Steeds meer zorgen (hb, psych enz)
Op andere plekken hier op Ouders Online ook al es geschreven. Nu ook maar hier.
Korte situatie schets:
Alleenstaande ouder, geen contact met vader. Ik chronisch ziek en niet werkzaam. Vanwege ziekte met regelmaat in het ziekenhuis voor onderzoek en/of opname. Laatste keer gelukkig alweer 4 jaar geleden, maar behoorlijk impact voor de kinderen. Zeker vwb de onzekerheid over mijn gezondheid. Kinderen hebben zelfde aandoening, maar zijn stabiel en op dit moment geen bijzonderheden hieromtrent.
Zoon heeft het moeilijk, is inmiddels door MEE getest op zijn IQ middels WISC III. IQ van 136 kwam er uit. Op school wordt er gedoseerd op gereageerd, zodat hij niet ineens alles tegelijk krijgt en zijn zwakke kanten kan verbeteren. Desondanks gaat het, vooral psychisch, moeilijk.
Hiervoor vandaag een psycholoog bezocht, met als doel dat hij wat beter in zijn vel komt te zitten. Dit er overbrugging van de komende tijd waarin er meer aandacht zal zijn voor zijn intellectuele vermogens. De psycholoog vindt zijn rugzak echter zo complex dat ze terug verwijst naar een diagnostisch team.
Ik zit eigenlijk helemaal niet te wachten op eoa diagnose terwijl we nog maar net starten met HB. Denk dat er een onterechte diagnose uit gaat komen. Maar heb daarnaast enorm behoefte aan begeleiding van mijzelf. Voel me enorm onzeker onder alles. Voor mij is het als nieuw ontgonnen gebied en mij totaal onbekend.
Ik maak me dus zorgen.
MamaM
Mamam
Wat vervelend voor je dat je je zo'n zorgen maakt.
Ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik op je bericht moet antwoorden.
Ik denk dat je het wel positief kunt zien. Die psycholoog komt in ieder geval professioneel over. Ik vind het altijd heel erg prettig als mensen de grenzen van hun kunnen aangeven.
Je weet natuurlijk niet wat er uit de diagnose zal komen, maar het kan toch geen kwaad dat ze goed naar je zoon kijken? Als je je niet kunt vinden in de diagnose die eruit komt, kun je dan altijd nog verder kijken wat je ermee doet.
Wat mij wel helpt als ik me veel zorgen maak over mijn zoon, is bedenken wat hij nodig heeft (dus niet wat er mis met hem is, maar wat hij niet kan, waar hij nog in moet leren). Dat helpt altijd heel erg goed, omdat ik dan tot concrete punten kom, waar ik met hem mee aan de slag kan gaan. Mijn zorgen nemen dan vanzelf af, doordat de problematiek, hanteerbaar wordt.
Sterkte.
