School begint en het is gelijk mis

Marleen

niet verdrietig zijn....het is niet jouw schuld, het is niet zijn schuld, het is nu eenmaal zo, onze kinderen hebben moeite met die omschakeling....het is niet anders....hier ook een vrij goede vakantie tot nu toe, maar ook ik verwacht volgende week en misschien de weken daarna ook wel de nodige strubbelingen, weer in het strakkere ritme, dus ik calculeer het in, slik wat meer dingen in en worstel me die 1e weken door. Daarna gaat het meestal wel weer goed....Sterkte meid! Ik leef met je mee!

Wat zonde

En je kind moet zich weer aanpassen, met alle gevolgen van dien. Is er geen optie om het anders te doen? Bijv. alleen de ochtenden naar school? rustig aan opbouwen. Doe wat hij aan kan en niet wat de maatschappij van hem verlangt.

Hoi marleen

herkenbaar hoor! Hier een zoon van 8 in groep 5 (gewone school met (klassiek) autisme. Ook hier een heerlijke vakantie gehad. Hij zat lekker in zijn vel en het liep allemaal heel lekker. Het autisme was alleen vaag op de achtergrond aanwezig.
En dan nu voor het eerst groep 5 met inderdaad ook nog die vrijdagmiddag. Het viel me vanmorgen op dat hij ook weer zo moe was... Al die prikkels weer (nieuw lokaal, nieuwe juf, nieuwe groepssamenstelling en ook nog eens warm weer). Ik kan aan alles bij hem merken dat gewoon weer op scherp staat. Maar we herkennen het ook van de andere jaren... De periode tot aan de herfstvakantie zijn hier het zwaarst.
Groetjes

Knuppeltje

Autisme heb je altijd, overal, in iedere situatie, ook als je slaapt. Als het weg lijkt te zijn tijdens een vakantie (waarbij vaak ook nog eens de structuur en regelmaat ontbreekt), dan kun je je afvragen of er wel autisme speelt.
Het autistische gedrag wordt dan blijkbaar vrijwel volledig veroorzaakt door de school. Niet ieder kind gedijt goed op school, een ouderwetse gouvernante zou voor veel kinderen de oplossing zijn. En een heleboel autisme-diagnoses voorkomen.

Thuis en school

Dus thuis vertoont het kind geen autistisch gedrag omdat de begeleiding zo goed is, en op school vertoont het kind autistisch gedrag omdat het autistisch is?
Ik zou zeggen: zorg ervoor dat de begeleiding op school net zo goed is als thuis, dan is er dus geen autisme meer.

Och parel

als het leven zo simpel was...keep on dreaming zou ik zeggen, keep on dreaming...

Tja

als het zo simpel was...
De begeleidster van ons had het al gezegd. Er zijn periodes waarin het niet zo opvalt en je misschien zou kunnen gaan twijfelen. En er zijn van die pfff; oh ja, zeker wel periodes.
Tuurlijk is het in de vakantie niet weg; het valt minder op omdat er minder druk is op de ketel; maar nog steeds structuur. Zelf ben ik er dan ook minder mee bezig; nu wordt ik er ook weer meer mee geconfronteerd (verschil tussen klas/leeftijdgenoten valt weer meer op; de rugzak aanvraag waar ik weer achteraan kan enz.
Voor de rest sluit ik me aan bij Anna.....
Toja

Simpel? hartstikke moeilijk!

Helemaal niet simpel!!! Juist integendeel. Maar de theorie is wel leuk en interessant. Stel dat het zou kunnen...de buitenwereld net zo goed als thuis, de begeleiding net zo optimaal (dus dan maar geen nieuwe meester, maar eentje die gewoon de hele basisschool dezelfde blijft, etc.), stel dat het zou kunnen, dan zou het kind dus geen autistisch gedrag meer hoeven te tonen. Mijn vraag blijft hetzelfde: is het kind dan dus wel autistisch of vertoont het dus autistisch gedrag door de invloed van de buitenwereld?
Ik vind het een beetje vreemd dat jullie het luid grinnikend als onzin beschouwen, want je kunt toch met me mee naar de theorie kijken, ipv alleen naar je eigen kind en je eigen praktijk?
Nogmaals: stel je met de grootste fantasie eens de ideale wereld voor, de meest optimale situatie, niet alleen binnen het veilige gezin, maar ook daarbuiten.
Tijdens vakantie lijkt het autisme verdwenen. Dat is natuurlijk fantastisch en een zeer groot compliment aan de opvoeders die dat voor elkaar krijgen. dat meen ik serieus. Als datzelfde nou eens in de buitenwereld zou kunnen, bestaat het autisme dan nog wel?

Parel80

Het is inderdaad interessant. Ik vraag me wel even af hoe je dat nu ziet. Als je autistisch bent, vertoon je ook autistisch gedrag. Je kan ook autistisch gedrag vertonen als je niet autistisch BENT. Je kan dus ook gewoon (niet autistisch) gedrag vertonen als je wel autistisch BENT.

Heel veel is afhankelijk van de wereld om de persoon heen. Dat is juist zo essentieel. Als die wereld optimaal is voor de autist is niet het autisme verdwenen, alleen het gedrag wordt niet/minder vertoond. Maar de persoon is daarmee nog wel autistisch.
Dus ja, dan bestaat autisme volgens mij nog wel. Maar dan heb je er geen 'last' van of het valt niet op.

'Zijn' en 'doen' zijn twee dingen.

Nou ja, zo zie ik het.

Precies gaia*

zo is het en niet anders....

"de ideale wereld"

Wauw, dat zou fantastisch zijn. 100% Begrip voor ieder mens, 100% begeleiding, 100% acceptatie. Dan zal de stoornis nog steeds bestaan, alleen geeft het geen problemen. De wereld als èèn mooie roze wolk.
Maar ja, ik ben bang dat de ideale wereld niet bestaat en dat we moeten roeien met de riemen die we hebben.
Ik kan niets met de vraag "Stel....". Daar ben ik te nuchter voor. De situatie thuis zal nooit zo zijn als op school. Ik heb namelijk geen 25 kinderen de hele dag om me heen. Ook kent de leerkracht je kind nooit zo goed als dat je je kind zelf kent.
En ook thuis is de situatie nooit helemaal en altijd optimaal. Ook daar gebeuren dingen die invloed hebben op het gedrag van je kind.

Ik stel de vraag omdat

mijn kind haast in die ideale wereld leeft, in een klas op gewoon basissonderwijs van maar 10 kinderen, met een leerkracht die al jaren dezelfde klas lesgeeft, geen nieuw lokaal, etc. 100% Begrip voor ieder mens, 100% begeleiding, 100% acceptatie. Thuis lijkt ook een ideale plek, tijdens vakantie, tijdens school.
Ik vraag me af wat ik verkeerd doe, want op alle dagen, ook de meest ideale, is mijn kind hartstikke autistisch. in zichzelf gekeerd, en lijkt die ideale wereld niet eens op te merken. Praat niet en speelt altijd maar een spel, alleen.
Zijn autistisch gedrag lijkt dus geen reactie op wat er om hem heen gebeurt.
wat doe ik verkeerd?

Uitgesteld?

Beetje weinig info, maar ik ga het proberen. Kan het zo zijn dat jouw kind als het eindelijk in de eigen omgeving is even flink de rust gaat halen waar het de hele dag niet aan toegekomen is? Natuurlijk is 10 kinderen een fijn klein groepje etc etc. Maar toch zijn er prikkels.

Misschien doe je niets verkeerd als je kind bij jou meer autistisch gedrag vertoont.

Ik zeg het omdat ik dat met mijn zoon (adhd) ervaar. Die zit zich de hele dag in te houden in drukke omgevingen, met regels etc etc. Maar thuis komt het er extra uit.
Hoe 'ideaal' zijn school ook voor hem is. Het is nu eenmaal de wereld waar drukte, prikkels en moetens zijn.
En hij past zich blijkbaar heel goed aan.

Thuis heeft hij de ruimte om het er uit te gooien.

Als het niet klopt met wat er bij jouw kind speelt is het misschien wel goed om even iets meer info te geven.

Omdat

ieder kind uniek is en er is geen een kind met autisme dat het zelfde is. Dus wie weet is de situatie die je schetst voor jou kind nog steeds niet ideaal genoeg? Ik weet het natuurlijk ook niet. Ik denk niet dat jij iets verkeerd doet; het is een ander kind. Bij ons valt het in de vakantie minder op. Deze vakantie dan; deze vakantie zat hij lekker in zijn vel. Andere vakantie zijn ook wel eens heel anders verlopen; die zijn ook vaak gewoon te kort om weer in het vakantieritme te komen. School kost mijn zoon veel energie. Ik denk niet dat het uitmaakt of er 10 of 23 kinderen in zijn klas zitten. Al speelt hij met 1 ander kind. Ik denk dat hij de hele dag door bezig is met wat bedoelt hij; wat is het spel; wat bedoelen ze; waarom is het nu anders, ik moet nu dit doen zegt de juf; juf zegt ga maar tekenen; maar hoe moet dat dan enz...
Tijdens de vakantie kan hij gewoon uren lekker lezen en met de lego spelen zonder dat het veel energie kost. Het blijft lastig om het goed te verwoorden.

Ideale omgeving

Hoi,
Ik heb me zelf ook wel eens voorgesteld hoe het zou gaan in een voor hem ideale wereld. Ik denk dat hij beter zou functioneren in een 'kleine' wereld. Een beetje zoals ik het me voorstel op het platteland van vroeger: je hebt je boerderij, op de boerderij naast je wonen opa en oma, een kleine beschermde wereld met veel natuurlijke afleiding (dieren en zo). Het liefst nog met les krijgen thuis! Een soort kleine huis op de prairie dus . Maar ja, zo ziet ons leven er dus in de verste verte niet uit. Als het aan mij lag zou hij bijv. echt niet 5 dagen in de week naar school gaan, dat is eigenlijk voor hem te lang om steeds in een groep te zijn. Als ze het effectiever zouden aanpakken zou het volgens mij ook niet hoeven, de leerstof kan ook wel in drie dagen erdoor. Het hele sociale gebeuren op school kost heel veel tijd, maar kost hem ook veel energie. Is ook wel goed en belangrijk natuurlijk, maar van mij zou het wel wat minder mogen. Zo zie je dat je wensen erg veranderen door je kind. Vroeger had ik het vast heel belangrijk gevonden dat er veel sociaal, creatief en projectmatig gewerkt zou worden, en nu denk ik: geef hem gewoon een paar uur les en dan lekker naar huis! Het valt me wel op dat je voor kinderen veel minder keuze hebt dan voor volwassenen. je kunt bijv. niet kiezen voor een school waar drie dagen van 9-5 gewerkt wordt, of een school waar het hele jaar door gewerkt wordt oid. Fijn om te lezen trouwens, al jullie verhalen. Groetjes, Marleen

Op een onbewoond eiland...

Soms zou ik ze het liefst oppakken, en op een onbewoond eiland gaan zitten met mijn kids. (7 en 8 en beide autistisch) Of het kleine huis op de prairie ja, zoals Marleen zo leuk omschrijft. We leven gewoon in een hele hectische maatschappij, waar veel gevraagd wordt van kinderen, en nee, die van mij kunnen daar niet mee om gaan!!! Wij hebben overigens wel een school gevonden waar in ieder geval de dagen een stuk korter zijn; de onderbouw is iedere dag om 13:15 uur klaar, en dat was voor zoon al een hele verademing!
Als we op vakantie zijn gaat het heel goed met ze, maar ook dan valt het op dat een "uitje" nooit langer dan een halve dag mag duren, daarna zit het koppie gewoon vol! met als resultaat een hoop gemopper, gezeur en gehuil, en kinderen die midden in een winkelstraat vol drama op de grond vallen, want "ik ben zooooo moe."
Ik herken het wel dat er minder problemen zijn in de vakantie. Toch herken ik ze altijd duidelijk als autistisch; zelfs op de camping maken ze totaal geen contact! en kunnen ze helemaal in hun eigen spel zitten. Daar heeft op dat moment niemand last van, en dat is heerlijk. Maar in je verdere leven heb je toch echt contacten nodig, en daar moeten juist deze kinderen voor naar school! niemand redt het in zin eentje op een onbewoond eiland.... alhoewel... ik heb ooit eens een man gezien bij expeditie robinson... die zou dat fantastisch goed kunnen... helaas moest hij weer terug naar de bewoonde wereld, wat zou er van hem geworden zijn? misschien is hij wel weer op z'n eentje terug gegaan, wie weet.
groetjes Tess

Ook hier...

...gaat het alweer mis. De 2e dag is begonnen en er ontvouwt zich een drama die thuis begint (met de mededeling van mij dat we naar school vertrekken), onderweg doorgaat en in de klas nog verder gaat. Ik kwam gebroken thuis, het was zo heerlijk geweest de afgelopen 6 weken, die rust. Die ideale wereld die vinden we gelukkig terug in mooie kinderboeken en in oudbollige tv-series. Feit is dat mijn zoon zich moet redden in het hier en nu. Ik verwacht niet van zijn school dat ze hem een ideaal aanbieden, ik verwacht dat ze een platform zijn waar mijn kind veilig kan oefenen hoe het zich straks in de maatschappij kan handhaven. Ja, het doet pijn om mijn zoon te zien struggelen, maar we gaan door.

Vakantie

Vakantie gaat bij ons ook vaak goed. Enerzijds omdat onze zoon genoeg houvast heeft aan een paar dingen, zijn eigen zachte kussentje, de nintendo en de Donald Duck pockets. Omdat het genoeg is om te vertellen, dit is onze vakantieplek, hier blijven we 19 dagen, hier slaap jij, dit is het terrein en dit zijn de regels/afspraken zolang we hier zijn.
Anderzijds geeft vakantie gewoon veel meer ruimte om hem zijn eigen gang te laten gaan, het grote moeten van het schoolritme is er af.
Maar ook dan zijn er af en toe paniek- of probleemmomenten. Uiteraard in situaties zonder protocol (ik fiets tegen een andere fiets aan omdat ik afgeleid word, die valt om en ik fiets in paniek naar de tent, kruip jammerend op mijn slaapplek, wil niets vertellen en wil nooit meer fietsen) maar ook een schaafplek met een minimaal spoortje bloed leidt altijd tot paniek en diep verdriet. En vooral anderen staan daar met verbijstering naar te kijken, wij weten inmiddels: vasthouden, afschermen, afleiden en zodanig inpakken dat er geen beschadiging meer te zien is. De pijn deert hem weinig tot niets maar de aanblik van beschadigd vel des te meer.
En dat zijn onze incidentele oh, ja PDD-NOS-momenten met ons kind met zijn stoornis. Tenminste, de dingen die ons nog opvallen, heel veel dingen pak je in de loop der tijd automatisch op.
Maar dat betekent niet dat mensen die niet zonder al te veel problemen met hun kind op vakantie kunnen iets verkeerd doen. Ieder kind is uniek, het autistisch spectrum is zo'n grote vergaarbak. Iedereen ontwikkelt een eigen aanpak. Tips van anderen kunnen heel waardevol zijn, maar net zo makkelijk op jouw kind een volkomen averechts effect hebben.
De term verkeerd van Parel vind ik zo triest. Iedere ouder die serieus probeert om zo goed mogelijk om te gaan met de stoornis van zijn of haar kind en dat kind binnen alle beperkende randvoorwaarden zo gelukkig mogelijk te laten zijn, is wat mij betreft goed bezig.

Een beetje een eye-opener, dit draadje

Kleine uitleg: zoon, nu 8 jaar, viel op de oude school steeds meer op in de klas en in het sociale groepsgebeuren. Ook thuis was er wel eens wat, en nadat de school aangaf dat ze toch wel problemen voorzagen hebben we hem laten onderzoeken. PDD-NOS. In de klas werd veel voor hem gedaan, aanpak afgestemd op hem, eigen plekje waar hij apart kon zitten, enz. enz. Maar toch nog wel veel problemen.
Nu zijn we verhuisd, naar Duitsland. Een van de dingen die mij rauw op het dak vielen, ondanks veel informatie en zoeken op het internet en via vrienden die al in Dld woonden, was het onderwijs. Verschrikkelijk!! Niet te vergelijken met 'thuis', de aanpak, hoe men met kinderen omgaat, alleen maar leren en les, op de klok, met een lesrooster, veel huiswerk, vanaf zes jaar. Ik vond en vind het verschrikkelijk (probeer het niet te laten merken maar ja...). Zoonlief gedijdt echter uitstekend. Het past echt bij hem, hij heeft geen tijd om afgeleid te worden, er is ook weinig afleiding, iedereen is aan het werken. Sinds vorig jaar is er goddank ook buitenschoolse opvang waar hij heengaat en zijn huiswerk maakt. Ook daar gaat het fantastisch, vanwege de duidelijke structuur.
Nu zie ik ineens het positieve van dit soort onderwijs, het is echt een eye opener voor mij.
Het sluit eigenlijk aan op een beetje een zwartwitte stelling in een berichtje van Parel: biedt een structuur en een omgeving die perfect is voor het kind, en dan vertoont het kind geen autisme meer. In ons geval lijkt het op te gaan. Ik vind het heel apart om mee te maken. Ik denk dat het Nederlandse onderwijs, individueel gericht, iedereen kan zijn eigen taakje uitvoeren, veel lopen door de klas, allerlei speelhoeken ed., voor hem veel te afleidend en opwindend was.
De grootste problemen die er nu met hem zijn ontstaan als hij thuis zijn huiswerk moet maken, op de vrijdag...

Marleen

zoals ik al voorspeld had, ook zoon heeft het zwaar....einde van de dag is zijn lontje erg kort en reageert hij weer heel fel....ik laat het maar even zo, of laat hem even tot rust komen op zijn kamer.....hoe gaat het bij jou nu?

Goed

Hoi. Tot mijn vreugde en verbazing gaat het best goed! De juf is erg over hem te spreken , het gaat veel beter dan vorig jaar. het is ookwel duidelijk waar dat door komt, een aantal grote jongens waar hij veel problemen mee had zijn over gegaan naar de bovenbouw, het is een combinatieklas en hij zit nu met jongere kinderen in de klas. Dat gaat dus veel beter. Vorig jaar was een ramp, die oudere jongens waren allemaal druk, en hadden het op mijn zoon voorzien, veel uitdagen en zo. En daar hapte hij telkens op. Maar wat me nu wel steekt is dat ik vorig jaar bij ieder oudergesprek weer te horen kreeg 'hij heeft sociaal emotionele problemen', terwijl hij nu zonder al die jongens prima lijkt te functioneren. Het waren ook niet zomaar jongens, het was echt een moeilijk clubje bij elkaar, de juf vind de klas nu zelf ook veel fijner.
Mirreke, wat een bijzonder verhaal! Wat goed dat je kind daar zo goed op zijn plek is! Ik vraag me zelf heel erg af hoe dat voor mijn zoon zou zijn. Hij zit nu op een Montessorischool en ik vind het ook vaak wat onrustig met groepjes die her en der werken, en op de grond werkenen zo. Aan de andere kant is zoon wel een beetje een vrijdenker, dus ik weet niet hoe hij dat systeem waar jou zoon inzit zou ervaren. Wij zijne een tijdje geleden verhuisd, zoon zit nog op zijn oude school en ik twijfel heel erg of ik hem hier naar school moet laten gaan. Ik merk dat ik zo bang ben dat een verandering slecht gaat uitpakken. Maar voor jou heeft het dus goed uitgepakt! Groetjes, Marleen

Andere school

Je doet het natuurlijk niet zomaar eventjes, maar een verandering van school kan heel goed uitpakken!
Onze oudste kwam meteen in het speciaal onderwijs, daar stopte de keuze (dacht ik toen): ze moest naar het cluster 4, iets anders zou ze niet aan kunnen.
Met jongste hebben wij bewust langer gewacht om hem te laten onderzoeken, we wilden dat hij een eerlijke kans zou krijgen op een "gewone" basisschool. Dat liep helemaal niet lekker, het was een school die werkt volgens "het nieuwe leren" en dus werd ook hier (net als in het montesori) veel gevraagd van de kinderen op gebied van zelfstandigheid, en samenwerken in groepjes. Iets waar ons manneke helemaal niet mee om kon gaan. Hij gaat het ook niet vanzelf wel leren, je moet heel bewust met hem oefenen. Dat het er van nature niet zo inzit ontdekten we na de nodige onderzoeken, waar toch uit kwam dat hij klassiek autistisch is. Hij heeft zeker in de omgang met andere kinderen behoorlijk begeleiding nodig! het gaat niet vanzelf.
Op school liep het toch al niet, en dus gingen wij verder zoeken, en kwamen via kennissen op de vrije school terecht. Daar mocht hij op proef komen, ze wisten van begin af aan welke problemen er speelden, ook al was er toen nog geen diagnose. Na een paar maanden vrije school kwam die diagnose ook, maar in de tussentijd was hij al zo vooruit gegaan dat ik in eerste instantie helemaal niet in klassiek autisme wilde geloven. In de tussentijd is het me wel echt helder geworden hoor en ook hier heeft hij een forse gebruiksaanwijzing. Zijn kleuterjuf kon hier echter prima mee omgaan, en ja, hier werden zijn keuzes juist beperkt als hij het moeilijk had! We weten dat hij niet kan kiezen, en dus krijgt hij maar een keuze uit twee. of als dat ook niet lukt helemaal niet; juffie zet hem gewoon "aan het werk" en al werkende kwam hij steeds vaker toch min of meer in het spontane spel terecht.
Vanaf de eerste klas (groep 3) ziet de dag er zowiezo heel anders uit dan op zijn oude school! Er is veel structuur, vaste regels, en de kinderen leren "gewoon" van de meester, en niet van elkaar! (nou ja, natuurlijk pikken ze ook dingen van elkaar op maar er wordt gewoon klassikaal les gegeven).
Voor ons was het een verademing, om een gewone ouderwetse school te zien! Het past zeker niet bij iedereen denk ik, maar voor onze kinderen gelukkig wel. Wij waren na een tijdje zo enthousiast dat we ook de oudste uit het speciaal onderwijs gehaald hebben, en ze doet het nu prima op de vrije school. Geloof me, dat was wel een hele spannende periode! je haalt je kind echt niet zomaar van school, en al helemaal niet uit het speciaal onderwijs, we hebben er dan ook lang over getwijfeld, maar ik heb er nu absoluut geen spijt van!
Onze oudste verzuchtte eens "he, hier is tenminste iedere dag hetzelfde!" (en ze blijft de hele basisschool bij dezelfde kinderen en dezelfde juf) Het is voor haar heerlijk duidelijk. Zo zou het op het cluster 4 ook moeten zijn, maar helaas ziet dat er in de praktijk heel anders uit dan op papier!
Sorry als ik als een reclame spotje klink, maar ik ben er gewoon heel blij mee. En ik herkende wel wat van Mirreke, een school, maar zeker de vorm van onderwijs kan zoveel verschil maken.
groetjes Tess

T&t

>>Zo zou het op het cluster 4 ook moeten zijn, maar helaas ziet dat er in de praktijk heel anders uit dan op papier! < <

Niet elke cluster 4 is hetzelfde hoor! Ik ben over die van onze zoon bijzonder tevreden!

Anna

Dat is natuurlijk zo! ik moet zeggen dat ik het eerste jaar ook heel tevreden was over de cluster 4 school, maar daar zijn nogal wat veranderingen gaande... die niet zo goed uitpakten.
En verder wisten wij simpelweg niet beter. Op de "gewone" school hier in het dorp zou ze het nooit redden nee, maar er zijn meer vormen van onderwijs. Als wij zelf niet verder waren gaan zoeken hadden we dat nooit gevonden, je wordt met een autistisch kind eigenlijk automatisch in het cluster 4 hoekje gezet, terwijl er echt wel meer mogelijkheden zijn.
groetjes Tess

Uiteraard

dat is nu eenmaal zo, je moet een school hebben die bij je kind past, en dat hoeft inderdaad niet cluster 4 te zijn. Kijk, onze zoon is erg vooruit gegaan en ik denk dat hij het nu ook wel op regulier zou redden. Maar omdat hij waarschijnlijk volgend jaar al naar VO gaat heb ik toch maar besloten het te laten voor wat het is. 2 keer zo'n overgang in 1 jaar leek me toch wat te veel van het goede....