Ouderverstotingssyndroom
Gegroet,
Ik de nonkel en Peter van een zes jarig meisje waar ik sinds kort problemen mee heb.
Het zit zo,heel vroeg was de contact met mij en mijn broer verloren door onze gescheiden ouders, ongeveer drie a vier jaar geleden is die stilletjes aan terug opgebouwd.
Terwijl we geen contact hadden was mijn broer trotse vader geworden van een dochtertje.
Het was ongelooflijk hoe ik van mijn nichtje toen ongeveer 3 a 4 jaar oud liefde en vriendschap kreeg.Ikzelf en de familieleden stonden verbaast want ik was heel snel de lievelingsnonkel, de klein hing letterlijk rond mijn nek als ze mij zag.
Vorig jaar na de scheiding met zijn vrouw heeft mijn broer mij gevraagd of ik Peter wou worden van zijn dochtertje, want de Mama was in relatie gegaan met de toenmalige Peter en dit was een onmogelijke situatie.
Ik heb dit uiteraard met plezier aanvaard. Regelmatig kwam zij op bezoek en bleef vaak logeren.
Alles liep vlot tot ik haar mee genomen heb op reis.
Als ik haar terug gebracht had hadden we nog van alle plannen gesmeed om te samen te doen, maar de eerste keer dat ik mijn Petekind terug zag was zij een donderwolk.
In plaats van liefde en vriendschap was ze gewoonweg onuitstaanbaar en kwaadaardig. Ik kan niks meer met haar aanvangen ze is 180° van karakter veranderd. Het is zover gegaan dat ik alle contact wou verbreken met haar en al haar kleding en speelgoed die bij ligt wou meegeven, maar mijn broer heeft toen mijn ogen geopend dat dit niet de oplossing is. Hij vermoed dat de mama niet goed gezind was dat ik mijn Petekind mee naar Spanje genomen heb (wat ik gedaan heb zonder haar te vragen omdat ik geen contact heb met haar) en dat ze nu de klein aan het opsteken is.
Nu na de feestdagen was ik haar manier van doen terug zo moe dat ik nogmaals er een stop wou aan zetten, Nogmaals heeft mijn broer mij beraden dat dit niet de oplossing is.
Na een meerdere onderzoeken op het internet ben ik op de afwijking Ouderverstotingssyndroom gestoten, alle symptomen die vermeld worden komen overeen met het gedrag van het kind. Het probleem hierbij is dat men steeds over de ouders spreekt tot op één site na waar men deze stoornis ook bij grootouders aanspreekt.
Is het mogelijk dat het Ouderverstotingssyndroom ook bij kinderen optreden met personen buiten het gezin zoals in mijn geval ?
Hoe kan ik dit het beste omgaan met dit gedrag,praten, kwaad worden, negeren... tot nu toe heeft niets geholpen ?
Tja patrick...
je moet je verwachtingen bijstellen. Je verwacht dat een heel jong kind jóu 'liefde en vriendschap' geeft, of anders! contact verbreken, speelgoed weg,... Het kind is nog maar 6! en is wat dwars. Ze zal toch al het een en ander meegemaakt hebben, door de scheiding van haar ouders. Het zal haar wereldje op de kop gezet hebben.
Van een peter mag je verwachten dat die onvoorwaardelijk achter een kind staat, geduldig is, zonodig een stapje terug doet, en geen onredelijke eisen stelt. Het is geen relatie met een volwassene, kijk wat hoort bij het gedrag van een 6-jarige met een ingewikkelde thuissituatie.
Eens
met voorgaande reacties. Het meisje toont gewoon kleutergedrag. Is aan het testen hoe ver jouw liefde gaat. Niet erg diep blijkbaar als je gelijk de banden wilt verbreken.
Je hebt blijkbaar geen ervaring met kinderen? Mijn oudste van 5 is de ene keer een zeer lief doordacht kind, om de volgende ochtend wakker te worden als een onmogelijk sacherijnig geval bij wie ik helemaal niets goed kan doen. Hij zegt dan dat ik gemeen ben, en dat hij nooit iets leuks doet, krijgt etc etc, en dat ik de gemeenste moeder van de wereld ben. En dan haal ik mijn schouders op, zeg dat hij in z'n kamer mag afkoelen tot hij weer vriendelijk kan doen. En als hij dan terugkomt, dan knuffelen we even en is het weer goed. Ik maak er niet teveel woorden aan vuil. Ik zeg dat ik iets niet leuk vind, en geef er verder niet teveel aandacht aan.
Het is echt aan de volwassene om het niet persoonlijk op te vatten. Hij is grenzen, emoties en gevoel aan het testen. Dat hoort er allemaal bij.
Als je ooit een kind van 6 ziet, dat zich altijd perfect gedraagt, onder alle omstandigheden, dan kun je je beter afvragen wat er aan de hand is!
Meisje heeft nogal wat meegemaakt
Tjonge, het meisje heeft al een scheiding van haar ouders achter de rug en is gewoon aan het kleuteren. En jij wil dan al alle contact verbreken omdat ze dwars is. Dat vind ik heel triest. Een kind is geen ding dat je wegdoet als het je niet helemaal bevalt. Het meisje heeft mensen nodig die haar onvoorwaardelijk lief hebben, ook als ze niet "lief" is. Verder vind ik het heel erg raar dat je het kind zomaar mee naar het buitenland neemt zonder de moeder in te lichten, ik snap werkelijk niet hoe je zoiets in je hoofd haalt. Sorry, ik heb eigenlijk weinig goeds voor je over.
Puck
even een korte reactie op: "Verder vind ik het heel erg raar dat je het kind zomaar mee naar het buitenland neemt zonder de moeder in te lichten"
Waarschijnlijk is de afspraak met vader gemaakt en heeft het plaats gevonden in de tijd dat kind bij vader is. Dan is vader verantwoordelijk. Hij (vader) hoeft niet eens uit te leggen waar het kind is. Dat is het vervelende van gescheiden ouders. Deze peetvader/oom moet verantwoording afleggen aan vader want daar heeft hij de afspraak mee.
Dat vervolgens de vader van het kind de moeder niet inlicht is niet netjes. Maar nogmaals niet verplicht. (zou ik ook niet accepteren als ik niet weet waar mijn kind verblijft en met wie als het langer als een weekend en/of in het buitenland is)
Het is heel gebruikelijk dat je als gescheiden ouders geen contact hebt met vrienden/familie van je ex.
Amk
Ik heb ook nergens gezegd dat het verplicht is en ik snap oop dat je geen contact hebt me de familie van je ex, maar dan blijf ik het nog steeds raar vinden. 't Is niet zomaar even een middagje naar de dierentuin. Als je een beetje fatsoenlijk bent dan lijkt me dat je op één of andere manier zorgt dat ook de andere ouder het weet dat het kind met jou in een ver buitenland is.
Laat ik zeggen dat ik een heel vervelend onderbuikgevoel heb bij de posting van Patrick.
Patrick
Tja, patrick, ik ben het ook eens met wat de anderen zeggen. Je reageert wel heel kort de bocht naar je petekind toe.Het is en blijft maar een kind, hoor, wat erg veel mee heeft gemaakt en ook nog eens de leeftijd heeft om wat dwarser te zijn. Het is aan jou als peter om dat niet persoonlijk op te vatten en je petekind liefdevol op te blijven vangen.
Maar waarom heet je topic ouderverstoting en veroordeel je het gedrag van je petekind?
Ouderverstoting is gedrag van een van de ouders, die zo ver gaat in negatief praten/denken over de andere ouder, dat het kind hier in meegaat. Ik vraag me af, als jij denkt aan ouderverstoting, wie van de volwassenen gedraagt zich dan zo grenzeloos negatief uitlaat over de andere volwassenen dat je petekind hier in mee gaat? Daar zou dan je topic en zorg over moeten gaan.
Joyeux
Ja, dat denk ik ook, vandaar ook mijn vraag wie van de volwassenen welke rol heeft in dit syndroom. Ik vraag me af of ik antwoord krijg van Patrick
Niet gezond
Los van de open deuren over zes jarigen die reeds gemeld zijn, zie ik drie zaken die de verhoudingen corrumperen.
Ouders wijzen in mooie tijden een Peter aan. Moeder gaat er vandoor met Peter. Vader wijst op eigen houtje een nieuwe Peter aan.
Dat kan niet. In die situatie is de nieuwe Peter per definitie het object van vechtscheidingsstrijd.
Ja, het is mogelijk dat moeder haar ongenoegen over jouw rol niet onder stoelen of banken steekt. Ja, het is mogelijk dat het kind jou daardoor met andere ogen bekijkt. Maar dat moet je je vooral zelf aanrekenen. Jij hebt die rol aangenomen.
Verder: Dat kind meenemen naar het buitenland zonder toestemming van de moeder, kan niet. Je kunt je daarbij niet verschuilen achter wat vader wel of niet meldt. Je bent zelf volwassen en hebt zelf verantwoordelijkheid. Formeel ben je dader van kinderontvoering als je zoeits doet.
Maar het belangrijkste: Als ik die moeder, een tante of een vriendin zou zijn, dan zou ik erop staan dat elk contact met jou verbroken zou worden.
Je eigen houding ten opzichte van dat kind is een eisende. Je verwacht onvoorwaardelijke liefde. Je stelt sancties als dat niet komt. Dat is geen veilige omgeving voor een kind. Je draait de rollen om: jij doet alsof je het kwetsbare kind bent en alsof het de taak van het kind is om jouw tere ziel onder alle omstandigheden heel te houden.
Klinkt niet gezond.
Groet,
Miriam Lavell
Patrick reactie?
Patrick, het is altijd wel netjes als starters zich nog laten zien in een draadje en een reactie geven.
