Speelafspraakjes adhd of ass

Het is

niet helemaal aan mij (want ik heb hier geen 8-jarige rondlopen) maar ik zou dat ook zo doen. Kinderen en ASS: hebben soms wat langer een tussenstap nodig dan anders. Het levert hem in elk geval veel op (afspraak en samen spelen, erbij horen, mee doen) en dan wellicht (met wat begeleiding op bepaalde punten) dat hij merkt dat zelf een afspraak maken best makkelijk is bij deze vriendjes. Dat kan weer helpen later bij iemand aanspreken die hij nog niet kent. Je kan de vraag die jij hebt (zal ik het wel zo nog doen voor hem) ook verwoorden door te kijken wat hij nodig heeft aan vaardigheden om het op termijn zelf te doen. Het maakt niet uit op welke leeftijd dat is, als het maar een keer is (voor hij 20 is . No pressure!

Guinevere

Ik bemiddel bijna nooit, en als ik het doe loopt het vaak mis, dan heeft een van de twee geen zin of zo. Ik zou het wel wat meer willen doen eigenlijk.

Aan de andere kant, als meneer geen zin heeft, of hij wil wel maar het gaat hem vooral om de spelcomputer van het andere kind, dan voelt dat kind het heus wel aan. Dus ik weet het niet...

Heuh?

Kwin, je weet de status van mijn kinderen, dus zegmaar complex NADH. Natuurlijk bemiddel en regel ik. Het is namelijk mijn eigen belang.

Als ik echt ff rust wil heb ik liever een afspraak met K dan met S. K staat namelijk zomaar weer in de tuin als ze ruzie hebben. S is rielekster. Maar P kan hij makkelijk op korte termijn optrommelen via hyves, alleen zij wordt zo streng opgevoed dat ze de hele tijd dingen wil bij ons die bij haar niet mogen, dus daar moet ik weer zin in hebben. En mijn zoon mag wel naar haar toe zonder begeleiding, maar zij niet naar ons. Dus halen en brengen.

Zelfde met kleuterzoon. bij B moet ik de hele tijd opletten, met I gaat ie na een tijdje parallel spelen, ook onhandig. Maar I heeft dan weer mijn zoon op bezoek gehad toen wij klem zaten met mijn moeder, dus die heeft nog krediet.. enzoverder enzovoort.

Hij wil wel spelen

Het probleem is hier niet dat hij niet wil afspreken of spelen. Sterker nog, als er iemand is gaat het helemaal geweldig. Tenzij die andere het in zijn hoofd haalt dat ie tv wil kijken of computeren, nou, dát is niet de bedoeling van zoon! Gespééld moet er worden, danwel op de kamer gehangen terwijl er naar muziek geluisterd wordt.
De kwestie is meer dat hij die afspraken zelf niet geregeld krijgt. Hij neemt gewoon het initiatief niet, soms wordt hij zelf gevraagd maar anders gebeurt er helemaal niks. Dus ik moest vanmorgen echt aan de slag a la: "Pietje, Jantje zou het leuk vinden een keer met jou te spelen na school. Vind jij dat ook leuk? Kun je vandaag?" Etc. Bij vrienden die hij al heeft hoef ik hem alleen maar een grote duw te geven richting dat kind (HUP! Ga het vragen!) maar bij "nieuwe" kinderen, brrrrr.
En ja, natúúrlijk is het eigenbelang om hier iemand te laten spelen. Ik houd wel van een rustig middagje.

Nee,

ik ben ermee gestopt: ook doordat de jongeman alleen naar school gaat. En terug.
Maar de behoefte is ook minder geworden; hij speelt op de opvang twee keer per week wel met anderen en dat lijkt genoeg.
Hij gaat steeds meer alleen spelen, ook buiten. Ik heb enerzijds het gevoel dat dat hem ook goed doet: lekker op zichzelf zijn eiogen gang kunnen gaan. Hij heeft veel fantasie spel wat hij in zijn eentje doet, maar raakt zo langzamerhand een beetje in een isolement. Nu maak ik me daar ook wel weer zorgen over inmiddels. Dus eigenlijk weet ik niet wat wijsheid is...

Koentje

Ik weet dus ook niet zeker wat wijsheid is. Aan de ene kant vind ik dat hij het zelf moet opknappen. Aan de andere kant is samenspelen heel goed voor hem en hij doet het ook graag en liefst váák. Onze eigen zoon is een gezelschapsdier, liefst een klein gezelschap, maar hij bloeit op als hij met en bij andere mensen is.

Je helpt alleen toch?

Je zoon wil graag spelen met andere kinderen en meestal is dat een succes. Hij vindt het alleen moeilijk om afspraken te maken en het zelf te vragen. Vooral bij kinderen die hij buiten school niet zo goed kent.
Heb ik het zo goed begrepen?
Ik vind dat je daarin best wat mag helpen. Ik vind dat iets anders als je kind pushen om met Pietje te spelen, terwijl je kind er helemaal geen zin in heeft. Je kan het samen doen. "Heb je zin om met Pietje te spelen? Ga het even vragen, dan loop ik even met je mee". Heb ik ook wel gedaan hoor. Mijn zoon vond en vindt dat sociale verkeer ook niet altijd makkelijk.
Langzamerhand leerde hij het allemaal zelf te regelen. Nu komt hij gewoon samen met een vriendje uit school fietsen, of belandt bij iemand thuis en belt me even. Jouw zoon is 8, volgens mij leert hij juist van jou hoe hij het kan aanpakken. Help `m nog maar een tijdje met zijn afspraakjes.
Ik zit hier een beetje te grinniken achter de computer. Ik zie Guinevere over enkele jaren al staan met haar zoon en een leuke jongedame."Wil je een keer uit met Truusje? Zal mama het even voor je vragen?" Hahaha, tegen die tijd redt hij het vast wel alleen!

Hahahahaha wil40

ik zie het ook voor me...
Mijn zoon vraagt nog steeds wel eens of ik zijn veters strik. Ik ben nu al een tijdje bezig hem te vertellen dat ik het niet meer doe als hij 18 is...
(nog maar 6 jaar!)

Ik denk, guinevere

dat je hem misschien dan neutraler moet helpen; in die zin dat je hem alleen herinnert:Áls je wilt spelen, moet je het nu vragen' maar niet aanspoort om het te doen. Zegt hij 'ik durf niet' of zo, dan zou ik het zo laten: dan heb je pech. Mijn zoon heeft dat wel met andere dingen (nieuwe kinderen vind hij juist helemaal leuk altijd) en dan ben ik ook hard: als je niets doet, gebeurt er niets...pech!
maar ja. Misschien ben ik ook een ontaarde moeder!☺

Au, mijn buik

Au, mijn buik, wil je niet meer van zulke situaties schetsen Wil? Ik blijf er bijna in.
Gelukkig hééft zoon al een vriendin, ik moet er dan alleen wel voor zorgen dat het "aan" blijft.
En misschien moet zoon toch ooit wel eens een SOVA-training gaan doen als hij een jaar of 10 is. Leer je daar ook zulke dingen? Niet dat hij niet sociaal is, maar hij gedraagt zich op dat vlak toch wel anders dan andere kinderen.

Sova training

Jij doet toch aan hem voor hoe je op een gezellige sociale manier iemand kan vragen? Net zoals dat ik mijn zoon steeds moest vertellen dat als je wegging bij een vriendje of familie je even vriendelijk afscheid neemt en/of bedankt.
Je zoon gedraagt zich op dit vlak anders dan andere kinderen? Volgens mij heeft ieder kind wel punten waar op sociaal vlak nog aan gewerkt moet worden. Opvoeden heet dat toch? Sova training, bewaar me.
Zoon van Koentje is 12, mijn zoon is ook 12. Als ik 4 jaar terug denk en zie hoe een kind verandert zou ik maar lekker door gaan met opvoeden.
Mijn zoon zou zeggen:"komt goed schatje". ( Ken je de reclame?)

Steeds een beetje minder

Bij mijn kinderen stuur ik steeds een beetje minder. Tangodochter is nu 9 en bij haar vraag ik alleen nog 's morgens (als ze 's middags met iemand kan afspreken) of ze met iemand wil spelen. Meestal oppert ze dan iemand en gaat dat dan gedurende de schooltijd vragen. Lukt het niet, dan gaat ze 's middags zonder vriend of vriendin mee naar huis.
Bij Tangozoon van 6 wisselt het. Hij vraagt het eigenlijk zelden uit zichzelf aan iemand, is daar echt te verlegen voor. Soms regel ik een afspraakje voor hem via de ouders en anders vraag ik na schooltijd aan hem of hij nog met iemand wil spelen. Ik laat het hem dan zoveel mogelijk zelf vragen, gaat ook steeds beter.

Als het moet, moet het

'De heersende mening hier op het forum lijkt te zijn dat je oudere kinderen zelf verantwoordelijk stelt voor hun speelafspraken. Na een bepaalde leeftijd bemiddel je niet meer.'

Dat is iets wat ik onmiddellijk naast me neer leg. Ik heb mijn eigen mening (hiermee zeg ik niet dat jij dat niet hebt hoor, ik weet dat je dat hebt) en ik zie zelf waar mijn kinderen behoefte aan hebben en waarin nog wat sturing nodig hebben, etiket of geen etiket. Die dingen zijn minder leeftijdsgebonden dan karakter / temperament gebonden. Bij mijn kinderen bemiddel ik zelden, simpelweg omdat het eigenlijk zelden nodig is. Zou het wel nodig zijn, zou ik wel bemiddelen, of het kind nou 4 is of 8, adhd of nadh.

Heersende mening

Dus ik zit er toch naast wat betreft de "heersende mening"? Kijk, weer iets geleerd. En ik ga in elk geval door met het helpen organiseren van de speelafspraken. Een ander kind leert het waarschijnlijk sneller uit zichzelf, dat wel. Het duurde bij onze zoon bijvoorbeeld ook iets langer voordat hij doorhad dat je mensen die je kent op straat toch echt even begroet, zelfs al voel je je zo verlegen dat je het liefst onder een stoeptegel zou wegduiken.

Guinevere

Ach, wrs heb ik een afwijkende mening
ik vind het leven niet zo zwart wit.
Gewoon doen hoor. Ik help mijn oudste nog vaak zijn sokken aan te doen, omdat hij daar onhandig in is, ach...