Zorgenkinderen Zorgenkinderen

Zorgenkinderen

Lees ook op
Anna

Anna

13-10-2009 om 15:22

Verder testen?

Sinds een paar jaar lopen wij met onze dochter (nu bijna 11) tegen problemen aan. Ze heeft erge moeite met veranderingen, zit vast in patronen en vindt soms slecht aansluiting met leeftijdsgenoten. In de kleutertijd uitte dat zich vooral in erg dwars gedrag, nu trekt ze zich voornamelijk terug in zichzelf. Een paar jaar geleden is ze begonnen bij een speltherapeut en van haar hebben wij (als ouders) aanwijzingen en handvatten gekregen over hoe om te gaan met het dwarse gedrag. Haar diagnose was overigens dat mijn dochter geen stoornis had, maar in haar emotionele ontwikkeling (nog) niet op niveau wat in combinatie met haar hoogbegaafdheid tot gedragsproblemen leidde.
Ik vind zelf dat het nu erg goed gaat, mijn dochter is gezellig, gehoorzaam en heeft een aantal leuke vriendinnen. Mijn ex-man heeft nu echter aan de bel getrokken bij de therapeute omdat hij zich zorgen maakt over het in zichzelf getrokken gedrag van onze dochter. In overleg met de therapeute hebben zij bedacht om mijn dochter door een psychiater te laten onderzoeken/testen omdat ze kenmerken van asperger/Pddnos vertoont. Dat testen kan alleen maar plaatsvinden als ik ook accoord ga maar ik zie er eigenlijk het nut niet zo van in. Even cru gezegd, als mijn dochter autistisch is, ben ik het ook want ik herken best veel van haar gedrag terug vanuit mijn eigen gedrag (zij het met wat minder heftige uitingen want al doende leert men). Om mijn ex gerust te stellen wil ik best toestemming geven voor het onderzoek, maar niet als dat mijn dochter schade kan berokkenen.
Zou iemand willen uitleggen wat er precies wordt bekeken bij een onderzoek naar asperger/PDDNOS? En voegt zo'n diagnose ook daadwerkelijk iets toe? We weten al dat onze dochter een speciale aanpak nodig heeft, dan hoeft daar toch niet persé een etiketje op.

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
laura

laura

14-10-2009 om 13:18

Etiketje

Hoi Anna,

Ik heb net een heel warm boek gelezen, 'Ijskastmoeder, leven met een aspergerkind' van Janneke van Bockel.
Daarin staat haar hele proces, ook met het wel/niet diagnose laten stellen en de hele procedure daarna. Geschreven vanuit 'ik hou niet van etiketten', dus waarschijnlijk herkenbaar voor je. Zoek haar anders op, ze is ouderschapscoach en schrijft een blog bij de volkskrant.

Lastig he, zo' n verschil van inzicht met je ex. En dit verschil kan zulke consequenties hebben, inderdaad, want een etiket aanvragen, daar gaat veel mee gemoeid.

Jij hebt het kennelijk niet nodig, dat etiket, geweldig dat je het zo goed doet thuis! Maar je ex wel. Mijn vraag is dan: Vanwaar zijn behoefte daaraan? Dat lijkt nu meer te zeggen over hem dan over je kind.

Ik vind het super dat je de neiging hebt trouw te blijven aan jezelf, dat is zoveeeeeeeeeel waard!!!!!

Zelf heb ik ook heel veel moeite met etiketten, ik ga daar heel binnenkort eens een blogje over schrijven want het raakt me, ook persoonlijk.Mijn pa heeft asperger, ik ben hoogsensitief, mijn zoon ook. Tja.
Wat ik denk te zien is dit: Veel kinderen raken zoek achter hun etiketjes. Wat zijn die soms eenzaam...
Helpt het ouder en kind in hun verbinding met elkaar? Want daar draait het toch om.
Aan de andere kant besef ik echt wel dat het ook opluchting en erkenning kan opleveren enz.

Hoe is het met jou en wat heb je nodig in relatie tot je kind, dat lijkt me in dit hele bos de basic question.
Succes!!!

Laura

anneliesleiwa

anneliesleiwa

14-10-2009 om 14:01

Moederinstinct

Hallo Anna,
Ik ben onder de indruk van je zorgvuldigheid. Niet klakkeloos iets van een ander aannemen proef ik in je verhaal, er zijn voor je dochter, het volgen van je gevoel en je nuchtere zelfinzicht.
Met jou is het toch ook goed gekomen? De etiketten regen tegenwoordig, en de mogelijkheden om je erachter te verschuilen..of je kind eronder te bedelven..
Jouw stukje roept eerder vragen bij me op over je ex-man, en zjjn in zichzelf getrokken gedrag (?), dan naar jou of je dochter.
Zelf moeder van 4 kinderen waarvan 1 meerv. gehandicapt, en in januari overleden, heb ik de kans gekregen om stevig te leren vertrouwen op mijn moederinstinct. Keuzes en verantwoordelijkheid op basis daarvan te maken en nemen. Soms keuzes die voor anderen niet te volgen waren, maar door stelligheid en zekerheid van binnen uit, keuzes die een bevrijdende zekerheid boden zonder angst voor consequenties. Waarom ik je dit schrijf? Jij hebt je dochter gebaard, je kent haar door en door. Jij weet wat ze nodig heeft, daar kun je op vertrouwen. Met eerbied voor haar eigen-aardigheden en gebruiksaanwijzing. Lees je eigen stukje nog eens, maar nu niet met je hoofd maar met je hart. Dan weet je het. Lieve groeten Annelies Leiwakabessy

Anna

Anna

14-10-2009 om 15:41

Jullie reacties

Bedankt voor jullie lieve reacties. Inmiddels heb ik wat meer onderzoek gedaan naar (met name) asperger en ik ben daar best van geschrokken. Hoewel, dat is niet helemaal het juiste woord. Ik herkende zoveel kenmerken en situatieschetsen, waar ik dan ook wel weer om moest glimlachen. De kans dat mijn dochter (of ik) voldoende punten 'scoort' om een etiketje te krijgen acht ik wel aanwezig. De zorgen van mijn ex-man wil ik dan ook niet zomaar van tafel vegen. Ik heb hier immers ook verhalen gelezen van ouders die juist te maken hebben met exen die zich verzetten tegen verder onderzoek (en die zelf ook apart gedrag vertonen). Voor mijn dochter maak ik me zorgen dat zij zich door allerlei onderzoeken anders gaat voelen. Ze is zoals ze is, en ik wil niet dat ze het idee krijgt dat dat niet goed genoeg is.

billie

billie

15-10-2009 om 00:09

Betrek haar

Ik zou het haar zelf vragen. Ik zou, weliswaar aangepast, precies aan haar, alles aan haar voorleggen. Ze is op een leeftijd dat dat best kan lijkt me, en gezien haar hb zou ik haar daar niet buiten laten. Mij lijkt dat als er geen motivatie van haar uit komt, je haar zeker schade kunt berokkenen. Ik zou proberen uit te vissen of er een hulpvraag van haar uit bestaat, of dat er behoefte is aan etikettering van haar kant uit. En daar zou ik het vanaf laten hangen, en op proberen af te stemmen.
Verder zou ik ook meenemen hoe ze het op school doet, en hoe de verwachtingen zijn naar de middelbare school toe. Je kunt wel thuis prima met haar overweg kunnen, maar als je verwacht dat ze kan vastlopen op school is dat uiteraard iets om mee te nemen. Zorg hoe dan ook voor hv bekend met hb!

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.