Sociale angst
Mijn dochter van net 6 jaar heeft een sociale angst. Ze vind contacten met volwassenen heel moeilijk. Ze durft ze wel aan te kijken maar ze is gewoon heel verlegen, slaat dicht en blokkeert als ze druk voelt. Bijv. als ze moet lezen in de klas of alle aandacht is op haar gericht dan klapt ze dicht.. Alleen als ze zich heel veilig voelt dan komt ze wat los en meestal is dat een 1 op 1 situatie. Met kinderen valt het reuze mee. Ze laat zeker niet het kaas van het brood eten en heeft veel speelafspraakjes maar het contact aangaan vindt ze wel moeilijk. Bijvoorbeeld er staan een paar meiden van haar klas bij elkaar en die kletsen wat dan vindt ze het lastig om aan te sluiten. Vooral als de volle aandacht dan op haar is gericht. Laats is ze gevallen en dan is het meteen “iedereen kijkt naar me” ipv. Waar heb ik pijn. Speelafspraakjes waren in het begin vooral bij ons thuis maar gelukkig durft ze inmiddels ook bij anderen thuis te spelen.Laatst was ze wat aan het stoeien met gym en de rij ging wat uit balans en de juf zei dat ze even moest stoppen. Dan is ze na zo’n corrigerende opmerking helemaal van slag, klapt dicht, haar voor de ogen, keert zich in zichzelf en de juf kon haar er bijna niet meer uit halen. Het is echt een angst en extreem gevoelig. Dit heeft ze eigenlijk altijd gehad en ik herken mezelf er ook erg in. Ik dacht altijd dat ze heel verlegen is maar al googlen kwam ik dus op sociale angst en ik herken mijn dochter er helemaal in. Ik wil hier wat mee en dan vooral ook richting school. Juf benadrukt steeds dat ze zo terughouden, verlegen en extreem gevoelig is maar doet er niet zoveel mee heb ik de indruk. Wellicht kan zij ook wat handvaten gebruiken. Ik wil hier graag wat mee doen want anders ben ik bang dat ze er in haar latere leven net zoveel last van krijgt als ik had (en soms nog heb) . Ik zou heel graag willen weten of er meer mensen hier op het forum zijn die hier ervaring mee hebben en mij tips kan geven. Ik heb het boek “angst bij kinderen” al besteld.
Wat doe je ermee
Dit is ook een probleem van mijn dochter, inmiddels 13.
Diverse zaken hebben het hier wat gladgestreken want helemaal weg is het niet. paardrijden, haptotherapie, een SOVA-training (vooral omdat de juf haar daardoor beter ging begrijpen) en uitleg en aanmoediging bij nieuwe situaties, over de drempel helpen en steunen. Leren om met paniek om te gaan, kalm te blijven en zelfvertrouwen te kweken.
Als je zelf ook zo'n karakter hebt kun je misschien bij je zelf nagaan wat jou goed geholpen heeft?
Annej
Dank voor je reactie. Ik zelf heb op volwassen leeftijd wel wat cursussen gevolgd, vooral via werk maar vwb. de angst voor mensen en dan vooral voor assertieve personen, daar ben ik over heen gegroeid maar dat is pas sinds een jaar of 10 denk ik. Ik ben nu gewoon niet meer bang terwijl ik dat als kind en puber wel was en als volwassene het altijd probeerde te ontwijken. HEt vooral rustig benaderen heeft mij altijd goed geholpen.
Ik denk zelf ook niet dat het helemaal weggaat maar wellicht kunnen we het samen met de juf wel wat verlichten. Ik probeer haar zoveel mogelijk positief te benaderen maar ga dat weer wat meer doen. Wat bewuster. Ook wil ik wat meer met haar gaan koken. Dat vindt ze heel leuk en wellicht krijgt ze hierdoor wat meer zelfvertrouwen. Het is 'm ook vooral in het hoge zelfbewustzijn als ze in een groep is. Heeft jouw dochter dat ook? Daardoor kan ze zo verlegen worden en schaamt ze zich ook. Ze denkt ook vaak dat kinderen haar gaan uitlachen terwijl dat helemaal niet aan de orde is.
Hopelijk komen er nog meer reacties.
Zelfbewust
Samen werkjes doen vind mijn dochter ook heel fijn en nu is ze al zo groot dat ze mijn werkjes naadloos over kan nemen. Ik was deze week niet zo lekker en toen heeft ze spontaan al mijn 'avondwerkzaamheden' als broodjes smeren voor school en werk, ontbijtbordjes e.d. klaarzetten voor de volgende ochtend, afwasmachine uitruimen e.d. zo overgenomen. Geweldig vind ik dat. En een terechte aai over de bol want prijzen voor iets dat niet concreet is gaat er bij mijn dochter niet in dat vind ze raar en voelt ze zich ongemakkelijk bij.
Mijn dochter houdt zich ook altijd groot in gezelschap en is bang dat men iets van haar verschijning, persoon of situatie gaat zeggen. Dat is iets waar veel pubers mee kunnen tobben maar deze overgevoelige bolletjes helemaal.
Dan benoem ik dat ook. Ja, dat herken ik wel. Wacht maar tot je op mijn leeftijd bent dan is het een stuk makkelijker, handig zou zijn als je nu al zou denken: kan mij het schelen, en daar niet 30 jaar op hoeft te wachten.
En ik help haar met eenvoudige tekst. Als iemand iets zegt zeg je gewoon: 'o' verder niets en dan een ander onderwerp. En ze mag zelf verzinnen wat ze dan kan zeggen.
Denken doen voelen
Bewust maken van dat wat ze denkt, doet en voelt kan helpen.
Vaak vullen kinderen met sociale angst de gedachten van anderen (over het kind) in. Die gedachten zijn vaak niet realistisch.
Ze kijken naar me (en ze denken....)
Of ze vinden me vast raar, ze vinden mij niet aardig, ze denkt ddat ik stout ben etc.
Uit dat denken komt dan die angst (of andersom?). En dan is er dat doen. Terughoudend, niet bij een groepje staan, huilen etc. Maar ook 'minder' over zichzelf denken. Dus bewust maken van de positieve eigenschappen in haarzelf is heel belangrijk (ik ben leuk, ik kan helpen of ik help graag, ik werk hard, ik doe mijn best, ik kleedt mij origineel etc). Het hoeft niet iets te zijn wat goed is, maar wat kenmerkend is. Dus juist dat zonder oordeel. Want een oordeel op jezelf, ga je in de mond van de ander leggen bij sociale angst.
Vragen als: wat zouden ze ECHT over je denken? is misschien ook wel helpend.
Kijk trouwens eens of je een integratief kndertherapeut in je omgeving kan vinden. Als je er niet komt met je kind, kan je misschien daar goede hulp vinden.
Anna en gaia
Superbedankt voor jullie reactie. Gaia jij beschrijf idd. precies zoals dat in het hoofd van mijn dochter gaat en helaas ook heel herkenbaar voor mezelf.
Ik reageer komend weekend even wat langer want ik zit op het werk maar ik kan zeker wat met jullie bijdrage. Vooral dat bewust maken van positieve eigenschappen. Daar ga ik mee aan de slag. Ik heb ook het boek besteld van Angst bij kinderen van Frits Boer. Kennen jullie dat?
