Suiker en adhd

Herkenning

Hier een zoon met adhd die ook gevoelig is/was voor azo-kleurstoffen en suiker. Doordat we een periode erg op "fout"snoep hebben gelet ivm die azo-kleurstoffen kreeg hij uiteraard ook minder suiker binnen. Het leek een poosje beter te gaan en er was wel iets verschil te bemerken in beweeglijkheid en het typische hyper gedrag. Maar volgens meerdere psycholgen/psychiaters veroorzaakt/verhelpt wel of geen suiker en kleurstoffen geen adhd. En aangezien drukte/hypergedrag maar een fractie van de adhd problematiek is heeft het niet zo heel veel nut alles te laten staan qua suiker. De concentratie zal er zeker niet door verbeteren, misschien zelfs wel het tegenovergestelde. Volgens de kinderarts bijv. is (een bepaalde hoeveelheid) suiker nodig voor o.a. een goede spieropbouw. Ik zou dus niet op eigen houtje zo ver gaan om echt alles waar suiker in zit uit de voeding weg te laten.

Sommige

kinderen reageren met drukte op inname van suiker. Bij een kind met ADHD valt dat veel meer op.Sommigen denken dat ADHD veroorzaakt wordt door suiker, maar dat is dus een misverstand. Wel dat het gedrag kan verergeren waardoor het ineens pas opvalt bij de lichtere gevallen van ADHD.
Hier dus een die helemaal niet reageert op suiker, alleen als hij ineens heel veel krijgt dan lijkt het soms extra dwars gedrag te veroorzaken...

Klas

Hoe groot is de klas waarin ze zit? En hoe is de docent? Is er veel drukte in de klas?

Bastet

Dat was precies wat ik ook al opmerkte: het één kan toch naast het ander bestaan.
Juno: gewoon een gemiddelde basisschoolklas waar ieder gemiddeld kind normaal in mee kan komen.

Natuurlijk

kan het een naast het ander bestaan. Maar in de zin van het één veroorzaakt het ander (of is een gevolg van)wordt het weer een ander verhaal. En op die manier reageerde ik op jou vraag. Natuurlijk kan er een voedselintolerantie zijn naast bijv. een adhd.

Aanvulling emma

Emma:
"De diergeneeskundige (dat is ze toch oorspronkelijk?) die eerst voor gek werd versleten, krijgt nu geld voor onderzoek omdat haar eliminatiedieet zijn vruchten afwerpt voor een deel van de kinderen gediagnosticeerd met adhd."
Is dat echt zo? Toen ik een jaar of wat geleden voor t eerst haar website las, vond ik het een verzameling van warrige denkbeelden en rammelende diagnostiek (zo hoefde je geen door een onafhankelijke expert gediagnosticeerde ADHD te hebben om mee te doen). Dat vind ik nog steeds. Dat het helpt, zou dus wel eens komen door dezelfde reden waarom zoveel behandelingen helpen; placebo-effect.
Jaren geleden schreef ik ook al, dat een dieet wel eens goed zou kunnen zijn voor ADHD-achtige problemen, omdat het dieet zelf een vorm van structuur is, die bij allerlei ADHD-achtige problemen wel eens nuttig kon zijn.

Emma:
"Als je daarbij het verhaal meeneemt dat in Trouw stond (draadje hierboven ergens) dat adhd oorspronkelijk een set gedragingen is waar een naam aan gegeven is (dus niet een psychiatrische "ziekte" waardoor de gedragingen ontstaan),"
Precies. Dat is ook iets wat ik (in iets andere vorm soms) ook al jaren zeg: ADHD is niet één vastomlijnde ziekte met één oorzaak. Het is een symptoomdiagnose waarbij niets bekend is over de oorzaak van die symptomen, ook niet of die oorzaak bij alle ADHD-ers wel hetzelfde is.

Zeer interessant

Interessante invalshoek Tinus! Ik heb pas een nieuw boek gelezen: Oudergids ADHD van Marin L. Kutscher. Het is nog niet zo lang uit. Hierin beschrijft hij de symptomen van adhd (hyperactiviteit, concentratieproblemen en impulsiviteit) als het topje van de ijsberg. Net als Tinus schrijft, het zijn slecht symptomen. De werkelijke problemen liggen onder de oppervlakte: Problemen met de executieve functies van de frontale kwabben, gelijktijdig voorkomende stoornissen en gezinskwesties.
' Adhd is een echte biologische aandoening. Wat we er tegenwoordig van weten, kan als volgt worden samengevat:
- De frontale kwabben en prefrontale cortex zijn de zetel van onze executieve en remmende functies.
- De neurotransmitters dopamine en norepinefrine spelen een belangrijke rol bij de remmende functies van deze frontale kwabben en prefrontale cortex.
- Bij adhd komen die neurotransmitters onvoldoende in actie.
- Mensen met adhd laten een gebrekkig executief en remmend gedrag zien.'
Pippin

Pippin

Pippin citeert:
"Adhd is een echte biologische aandoening."
Dat is nu juist de vraag. Is ADHD een biologische aandoening? Is het wel één aandoening?

Tinus

Inderdaad. Deze mijnheer Kutscher is kinderneuroloog. Hij zal een probleem dus toch snel biologisch noemen, want dat is zijn vakgebied. Ik ben daarentegen geen neuroloog, dus ik weet het nog niet zo zeker.
Ik vraag me hetzelfde af als jij. Is het wel 1 aandoening? Is het uberhaupt wel een aandoening? Ik denk dat het eerder een symptoom is. Een manier van de hersenen om om te gaan met verschillende problemen.
Ik denk eigenlijk dat in de toekomst er veel meer ondersoorten in adhd zullen komen. Gelinkt aan de bijkomende stoornissen misschien wel.(of de hele term verdwijnt en het worden allemaal afzonderlijke stoornissen, vergelijkbaar met wat er bij ASS is gebeurd) Er is een ontzettend wazig gebied tussen de verschillende stoornissen.
Toch begrijp ik dat het steeds meer duidelijk wordt dat adhd-ers andere hersenen hebben dan niet adhd-ers. Er zijn bepaalde functies die zij missen. Volgens mij zijn er in Amerika (waar anders? ) heel wat onderzoekers druk met mri scans en dergelijke. Daarnaast is er een heel sterk erfelijke compenent in adhd. Dat pleit er toch wel voor dat er biologisch iets aan de hand is?
Maar er is ook wel een kip en het ei element. Zijn de hersens afwijkend en heb je daardoor adhd, of heeft adhd tot gevolg dat je hersens veranderen. Dit speelt voor zover ik weet ook bij depressie en schizofrenie.
Voor mijn zoon maakt dit uiteindelijk niet zo veel uit. Zolang maar duidelijk is dat hij zich niet uit onwil op een bepaalde manier gedraagt. Zolang maar duidelijk is dat hij er zelf niet uitkomt en dus hulp nodig heeft. (en dat is voor veel mensen al lastig genoeg om te accepteren)
Pippin