Opmerkingen/meningen luier zoon
Vandaag ging ik met mijn 11 jarige zoon naar de stad, hij heeft een stofwisselingsziekte en is dubbel incontinent. We besloten met de bus te gaan. Na 2 uurtjes in de stad te hebben vertoefd, namen we de bus terug naar huis. Toen we op de bus aan het wachten waren merkte ik dat hij een grote boodschap had gedaan, er was geen mogelijkheid om iets schoons aan te trekken, anders had ik dat zeker gedaan. Dan maar zo snel mogelijk naar huis. Eenmaal in de bus ontstond er een kleine discussie met een mede reiziger (overigens wel op een ''normale manier'') omtrent zijn luier, omdat de bus toch bijna leeg was besloot ik maar naar achteren te verplaatsen. Tenslotte kwam ook een controleur van de handhaving (van de busmaatschappij) na mij toen en zei dat dit eigenlijk niet de bedoeling was. Ik stond een beetje met de mond vol tanden en heb hierop mijn excuses aangeboden. Hoe denken jullie hierover? Wat vinden jullie hiervan?
Alvast bedankt.
Ach weet je
in het gewone leven, dwz zonder Corona, zie je het ook vaak gebeuren. Dat er dingen zijn die je liever niet meemaakt. En dat er mensen zijn die zich daaraan ergeren.
Denk aan de keren dat een boze peuter gillend en krijsend in de supermarkt op de grond liggen omdat ‘ie z’n zin niet krijgt. Of in de bus, de trein, het pretpark enz. Dat is ook een vorm van overlast. Dan kun je je ook gaan lopen opwinden, want ‘zo heurt het niet’. Maar eigenlijk heb ik dan altijd vooral medelijden met de ouder die zich opgelaten voelt en probeert kind in te tomen, gevolgen te verzachten enz. En dan denk ik vooral: tjonge, blij dat ik niet in zijn/haar schoenen sta. En zo kan ik nog best veel situaties oproepen waar iets vergelijkbaars voor geldt.
En nee Iris, je hebt gelijk: overlast is nooit de bedoeling en je geeft het ook niet met opzet. Maar ja, de praktijk is weerbarstiger dan mijn goede bedoelingen. En die van anderen. En soms gebeurt het dus toch.
Hmm ...
Ik hoop wel dat die jongen heeft kunnen staan daar achter in die bus.
Vergeet de chauffeur niet
Dat verbaast mij dan weer wilgenkatje.
Ik denk niet dat er ooit een tijd is geweest dat mensen het fijn vonden om in de kaklucht van een ander te zitten. Ik geloof ook niet dat we dat per se fijn moeten gaan vinden. Zelfs van de kak van je eigen kinderen (of je moeder) kun je flink onpasselijk worden.
In dit geval is er zonder plan b de stad in getrokken en is er een situatie ontstaan waarin je altijd commentaar kan verwachten. Ook als het een baby is.
Maar in dit geval is er ook nog wat van gezegd door een controleur van de handhaving. Het zou best kunnen dat die wat meer actief zijn nu er niet zoveel reizigers zijn en er ook nog extra aanwijzingen gelden, maar ook onder meer normale omstandigheden moet je er rekening mee houden dat die bus ook nog eens iemands werkterrein is. 8 uur op een dag.
Je moest eens weten welke luchten chauffeurs te verduren hebben en wat er dan allemaal gemengd naar voren komt als hij moet remmen voor een stoplicht.
De verkeerde
Niet wilgenkatje, maar aagje helderder natuurlijk.
Met een PS.
Die brullende peuter kun je als bezoeker van de winkel natuurlijk letterlijk links laten liggen (het is ons allemaal wel eens overkomen), maar de ouders moeten niet verbaasd zijn als het winkelpersoneel wel commentaar levert.
plannen
Ok ik hoor dan in het kamp van de meehuilers 
Maar ik kan poep net als kots niet zo plannen. Jij wel? Wat een maakbaarheid van het leven
verbaasd
Ik denk ook niet dat TS verbaasd was, maar het steekt wel. Wij, de meehuilers voelen met haar mee. Ik heb ook genoeg gênante reacties gehad met mijn kind, weliswaar niet met poep, maar toch.
M. Lavell
Nou ja, wie wat meer hinderlijk vindt dan een ander is natuurlijk moeilijk te zeggen. Niemand zit graag in de stank van een ander. Persoonlijk heb ik echter meer last van rooklucht of overdadig parfum dan van poeplucht. Maar dat zegt niets over een ander.
Het gaat me dus ondanks voorbeelden niet om dat ene of dat andere. Maar meer dat we ook met begrip kunnen kijken naar een situatie waarvan je mag aannemen dat niemand ‘m fijn vindt. Ik ga er in zo’n situatie niet meteen van uit dat de ander stom/onverstandig/asociaal handelt. Of het er om doet. En dat ik ‘m daarop moet aanspreken. Ik ga ervan uit dat zoiets een onbedoeld iets is, dat voor niemand fijn is. Allereerst voor degene met de vieze luier in dit geval. En dat ik daar dus verdraagzaam mee om ga.
En wat betreft de buschauffeur en de luchten..... tja, da’s rot (niet sarcastisch bedoeld) maar hoort er wat mij betreft bij. Net als in de zorg en tig andere beroepen.
Nee nee nee
===Die brullende peuter kun je als bezoeker van de winkel natuurlijk letterlijk links laten liggen (het is ons allemaal wel eens overkomen), maar de ouders moeten niet verbaasd zijn als het winkelpersoneel wel commentaar levert.===
Niemand hoeft commentaar te geven hoe een ander met zijn kind omgaat, zeker niet in de publieke ruimte!
De dokter, het consternatiebureau, de juf, opa en oma kunnen tot op zekere hoogte, omdat ze kind en ouders wat beter kennen enigszins sturen in wat handig is en wat niet.
Als volslagen vreemde van het overlast veroorzakende kind houd je je er buiten! Wel met een maar, als de situatie voor het kind of andere levensbedreigend wordt/is dan grijp je in. Een ontsnapte peuter van de buren, die je langs de doorgaande weg vindt breng je even netjes thuis.
Pubers die op straat lopen te klieren met vuurwerk kun je ook vermanend toespreken als ze een rotje in je fietstas mikken.
Maar een op de grond rollende peuter die een ijsje wil, die laat je liggen en je spreekt ook de moeder daar niet op aan.
@ Mijntje dan zijn wij samen in het kamp van de meehuilers, wat ik ook ervaar is dat er ook hier veel mensen overtuigd zijn van de maakbaarheid van het leven en dat is niet zo. Ook als je alles zorgvuldig plant dan kan er nog iets mis gaan. Dan zit je niet op opmerkingen te wachten, want inderdaad dat steekt.
Als je eigen kind iets gênants zegt, corrigeer je je eigen kind en geeft hem geen gelijk.
Ik strik in de wachtkamer van de fysiotherapeut de veters van mijn 13 jarig kind. Er komt een kleuter binnen met zijn moeder. Kleuter zegt: Mama die jongen is al zo groot en kan nog steeds geen veters strikken. Mama zegt: Jij gelukkig wel, dat heb ik jou op tijd geleerd!
En bedankt! Mijn puber kon het ook voor hij ziek werd, maar ja dat ziet niemand aan hem, dat hij NAH heeft.
Niet de bedoeling
De handhaver zei “dat dit niet de bedoeling was”. Zou het niet zo kunnen zijn dat ie precies dát bedoelde, dat het op dit moment niet de bedoeling is met je kind in het OV te zitten voor een plezierritje? Mijn dochter is onlangs ook aangesproken in de trein, omdat ze niet voor haar werk in de trein zat, ze was op weg naar huis. De handhaver zei precies hetzelfde, ‘dat is niet de bedoeling’.
Verder ben ik ook van mening dat het gewoon geen handige actie was. Om alle al genoemde redenen. Het komt ook echt niet in mijn hoofd op om nu te gaan winkelen. Al dan niet met de bus. Ja thuiszitten is heel vervelend, en er eens uit kunnen is hartstikke fijn. Maar daar zijn dan toch wel andere opties voor?
Kopzorg
'Als volslagen vreemde van het overlast veroorzakende kind houd je je er buiten!'
Je beseft toch wel dat dat jóúw overtuiging is, en meer niet?
ElenaH
‘Je beseft toch wel dat dat jóúw overtuiging is, en meer niet?’
Dat besef jij toch hoop ik ook over wat jij schrijft? We hebben hier allemaal vooral overtuigingen en meningen.
Aagje
Kopzorg formuleert het alsof het voor iedereen geldt. En dat is niet zo.
=====Je beseft toch wel dat dat jóúw overtuiging is, en meer niet?=====
Dat is mijn mening ja maar ik denk dat ik daar niet de enige in ben.
=====Ik strik in de wachtkamer van de fysiotherapeut de veters van mijn 13 jarig kind. Er komt een kleuter binnen met zijn moeder. Kleuter zegt: Mama die jongen is al zo groot en kan nog steeds geen veters strikken. Mama zegt: Jij gelukkig wel, dat heb ik jou op tijd geleerd!=====
In jouw ogen zou het oké kunnen zijn als iemand zo'n opmerking maakt?
Heel schokkend. Iemand die mij en mijn kind niet kent zou zich in stilte kunnen verbazen meer niet. Zo'n opmerking is onnodig en kwetsend. Dat een kleuter zoiets er uit flapuit dat heb ik nog wel begrip voor. Die opmerking van die moeder schikt mij echt.
ElenaH
Ik vroeg jou iets over jezelf. Niet over Kopzorg.
In de wachtkamer vs deze situatie
Moeders van driftige peuters help ik door ze voorrang te geven en ik vind er niets van. Als jij je kinds veters strikt en mijn kind maakt daar een opmerking over, dan corrigeer ik mijn kind, want ik neem aan dat je daar een goede reden voor hebt. En als je ziek in de bus zit, of je baby doet iets raars of stinkerigs, dan heb ik het met je te doen.
Sterker nog; Als het gaat over een situatie die voorkomen had kunnen worden, niet door een maar door wel 4 andere keuzes, dan snap ik dat je baalt van hoe je eigen keuzes hebben uitgepakt.
Ik snap alleen oprecht niet waarom je het dan raar vindt dat je daarop aangesproken wordt door iemand wiens functie dat is. Een simpel ‘sorry, het heeft ons ook overvallen’ was ook een reactie geweest, maar nu probeert ze ‘ons’ akkoord te krijgen voor de keuzes die ze maakte. En die krijgt ze niet. Want achteraf kijkend vind ik het niet slim wat ze deed en niet conform wat de regering aan ons vraagt om de verspreiding van cOVID-19 te voorkomen. Achteraf kijkend hoop ik dat ze volgende keer wel de auto meeneemt of pas gaat als de horeca weer open is.
Niet alleen voor de omgeving, maar vooral ook voor de jongen zelf die nu zo lang in een volle luier heeft moeten zitten.
@ Kopzorg
Je reageert nogal vanuit je onderbuik.
De situatie die TS (die overigens niet meer reageert) heeft geschetst is toch geen vergelijk met veters strikken in de wachtkamer. Je kunt er nu van alles bij gaan halen omdat jij (en je kind) zich onbegrepen voelen. Maar start dan s.v.p. een eigen draadje met jouw ongenoegen.
Ook grote mensen kunnen er wel eens onbedoeld wat uit flappen.
Neem aan dat jij die moeder (eventueel via haar kind) een mooi antwoord hebt teruggeven, waardoor moeder heeft gerealiseerd dat het complimentje naar haar eigen kind, kwetsend voor anderen was.
Je bent te gast
Kopzorg “ Niemand hoeft commentaar te geven hoe een ander met zijn kind omgaat, zeker niet in de publieke ruimte!”
Nou nou nou mevrouw, niet zo pedant en hoog van de toren.
Ik wijs u er graag op dat u in de bus en in de supermarkt te gast bent op het terrein van de uitbater. Ter plaatse gelden huisregels en de gewone omgangs- gedragsregels. Wie zich daar niet aan houdt kan door de beveiliging of het personeel worden aangesproken op het gedrag.
Dat is te zeggen: Kinderen worden niet rechtstreeks op hun gedrag aangesproken. Hun begeleiders wel.
Stront aan de knikker
Bij een kind van 11 met een poepluier weet je dat er ook bij een niet zichtbare handicap iets ernstigs aan de hand is. Dan besef ik weer dat ik erg geboft heb met vier gezonde kinderen. Het zou niet in me opkomen daar opmerkingen over te maken.
En van dat roomser dan de paus coronagekapittel word ik ook flauw, al voordat Schiphol weer volstroomde. Normaliter zitten er anderhalve man en een paardenkop hier in de streekbus. Nu woon ik toevallig in een stad waar mensen alleen niet met een auto aan hun worden geboren omdat die niet door het baringskanaal past.Normaliter zitten er anderhalve man en een paardenkop hier in de streekbus, de afgelopen maanden waren ze helemaal leeg. Dan stap ik er zonder bezwaard gemoed met een stemmig begrafenisgezicht in.
