Schoolfrustraties bij adhd-er
Ik weet niet of dit nu hier of bij ouders en school thuis hoort hoor, maar plaats het hier maar omdat het om een ADHD-er gaat.
't Gaat deze keer om jongste zoon. 7 Jaar en zit in groep 4. Eind groep 1 kreeg hij de diagnose ADHD met pdd nos kenmerken al. Wel met de kanttekening daarbij dat het ging om een voorlopige diagnose en hij rond zijn 7e jaar opnieuw getest moest worden. Dat is tot op heden nog even niet gebeurd omdat we het afgelopen jaar twee afzonderlijke trajecten met een oudere broer en zus van hem hebben doorlopen en even onze buik vol hadden van al die onderzoeken en testen. Ik was er helemaal klaar mee en tot op heden léék het vrij goed te gaan met zoon. Wel heerst er langer het vermoeden dat de diagnose net omgekeerd zal uitpakken als hij opnieuw getest gaat worden. Dus pdd nos met ADHD-kenmerken.
Maar nu.
Hij gaat met nog grotere tegenzin naar school dan vorig jaar. Of nee, dat zeg ik niet goed; hij gaat gráág naar school maar dan het liefste zo vroeg mogelijk om lekker nog een poos op het schoolplein te mogen voetballen. Maar het schoolwerk vindt hij vreselijk! Hij heeft er echt een bloedhekel aan. Rekenen gaat hem nog het beste af, maar de rest vindt hij echt vreselijk. Hij werd laatst al helemaal depri en moedeloos toen hij hoorde dat zijn oudste zus die nu in Havo-5 zit vanaf volgend jaar weer een nieuwe opleiding gaat volgen. Hij verzuchtte toen half huilend: "ooohhh neeeee! komt er dan noooit een eind aan? Ik kom noooooit klaar met die rotschool! oooowhhh ik wil niet meer zo lang nog naar school!" Hij zag dus de bui voor hemzelf al helemaal hangen. Als zijn 9 jaar oudere zus waar hij zo tegenop ziet nu nog niet klaar is met school, hoe lang moet hij dan wel niet nog!
Thuis lezen is ook een ramp. OVer het algemeen is hij niet te motiveren en plaag ik hem er niet te lang mee. Ik merk dan ook dat het lezen helemaal niet gaat. Als hij geen zin heeft of zich er niet toe kan zetten dan is het echt hopeloos. Dan maakt hij fouten en vergissingen bij de vleet en dat demotiveert natuurlijk alleen nog maar. Maar soms is hij wel te motiveren om even samen te lezen. En het gekke is, dan leest hij als een trein! We staan dan echt verbaasd zo'n verschil als het dan kan zijn!
Vanavond heb ik tienminuten gesprek gehad op school. En het was echt bagger. Juf zei nog wél dat het een heerlijk joch is gelukkig! Als ze dat maar nooit vergeet dan! 
Maar m.n. spelling, schrijven en lezen zijn echt heel slecht. Daar scoort hij dik onvoldoende op. Begin van het jaar ging het nog aardig, nu is het al zoveel minder.
Vorig jaar was het probleem vooral het niet afkrijgen van zijn werk. Hij had gewoon veel meer tijd nodig. Dit kwam ook mede door het feit dat hij het niet leuk vond, want rekenen ging namelijk veel beter al kreeg hij ook dat niet altijd helemaal af. Maar bij alles wat hij deed, ook spelling e.d. maakte hij bijna geen fouten. Zo goed als alles was ook goed. Daarom zat zijn juf er toen veel minder achteraan dat hij zijn werk ook echt af moest hebben. Wat hij deed was immers goed, dus hij beheerste het wel. Nu heeft hij een andere juf en ook gaat het nu ineens allemaal zoveel minder.
Verder vertelde ze me dat het zo opviel dat hij de constructie zo slecht onthield. Als ze bijv. keuzewerk mogen doen dan legt ze eerst de verschillende werkjes waaruit ze mogen kiezen, kort uit. Allemaal achter elkaar natuurijk. En dan is ze verbaasd dat hij dat niet allemaal kan onthouden!
Ook de lettervorm (aan elkaar schrijven) beheerst hij nog lang niet goed genoeg. Daarvoor krijgt hij nu extra hulp, net als bij spelling.
Maar volgens mij is dat allemaal helemaal het probleem niet. Het zit hem in de motivatie. Is hij gemotiveerd dan doet hij zijn best en kan hij het allemaal volgens mij best (kijk maar naar het lezen).
Maar hoe krijg je een 7 jarig kind met ADHD gemotiveerd? En hoe krijg je een leerkacht die ervan overtuigd is dat het kind het gewoon domweg niet kán aan het verstand dat het alleen maar meer gedemotiveerd wordt van al die herhaling e.d. Hij wil helemaal niet uit de klas gehaald worden voor extra begeleiding bij dingen die hij eigenlijk best wel weet en kan maar waar hij gewoon domweg helemaal geen zin in heeft.
Ik zit hier enorm mee, want ik zie hem al maar verder afglijden op deze manier. Ik ken hem zo goed! Er moet gewoon veel meer aan gedaan worden om hem juist te motiveren.
Wie herkent dit of weet raad?
Test
Hoi,
Ik heb net een stukje over leerachterstand geschreven en ik herken wel een klein beetje wat jij geschreven hebt. ook wij komen net terug van een 15 min. gesprek.
Ook dit was weer hopeloos slecht nieuws.
Nu wil ik jou vragen hoe je er achterkwam dat hij adhd heeft. Misschien opent dit wat voor onze zoon.
Je wordt er echt gek van als je niet weet wat er met je kind mis is. Die onmacht is super frustrerend.
Ik hoop dat je gauw antwoord krijgt op je vragen zodat je verder kan. Succes!
Monique
Kijk eens op de site van balans, www.balansdigitaal.nl. Daar kun je een hoop info vinden over adhd (en veel anders).
Lees mee
Hoi Merla,
Ik kan me voorstellen dat je hier verschrikkelijk mee zit. Helaas heb ik geen oplossingen of ideeën zo, maar ik herken wel heel veel vanuit je verhaal. Onze zoon, nu zes (groep 3), heeft meestal ook zo'n hartgrondige hekel aan school. (Laatst nog op de fiets: Ik: "Heb je het leuk gehad vanmorgen?" Hij; "Mam, je hoeft dat niet steeds te vragen. Je weet toch dat ik het verschrikkelijk vind." Pfff...)
Ik lees dus aandachtig dit draadje mee. In de tussentijd; heel veel succes en sterkte,
Heli
Monique
Ik heb net jouw verhaal gelezen maar ik herken er niet zo heel veel in, eerlijk gezegd. Wel wat hoor, maar mijn zoon is toch heel anders.
Maar ik zal toch even op jouw vraag antwoorden en dan hoop ik daarna weer terug te kunnen naar mijn eigen startvraag 
))
Je vroeg hoe wij er achter kwamen dat onze zoon adhd heeft. Nou, dat was al heel vroeg eigenlijk. Niet zo zeer dat we dachten dat hij adhd zou hebben, maar wel dat er iets met hem was. Als baby huilde hij al heel erg veel (soms hele dagen en nachten) en ook toen hij een paar maanden ouder was was hij erg onrustig en ongedurig. Sliep ook zeer weinig. Voordat hij 7 maanden was trok hij zich voortdurend in de box op tot staan waarna hij niet meer terug kon uiteraard. Hij kon nog niet eens zelf gaan zitten, maar bleef wel zitten als we hem neerzetten. Als hij ging staan en begon te huilen zette ik hem dus in zit. Dit herhaalde zich eindeloos. Ook buiten de box moest hij echt constant in de gaten gehouden worden. Ruim voor zijn eerste verjaardag klom hij uit de box met alle gevolgen van dien natuurlijk. Geen plekje was toen meer veilig voor hem en ik zat met mijn handen in het haar.
Het weinige slapen was ook een zeer groot probleem. 's ochtends was hij nog eerder wakker dan de vogeltjes bwvs. Rond een uur of 5 begon hij al. En aangezien hij zelfs met slaapzak en al ook uit zijn bedje wist te komen, was het ook echt feest als hij wakker was om 5 uur 's ochtends. Dat vroege wakker worden heeft hij nu trouwens nog steeds. Hoe laat hij ook naar bed gaat, tussen 5 en 6 wordt hij standaard wakker (en dan heb ik het nu dus over zomertijd. we gaan dus weer een erg leuke periode tegemoet).
Verder haalde hij de meest vreemde en extreme dingen uit. Alles, echt alles moest hij uitproberen. We hebben menigmaal op de meest vreemde tijden met hem bij de huisarts gezeten bijv. En ook onze verzekering hebben we al heel vaak aan moeten spreken (met een steen langs een auto lopen bijv. of een konijn van buren laten verdrinken, of.., je kunt het zo gek niet bedenken of hij heeft het uitgehaald).
Al met al was er al heel vroeg duidelijk dat het geen doorsnee jochie was en dat er mogelijk iets met hem aan de hand was. Sociaal gezien is hij ook heel extreem. Hij vloog een aantal jaren terug ook zo elke vreemde die hem wel leuk leek, om de hals (als mensen stonden omarmde hij dan een of twee benen) bijv. Ach, ik kan zo nog wel even doorgaan eigenlijk.
Kortom hij is altijd al anders geweest. En na een paar jaar kinderdagverblijf (met observaties e.d.) en een half jaar basisschool (waar ook gelijk allerlei vragen en problemen rezen) zijn wij het onderzoekstraject ingegaan.
Ik denk dus dat het niet echt te vergelijken is met de problemen van jouw zoon. Wat natuurlijk niet wegneemt dat hij ook AD(H)D zou kunnen hebben.
Sterkte er mee in elk geval! Een ding hebben we in elk geval wel gemeen en dat is dat het met beide jongens niet gaat zoals het zou moeten gaan. Ik hoop dat er voor jouw zoon ook een opening komt en dat het over niet al te lange tijd toch de goede kant op mag gaan.
Liefs, Merla
Merla bedankt
Dank je wel Merla,
Je hebt me geholpen met je verhaal. Sorry dat ik met mijn problemen bij jou tussendoor kwam. Maar soms ben je zo radeloos. Nogmaals sorry en jij ook heel veel succes met je zoon.
Moeilijk
Ik heb natuurlijk geen pasklare tips. Onze zoon vindt het namelijk ook vreselijk op school, ook hij heeft adhd. Er zijn wel een paar dingen die helpen.
Geen herhalingen. Hij is overal ontzettend snel op uitgekeken. Dus liever een boekje dat veel te moeilijk is lezen, dan twee keer hetzelfde boekje. Die Ralfi methode, waarin het kind dezelfde tekst vijf keer moet lezen of zo, dat zou een ramp voor hem geweest zijn.
Maak het doel duidelijk. Zoonlief moet echt weten WAAROM hij iets moet doen. Als het in zijn ogen geen zin heeft, kan hij het echt niet opbrengen.
Belonen. Onze zoon krijgt smilies van de juf als hij goed gewerkt heeft. Wij belonen hem dan thuis met privileges.
Ruimte geven. Een adhd-er MOET op school de ruimte krijgen om op te staan, te lopen, te verzitten.
Spelen. Maak alles zo speels mogelijk. Mijn man (zeer waarschijnlijk ook adhd..) doet dat nog steeds (en hij heeft toch echt wel een goede baan).
En, wat bij onze zoon niet werkt, maar bij sommige adhd-ers wel: maak er een wedstrijdje van. Een race tegen de klok bijvoorbeeld, of bij zoveel fouten of minder krijg je een beloning.
Het valt niet mee he? Ik kom altijd zeer chagerijnig terug van inloopavonden en tien minuten gesprekken. Voor mijn gevoel hebben alle andere kinderen het wel naar hun zin op school en dan heb ik weer dat dwarse jongetje dat nooit mee wil doen, niet op de klassefoto wil, niet naar schoolreisje wil omdat hij alles stom vindt. *diepe, diepe zucht*
Ken je deze publicatie? Wij vonden hem heel erg praktisch en zinnig. http://www.kpcgroep.nl/publicaties/publicatie/index.asp?pubID=296
Pippin
Pippin
Dank je! Ik kende hem nog niet en heb het boekje gelijk maar besteld. Vandaag viel het in de bus. Ik had het online al een beetje doorgebladerd, maar nu ik het in handen heb zie ik idd dat het erg zinnig en praktisch is. 'k Ga er vanavond gelijk in beginnen te lezen. Hebben jullie deze publicatie ook op school laten lezen?
Merla
Ja, inderdaad hebben we het ook aan school gegeven. Zoon maakt nu gebruik van een soortgelijk goed gedrag plan als achterin wordt beschreven.
Ik vind persoonlijk dat stukje over verwarmen zo mooi. Zoon zat in een hele negatieve interactie met iedereen op school. Hier wordt zo duidelijk beschreven dat dit verkeerd is, dat een adhd-er het alleen maar redt als er positieve aandacht voor hem is. Ik weet niet of het door dit boekje komt, of door het gesprek dat zoons psycholoog op school heeft gevoerd, maar sindsdien zijn de reacties echt veel positiever.
Laatst liep zoon bijvoorbeeld bijna weer vast met een juf. ( De blik die zij in haar ogen had toen ze bij het schoolhek kwam klagen over wat hij had gedaan, kwam me akelig bekend voor.) Toen heeft zij de volgende dag een half uurtje met hem over gepraat over iets wat op het moment zijn interesse heeft en opeens is het toch wel een toffe juf in zijn ogen...
Zo belangrijk. Als adhd-er doet hij alles snel, hij zit dus ook binnen een oogwenk in een negatieve spiraal met iemand.
Pippin
Zo herkenbaar!
Het lijkt wel of je onze zoon beschrijft! Hij is 8, en zit in Engeland in year 4, wat vergelijkbaar is met groep 5. Hij gaat graag naar school, maar vooral om te spelen! Hij heeft continu aansporing nodig om aan het werk te blijven en de school zit met de handen in het haar want hij is harstikke slim, maar er komt niets uit. Als hij iets moet schrijven dwalen zijn gedachten binnen de korste keren af, en hij loopt steeds verder achter.
Hij is vaak met geen stok te bewegen om door te werken of zelfs te beginnen, niet uit dwarsheid, maar omdat hij op een of andere manier niet veel met de instructie kan. In het onderzoekstraject waarin we nu zitten komt van alles naar boven, dyslexie, ADD, problemen met werkgeheugen en met fijne motoriek (pfff hoeveel labels kun je plakken, en wat heb je er eigenlijk aan?!).
Vandaag hadden we een gesprek op school met degene die extra hulp voor hem coordineert (dus niet zijn juf) en zij vertelde dat ze vooral een motivatieprobleem zag. Ik zie dat ook wel, maar ik denk juist dat het motivatieprobleem het gevolg is van alle andere problemen (in jouw verhaal lees ik dat jij denkt dat dat juist de oorzaak is). Ik kwam nogal gedesillusioneerd naar buiten na dat gesprek. Een motivatieprobleem is zo'n moeilijke term, en ze impliceerde eigenlijk een beetje dat hij lui en verwend was. Ze zei een beetje schamper dat onze zoon inderdaad leren nav spelletjes wel heel leuk vond, maar dat hij ook moest leren gewoon zijn werk te doen. Ik ben nog steeds een beetje boos. We proberen hem al 5! jaar te motiveren, en zonder spelletjes ed leert hij helemaal niets! En hij is zo leergierig, maar heeft de pest aan verhaaltjes schrijven of tekeningen maken.
Zucht....
Je hebt niet veel aan deze reactie, maar ik herkende zoveel in je verhaal dat ik even 'los' ging.
Ik lees ondertussen mee,
groeten,
Jose
