School inlichten
Mijn man wilde de diagnose asperger bij mijn dochtertje stil houden. De psych denkt namelijk ook dat ze het wel gaat redden op een gewone school en dat ze voo nu ook nog geen rugzakje nodig heeft. Maar op school loopt het niet echt lekker juist doordat ze weinig weten. Hij heeft nu ja gezegd op mijn vraag het toch te doen. Maar ik vind het ook spannend. Zullen ze er goed mee omgaan. Iemand tips?
Groetjes, Gonzo
Spannend
Maak het vooral niet te groot. Dat ze speciaal is en dat er handvatten zijn om haar beter te kunnen helpen en dat je die graag wilt delen met school. Zoiets?
Ik merk dat als je vooral heel nuchter reageert, geen enkele leerkracht zal denken:"wat heb ik nou aan mijn kar hangen?" Succes, hoor, lijkt mij wel super spannend!
Document asperger op school
Beste Gonzo,
Laatst heb ik over onze dochter (ook Asperger) met haar nieuwe juf gesproken. Ik heb het volgende document van Balansdigitaal meegenomen:
http://www.balansdigitaal.nl/media/1414449/strategieen%20asperger%20op%20school.pdf
Samen hebben we dit doorlopen en gekeken wat wel en niet van toepassing was voor onze dochter. Het werkte voor mij en de juf prima als handvat.
Succes,
Karin
Geen angst
Ik zou mijn "angstige" gevoel hierover even parkeren. In elke klas zitten tegenwoordig wel een paar kinderen met een diagnose. Als het een goede school is, kunnen ze daar wel mee omgaan hoor.
Diagnose op maat
Onze zoon kreeg de diagnose Asperger toen hij 11 was, begin groep 8. De school kende hem toen al door en door en met hulp van de IB-er was er al veel aangepast. Lang werd namelijk gedacht dat zijn problemen ontstonden door zijn hoogbegaafdheid.
We hebben het wel besproken met school, hoewel ik dat eigenlijk liever niet wilde. Het nadeel van een diagnose vind ik dat veel mensen gaan denken dat alle kenmerken van toepassing zijn. Of ze plukken er dingen uit die nou net niet van toepassing zijn. Onze zoon heeft weliswaar Asperger, maar hij snapt heel goed ironie en hij kan prima met veranderingen overweg, als het hem maar verteld is.
Ik heb me wel gestoord aan mensen die conclusies over zoon trokken zodra ze wisten dat hij Asperger had:'oja, ze nemen alles letterlijk, he'. Nee, hij niet. Of: 'elke dag moet je precies het afgesproken programma afdraaien, anders flipt ie'. Nee, ik kan alles wijzigen als ik dat maar aankondig en uitleg.
Hij zit nu op het regulier VO in de 2e klas. Er is nu een keurig plan dat precies bij hem past. Niet bij de Aspergerjongen, maar bij onze zoon.
Ik denk dat dit belangrijk is bij de communicatie naar de leerkracht. Leg vast welke kenmerken en behoefte jouw kind heeft. Zodra je een diagnose noemt, hebben mensen de neiging het in te vullen met algemene informatie over de stoornis. Zeker als de psych verwacht dat je dochter er best wel komt, is daar vaak geen aanleiding voor.
Nickelo, mag ik wat vragen?
Jij schrijft dat er voor de diagnose al veel was aangepast. Had jouw zoon een rugzakje dan of deed de school dat uit zichzelf? en begrijp ik goed dat je het woord asperger nooit hebt laten vallen?
Jij beschrijft waar ik precies bang voor ben. Aspergers zijn opz ichzelf en zoeken weinig contact. Dat is bij ons meisje juist niet aan de orde. Ze zoekt veel contact en een op een gaat het vaak goed, maar ze weet zich niet goed raad met groepen. Voor je het weet gaan ze daarmee aan de slag.
Wel heeft ze veel moeite om haar werkjes te maken in het groepje waar ze zit omdat er gekletst wordt en dergelijken. Ze kan zelf goed nadenken over oplossingen en een idee van haar is dat als ze werkjes moet maken of ze dan aan de grote tafel van juf kan gaan zitten, want daar is het rustiger. Dat wil ik meenemen in het gesprek, amar ik vind het moeilijk steeds uitzonderingsdingen te vragen zonder openheid te geven.
groetjes,
Gonzo
Hoe het ging
Wij hadden gelukkig een zeer sociale basisschool met een steengoeie IB-er en directeur. Omdat bekend was dat hij hoogbegaafd was (op zijn 4e en 6e getest), werd veel van zijn gedrag verklaard vanuit zijn intelligentie.
Als je zover afwijkt van de norm, dan is samenwerken ook iets waar je niet zo blij van wordt, want je moet je continu aanpassen. Dat verklaarde dus een en ander.
We hebben wel vanaf zijn 4e een lang traject met psychologische hulp gehad. Het was namelijk nooit makkelijk (en dan druk ik me zwak uit), maar onze school staat gelukkig erg open voor individuen.
Pas in groep 8 ging het erg mis omdat hij toen agressief gedrag ging vertonen als er iets niet naar zijn zin ging. Wij zijn toen ook pas naar de psychiater gegaan. De diagnose kregen we dus pas begin groep 8. De basisschool had er toen al 7 jaar actief met hem bezig zijn opzitten. Ik heb ze de diagnose wel verteld, maar dat maakte toen eigenlijk weinig meer uit. Per slot van rekening was de basisschool al bijna klaar.
Een rugzakje heb ik pas aangevraagd toen duidelijk werd dat het in het VO echt serieuze problemen zou gaan opleveren.
Wat je zou kunnen doen is gewoon precies omschrijven waar je dochter moeite mee heeft en welke oplossing daarvoor werkt. Haar persoonlijke specifieke problemen. Je kunt vertellen dat dit de adviezen zijn die je gekregen hebt van de psychiater. Je hoeft de term Asperger echt niet te gebruiken. School is gewend om handelingsplannen te maken. Dat betekent speciale handleidingen om een kind te helpen. Je kunt dus ook die speciale handleiding maken voor jouw kind.
Onze zoon (12, 2e klas VWO, reguliere school) heeft dat nu ook. Zo min mogelijk samenwerkingsopdrachten, een plek waar hij zich terug kan trekken als het hem teveel wordt, en een 'codewoord' om de spraakwaterval te stoppen als hij weer tot het gaatje wil doorvragen. In het laatste jaar van de basisschool ging hij alleen de ochtenden naar school. Zijn sociale accu kon dat net aan. De middag kon hij weer lekker in zijn upje bijtanken. Voor de meeste kinderen met Asperger is sociaal doen namelijk inspanning. En cognitief leren is juist vaak ontspanning. Precies het omgekeerde van de meeste kinderen.
"Ga lekker spelen op het schoolplein" Aaaargh. Laat me rustig dit boek lezen over de 2e wereldoorlog, of zo
.
Dank je wel nickelo!
Als ik het goed begrijp heeft de school jouw zoon al begeleiding gegeven zonder rugzak, diagnose en dat soort toestanden? Ik dacht dat ze daarvoor extra buget willen hebben...
Wat een heerlijke school, ik hoop dat ze morgen ook zo reageren. Ben er zenuwachtig van, het is alsof je de regie verliest, afhankelijk wordt...
Afwachten maar en dank je wel voor de tips!
Hoe is het gegaan, gonzo
Beste Gonzo
ik heb dit draadje vol belangstelling meegelezen
hoe is het gegaan op school?
groet
Dihanne
Goed en fijn
Het gesprek ging heel goed met juf en de directeur (ze zaten er allebei), het was zelfs fijn. De juf had notabene een asperger vorig jaar in haar groep en dacht al dat dat ook gaande was met mijn dochtertje, ze herkende te veel. Hoewel ze zich haastte erbij te zeggen dat elk kind uniek is en dat de basis weliswaar structuur is en ruimte voor rust, ze toch samen met mijn dochtertje zal moeten gaan uitvinden wat voor haar werkt. Echt top hoe ze dat zei! Ze heeft vandaag met mijn dochtertje een tot-rust-kom-plekje uitgezocht.
Ik had mijn dochtertje ook voorgesteld wekelijks een gesprekje met de juf te doen maar dat wilde ze niet; ze wil dat liever doen via mij. Dat vertelde ik de juf en die zei dat zij het initiatief zal nemen voor gesprekjes om zo vertrouwen op te bouwen en dat er wellicht een dag komt dat mijn dochtertje het wel tegen haar durft te zeggen wat ze nodig heeft ipv via mij. En de directeur zei ook dat ze heel veel begeleiding kunnen bieden voordat er gedacht hoeft te gaan worden aan trajecten als rugzakjes en dergelijken en dat we gewoon stapje voor stapje moeten gaan. En zo fijn dat hij bij mijn vertrek zei dat ik me niet lastig moet voelen of te veel, want dat we dit met elkaar goed moeten doen zodat mijn dochtertje een goede en fijne schooltijd krijgt. Alle kinderen hebben zorg nodig, alleen zij een beetje anders. En dat dat betekent dat we korte lijntjes moeten houden en veel contact. En dat mijn dochtertje maar boft met een moeder als ik. Nou, daar ben ik even niet van overtuigd, maar wel heel lief van hem dat hij dat zo zei. Kon ik wel gebruiken.
Ook vroeg juf of ik op papier wil zetten wat mijn dochtertje nu nodig heeft zodat ze daar op terug kan vallen als ze het even niet weet. Want ze heeft nog wel documentatie van vorig jaar maar ze wil het specifieker weten, op maat voor haar.
Ik ben zo opgelucht, voel me kilo's lichter! En heb er vertrouwen in gekregen. Het is wel een achtbaan hoor. Twee stappen vooruit en dan weer een stap terug, maar vandaag voel ik me zo lekker, en dat ik even heel erg nodig. Even iets wat mee zit.
Groetjes,
Gonzo
Fijn
Ik kan me je opluchting voorstellen. Dit klinkt als een goede school. Fijn voor jullie.
Dit klinkt goed
Wat een verademing, deze school. En ze vragen niet eens om een rugzakje maar wel om de goede dingen.
Jij mag zeker heel blij zijn nu.
Maar wel blijven opletten hè! Dat heeft je dochter nodig.
Dank voor alle reacties
Dank jullie wel!
En ja, ik blijf allert. Begint al mijn natuur te worden Ik heb vertrouwen hoor, maar zoals met alles, als het weer loopt, laten mensen vaak de teugels vieren en dan glijdt mijn dochtertje zo weer weg in angst en frustratie. Thuis blijf ik ook picto's hangen ondanks dat ze een pos geleden amper meer keek op het bord. Maat als ze zich niet lekker voelt, heeft ze ze nodig. En ik vergeet nogal eens wat, dus ik blijf dat soort dingen doen zodat het ook mijn routine blijft Dus ja, ook op school houd ik de vinger aan de pols. Maar het begin is veelbelovend en dat is even heel fijn!
Groetjes, Gonzo
Jouw school
Ik kom bij jou op school Gonzo, wat een verschil. Zelfs met rugzakje lopen ze nog te emmeren: tja, er zitten nu eenmaal nog 30 kinderen in de klas, dus we kunnen er niet voor zorgen dat hij bij het omkleden na gym niet mishandeld wordt, enz. En beledigende termen over mij als moeder.
Ik was hier zo graag weggegaan, maar heb inmiddels overal mijn neus gestoten. Niemand heeft behoefte aan nog een rugzakleerling.
Ach moek
Wat naar om te horen!
Maar ik begrijp wel dat ik enorm bof met deze school. En het gekke, mijn dochtertje reageert er al op! Gisteren vertelde ze uitgebreid over haar dag, dat doet ze nooit! En ze is zonder drama en woede gaan slapen. Gewoon gezellig. Nog te vroeg om te juichen maar ik geniet nu. En door iets heel simpels: als ze moet werken zit ze tegenover juf aan jufs grote tafel. Dat helpt haar zo!
Kom ook hier zou ik zeggen
Prachtig
gefeliciteerd Gonzo, dit klinkt buitenaards!
ik ben net als Moek: zat mijn dochter maar op jullie school!
groet
Dihanne
