijd op school zijn. Maar hij kleed zich ook binnen drie minuten aan, gezicht schoon (wordt nogal eens vergeten) handen door zijn haar, tas mee en hup op de fiets. Knap hoor, van hem!
Judith, wat interessant over dat ontwakende zenuwstelsel. Daar ga ik nog verder over nadenken. Het klinkt heel erg logisch.

Gisteren

Ik ben er gisteren en eergisteren maar bij blijven staan totdat zoon de gevraagde actie daadwerkelijk in gang had gezet. Dat scheelt me wel het een en ander aan frustratie. Extra complicatie is ook nog dat zoon momenteel weer last heeft van zijn oren. Zo doof als een kwartel is ie.
Judith, heb je daar nog meer info over, over dat zenuwstelselverhaal?

Guinevere

Erm, niet 1-2-3.. ik heb wat informatie van de therapeut, uit een boek en trial and error. Wat hier werkt, werkt bij iemand anders weer net niet lekker. Ik heb wel gemerkt dat we hier moeten doorpakken.. dus niet weer lekker even niksen. Ik heb gelukkig een therapeut waar dat heel normaal is om naar voren te brengen. Dit onder het motto 'georganiseerd, alert en rustig naar school is het halve werk om het daar ook te zijn/worden".

Ok, nu moet ik met m'n zoon (die alles aan het inpakken is wat hij voor handen krijgt (argh!)) in de fantasie-trein naar Parijs. Komt dat goed uit! Wilde ik hem toch al laten zien, hoe mooi Parijs is .