Poepprobleem (niet op wc durven)
In navolging van draadje hierboven, hier ook een poepprobleem. Zoon (bijna 8, McDD) durft niet op de WC te poepen. Hij poept alleen in een luier, en dan ook nog alleen als ik hem na afloop kan verschonen.
Zitten op de WC heeft hij geen moeite mee, hij zit ook als hij plast. Aangeven wat het is waar hij bang voor is, dan kan hij (nog) niet. Hij blokkeert echt volledig op dit punt.
Nu krijgt hij elke ochtend een luier en poept, daarna verschoon ik hem en gaat hij aankleden. Hij weigert luiers mee te nemen als hij logeert (bijvoorbeeld bij Oma), dan gaat hij rustig 3/4 dagen niet naar de WC.
Hij geeft bij thuiskomst wel aan dat hij een paar keer heel erg nodig moest maar dat hij het gelukkig kon ophouden...
We hebben een jaar geleden besloten om er niets meer van te zeggen en er geen probleem van te maken, in de hoop dat hij spontaan een keer naar de WC zou gaan. Tto op heden is dat niet gebeurd.
Het zou toch zo handig zijn als hij gewoon naar de WC zou gaan. Vooral voor hem!
Wie o wie heeft hier ervaring mee en kan ons een tip geven?
Tussenstap?
Zou een tussenstapje een oplossing zijn. Bijv de luier onder de bril spannen (losjes) zodat hij daarop kan poepen of als dat te ver is, de luier op de grond en dan poepen? Of is dat geen stap vooruit maar achteruit?
Kleinere stap
Met luier aan op de wc zitten en dan poepen ?
Gat in luier knippen zodat het in de wc valt ?
M.
Inderdaad herkenbaar
alleen die van ons ging na een tijdje ook niet meer in de luier poepen. Als dit voor jullie op dit moment de beste oplossing is, gewoon zo laten. Mijn zoons medisch psycholoog heeft aangegeven dat als hij iets wil en snapt waarom het zo moet dat het dan vanzelf komt. Bij mijn oudste betekende dit concreet een jaar lang iedere week speltherapie en gezellig spelen met water en zand. Heerlijk vond hij het. Op een dag was blijkbaar de knop om en ging hij in ene naar de wc en deed een poep. Of mama zijn billen af wilde vegen? Tja tuurlijk jongen. Nu na 3 jaar is dat nog steeds zo. Er komt vast een dag dat ik dat niet meer hoef te doen.
Moraal van dit verhaal. Jouw zoon heeft nu nog behoefte aan een luier. Bespreek evt met hem of hij het ook op de wc met luier aan wil proberen. Zo niet; vraag het over een paar weken nog eens. Hij moet er aan toe zijn. Ga aub niet dwingen dan gaat het van kwaad tot erger.
Heel veel succes.
Aanvulling
om te beginnen, alvast dank voor jullie reacties! Een beetje herkenning is erg fijn, er zijn echt niet veel kinderen die dit probleem hebben.
De tip "zitten op de WC met luier" is voor zoon ook al een brug te ver, daar wil hij echt niet aan beginnen. Het staand poepen op de badkamer/WC is al een 'dingetje'. Hij doet het nu op zijn slaapkamer, vaak terwijl hij aan het DS-en is.
Ik heb de hoop dat hij de DS koppelt aan poepen en dat daarmee de gang naar de WC iig iets vertrouwds heeft, want de DS kan gewoon mee natuurlijk 
Even voor de duidelijkheid, wij pushen hem absoluut niet (meer), ik vind het ook geen probleem om de luier te verschonen, het is alleen voor hemzelf niet handig dat hij echt alleen thuis kan poepen. En dan ook nog alleen als ik thuis ben
We hebben in de afgelopen jaren - tot ca 1 jaar geleden - wel een aantal pogingen gedaan om hem op de WC te krijgen. Dat is alleen niet gelukt.
Hij heeft een half jaar geleden 'per ongeluk' op de WC gepoept, het was eruit voor hij het kon tegenhouden . Onze hoop was dat hiermee zijn angst zou verdwijnen, helaas is dat niet gebeurd.
Zoon geeft zelf wel aan dat hij van de luier af wil. Hij bedenkt dan een mooi moment, bijvoorbeeld dat hij dat doet als hij 8 wordt (was ook toen hij 6 en 7 werd...) of na het volgende pak luiers, of als de luiers echt niet meer passen. Maar iedere keer als zijn eigen gestelde deadline nabij komt, krabbelt hij terug en wil hij er echt niets mee te maken hebben. En houdt hij echt zijn ontlasting 2 weken op als het moet.
De laatste keer dat we het hebben geprobeerd heeft hij 2 weken niet gepoept(!), en uiteindelijk heeft hij in zijn slaap (want ontspanning) zijn complete darminhoud leeggepoept... 
Herkenning vanuit kindzijn
Beste Prakje,
Ik ben zelf zo'n kind geweest tot en met mijn tiende ongeveer. Ik kon ook niet aangeven waarom ik niet kon of durfde te poepen op de wc. Vaak verstopte ik me achter de gordijnen of ergens in een hoek waar niemand het zag. En ik hield vaak ook mijn ontlasting dagen of weken op. Mijn moeder gaf mij toen ik ouder werd gewoon onderbroekjes, maar ja die waren natuurlijk vaak helemaal vies. Op bezoek was het een probleem...op school...feestjes noem maar op. Ik verzon vaak manieren om ze toch te laten denken dat ik had gepoept, bijvoorbeeld door iets in de wc te leggen dat op poep leek of per ongeluk net door te spoelen als ze wilden komen kijken. Ik heb zetpillen gekregen soms voor tegen verstopping, luie darmen, etc....
Voor mij was het achteraf erg eng om iets zomaar zonder mijn toestemming, zonder mijn moment uit mijn lichaam te laten. Zonder er controle over te hebben. Het kon alleen als ik mijn moment uitkoos, ongeacht waar ik was. Ik kon er niet tegen dat mijn darmen mij als het ware dwongen de ontlasting eruit te laten. Dat was een eng gevoel. Maar dit gevoel werd steeds vervelender, doordat je ontlasting harder werd en ook doordat je darmen ontzettend lui worden als je weinig poept.
Opmerkingen over dat iets stonk, dat het vies was, etc...het deed mij niks. Dus dat was voor mij niet het redmiddel. Mijn ouders hebben me wel eens een uur op de wc laten zitten om te kijken of ik dan wel iets deed. Belonen en straffen werkte ook niet...
Ik kan me een moment herinneren waarop inderdaad bij mij ook per ongeluk de ontlasting een keer in de wc viel voordat ik er erg in had. Dat heeft wel wat losgemaakt, maar dat was niet meteen de doorbraak hoor. Ik wil je aanraden je zoon vooral te stimuleren, niet te pushen, want het werkt echt niet. Maar het is denk ik wel belangrijk het vaak te benoemen en het onderwerp vaak ter sprake te brengen op een luchtige manier zodat hij er zelf ook mee bezig blijft en over na denkt.
Groetjes,
Anouk
