Tics; hoe reageren?

Tourette?

google een of je herkenning kan vinden in het syndroom van ' Gilles de la Tourette ' ?

Tics

Mijn zoon had tics. Nu niet meer. Bij hem trad het op op ongeveer halverwege de basisschool. De tic's verdwenen nadat het beter met hem ging in groep 7 en groep 8, hij had inmiddels een diagnose en hulp gehad. Bovendien begreep ik er zelf meer van.
Mijn idee zou zijn om te kijken of je je zoon meer rust kunt bieden. Zit hij wel lekker in zijn vel? Zijn er dingen die hij te moeilijk vindt? Stel je te hoge eisen aan hem? Stelt de school te hoge eisen? Je kunt mogelijk je zoon helpen om zelf meer rust te zoeken.
Ook is het belangrijk dat je zelf beter met je ergernis omgaat. Loop desnoods een blokje om.
En dan kun je samen zoeken naar mogelijkheden om irritante geluiden en gebaren om te buigen naar acceptabeler gedrag. Luidruchtig keelschrapen kun je naar de gang verbannen. Kleding die niet lekker zit, kun je onderzoeken wat er mis mee is.
Komt het niet in je familie voor? Ik kan me ook voorstellen als je zoon er zelf geen last van heeft en er verder ook geen commentaar op krijgt dat je het gewoon verder negeert. Mischien gaat het wel vanzelf weer over.

Ook hier keelschrapen

gehad als tic. Oei, wat is dat lastig. Echt, corrigeren maakt het alleen maar erger. Hem vragen dit ergens anders te doen is een onmogelijke zaak, want dan zou het bewust zijn. En het gebeurt gewoon. Je kunt hooguit zeggen dat hij even ergens anders iets moet gaan doen als je er niet tegen kan. Maar beter is te proberen er tegen te leren kunnen. En je kunt hem proberen even af te leiden met iets. Maar niet hem erop aanspreken.
Mijn zoon heeft nu de keelschraap tic 'afgedaan' en iedere tic gaat meestal wel weer over na een tijd. Hij heeft nu een tic met zijn gezicht; een lichte vorm van ogen groter/kleiner maken ; een soort fronsje. Maar een stuk gemakkelijker om mee om te gaan.
Mijn ervaring is ook dat de keelschraaptic vaak ontstaat na verkoudheid. Dat het als gewoonte blijft hangen.

Dank en vervolgvraag

Veel dank voor de reacties en herkenning. Enja, ik wist ook eigenlijk al dat ik vooral zal moeten zorgen dat ik me er niet aan erger, en zeker niet boos wordt.

Doordat ik mijn vraag in deze rubriek heb gesteld neem ik aan dat jullie ervaring ziet op kinderen met wie 'iets' is. Hebben jullie het idee dat die tics samenhangen met de specifieke problematiek van jullie kinderen?

Mijn zoon heeft geen diagnose, is ook geen zorgenkind, voor zover ik het nu kan inschatten en ervaar. Een hele doorsnee baby, peuter en kleutertijd gehad. Hij is best wel eens wat lastig, maar heeft een goed zelfbeeld, voelt zich sociaal-emotioneel prettig en doet het prima op school. Wel zitten we nu in een fase dat er een besluit moet vallen of hij doorgaat naar groep 3 of niet. Omdat hij op 30 november jarig is lijkt dit geen vanzelfsprekendheid. Hij is ook duidelijk wat minder 'ver' dan zijn groepsgenoten. Juf vindt hem traag en niet zo goed geconcentreerd. Ik heb wel het gevoel dat hij behoorlijk intelligent is. Mensen die hem kennen ervaren hem ook zo, maar op school komt dat er niet erg uit. Maar goed, dit reken ik tot normale problematiek van 'herfstkinderen', en daar komen we denk ik wel uit met school. Of hij hierdoor druk ervaart? Zou kunnen, maar hij oogt iig niet gespannen of faalangstig of iets dergelijks.

We hebben net een zeer ontspannen vakantie achter de rug, en daarin waren zijn tics net zo aanwezig als in de periode daarvoor. Ik zie dus geen link met spanning of drukte.

Ik denk dat het geen kwaad kan hier iig eens met de huisarts over te praten, en wellicht eens te kijken of een doorverwijzing naar een psycholoog zinvol kan zijn. Is het niet voor hem, dan is het wel om voor mezelf er achter te komen hoe ik hier wel en niet op moet reageren.

Groet,
J

Horsie

Horsie, heb je het nu over dezelfde zoon als in het draadje hierboven? Ik wil niet rot doen, maar als dat zo is dan denk ik dat hij best een complexere problematiek heeft dan gemiddeld. Tics, spanningen, enorm gevoelig, ADHD-gedrag op school... best heftig.

Oh, ik zie hierboven dat je gelukkig al verder gaat kijken met je zoon! Goed!

Tics

Mijn zoontje heef eigenlijk altijd al tics gehad. Hij wisseld ze af met een lichamelijke handeling en iets met geluiden. Ook heeft hij soms een aanval dat hij maar niet kan stoppen met vieze of gekke woorden te zeggen. Je ziet zijn hele lichaam dan vechten tegen de woorden, zo zielig. Hij heeft de diagnose ADHD en volgens de arts zijn deze tics een onderdeel hiervan. Door de medicatie (waar we overigens super tevreden over zijn) lijken deze tics echter niet weg te gaan. Het is echt heel irritant als je zoon achter elkaar de zin roept: mannetje ballonnetje op de maan! Ook de vieze woorden zijn soms best vervelend. Vooral omdat onze jongere zoon die woorden toch ook gaat overnemen en andere mensen dan soms toch heel raar naar je kijken. Sorry mensen, dat is echt niet de taal die wij thuis spreken! Ik heb al een aantal keren bij de arts aangegeven of hij niet iets van tourette heeft, maar zij zijn ervan overtuigd dat dit niet zo is. Ook de kinderpsychiater heeft dit gezegt. Ik vind het heel lastig en praat erover met mijn zoon. Hij weet dat als hij zo'n bui heeft het beter is om even op zijn kamer op adem te komen, zodat ook zijn jongere broertje niet wordt meegetrokken. Dan is het namelijk net alsof ik midden in het circus zit en dat trek ik soms echt niet. Hij weet dat het geen straf is, maar bij hem werkt het wel als hij even afgezonderd is. Toch blijven bepaalde tics gewoon aanwezig. Overal op kauwen afgewisseld met een geluid, woord of zinnetje. Echt om gek van te worden. Ik weet alleen dat hij er niks aan kan doen en wij proberen zoveel mogelijk de tics te negeren, maar dat blijft een dagelijkse uitdaging.

Gesprek op school

Gisteravond hadden we een gesprek op school. Gelukkig vond de juf dat hij prima op koers lag voor groep 3, en houdt de school zich dus keurig aan de 1 januari regel.

Ik denk dat ik al zijn gedrag een beetje aan het problematiseren was omdat ik verwachtte dat de school ingewikkeld zou gaan doen over hoe hij het deed. Bleek dus helemaal niet waar.

Neemt niet weg dat die tics er zijn en dat ik eens aan de huisarts zal vragen wat ik er mee moet. De juf herkende het een beetje, maar vond het niet erg opvallend of storend. Ik moest haar zelfs toelichten waar het precies om ging.

Kortom, ik ben gerustgesteld dat er in ieder geval verder geen ingewikkeld beeld is van hem, en hou dit in de gaten.

groet,
J

Kayden

Sorry, ik had deze week een hoop aan mijn hoofd dus ben ik je oproep straal vergeten. Inmiddels zie ik dat je al geholpen bent. Succes.

Tic,

ook mijn zoon heeft een tic. En nu ik me zo bedenk al heel lang (niet wat hij nu doet: knakken met zijn vingers). Het schrapen van zijn keel heeft hij ook gedaan als kleine jongen (hij is nu 16)

Ik erger me kapot aan het knakkende geluid (of beter gezegd: ik kan er niet zo goed tegen). Maar ik geloof dat ik het maar moet negeren, want elke dag roep ik wel een paar keer ´niet knakken´.......maar hij vergeet het dan gewoon weer en dan hoor ik weer ´knak knak´. En als ik reageer gaat ie zich express uitrekken (hij heeft nogal knakgevoelige botten

Vanochtend heb ik voor het eerst er niks over gezegd, kijken of ik het vol kan houden.

Steeds corrigeren

Wat wil je trouwens dat de dokter er aan doet?

Hmmm....

Knakgevoelige botten? Gelukkig niet zeg.....ik bedoel dus knakgevoelige gewrichten....

Nikus

"Wat wil je trouwens dat de dokter er aan doet?"

Ik weet niet of dit een reactie is op mijn posting, maar ik heb het hier niet over een huisarts, maar over de arts waar mijn zoon onder controle staat vanwegen de diagnose ADHD. Hier wordt uiteraard ook alle problemen besproken die wij ondervinden met onze zoon. Onze zoon heeft naast de diagnose ADHD ook de diagnose leerstoornis met de kenmerken van NLD. Dit laatste stukje is iets waar wij als ouders, maar ook de leerkrachten op school zich totaal niet in kunnen vinden. Wij zelf hebben het idee dat onze zoon misschien naast het ADHD nog iets heeft dat deze arts over het hoofd ziet. De overdreven angsten die hij kan ontwikkelen (spoorwegovergang, geluiden e.d.) en de aanhoudende tics zoals alles in zijn mond stoppen en met brute kracht kapot bijten, geluiden, woorden, zinnetjes, bewegingen. We spreken hier vaak over, maar bij deze arts van GGZ komen we gewoon niet verder. Als wij bijvoorbeeld zeggen: Tourette? dan wordt dat direct van tafel geveegd, terwijl ik meerdere mensen spreek (leerkrachten, begeleiders, IB-ers) die zelf ook steeds met Tourette komen. Ook de leerstoornis is puur gebasseert op een IQ test die mijn zoon heeft gedaan toen hij net zes was en in die periode was hij angstig, depressief en totaal een ander jochie dan wij van hem gewend waren. Dit was toen hij startte in groep 3 en de reden van onze hulpvraag. Volgens deze IQ test zat er zo'n groot verschil tussen het verbale en non-verbale dat dit dus NLD betekende. Verder heeft mijn zoon geen enkel kenmerk van NLD, maar dat was niet belangrijk. Dit test was belangrijk. Volgens die arts kon mijn zoon ook moeilijk blokken nabouwen, terwijl hij hier thuis in zijn eentje de brandweerwagen van Lego zat te bouwen. Wij willen eigenlijk dat hij in de toekomst nog eens een IQ test doet. Hij zit nu veel beter in zijn vel, is veel minder angstig en door de medicijnen kan hij zich veel beter concentreren, maar volgens de GGZ arts kan je maar 1 keer zo'n test afnemen, terwijl wederom leerkrachten, begeleiders, IB-ers aangeven dat je wel degelijk nogmaals een test kan afleggen en zijn het met mij eens dat die test die ze in die periode hebben afgenomen geen graadmeter kan zijn voor een diagnose die mijn zoon wellicht de rest van zijn leven met zich mee draagt.

Wat een arts aan die tics kan doen? Geen idee! Misschien zitten we met behandelen alleen helemaal verkeerd omdat die diagnose misschien niet helemaal juist is. Wellicht is mijn zoon veel beter geholpen als de neuzen van de GGZ de andere kant eens opkijken. We zijn bezig met een second opinie, maar ik moet eerst een antwoord hebben op de vraag of ik dit wel van de verzekering vergoed krijg en anders wat het mij gaat kosten.....

Kayden

Nu, die arts klinkt wel heel erg bijzonder. Onze zoon heeft ook een enorme kloof tussen verbale en non-verbale intelligentie, maar hij heeft hierdoor echt geen NLD hoor. Wat een raar verhaal. En na twee jaar, kun je echt opnieuw een intelligentietest afnemen. Misschien moet je overwegen om niet alleen maar een second opinion te vragen, maar gewoon bij deze arts weg te gaan? Is dat geen optie? Misschien is er in de instelling een andere arts, of anders kun je helemaal ergens anders heen gaan. Op deze link http://www.adhdnetwerk.nl/ADHD.aspx?idp=2&id=533, vind je bijvoorbeeld allerlei behandelaars die zich gespecialiseerd hebben in adhd.